บันทึกของเด็กชายกำลังโต
Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2551
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
7 ธันวาคม 2551
 
All Blogs
 
7 ธันวาคม 2551 แค่อยากเขียน

ไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหนกับอารมณ์ตอนนี้ มีอะไรๆมากขึ้น เสียใจบางโอกาส คิดถึงตลอดเวลา แล้วก็ยังมีความรู้สึกที่ดีๆกับใครบางคนอยู่เสมอ

มีเพื่อนคนนึงโทรมาถามว่าอกหักเหรอ บอกเพื่อนว่าไม่ใช่หรอก ไม่ได้อกหัก เพียงแต่รู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถสื่อกับคนที่เรารู้สึกดีได้ว่า ตัวเรามีความรู้สึกดีกับเค้ามากแค่ไหนอย่างไร


--- Your smile are my soul ----
ถึงทุกวันนี้ยังมีความสุขเมื่อได้เห็นว่าเธอยังยิ้มได้ แม้ว่าจะไม่ได้ยิ้มให้เรา แต่ยังรู้สึกว่ายิ้มของเธอยังทำให้โลกนี้สวยงามและน่าอยู่ขึ้นสำหรับฉันเสมอ ไม่เคยโกรธเธอเลย ใครล่ะจะโกรธคนที่ทำให้โลกสีหม่นสดใสขึ้นมาได้

--- You make me feel good ---
เธอทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าเสียงนกร้องเพลง เพราะเพียงไหน รู้สึกว่าพระอาทิตย์กล่าวอรุณสวัสดิ์กับฉันทุกวัน เธอทำให้ฉันจำเรื่องตอนที่เป็นเด็กน้อยแสนซน ช่วงเวลาแห่งความสุขที่ฉันเก็บไว้นานจนเกือบจะหลงลืมไปแล้ว

--- You make me believe in love ---
ฉันก็เป็นคนที่ใช้ชีวิตธรรมดา ไม่เคยเชื่อและศรัทธาอะไรมากกว่าตัวเอง ฉันไม่เคยให้ความสำคัญและใส่ใจอานุภาพของความรัก แต่เธอทำให้ฉันรู้ว่า ความรักทำให้ฉันทำหลายๆสิ่งที่ปกติไม่เคยคิดทำ อย่างเช่น เก็บที่นอนตอนเช้า จัดห้องให้เป็นระเบียบ หรือเดินกลับบ้านทั้งๆที่ทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน

--- You make me know I have a heart ---
เวลาที่ได้พบเธอ ได้ยินเรื่องราวของเธอ ทำให้ฉันรู้ว่าฉันมีหัวใจจริงๆ หัวใจที่เต้นระรัวเมื่อมีเวลาคนบอกว่าเธอน่ารัก หรือเป็นคนดี ทั้งๆที่ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าเธอน่ะแสนดี หัวใจที่พองโตเมื่อรู้ข่าวว่าเธอกินข้าวกับอะไร หัวใจที่อิ่มเอมจนอยากร้องเพลงเมื่อรู้ว่าเธอได้พบเจอเรื่องดีๆ

--- You can change me ---
เธอน่ะเปลี่ยนฉันให้รู้ว่าเสื้อผ้ามันต้องมีสีมีชุด ไม่ใช่นึกอยากจะหยิบตัวไหนก็ได้ เปลี่ยนฉันให้ดูวันหมดอายุบนถุงขนมปัง เธอเปลี่ยนแปลงให้ฉันยิ้มได้แม้แต่เจอเรื่องแย่ๆ และเธอเปลี่ยนตัวฉันได้เพียงแค่สบตาเท่านั้นเอง

--- I will smile with you forver ---
ไม่ว่ายังไงฉันก็จะยิ้มให้เธอเสมอ เหมือนกับวันแรกที่เราได้เจอกัน ยิ้มของฉันไม่ได้เปลี่ยนไปเพราะเธอไม่รับโทรศัพท์ฉัน หรือตัดสายโทรศัพท์ทิ้ง สิ่งเดียวที่จะเปลี่ยนรอยยิ้มของฉันได้ คือรู้ว่าเธอมีความสุข ฉันจะได้ยิ้มกว้างขึ้นไงล่ะ


