www.Bigoo.ws www.Bigoo.ws www.Bigoo.ws www.Bigoo.ws www.Bigoo.ws www.Bigoo.ws www.Bigoo.ws www.Bigoo.ws

Group Blog
 
All blogs
 

...เมื่อกาลเวลาผ่านพ้นไป...

วันนี้เป็นวันสิ้นปี อดีตกำลังจะผ่านไปอีกปีหนึ่งแล้ว

ปีที่ผ่านมานี่จะเรียกว่าอะไรดี เป็นปีแห่งงานโดยแท้
งานยุ่งมาก ถึงมากที่สุด
ไม่เคยคิดเลยว่า แม้ในวันสิ้นปีเราจะต้องมานั่งปั่นงาน


แต่ใครบางคนบอกว่า มีงานทำดีกว่าไม่มีงานทำ
ก็เลยต้องก้มหน้าทำงานต่อไป


ใครบางคนอีกแล้วบอกว่า
งานที่ทำอยู่นี่มันจะยุ่งอะไรนักหนา
ธุรกิจพันล้านหรือก็ไม่ใช่
อย่ามาทำเป็นเวิร์คหน่อยเลย


ก็ไม่ได้อยากเวิร์ค แต่ถ้าไม่เวิร์คไม่รอดแน่


ก็เลยต้องก้มหน้าทำงานต่อไป
ก็ถือว่าดีจ้ะ มีงานทำเยอะๆ ยังมีความสุขกับงานอยู่ก็ถือว่าดีแหละ


งานประจำถึงแม้ต้องผจญกับชะตากรรมบ้าง
ก็คงต้องบอกตัวเองให้อดทน
สักวันมันต้องดีขึ้นแน่


แต่งานจรที่ไม่ประจำนี่สิ
มีความสุขมากที่ได้ทำ


การเขียนนิยายลงเนตยังสร้างความสุขให้เสมอ
เรียกว่าน้ำเลี้ยงหัวใจเราในการทำงาน นอกจากเด็กๆ (อุ๊ย รักเด็ก )
ก็คือนิยายนี่แหละ คนอ่านคือน้ำเลี้ยงหัวใจเรา


ปีนี้เขียนเรื่อง มนต์รักดอยทุย
ตอนนี้ 48 ตอนแล้วยังไม่จบ ยาวกว่าทุกเรื่องที่เขียนมา
เขียนไปแล้วก็มีความสุข ทั้งที่งานรัดตัว
แต่ก็อดไม่ได้ที่จะต้องมาเขียน
ตีสอง ตีสาม ถ้าตื่นมาเขียนได้ก็จะรีบเขียนเลย
เวลามีค่า


ปีใหม่ คงจัดการตัวเองให้เป็นระบบกว่านี้
งานจะได้ไม่กองพะเนินเป็นภูเขาเลากา
มีเวลาทำสิ่งที่รักเยอะๆ


ทุกท่านก็เหมือนกันนะคะ ถ้าผ่านมาแถวนี้ มารับคำอวยพรไปด้วยนะ


ขอให้มีความสุขทุกคืนวัน
ฝันดีทุกค่ำคืน
และสิ่งใดที่ดีงาม ก็จงอยู่กับทุกท่านนะคะ



สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๑ ค่ะ




 

Create Date : 31 ธันวาคม 2550    
Last Update : 31 ธันวาคม 2550 13:33:45 น.
Counter : 1437 Pageviews.  

โคกสารินร้อนๆ มาแล้วจ้า

มนต์รักโคกสาริน... หนังสือที่เป็นความทรงจำของเรา

เรื่องแรกที่ลงในพันพิป..จากความคิดถึงเอเอฟ 2 ที่เพิ่งจบไป

แอบซุ่มทำมานาน ด้วยหวังว่ามันจะเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา

และแล้ว 1 ปีผ่านไป (ความจริงก็ปีกว่าแหละนะ เพราะเอเอฟ 4 จะมาอยู่แล้ว แหะๆ) ก็เสร็จสักที 5555


หนังสือมนต์รักโคกสาริน กำลังจะเสร็จแล้ว (หลายคนบอกไม่อยากเชื่อ เพราะคนทำอู้เหลือเกิน 555)

อีกวันสองวันนี้แหละค่ะ ท่านที่สั่งไว้ ก็จะได้รับหนังสือ แต่ก่อนอื่น ท่านที่แสดงเจตจำนงค์ไว้จะได้รับข้อความหลังไมค์จากคุณ Nusantara ซึ่งใจดีช่วยอธิบายเรื่องการโอนเงินมาให้ เพราะตัวเราเองโง่เรื่องนี้มาก -*-

และถ้าท่านยังต้องการหนังสืออยู่ ช่วยแจ้งที่อยู่ และยืนยันจำนวนอีกครั้งที่ ChomChaw@gmail.com นะคะ

ส่วนถ้าท่านใดที่จะสั่งซื้อใหม่ ช่วยแจ้งความจำนงค์ไว้ด้วยนะคะ แล้วเดี๋ยวรายละเอียดจะตามไป


หนังสือราคาเล่มละ 224 บาทนะคะ ถ้าส่งไปรษณีย์จะคิดเล่มละ 248 บาทค่ะ ทั้งนี้ทั้งนั้น หนังสือเป็นหนังสือกึ่งทำมือ หรือเกือบทำมือเลยดีกว่า (ทำเองเกือบทุกขั้นตอน ยกเว้นพิมพ์ -*-) มันอาจจะไม่เนี๊ยบเท่ากับโรงพิมพ์นะคะ แต่รับรองค่ะ ว่าทุ่มเทแรงกายแรงใจและตั้งใจทำมาก


ขอบคุณมากค่ะ หวังว่าคงมีความสุขกับชาวโคกสารินอีกครั้งนะคะ




 

Create Date : 29 เมษายน 2550    
Last Update : 1 พฤษภาคม 2550 7:34:26 น.
Counter : 729 Pageviews.  

