 | |
บางครั้งและหลาย ๆ ครั้งในชีวิตคนเราที่ต้องนั่งรอ
ไม่ว่าจะเรื่องความรัก รอผลสอบ รอสัมภาษณ์สมัครงาน
และหลายๆครั้งที่บางคนล้มเลิกการรอคอย
ด้วยเหตุผลที่ว่าพวกเขาไม่อยากมาเสียเวลากับการรอคอยที่นานเกินไป
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเอง ก็เคยหลุดปากออกมาเหมือนกัน
หลายๆ ครั้งที่ท้อ หลายๆครั้ง ที่สิ้นหวังกับการรอ
บางครั้งฉันนั่งรอเพื่อน หลังเลิกเรียน
เพื่อนติดงานกับอาจารย์ ทำให้มาช้ามาก ฉันเองก็รอแล้วรอเล่า
หลาย ๆ ช่วงวินาทีที่ฉันตัดสินใจจะจากไปโดยไม่มีเพื่อนคนนั้น
ตัดสินใจที่จะหยุดการรอคอย ... เพียงเท่านั้น
และหลาย ๆ ช่วงวินาทีแห่งการรอคอยนั้น
ฉันก็ได้คิดในหลาย ๆ สิ่ง คิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมา
ทบทวน ... ตริตรอง จนในที่สุดฉันก็ตัดสินใจที่จะรอ
ไม่ใช่เพราะฉันกลัวที่จะโดนเพื่อนคนนั้นต่อว่า ถ้าฉันทิ้งเขาไป
แต่...ฉันเชื่อมั่น และศรัทธาในตัวเพื่อนของฉัน
และฉันก็รู้ดีว่าเพื่อนของฉันไม่มีทางผิดสัญญา
และผลจากการรอของฉัน ก็คุ้มค่าเกินกว่าเวลาที่เสียไป
บางครั้งเหตุการณ์เล็ก ๆ ก็สามารถจุดประกายข้อคิดเล็ก ๆ
ที่ให้ผลยิ่งใหญ่กว่า หลังจากเหตุการณ์นั้น
ความคิดเล็ก ๆ นี้เองที่ทำให้ฉันได้สิ่งที่รอคอย
อาจจะไม่เสมอไป ... แต่ก็บ่อยครั้ง และทุกๆครั้ง ที่รอนั้น
ฉันไม่ได้รู้สึกเสียเวลาเลย
แต่ฉันกลับรู้สึกว่าฉันได้บางสิ่งมาอยู่ในหัวใจ
ความอดทน ฉันเรียกมันอย่างนั้น
เมื่อฉันเริ่มรู้สึกตัวว่าฉันรอนานแค่ไหน
ความศรัทธา สิ่งที่ฉันมั่นใจเสมอว่าสิ่งนั้นจะต้องมาถึง
สองสิ่งนี้ อาจจะเป็นแค่ความอดทนและศรัทธาที่น้อยนิด
แต่ความคิดเล็ก ๆ นี้เอง ที่ครั้งหนึ่งได้ให้ผลอันงดงามแก่ฉัน
และเมื่อสิ่งดีเล็ก ๆ ได้เข้ามาในหัวใจฉัน
ก็เหมือนเมล็ดดอกไม้ที่ฉันจะคอยรดน้ำและใส่ปุ๋ย ให้งอกงาม ...
เป็นต้นไม้ใหญ่
การรอของฉันจึงไม่ไร้ค่าอีก แต่กลับให้สิ่งดี ๆ กับฉันทุก ๆ ครั้งที่ที่ฉัน " รอ "
P.s ขอขอบคุณบทความจาก คุณ R e P e T e
โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