วันเวลาของคนเราบนโลกนี้ไม่เท่ากัน ฉันอยากจะให้ถนนที่เราเดินกันสองคนวันนั้น ยาวไกลแสนไกล อยากให้รถเมล์หยุดวิ่ง อยากให้เวลาหยุดเดิน อยากให้พระอาทิตย์ไม่ตก พระจันทร์ไม่ส่องแสง แต่เมื่อมองตัวฉันเอง ฉันก็แค่มนุษย์ธรรมดา ไม่มีอำนาจพิเศษจะทำสิ่งทั้งหมดได้ ที่ทำได้คือ จดจำความสุขที่เราได้เดินด้วยกัน ได้ดูแลเธอ ได้ไต่ถามเวลาเธอไม่สบาย ฉันมีความสุขจริงๆ

เห็นไหมล่ะ ฉันไม่ได้โกรธอะไรเธอเลย เธอยังน่ารักและแสนดีเสมอ ถ้าเธออยากทำอะไรเพื่อฉันล่ะก็ เพียงแค่เธอจดจำฉันไว้ และนึกถึงฉันกับรอยยิ้มแปลกๆ เวลาเธอเหนื่อยหรือรู้สึกแย่ก็พอแล้วล่ะ

และสุดท้าย คนอย่างฉันมีความหวังเสมอแหละหวังว่าเธอยังจะจำคนที่เดินเคียงข้างกันเวลาที่เธอไม่สบาย คนที่ยังจะหวังดีและยิ้มให้เธอเสมอได้ตลอดไปนะ


บ๊าย บาย แต่ไม่ลาก่อนนะ

แค่มี - เฉลียง



Create Date : 07 ธันวาคม 2551
Last Update : 7 ธันวาคม 2551 15:54:24 น. 4 comments
Counter : 502 Pageviews.

 
อ่ะนะ ความรักทำให้โลกสวยงามเสมอเสมอ ดีใจที่คุณ pilok เข้าใจความรักสุขใจที่ได้รักเน่อะ


โดย: วนิส วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:23:56:23 น.  

 
อ่านจนจบ อาการแบบนี้รู้สึกว่าตัวเองเหมือนเคยผ่านมาเมื่อไม่นาน สู้ๆน่ะพี่ป๊อก ยังไงซะความรักรอบตัวก็ทำให้เรามีพลังต่อสู้กับชีวิตต่อไป


โดย: ดอยปุย วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:9:21:38 น.  

 
บ้างครั้งสิ่งที่ดีๆที่ควรจำและนำมาบอกเล่าแก่กัน บนความหวังแค่ว่า ได้รับรู้เอาไว้บ้าง ก็โอเคแล้วแหละนะ


โดย: เขาพนม วันที่: 11 ธันวาคม 2551 เวลา:21:48:32 น.  

 
อย่างนั้นเธอก็ทำให้เราได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำ
ทำให้ได้รู้สึกอะไรบางอย่างที่ไม่เคยรู้สึก

ยิ้มไว้นะจ๊ะ

ชอบนะ บ๊าย บาย แต่ไม่ลาก่อนนะ เนี่ย


โดย: ปางหวัน วันที่: 13 ธันวาคม 2551 เวลา:7:27:58 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เติบโตและยั่งยืน
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






黒川 Kurokawa (black river) 明 Akira (bright)

บันทึกออนไลน์ของคนเล็กๆ แต่ตัวไม่เล็ก เก็บแง่มุมของคนนู่น เรื่องของคนนี้ ชีวิตของคนนั้น มาบอกเล่า เม้าท์ แซว ไปตามเรื่อง ประกอบกับรูปถ่ายเล่าเรื่องราวที่เจ้าของบล็อกกำลังหัดถ่ายอยู่ครับ


รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นว่าวที่กำลังสู้อยู่กับลม มีเพียงเชือกเส้นเล็กๆที่บอกไม่ได้ว่าคืออะไร ดึงรั้งชีวิตไว้ไม่ให้ลอยละลิ่วไปกับสายลมแรง


และหากมีใครสักคนกำลังโหยหากำลังใจ บล็อกเล็กๆนี้ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่หัวใจกำลังอ่อนล้า อยากให้รู้ว่า ที่ตรงนี้ก็มีคนๆหนึ่งยืนอยู่เป็นเพื่อนทุกข์ เพื่อนสุข เพื่อนร้องไห้ เพื่อนหัวเราะ และยินดีที่จะให้กำลังใจคุณเสมอครับ













ขอบคุณที่เข้ามาเที่ยวคับ
Google
Friends' blogs
[Add เติบโตและยั่งยืน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.