อยู่ดีๆ ก็มีคนมาชวนเล่น…( Blog Tag ) ของชมเช้า - -" (ภาคสอง) ต่อเนื่อง ข้อที่ 6-10

ไม่ได้เล่นอะไรหรอกค่ะ เล่น Blog Tag น่ะสิ
เห็นเขาว่าเพิ่งมีใหม่
โดนซะเลย -*-

ตาอั้น(คุณพลทหารไรอัน) อยู่ดีๆ มา tag เราก็เลยต้อง…
ตกกระไดพลอยโจน

เขียนไปแล้ว 5 ข้อ แม่ขนมปังมา tag ต่อ
เรื่องของเรื่องไป tag แม่ขนมปังไว้นั่นเอง -*-
เลยโดนซะเลย

มาต่ออีก 5 ข้อแล้วจ้า
อยู่ข้างล่าง ถัดจาก 1-5 นั่นแหละ
เฮ้อ 555555

ความลับน่ะหรอ…อืม มันก็ไม่ลับเท่าไหร่หรอกค่ะ
อาจจะไม่ลับ
ไม่พิสดาร
แต่ก็พอได้ละน่า 55555

ความลับ 5 ข้อ จะเริ่มละนะ

1. เคยกระทำตัวเป็นนางเอกมิวสิควีดีโอกลางที่สาธารณะ
…ไม่อยากเลย
แต่มันก็ทำจริงๆ อ่ะ

ตอนนั้นได้งานทำอยู่ที่หนึ่ง…เป็นงานที่ชอบเลยล่ะ
แต่ผู้ร่วมงานนี่สิ ไม่ค่อยเป็นมิตร
ไอ้เราก็ไม่ใช่คนมีมนุษย์สัมพันธ์ดีนัก 5555
คือ ไม่ใช่คนที่ชอบชวนคุย อะไรแบบนี้
อดทนทำได้ 2 วัน ก็ไม่ไหวละ

วันที่ 3 เดินเข้าที่ทำงาน
ตอนเช้า ไม่มีคนมา เดินมองทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆ ห้อง
อย่างละเอียด…แล้วถามตัวเองว่า
อาลัยอาวรณ์สิ่งเหล่านี้หรือไม่
เรายังอยากอยู่ที่นี่หรือไม่…
คำตอบคือ ไม่

เท่านั้นแหละ เราก็เดินออกมาเลย...

เดินออกมา ซึมๆ น้ำตาจะไหล
แต่ยังไม่ไหล…สะกดกลั้นเอาไว้ได้
ขึ้นรถเมล์ นั่งมองวิว
สักพักมีข้อความส่งมา..เปิดดู

“ตั้งใจทำงานนะ อย่าเพิ่งท้อ
สู้ต่อไปนะ”

ข้อความนั้น..จากพี่ชายเราเอง
พี่ชายคนที่ไม่เคยพูดอะไรแบบนี้มาก่อน
พี่ชายคนที่ไม่เคยแสดงความรักกันมาก่อน
พี่ชายคนที่…ไม่เป็นเหมือนเพลงพี่ชายที่แสนดี
แต่พี่ชายคนนี้…ทำให้เราร้องไห้

ข้อความนั้นส่งมา ในเวลาที่เราตัดสินใจเดินออกมาจากที่นั่น
เฮ้อ…สะท้อนใจ

ร้องไห้บนรถเมล์…อายจัง
แต่ร้องแบบเงียบๆ นะ เหมือนนางเอกมิวสิควีดีโอเลยอ่ะ 5555
คนที่อยู่บนรถก็ไม่ใช่น้อยนะนั่น เฮ้อ…ทำไปได้


2. เคยไปอยู่กับเงาะป่า
เมื่อก่อนไปทำวิจัย ที่บันนังสะตากับที่ธารโต จ.ยะลา
ตอนนั้นออกจะน่าตื่นเต้น

ไปเก็บภาษาใต้ (ไม่ได้ตกนะ ถึงได้เก็บ…-*-) เอ้า มุขแป๊ก
ไปทำวิจัยเรื่องภาษาถิ่นใต้ เข้าไปในถิ่นของเงาะป่าซาไก
เข้าไปแล้วเหมือนอยู่อีกโลกหนึ่ง

นึกถึงพระราชนิพนธ์เรื่อง เงาะป่า ขึ้นมาทันที
อยู่ท่ามกลางภูเขา แมกไม้ กระท่อม และของป่า
ที่บางอย่างก็ไม่รู้จักว่า มันคืออะไร

ชาวซาไกเขาพัฒนาไปมากแล้ว
พูดภาษาถิ่นใต้พอได้
พอจะสื่อสารกันได้

เด็กๆ ที่นี่ น่ารัก บริสุทธิ์ (รักเด็กขึ้นมาเชียว)
ของเล่นไม่มีอะไรมาก พวกของป่านี่ละ
แค่นี้ก็เล่นทั้งวันแล้ว

อยู่ที่โน่นแล้วนึก…
เออ ชีวิตคนจะเอาอะไรกันมากมาย
บางคน…ไม่มีอะไรเลย ก็มีความสุขได้…
น่าอิจฉาจริงเชียว -*-


