17 มิถุนายน 2552
ชีวิตวนกลับมาอยู่ที่เดิม ทำงานและใช้ชีวิตแบบที่เคยเป็น ไม่เหนื่อยและยังพยายามสนุกกับหลายๆสิ่งในชีวิต
โลกเรานี้เป็นสิ่งที่ซับซ้อน แต่การใช้ชีวิตอยู่บนโลกเป็นสิ่งที่ซับซ้อนมากกว่า เพราะว่าโลกหรืออะไรๆที่เรามักจะเข้าใจว่าเราเรียนรู้มันอย่างดีมักมีอะไรใหม่ๆมาให้เราหัวเราะหรือร้องไห้ได้เสมอ
รู้สึกตัวเองทั้งเด็กและแก่ลงในเวลาเดียวกัน และกำลังงงกับชีวิต มีเรื่องราวมากมายที่ต้องคิด มีภาระที่ต้องรับผิดชอบ มีคนที่ต้องคิดถึงและห่วงใย แต่ยังอยากทำตัวเด็กๆ ใช้ชีวิตแบบที่เคยทำ
ความรู้สึกแบบนี้บางทีก็น่าสนุกแต่บางทีก็ทำให้เราปวดหัวได้ เพราะสถานะที่คนเรานั้นได้รับในแต่ละเรื่องทำให้เราหลายๆคนสับสนกับบทบาทที่ได้รับจากแต่ละคน
ที่จู่ๆเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาก็เพราะว่าวันนี้มีคนพูดเรื่องหัวโขนกับการถอนหัวโขนให้ฟัง ไอ้หัวโขนที่ใส่อยู่ของแต่ละคนมันก็ใหญ่เล็กต่างกันไปตามแต่คนจะคิดไป บางคนถึงเวลาต้องถอดก็ถอดไม่ได้ ต้องใช้เวลาปรับตัวกันวุ่นวาย เป็นทุกข์เป็นยากกันอีก อันนี้น่าสงสารและเห็นใจ
แต่บางคนทุกข์เพราะหาหัวโขนไม่ได้ หาไม่เจอ หรือไม่ยินดีในหัวที่ใส่อยู่ คิดอยากจะใส่หัวยักษ์บ้างหัวลิงบ้างให้วุ่นวายไปหมด
ความจริงแล้วไอ้หัวโขนทั้งหลายแหล่มันก็ใช่ว่าจะใส่สบายสักเท่าไหร่ เพราะแต่ละหัวทั้งร้อนทั้งหนัก แต่เราทุกคนก็ยังขวนขวายมาใส่กัน ยิ่งใหญ่ยิ่งดี
ผมก็มีหัวโขนกะเค้าเหมือนกัน และก็เหมือนกับคนปกติที่มีอันเล็กๆแล้วก็ยังอยากได้อันใหญ่กว่า หรูหรากว่า โดยที่ไม่เคยคิดว่าใส่แล้วมันจะหนัก จะเมื่อยคอมากมายขนาดไหน
พอตอนนี้อยากถอดพักบ้างบางทีก็หาเวลาถอดได้ยากเหลือเกิน...
ไม่เหนื่อยแต่ง่วงนิดๆ
Create Date : 17 มิถุนายน 2552 |
|
4 comments |
Last Update : 17 มิถุนายน 2552 20:53:02 น. |
Counter : 617 Pageviews. |
|
|
|