บางครั้งและหลาย ๆ ครั้งในชีวิตคนเราที่ต้องนั่งรอ

ไม่ว่าจะเรื่องความรัก รอผลสอบ รอสัมภาษณ์สมัครงาน

และหลายๆครั้งที่บางคนล้มเลิกการรอคอย

ด้วยเหตุผลที่ว่าพวกเขาไม่อยากมาเสียเวลากับการรอคอยที่นานเกินไป

นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเอง ก็เคยหลุดปากออกมาเหมือนกัน

หลายๆ ครั้งที่ท้อ หลายๆครั้ง ที่สิ้นหวังกับการรอ


บางครั้งฉันนั่งรอเพื่อน หลังเลิกเรียน

เพื่อนติดงานกับอาจารย์ ทำให้มาช้ามาก ฉันเองก็รอแล้วรอเล่า

หลาย ๆ ช่วงวินาทีที่ฉันตัดสินใจจะจากไปโดยไม่มีเพื่อนคนนั้น

ตัดสินใจที่จะหยุดการรอคอย ... เพียงเท่านั้น


และหลาย ๆ ช่วงวินาทีแห่งการรอคอยนั้น

ฉันก็ได้คิดในหลาย ๆ สิ่ง คิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมา

ทบทวน ... ตริตรอง จนในที่สุดฉันก็ตัดสินใจที่จะรอ

ไม่ใช่เพราะฉันกลัวที่จะโดนเพื่อนคนนั้นต่อว่า ถ้าฉันทิ้งเขาไป

แต่...ฉันเชื่อมั่น และศรัทธาในตัวเพื่อนของฉัน

และฉันก็รู้ดีว่าเพื่อนของฉันไม่มีทางผิดสัญญา

และผลจากการรอของฉัน ก็คุ้มค่าเกินกว่าเวลาที่เสียไป


บางครั้งเหตุการณ์เล็ก ๆ ก็สามารถจุดประกายข้อคิดเล็ก ๆ

ที่ให้ผลยิ่งใหญ่กว่า หลังจากเหตุการณ์นั้น

ความคิดเล็ก ๆ นี้เองที่ทำให้ฉันได้สิ่งที่รอคอย

อาจจะไม่เสมอไป ... แต่ก็บ่อยครั้ง และทุกๆครั้ง ที่รอนั้น

ฉันไม่ได้รู้สึกเสียเวลาเลย

แต่ฉันกลับรู้สึกว่าฉันได้บางสิ่งมาอยู่ในหัวใจ

ความอดทน ฉันเรียกมันอย่างนั้น

เมื่อฉันเริ่มรู้สึกตัวว่าฉันรอนานแค่ไหน

ความศรัทธา สิ่งที่ฉันมั่นใจเสมอว่าสิ่งนั้นจะต้องมาถึง

สองสิ่งนี้ อาจจะเป็นแค่ความอดทนและศรัทธาที่น้อยนิด

แต่ความคิดเล็ก ๆ นี้เอง ที่ครั้งหนึ่งได้ให้ผลอันงดงามแก่ฉัน

และเมื่อสิ่งดีเล็ก ๆ ได้เข้ามาในหัวใจฉัน

ก็เหมือนเมล็ดดอกไม้ที่ฉันจะคอยรดน้ำและใส่ปุ๋ย ให้งอกงาม ...

เป็นต้นไม้ใหญ่

การรอของฉันจึงไม่ไร้ค่าอีก แต่กลับให้สิ่งดี ๆ กับฉันทุก ๆ ครั้งที่ที่ฉัน " รอ "



P.s ขอขอบคุณบทความจาก คุณ R e P e T e
    
    โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน











 


From: //variety.teenee.com/foodforbrain/6443.html