3. เคยใส่ผ้าถุงไปเรียนมหาวิทยาลัย (เริ่มไร้สาระแล้ว 5555)
เป็นผ้าถุงที่แม่ให้
ผ้าถุงสำเร็จสีดำมีลายในตัวผ้ารางๆ ตรงเชิงเป็นลายคล้ายตีนจก
ใส่พอดีตัว กำลังดีเลย

เห่อน่าดู..ใส่ไปเรียนบ่อยมาก
คนมองแปลกๆ เออเนอะ…
เมื่อก่อนสมัยโบราณเขาก็ใส่กัน
ผ้าถุงนี่เขาใส่กันมาตั้งแต่ครั้งไหนแล้ว
แค่นี้มาว่าแปลกได้ไง 55555


4. เคยเดินเวียนทำบุญ 9 วัด
ลับก็ไม่ลับเท่าไหร่
แปลกก็คงไม่มาก
แต่เหนื่อยน่ะ เหนื่อยมาก…-*-

มันเกิดมาจากแรงศรัทธาอันยิ่งใหญ่ 555
ที่จะทำบุญ 9 วัดโดยใช้การเดินเท้า -*-

ช่วงนั้นว่างๆ ว่างมากถึงมากที่สุด
มีน้ำขวดหนึ่งพร้อมด้วยแผนที่กรุงเทพฯ
เน้นสถานที่ท่องเที่ยว ตรอกซอกซอย
เมื่อพร้อมแล้ว…

ก็ขึ้นรถเมล์ (ขาไปต้องขึ้น ไม่ไหว เดินไกล)
ไปลงวัดพระแก้ว เสร็จแล้วเดินไปศาลหลักเมือง
เดินต่อไปข้ามเรือไปวัดระฆัง
แล้วข้ามกลับมา เดินไปท่าช้าง
ข้ามเรือไปวัดอรุณฯ ข้ามกลับมาต่อที่วัดโพธิฯ
ตอนนี้เหมือนฝนเริ่มจะตก..ลมแรงมาก

แต่ยังไม่ท้อ..เดินต่อไป คราวนี้ไกลแฮะ
ไปวัดสุทัศน์ ต่อด้วยวัดสระเกศ (ภูเขาทอง)
เดินขาลาก เหนื่อยมากๆ ฝนที่เริ่มตั้งเค้า หายไปแล้ว
ขึ้นภูเขาทองซะเลย พิสูจน์ความแข็งแกร่ง
ทั้งที่เดินมาลิ้นห้อย..

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ…เหมือนเล่นเกมอะไรสักอย่าง -*-
เย็นแล้ว ลงภูเขาทอง เดินหน้าต่อมายัง
วัดบวรนิเวศวิหาร…เดินไกล
แถมเดินผิดทางอีก
มัวเจอคนบ้า…55555 หลบคนบ้า เลยเดินผิดทาง
กว่าจะเจอ ก็เหนื่อยอีกตามเคย

และสุดท้ายแล้ว…เฮ้อ
ไปวัดชนะสงคราม เป็นวัดสุดท้าย ก็ครบ 9 วัดพอดี
แถมยังมีเวลาเหลือไว้เดินข้าวสารอีกนะ ชิวๆ งานนี้
5555555

เดินคนอาจจะว่าไม่แปลกเท่าไหร่ เราชอบเดิน
ใครแน่จริง มาแข่งกันไหมล่ะ 55555


5. เคยเดินเท้าเปล่าบนถนน -*- (ไม่เดินบนถนนจะให้เดินบนน้ำหรือไง)
จะอะไรเกี่ยวกับเดินนักหนาเนี่ย
55555
เคยเดินเท้าเปล่าเพราะว่า

รองเท้ามันกัด…เอาวะ
ไม่สนใจใครแล้ว
เดินออกมาจากมหาวิทยาลัย
ทางเดินมันก็ไกลกว่าจะถึงถนน

รู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก 55555
เดินเท้าเปล่าเนี่ย..เอ้า จริงๆ

คนมองอีกแล้ว…สมัยก่อนเขามีรองเท้าใส่หรอ
เขาก็เท้าเปล่ากันทั้งนั้นแหละ

แต่พอถึงถนนได้ เรียกแท็กซี่ใหญ่เชียว 5555


ครบ 5 ข้อแล้ว ตามธรรมเนียม แหม ไม่อยากทำเลย
แต่ก็ต้องทำตามกติกา อิอิ
เพื่อนๆ ที่โดนเรา tag ต้องเล่าความลับของตัวเองมา 5 เรื่องนะคะ

บุคคล 5 ท่านต่อไปนี้ เราขอ tag ท่านในบัดดลค่ะ 555555

แม่ริน
แม่นุส
แม่ขนมปัง ( อีกสักรอบนะ อิอิ )
แมวเหลือง
ไข่หวาน (ทะเลหวาน)


อิอิ ขอบคุณล่วงหน้านะจ๊ะ เล่นกันสนุกๆ 5555 เดี๋ยวจะตามไปบอกถึงที่เลยนะ
...........................................................................

