เมื่อครั้งกำเนิดจักรวาล พระจันทร์กับพระอาทิตย์เป็นเพื่อนสนิทกัน ในตอนนั้นแสงของพระอาทิตย์ยังไม่ร้อนแรงเหมือนทุกวันนี้ ซ้ำยังช่วยให้แสงที่เยือกเย็นของพระจันทร์อบอุ่นและนุ่มนวลขึ้น

ส่วนแสงของพระจันทร์ก็ช่วยให้พระอาทิตย์ไม่ร้อนจนเกินไปและอบอุ่นขึ้นเช่นกัน ต่อมาเมื่อพระอาทิตย์รู้ว่าแสงของตนมีประโยชน์ต่อโลก จึงพยามฝึกฝนให้ตนเองมีพลังและเปล่งแสงได้แรงขึ้นพระอาทิตย์มีความสุขมากที่ตัวเองได้ทำประโยชน์ให้กับมนุษย์และสิ่งมีชีวิตบนโลก ทำให้พระอาทิตย์รู้สึกว่าตัวเองมีค่ากับโลกมาก ทุกๆ วันแสงของพระอาทิตย์จึงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โดยที่พระอาทิตย์ไม่ทันสังเกตว่าความร้อนแรงของแสงนั้นทำให้พระจันทร์ค่อยๆ ขยับห่างออกไป

"พระจันทร์เธอจะไปไหน ทำไมเธอไม่อยู่ข้างๆ ฉันเหมือนเดิมล่ะ" พระอาทิตย์เอ่ยถามในวันที่รู้สึกว่าพระจันทร์ถอยห่างไปไกลมากแล้ว

"ก็แสงของเธอน่ะร้อนขึ้นทุกวันฉันทนไม่ไหวหรอก ขืนอยู่ใกล้ๆ เธอฉันก็เกรียมตายกันพอดี " พระจันทร์ตอบ

"แต่เธอก็รู้นี่ว่าแสงของฉันมีประโยชน์ต่อโลกมากแค่ไหน และที่เธอมีแสงอยู่ทุกวันนี้มันก็มาจากตัวฉันไม่ใช่หรือ" พระอาทิตย์บอกด้วยความภาคภูมิใจ

"ใช่ฉันรู้ แต่มันมากเกินไปหรือเปล่า" พระจันทร์ย้อนถาม แม้จะรู้ดีอยู่แก่ใจว่าแสงที่ตัวเองมีอยู่นั้นสะท้อนมาจากแสงอาทิตย์
ส่วนพระอาทิตย์ก็หยุดคิดชั่วครู่แล้วตอบว่า "ถ้าไม่มากมันจะพอให้มนุษย์ได้ใช้และต้นไม้ได้เติบโตหรือ"

"แล้วเธอเคยคิดถึงฉันที่อยู่ข้างๆ เธอบ้างหรือเปล่าว่าแสงของเธอจะทำร้ายฉันให้มอดไหม้เป็นจุล" น้ำเสียงของพระจันทร์บ่งบอกถึงความน้อยใจ พระอาทิตย์ได้ฟังแล้วก็นิ่งเงียบไม่ตอบอะไร และยังภูมิใจในสิ่งที่ตนทำอยู่อย่างนั้น

ส่วนพระจันทร์เห็นว่าพระอาทิตย์ไม่สนใจจึงจากไปอยู่อีกฝั่งหนึ่งของโลก แม้จะมีดาวอยู่เป็นเพื่อนแต่ไม่มีใครทำให้พระจันทร์อบอุ่นใจได้เท่าพระอาทิตย์อีกแล้ว

พระอาทิตย์เองก็รู้สึเงียบเหงาอ้างว้างเมื่อหันมองข้างๆ แล้วไม่เจอพระจันทร์ ทั้งคู่ต่างคิดถึงกัน แต่ก็เก็บซ่อนความรู้สึกนั้นไว้ บางครั้งพระจันทร์ก็ใจอ่อนขยับเข้าไปหาพระอาทิตย์ และถ้าวันไหนพระจันทร์คิดถึงพระอาทิตย์มากจนทนไม่ไหวจะแกล้งไปแทรกอยู่ตรงกลางระหว่างพระอาทิตย์กับโลกทำให้โลกมืดไปชั่วครู่ แต่ไม่นานเมื่อรู้สึกตัวพระจันทร์ก็จะขยับหนีออกไปอยู่ที่เดิม

บ่อยครั้งพระจันทร์ก็อดน้อยใจไม่ได้ว่าทำไมพระอาทิตย์ถึงไม่คิดถึงตัวเองบ้าง และพอคิดแบบนั้นขึ้นมาทีไร พระจันทร์มักจะหลบอยู่หลังโลกเพราะไม่อยากเห็นและไม่ต้องการรับแสงสะท้อนจากพระอาทิตย์ แต่พระจันทร์ไม่รู้หรอกว่าในวันที่พระจันทร์หลบไปอยู่หลังโลกนั้นคือวันที่พระอาทิตย์คิดถึงพระจันทร์สุดหัวใจเช่นกัน...