ต้นเหตุแห่งการทะเลาะวิวาท

ความอยาก(ตัณหา)
คือ ต้นเหตุแห่งการทะเลาะวิวาท
เพราะอาศัยตัณหา จึงมี การแสวงหา
เพราะอาศัยการแสวงหา จึงมี การได้
เพราะอาศัยการได้ จึงมี ความปลงใจรัก
เพราะอาศัยความปลงใจรัก จึงมี ความกำหนัดด้วยความพอใจ
เพราะอาศัยความกำหนัดด้วยความพอใจ จึงมี
ความสยบมัวเมา
เพราะอาศัยความสยบมัวเมา จึงมี ความจับอกจับใจ
เพราะอาศัยความจับอกจับใจ จึงมี ความตระหนี่
เพราะอาศัยความตระหนี่ จึงมี การหวงกั้น


เพราะอาศัยการหวงกั้น จึงมี เรื่องราวอันเกิดจาก
การหวงกั้น (อารกฺขาธิกรณํ); กล่าวคือ การใช้อาวุธไม่มีคม
การใช้อาวุธมีคม การทะเลาะ การแก่งแย่ง การวิวาท
การกล่าวคำหยาบว่า “มึง ! มึง !” การพูดคำส่อเสียด และ
การพูดเท็จ ทั้งหลาย : ธรรมอันเป็นบาปอกุศลเป็นอเนก
ย่อมเกิดขึ้นพร้อม ด้วยอาการอย่างนี้.

มหา. ที. ๑๐/๖๗/๕๘.