มาละ ข้อ 6-10 แด่แม่ขนมปัง -*-

6. เปรี้ยวในพันทิปจนโดนด่า 5555
ตอนนั้นเพิ่งสมัครเข้าพันทิปใหม่ๆ
ยังเปรี้ยวอยู่มาก 5555

เป็นเด็กคุณแดง 7 สี 555
ไม่รู้เป็นเพราะอะไรสิน่า
ทั้งที่คุณแดงก็ทำอะไรให้เราขัดใจหลายเรื่อง

ทั้งละครน้ำเน่าที่ขยันสร้างซะจริงๆ
แต่ละครพีเรียดที่สร้างดีๆ
ฮิตๆ ในสมัยก่อนไม่ยักกะสร้าง

เรื่องพระเอกนางเอกกับบทบาทที่ไม่เหมาะสมอีกล่ะ
คนยังไม่แก่เลย เอามาเล่นเป็นแม่แล้ว
แล้วพระเอกนางเอกหน้าซ้ำ
ละครถ่ายไป ออกอากาศไปอีกล่ะ

ร้อยแปดพันประการที่เราขัดใจ
แต่ยังไง
เราก็รักคุณแดง 5555555

ห้องเฉลิมไทยน่ะ
รู้กันอยู่ว่าชอบค่อนขอดคุณแดง
เราก็พยายามเอาหูไปนาเอาตาไปไร่
ทั้งที่ตงิดๆ ในใจ

จนมากระทู้หนึ่ง
หาว่าคุณแดงไม่ยอมให้มิวสิคของพี่เบิร์ดมาลงจอช่อง 7
เพียงเพราะว่านางเอกมิวสิคนั้นคือเชอรี่ เด็กช่อง 3

คนตั้งนี่มันเกรียนชัดๆ 5555
มาด่าคุณแดงโดยที่มันไม่ใช่เรื่องจริง
และความเห็นถัดมาก็ด่าคุณแดงเต็มไปหมด

เราก็เลยต้องเรียกร้องความยุติธรรมให้คุณแดง
ก็เราเห็นมิวสิคนี้ที่ช่อง 7 จริงๆ นี่
ไม่เห็นจะโดนแบนสักหน่อย

เราก็เลยใส่เจ้าของกระทู้ใหญ่เลย 5555555
ข้อหาทำให้คุณแดงถูกด่าในเหตุผลอันไม่สมควร
เปรี้ยวมาก

ใส่เสร็จแล้วก็ลัลล้า…ไปตามเรื่องตามราว
วันรุ่งขึ้น มีอะไรกะพริบที่แถวชื่อที่ล็อกอิน
แต่เราไม่รู้จัก 55555555

ก็เพิ่งสมัครพันทิป ยังไม่รู้เรื่องรู้ราว -*-
ปล่อยไป ไม่สนใจ
อยากกะพริบ ก็กะพริบไปดิ 5555555

สุดท้าย ถึงค่อยสังเกตว่า ที่ตรงกะพริบ มันเขียนว่า…
มีข้อความใหม่…เฮ้ย
ใครส่งข้อความมาให้…ก็เลยคลิกไปดู

หมอนั่นแหละ มันส่งข้อความมา…
และ….
มันด่ามาเป็นชุดเลย 555555555

แต่เราไม่สะทกสะท้าน (ด้าน)55555 ไม่ใช่
เรากลับไม่รู้สึกอะไร
เพราะเรามีสิ่งที่ดีใจ…

เราได้รับหลังไมค์กับเขาแล้ววววววว
โครตดีใจเลย 555555
จะหลังไมค์ตอบตาคนนั้นอยู่แล้ว

กะจะด่าตอบไปสักหน่อย แล้วถามท้ายด้วยขอบคุณ
ที่ทำให้เราได้รับหลังไมค์เป็นครั้งแรก 5555
ปรากฏว่า….หมอนั่น

โดนยึดล็อกอินไปแล้ว 555555
ถ้าจะเปรี้ยวไม่แพ้เรานะเนี่ย …

7. นิ่งเป็นหลับ…ขยับก็หลับอีก
เป็นอะไรไม่รู้ ถ้านั่งเฉยๆ นี่หลับทุกที

อยู่บ้านจะหลับมันก็ไม่เป็นอะไรหรอก
แต่นี่มันไม่ได้อยู่บ้าน…
ออกไปข้างนอก เช่น….

ไปฟังเทศน์ที่วัดก็แอบหลับบังเสา -*-
ไปดูหนัง พอดีรอบนั้นรอบดึก ดูไปดูมา
ตัวไหล…55555

ไหลลงไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัว
จนหัวมาพิงกับพนักในจังหวะเหมาะพอดี
อืม..สบาย 5555

แต่ขาน่ะ ลงไปกองข้างล่างแล้ว -*-
ไอ้เพื่อนที่นั่งข้างก็ไม่รู้จักสะกิด (แน่ะ โทษเพื่อน)
จำได้วันนั้นไปดูเรื่อง..The Last Samuri

ตอนหลังๆ ไม่รู้เรื่องเลย
แน่ละ…หลับไปตั้งแต่กลางเรื่องแล้วนี่
เพื่อนบอก มาทรมานดูทำไม (วะ)
กลับไปนอนบ้านไป๊ 555555

ยังไม่จบกับเรื่องหลับ…
แค่ในโรงหนังมันก็หลับกันได้

แต่หนักข้อ ไปหลับบนรถ -*-
รถเมล์น่ะประจำเลย พยายามแก้ แต่บางครั้งก็แก้ไม่ได้

บางครั้ง หลับเลยป้าย บางครั้งหลับจนหัวไปโขกกับคนข้างๆ
อายจัง -*-
รถตู้นี่ไม่ต้องพูดถึง ที่นั่งสบายออกอย่างนั้น

ขนาดนั่งรถเมล์แอร์จากจตุจักรมาอนุสาวรีย์ชัยฯ
ใกล้ๆ แค่นั้น…ยังหลับได้ -*- พอดีอากาศมันดี อุณหภูมิเหมาะสม 5555

