ตอนเริ่มรักกันใหม่ๆ
ไม่ว่าใครก็มีเรี่ยวแรงที่จะทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้ความรักทั้งนั้น
เสียสละได้ ยอมได้ ทุ่มเทได้ ไม่มีอะไรที่ไม่ได้ นอกจาก หายใจแทน
ซึ่งการที่เธอมีความรัก แล้วเป็นได้อย่างนี้ ก็ไม่ใช่ว่าไม่ดี
เพราะการทำสิ่งใดก็ตามเพื่อความรัก ด้วยหัวใจที่แท้จริง
สิ่งนั้นย่อมดีงาม และทำให้เกิดการเรียนรู้การรักคนอื่น
เพียงแต่ในขณะที่เธอเริ่มรักนั้น ก็ไม่อยากให้เธอลืมว่า...
ความรักไม่ใช่การวิ่ง 100 เมตร
ที่เธอจะวิ่งออกตัวจากจุดสตาร์ทอย่างรวดเร็ว
มีพลังเท่าไหร่ มีเรี่ยวแรงเท่าไหร่ ก็ใส่ไปเต็มที่
แต่...ความรักคือการวิ่งมาราธอน
ที่เธอต้องวิ่งอีกยาวนาน
หัวใจของความรักคือความสม่ำเสมอในการเอาใจใส่ ดูแลซึ่งกันและกัน
ไม่ใช่ทำทุกอย่างให้ดีแค่วันนี้วันเดียว
แต่ในทุกๆวันต่อจากนี้ เธอต้องทุ่มเทเพื่อความรักได้ รักจึงจะมีอยู่กับเธอ
ฉะนั้นเธอจะทำทุกอย่างรับร้อนไปหมดในระยะเริ่มต้น
มันก็เยงที่เธอจะเหนื่อยเร็ว หมดแรง และไปต่อไปไม่ไหว
ทั้งที่ยังวิ่งได้ไม่ถึงห้าสิบเมตรซะด้วยซ้ำ

ความรักที่แท้จริง ถ้าเธอมั่นใจในความรู้สึกนี้มากพอกับใครสักคน
ตัวจริงของกัน ถ้าเธอมั่นใจคำนี้มากพอกับใครสักคน
ลองปล่อยให้ความรัก...วิ่งไปบนเส้นทางแบบช้า-ช้า
ค่อยๆทำความรู้จัก ค่อยๆเรียนรู้นิสัยใจคอของเขา
และเปิดโอกาสให้เขาเรียนรู้ชีวิตของเธอด้วย
ค่อยๆปรับในสิ่งที่แตกต่าง ค่อยๆวิ่งคู่กันไป
บางช่วง...ก็จับมือกันบ้าง
บางช่วง...ก็อาจปล่อยมือกันบ้าง...ด้วยความไว้ใจ
และในตอนที่เหนื่อยล้า ก็ช่วยกันประคับประคองด้วยการเป็นกำลังใจให้
แล้ววันหนึ่ง...คนสองคนจะวิ่งไปถึงเส้นชัยพร้อมกัน
โดยไม่ทิ้งให้อีกคนล้มอยู่ข้างหลังเพียงคนเดียว