ให้รู้จักพอ ให้รู้จักประมาณตน (พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก) ให้รู้จักพอ ให้รู้จักประมาณตนสันโดษ มาจากภาษาบาลีว่า สันโตสะสัน แปลว่า ตนโตสะ แปลว่า ยินดีสันโดษ จึงแปลว่า ยินดี พอใจ อิ่มใจ สุขใจ กับของของตนกล่าวโดยย่อคือ ให้รู้จักพอ ให้รู้จักประมาณตนลักษณะของสันโดษมี 3 ประการคือยินดีตามมียินดีตามได้ยินดีตามควรเมื่อเราเข้าใจกฎแห่งกรรมยอมรับกฎแห่งกรรมด้วยปัญญาชอบ แล้วก็จะพอใจในสิ่งที่มีอยู่ เป็นอยู่ ตามฐานะของตนในปัจจุบันยอมรับว่าสิ่งที่ปรากฏอยู่ในปัจจุบัน สมบูรณ์แล้วด้วยเหตุผลอดีต........เป็น........เหตุปัจจุบัน....เป็น........ผล.....มันเป็นกรรมเก่าพระพุทธเจ้าตรัสว่ากรรมเก่า คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ร่างกายจิตใจของเรารวมทั้งสิ่งที่เป็นที่พึ่งอาศัยของกายเช่น พ่อแม่ พี่น้อง สามีภรรยา ลูกๆ บุคคลต่างๆตลอดจนทรัพย์สมบัติ สถานที่ บ้าน สังคม ประเทศชาติที่เราต้องไปเกี่ยวข้องล้วนเป็นกรรมเก่ายินดีตามมีโลกธรรม 8 ที่เราประสบอยู่ในปัจจุบันโลกธรรมฝ่ายน่าปรารถนา ได้ลาภ ได้ยศ สรรเสริญ สุขโลกธรรมฝ่ายไม่น่าปรารถนา เสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทา ทุกข์ล้วนเป็นผลจากการกระทำของเราทั้งสิ้นดังนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่ปรากฏมีอยู่เป็นอยู่ในปัจจุบันจึงสมบูรณ์ด้วยเหตุและผล เราจึงต้องยินดีพอใจแม้มีบางสิ่งบางอย่าง “ไม่ถูกใจ”ก็ต้องอาศัยปัญญาชอบที่จะยอมรับความจริงจนทำใจให้สงบ สบายได้ยินดีตามได้ยินดีกับของส่วนที่ได้มาคือ เมื่อแสวงหาประโยชน์อันใดแล้วได้เท่าไรก็พอใจเท่านั้นยินดีพอใจในสิ่งที่ได้เมื่อเราใช้ชีวิตอยู่ในสังคม เราย่อมมีความปรารถนาอยากได้ อยากมี อยากเป็นและเมื่อเราแสวงหาสิ่งที่ต้องการด้วยความตั้งใจความพยายามอย่างดีที่สุดตามกำลังตนแล้วเราต้องยอมรับผลที่ได้ เพราะเราก็ได้อาศัยบุญเก่าได้ใช้ความขยันหมั่นเพียร ความมานะอดทน ความสามารถกำลังกาย กำลังใจ กำลังสติปัญญาเต็มที่แล้วมันเป็นเพราะการกระทำทั้งในอดีตและปัจจุบันร่วมกันออกผลเรียกว่าสิ่งที่ได้มันก็พอดีๆ กับการกระทำของตนเองทั้งนั้นเมื่อเข้าใจจุดนี้ก็จะสบายใจ มีความยินดีพอใจในสิ่งที่ได้ยินดีตามควรยินดีกับของที่สมควรแก่ตนเท่านั้นสิ่งใดที่มีอยู่หรือจะได้มา หากเห็นว่าไม่สมควรกับเราก็ไม่ยินดี ไม่ยอมรับไว้การจะตัดสินว่า ควรหรือไม่ควรนั้นให้พิจารณาโดยใช้หลัก 3 ประการ คือควรแก่ฐานะควรแก่ความสามารถควรแก่ศีลธรรมควรแก่ฐานะให้พิจารณาว่าปัจจุบัน เราอยู่ในฐานะอะไรเช่น เป็นฆราวาส หรือ เป็นนักบวชเป็นผู้ใหญ่ หรือผู้น้อยเช่น เมื่อเราเป็นฆราวาส มีใครเอาบาตรเอาจีวรมาให้ เราก็ไม่ควรใช้หรือเมื่อเราเป็นพระก็ไม่ควรรับของที่ไม่เหมาะสมแก่ฐานะตนเช่น อาวุธ บุหรี่ เหล้า หนังสือโป๊วิดีโอเกมส์ เป็นต้นควรแก่ความสามารถคนเราเกิดมามีกำลังความสามารถไม่เท่ากันทั้งกำลังกาย กำลังใจ กำลังสติปัญญาดังนั้น เราควรรู้กำลังความสามารถของตนเองและแสวงหา หรือยอมรับเฉพาะของที่ควรแก่กำลังความสามารถของตนเองเท่านั้น เช่นถึงแม้ว่าครอบครัวเราจะมีอำนาจบารมีสามารถฝากงานในตำแหน่งสูงๆ ให้กับเราได้แต่ถ้าเราพิจารณาถึงกำลังสติปัญญาและประสบการณ์ของเราแล้วว่า ยังไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบงานได้ก็ไม่ควรยินดีรับตำแหน่ง เป็นต้นควรแก่ศีลธรรมของใดก็ตามแม้ควรแก่ฐานะของเราควรแก่ความสามารถของเราแต่ถ้าไปยินดีกับของนั้นแล้ว ทำให้เราผิดศีลธรรมเสียชื่อเสียงเกียรติยศ ศักดิ์ศรีก็ไม่ควรยินดีกับสิ่งของนั้นเช่นของที่ลักขโมย ฉ้อโกงเขามาของผิดกฎหมาย เช่น อาวุธเถื่อน ยาเสพติดของที่เขาให้เพื่อเป็นสินจ้างรางวัลในทางที่ผิดหรือในกรณีที่เราแต่งงานมีครอบครัวแล้วเมื่อมีใครมารักมาชอบเราแบบชู้สาวแม้เราพอใจในตัวเขามากแค่ไหนก็ตามก็ไม่ควรรับ ไม่ควรตอบสนอง เป็นต้นคัดลอกบางส่วนจาก... สันโดษ...เคล็ดลับของความสุขโดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก Create Date :10 มกราคม 2554 Last Update :10 มกราคม 2554 20:48:14 น. Counter : Pageviews. Comments :1 twitter google Comment *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก สาธุครับ ^^ อ่านแล้วมีประโยชน์มากครับ โดย: mind_heART 10 มกราคม 2554 23:48:47 น.
โดย: mind_heART 10 มกราคม 2554 23:48:47 น.