รถเมล์ รถตู้ยังเด็กๆ
นี่เล่นหลับบนรถมอเตอร์ไซค์ 55555

หลับไปได้ยังไงไม่รู้
ไปต่างจังหวัดกับเพื่อน
ซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปเที่ยว…ไม่รู้ยังไง
หลับทั้งที่ยังซ้อนอยู่นั่นแหละ

หลับไม่รู้เรื่องเลย หลับสนิท -*-
เพื่อนที่เป็นคนขับ มันต้องเอามือข้างหนึ่งมาจับตัวไว้
อนาถตัวเองจริงๆ -*-


8. พัทยาฮาเฮ
จะไปเป็นเพื่อนเพื่อนจะสัมภาษณ์งานที่ชลบุรี
ก็เลยไปขึ้นรถทัวร์กัน
ขึ้นไปนั่งบนรถ ด้วยความรักสุขภาพสุดๆ

เช้าๆ ไม่กินอะไร แต่กินน้ำไป 1 ขวดเต็มๆ
รถขึ้นทางด่วนมอเตอร์เวย์ (มั้ง)

น้ำที่ดื่มเข้าไปก็แผลงฤทธิ -*-
อยากเข้าห้องน้ำ ฮือๆ

พยายามทน ก็อยู่บนทางด่วน
จะลงได้ไง -*-

รอจนรถลงทางด่วน หันไปบอกเพื่อน
ล่วงหน้าไปก่อนเลยนะ
ขอแวะปั๊มก่อน 55555

แล้วลงรถด่วนจี๋
เรียบร้อยก็ขึ้นรถไปพัทยาต่อ
ไปทั้งๆ ที่ไม่เคยไปคนเดียว -*-

ทำไมต้องไปพัทยา
ก็ตกลงกับเพื่อนว่า เดี๋ยวสัมภาษณ์เสร็จ
ไปนั่งเล่นริมทะเลที่พัทยากัน

โทรไปหาเพื่อน…ไม่ติด
เอ๊ะ ลองอีกที…ไม่ติด
งั้น…

ลองส่งข้อความก็ได้
“ตอนนี้อยู่พัทยาแล้ว รออยู่หน้าตู้โทรศัพท์ข้างๆ ศาลา…
รีบมาด่วนเลย…
อะไรก็ว่าไป…

แล้วก็รออยู่ที่ตรงนั้น
เอ๊ะ ชักจะนาน
ลองโทรอีกทีสิ…คราวนี้ติดแฮะ
ปลายสายตอบกลับมา

เสียงผู้ชาย….-*-
สรุปเราโทรผิด และส่งข้อความผิด
เบอร์เพื่อนเรามันไม่ใช่เบอร์นี้ -*-
มันเปลี่ยนเบอร์แล้วเราลืมเอง
(ไม่รู้เจ้าของโทรศัพท์รีบออกไปตามที่นัดหรือเปล่า 5555)

งั้นโทรเบอร์ใหม่
คราวนี้มันรับบอกสัมภาษณ์เสร็จแล้ว
กำลังตามมา

เราก็บอกไป ขึ้นรถตรงนี้ๆ นะ ลงตรงนี้ๆ นะ
เดี๋ยวเราจะรออยู่แถวๆ ชายหาดนี่แหละ
ถึงแล้วโทรมาด้วย

สั่งเสร็จแล้วไปนั่งเก้าอี้ชายหาด
นั่งเพลินๆ ก็กำลังจะหลับ
ก็บอกแล้วว่านิ่งเป็นหลับ


เพื่อนก็โทรมา บอกถึงแล้ว
ตรงไหน…
ตรงนั้นไง ที่มีร้านขายยา

เราหันไปมอง อ๋อ ร้านขายยาอยู่ใกล้ๆ นี่เอง
บอกให้เดินตรงมาเลย
เก้าอี้สีฟ้าๆ อ่ะ

มันโอเค เก้าอี้สีฟ้ามันเห็นแล้ว
เราก็เลยนอนรอ
รอไปรอมา…เราก็หลับ
หลับไปนานแค่ไหน

ไม่นานมากหรอก
ก็แค่…ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่า
มันมืด…-*- แค่นี้เอง

เราตกใจ หันไปมองรอบๆ
ทุกอย่างมืด -*- เก้าอี้ไม่มีสักตัวเดียว
มีแค่ที่เรานอนอยู่

เราหันไปมองข้างๆ
แทบสะดุ้ง ก็เด็กคนหนึ่งกับผู้หญิงคนหนึ่ง
กำลังนั่งมองอยู่

เขาทั้งสองเป็นเจ้าของเก้าอี้ชายหาดที่เรานั่ง
เขาไม่กล้าปลุก…เลยนั่งรอให้เราตื่น 55555

นอนหลับจนมืด -*-
อายมาก รีบลุกขึ้นยืน มองซ้ายขวา
เพื่อนบอกมาถึงร้านขายยาเป็นชาติแล้ว
ทำไมไม่ถึงสักทีวะ
หรือว่ามันไม่เห็นเรา


มันโทรมาก็ไม่ได้รับ
เพราะหลับแล้วสมองไม่สั่งการ -*-

โทรไปบอกอยู่ไหน
น้ำเสียงมันดูเหนื่อยๆ
บอกอยู่ข้างร้านขายยานี่ไง

แล้วแกไม่เห็นเก้าอี้ชายหาดสีฟ้าหรอ ที่เหลืออยู่ตัวเดียวอ่ะ
เดินมาสิ

มันตอบว่า เก้าอี้สีฟ้าที่ไหนเล่า
เขาเก็บไปตั้งนานแล้ว

ชักเอะใจ นี่แกอยู่ที่ไหนเนี่ย
ชั้นอยู่พัทยาใต้ไง

ขอบคุณ…เราอยู่พัทยาเหนือ
มันคงจะเจอกันหรอก -*-

ดันมีร้านขายยาเหมือนกันอีก 555555

สรุปวันนั้น ไปกับเพื่อนเหมือนไม่ได้ไปกับเพื่อน
ไปคนเดียว เที่ยวคนเดียว
ต่างคนต่างกลับ -*-
5555555

9. มั่วนิ่มในงานเลี้ยง
เรื่องของเรื่อง

จะไปค่ายบริจาคของให้เด็กๆ
ที่ภูเรือ จ.เลย

เนื่องจากพี่ๆ ที่ชวนนั้นทำงานทำการกันหมดแล้ว
เขาจึงต้องฟิกเวลานิดหนึ่ง
เขานัดกันจะไปตอนประมาณ 5 ทุ่ม
กว่าจะไปถึงภูเรือ ก็คงจะเช้าพอดี

พวกพี่ๆ เขาทำงานกันที่ระยอง
ขึ้นทางด่วนอะไรก็ไม่รู้
แต่ไม่ผ่านกรุงเทพฯ

เราและเพื่อนที่จะไป (ไอ้คนเดิมที่ไปพัทยา 5555)
ก็เลยกะว่า มารอที่เป็นทางผ่านดีกว่า

ตกลงมารอที่โลตัส อยุธยา
เขามากันจะได้แวะรับสะดวกๆ

ไม่มีปัญหาอะไรในการเดินทางไปโลตัส อยุธยา
เพราะเราเด็กอยุธยาอยู่แล้ว

แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า
ห้าทุ่มโลตัสคงจะปิด
คงจะมือและค่อนข้างเปลี่ยว
ก็กังวลเหมือนกัน

แต่ไปถึงปรากฏว่า โลตัสสว่างจ้า
มีงานเลี้ยงฉลองชมรมอะไรสักอย่าง

ดีใจจัง มีที่รอสว่างๆ แถมมีคนเยอะแยะเป็นเพื่อน
เราและเพื่อนจึงเดินไปนั่งริมๆ งาน 55555
บนเวทีมีการแสดงด้วย

ดูไปเรื่อยๆ มันเมื่อยอ่ะ
หันไปดูเห็นมีโต๊ะว่าง ก็เลยชวนเพื่อนไปนั่ง
นั่งกับใครไม่รู้ แต่ไม่ได้สนใจ

สักพักมีอาหารมาเสิร์ฟด้วย -*-
เรากับเพื่อนมองหน้ากัน 555555
หันไปมองเพื่อนร่วมโต๊ะ ไม่เห็นเขาว่าอะไร
ก็กินไปตามปกติ

แต่เขาคงสงสัย
ว่ายาย 2 คนนี้มารยาทท่าจะดีมาก
เขากินกันก็ไม่ยอมกิน 555555

ขณะที่กำลังตัดสินใจอยู่นั้น
ก็มีโทรศัพท์จากพี่เขาซะก่อน
โทรมาบอกว่าถึงแล้ว
ให้ออกมารอริมถนนได้เลย

555555 อดเลย


10. ชอบของฟรีและของถูก
แหงละ ใครก็ชอบ

ของมือสองนี่ โปรดปรานมาก
ตั้งเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า
บางทีทั้งเนื้อทั้งตัวรวมกัน
200 กว่าบาท -*-

กระโปรง 20 บาท (สภาพดีมากๆ)
เสื้อ 50 บาท (สภาพดีมากๆ)
รองเท้า 75 บาท (ขอต่อแล้ว แม่ค้าบอกได้เท่านี้ แหม 70 หน่อยก็ไม่ได้ -*-)
กระเป๋า แพงหน่อย 80 บาท 555555

รวมแล้ว แต่งตัวได้ย่อมเยา
เมื่อก่อนยังพอว่า เดี๋ยวนี้ชักหนักข้อ
ไม่ใช่มือสองนี่แทบจะไม่ซื้อเอาเลย -*-

ถ้าของมือสองเป็นของคนตายจริงๆ
เราคงมีผีตามมาทวงของจนมั่วไปหมดแน่ๆ
ผีคงแย่งกันทวงน่าดู 55555 -*-
มันเยอะจัด ไม่รู้จะทวงอันไหนถูก 555555

เรื่องของฟรีนี่อีก
ชอบอ่านหนังสือมาก
แต่ไม่ชอบซื้อ -*- 555555
เหตุเพราะงกจัด

เมื่อก่อนตอนเรียน
เลยไปยืนอ่านหนังสือในร้าน
นิสัยไม่ดีเลยเรา
อ่านของเขาจนหมดเล่มเลย

หนังสือไมได้บางนะ
หนังสือหนาๆ นี่แหละ
อ่านกว่าจะจบก็นาน แต่ก็สามารถ…

ไม่ใช่ร้านแบบนายอินทร์ด้วยนะ
เป็นร้านแบบศูนย์หนังสือตามมหาวิทยาลัย
อ่านของเขาจบแล้วก็ไม่ซื้อ
เลือกเรื่องอื่นอ่านต่อ…นิสัยไม่ดีเลย -*-

เพื่อนๆ นี่รู้กัน มันจะคอยห้ามตลอด
ตอนหลังนี่จะพยายามเลิก
ซื้อหนังสืออ่านเองแล้ว
เริ่มมีจิตสำนึก 55555

และตอนนี้ได้มาเขียนหนังสือ
ยังไมได้รวมเล่มหรอก
แต่เข้าใจหัวอกนักเขียนละ

ว่าไม่ควรไปเอาเปรียบอย่างนั้น
แหะๆ กลัวกรรมตามสนองจัง
เนี่ยๆ นิสียนี้ขอเลิกเด็ดขาด
รับรอง -*-

เฮ้อ จบสักที 5 ข้อ ยาวเหยียดเลยคราวนี้
อ่านแล้วจะมีใครคบเราไหมเนี่ย
แต่ละข้อ...ดีๆ ทั้งนั้น 55555

ต้องขอพักสักหน่อย หวังว่าคงไม่มีใครมาคิดอะไรกับเราแบบแม่ขนมปังอีกนะ แล้วเรื่อง tag ต่อนี่ยังนึกไม่ออกเลย ติดไว้ก่อนแล้วกันนะ




 

Create Date : 13 มกราคม 2550    
Last Update : 17 มกราคม 2550 23:44:12 น.
Counter : 679 Pageviews.  

สุขสันต์วันปีใหม่...ขอความดีงามทั้งหลายจงอยู่กับเธอ..

เวลาผ่านไป....
...บางครั้งก็ช้า บางครั้งก็เร็ว...
เผลอแป๊บเดียว ผ่านไปอีก 1 ปีแล้วหรือเนี่ย

อะไรกัน ยังทำอะไรที่อยากทำได้ไม่หมดเลย
ไม่ได้เศษเสี้ยวหนึ่งของความฝันด้วยซ้ำ

อะไรกัน เราเอาเวลาไปทำอะไรหมดเนี่ย...

อ้อ เอาเวลาไปทำมาหากิน 5555

ตอนนี้ งานยุ่งมากๆ แต่ในความยุ่งนั้น
มันมีความสุขปะปนอยู่

จำได้ว่าเมื่อปีที่แล้ว ปลายปีรับปริญญา
หางานทำไม่ได้
ว่าง....ว่างั้น 555

ได้ทำอะไรอย่างหนึ่งจนเกิดแรงบันดาลใจ
จนถึงวันนี้...

อะไรที่ว่านั้น คือส่วนหนึ่งของฝัน
จุดเริ่มต้นของความฝัน
การเขียนนิยายลงพันทิป...

1 ปีผ่านไป ความฝันนั้นเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง
จนถึงปลายปีนี้ นิยายเรื่องนั้น
มีการรวมเล่ม

โดย...เราเอง 5555

ตอนนี้ใกล้จะเสร็จเต็มทีแล้ว
คาดว่าหลังปีใหม่น่าจะเสร็จ -*-

ยังไงคงไม่ปล่อยให้รอไปมากกว่านี้แล้ว
เพราะเจ้าของเองก็อยากเห็นผลงาน
ใจจะขาดแล้วเอย...55555

นอกจากความฝันจะป็นรูปเป็นร่าง
ความเป็นจริงก็ยังเป็นสิ่งน่าตื่นเต้น
เสมอเลย...

ก็งานประจำที่ทำอยู่น่ะสิ..ตื่นเต้นชะมัด

นับๆ ดู ทำงานมาได้ 7 เดือนแล้ว
ยังไม่หายตื่นเต้นเลย

ก็ทำงานกับเด็กๆ มีอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ ตลอดเวลา
ใครว่าเราทำงานน่าเบื่อ
หรือว่าว่าอาชีพที่เราทำหน้าเบื่อ
เป็นสูตรสำเร็จที่จำเจ

ขอบอกว่าไม่เคยเป็นอย่างนั้นเลยตั้งแต่ทำมา
มีเรื่องตื่นเต้นตลอด
มีเรื่องแปลกใหม่ให้ทำเสมอ
คิดไปคิดมา...เอ มันเกี่ยวกับงานเราตรงไหนหว่า
แต่ก็ยังมีโอกาสได้ทำ
ซะอย่างนั้น...

แต่ก็ยังมีความสุขกับงานในความเป็นจริง
แม้บางครั้งจะมีเบื่อบ้าง
แต่ก็นั่นแหละนะ
ใครจะไปสุขได้ทุกนาที...

ส่วนงานในความฝันก็กำลังดำเนินไปอย่างมีความสุข
แน่นอน...สุขมากด้วย
การเขียนนิยายคือความสุข

หลังจากเรื่องมนต์รักโคกสารินเสร็จเป็นรูปเล่มแล้ว
ก็เตรียมจะแต่งนิยายต่อ
คราวนี้คงต้องกลับนิวาสถาน...ถนนนักเขียน

เขียนมายาว อาจจะไม่มีคนอ่านเลยก็ได้
บางท่านที่เข้ามาอาจจะไม่อ่าน
แต่ก็อยากจะบอก
ตามประสาคนชอบเขียน..555

เพียงแค่อยากจะเล่าชีวิตที่ผ่านมา 1 ปี
ว่าเราค่อนข้างพอใจ
กับสิ่งที่ได้ทำ
และปีหน้าที่จะมาถึง
เราแน่ใจ..ว่าเราต้องทำตามความฝันของตัวเอง
ต่อไป และต่อไป

อืมมมม แค่ได้คิดก็มีความสุขแล้ว
ท่าจะบ้า -*- 5555

สำหรับผู้ที่เข้ามาในบล็อกนี้ ขอให้ทุกท่านมีความสุขมากๆ ในปีใหม่นี้ ขอให้คิดอะไรสมความปรารถนาทุกประการ...

และขอให้ความดีงามทั้งหลายบนโลกใบนี้ จงอยู่กับทุกท่านค่ะ

ด้วยความปรารถนาดีจาก
คนชอบเขียนคนหนึ่งบนโลกใบนี้




 

Create Date : 30 ธันวาคม 2549    
Last Update : 14 มกราคม 2550 16:01:35 น.
Counter : 544 Pageviews.  

มนต์รักโคกสาริน...กำเนิดใหม่ เป็นรูปเป็นร่างแล้วครับท่าน...

หลังจากมนต์รักโคกสารินได้ปรากฏสู่สายตาสาธารณชน (-*-) แหะๆ เว่อร์อีกแล้ว สาธารณชนไม่กี่คนเองค่ะ

เรารู้สึกประทับใจกับเรื่องนี้มาก เพราะเป็นฟิคเรื่องแรกแบบสมบูรณ์และสร้างความสุขให้อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน..

เวลาผ่านไปก็เกือบ 1 ปีแล้ว วันที่ 15 ต.ค. นี้ก็ครบ 1 ปีที่มนต์รักโคกสารินได้โพสลงพันทิปเป็นครั้งแรก

เลยมีความคิดกับมิตรสหายที่ประทับใจมนต์รักโคกสารินเหมือนกัน เป็นเพื่อนที่คอยช่วยเหลือมาตั้งแต่เริ่มเขียนเรื่องนี้ลงครั้งแรกจนถึงบัดนี้ ก็ยังคอยช่วยเหลืออยู่ -*-

เราคิดกันว่า อยากจะให้มนต์รักโคกสารินเกิดเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา เพราะอยากเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึก

ว่าครั้งหนึ่งเราเคยมีความสุขกับเรื่องนี้ เราเคยมารออ่านนิยายด้วยกันทุกวัน และเคยโพสแสดงความคิดเห็น โพสโฆษณาหรือแซวกันอย่างสนุกสนาน

มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุข ที่หวนกลับไปคิดถึงเมื่อไหร่ก็อดจะยิ้มไม่ได้สักครั้ง

สำหรับคนเขียนเอง ช่วงเวลานี้มีความสุขมาก รู้สึกดีที่มีคนมารออ่านเรื่องของเรา และเราก็ตั้งใจเขียนเต็มที่เพื่อคนที่มารอได้อ่าน (นางงามอีกแล้ว -*-)

ยังรำลึกถึงช่วงเวลานั้นและนึกถึงความสุขในเวลานั้นได้เสมอ

เกริ่นมานานแล้ว...นานมากเกินไปจนคนอ่านจะเบื่ออยู่แล้ว -*- เอาเป็นว่าสรุปเลยแล้วกัน

มนต์รักโคกสารินกำลังจะทำเป็นหนังสือแล้วค่ะ เดี๋ยวจะมีรูปปกมาให้ดูนะคะ

อยากรู้ว่ามีใครที่อยากได้เก็บไว้เป็นที่ระลึกบ้างไหม

ถ้าต้องการก็ลงชื่อได้เลยค่ะ ถ้าไม่ต้องการก็ปล่อยไว้อย่างนั้นเถอะ -*- 55555

สรุปว่าจะทำขายว่างั้นเถอะ เป็นหนังสือขนาดปกติ จำนวน 200 หน้า กระดาษร้อยปอนด์ ปกสี่สีอาบมัน ราคาประมาณ 200 บาท แต่ยังไม่สรุปแน่ชัด แต่ไม่ค้ากำไรเกินควรแน่นอน ^^

ถ้าต้องการลงชื่อได้ ราคาอาจจะเปลี่ยนแปลงบ้างนิดหน่อย เพราะต้องขอดูยอดก่อน

ถ้าคนต้องการมากก็จะได้จ้างโรงพิมพ์ ถ้าคนน้อยก็คงทำมือ (และกลับไปร้องไห้กระซิกๆ)

ตอนนี้กำลังรอปกจากสหายผู้เลื่อนลอยก่อน แล้วเดี๋ยวเอามาลงให้ดูกันนะคะ




 

Create Date : 25 กันยายน 2549    
Last Update : 8 ตุลาคม 2549 19:54:52 น.
Counter : 623 Pageviews.  

1  2  3  

ชมเช้า
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ให้ทิปเจ้าของ Blog [?]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




ชมเช้า..มาจาก ชมเช้า ชมสาย ชมบ่าย ชมเย็น ชมค่ำ ทุกกาลเวลาช่างน่าชื่นชม จะเวลาไหนก็เลือกชมเอาตามสะดวก..

...เวลาเช้า เป็นเวลาที่รู้สึกสดชื่น มีชีวิตชีวา ดูสดใส จอมแก่นแสนซน ที่ไหนได้ ใครๆ เห็นชื่อแล้วบอกว่า 40 ขึ้นแน่ๆ บ้างก็ว่าป้า..เอ่อ เป็นงั้นไป...ขอบอกว่ายังห่างค่ะ ห่างมาก อิอิ...

ตอนนี้มีภารกิจเพื่อชาติให้ปฏิบัติค่ะ รู้สึกภูมิใจจังเลย (โบกมือแบบนางงาม) ดิฉันจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ เอาใจช่วยด้วยนะคะ อิอิ...

คุณที่เข้ามาอย่าเพิ่งงงค่ะ ภารกิจอะไรขอเก็บไว้เป็นความลับ(ว่าแต่ ไม่ได้มีใครเขาอยากรู้สักหน่อย ^^") แต่ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามานะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ อ้อ อีกอย่าง เป็นแฟนหงส์ค่ะ (เกี่ยวไหมเนี่ย อิอิ)

Friends' blogs
[Add ชมเช้า's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.