Bloggang.com : ลูกแม่ดอกบัว : My career debut

My career debut - IRAP Feb 2008

แน่ะ แน๊.. ไม่รู้มีใครแอบสังเกตกันบ้างหรือเปล่า ว่าหลังจากกลับจากเมืองไทยเมื่อกลางเดือนม.ค.แล้ว เราไม่ค่อยตอบกระทู้ ไม่ค่อยอัพบลอก ก้อยุ่งอยู่ค่า...

ที่ Chicago นี่พวก pathologist เค้ามีสมาคมกันชื่อว่า Chicago Pathology Society ค่ะ ทุกเดือนจะมี presentation ของ pathology resident ในแต่ละสถาบันในชิคาโก หนึ่งเดือนต่อหนึ่งที่ค่ะ ที่ UIC นี่จะเป็นเดือนก.พ.นะคะ presentation นี้ชื่อ Illinois Registry of Anatomic Pathology หรือที่เรียกกันว่า IRAP ค่ะ
การเตรียมเคส IRAP นี่ใช้เวลากันเป็นเดือนๆค่ะ เพราะเคสที่จะมา present จะเป็น case ยากๆ หาดูกันได้ยากๆ ต้องทำ research พวก paper กันเยอะแล้วรวมสรุปทำเป็น presentation ซึ่งจะใช้เวลาพูดประมาณ 10 นาทีต่อเคส และจะมีประมาณ 7 เคสในแต่ละครั้งค่ะ ส่วนใหญ่จะเป็น resident ปี 2 หรือปี 3 ที่ทำกัน ปี 4 ไม่ค่อยทำเพราะมันใช้เวลาเยอะ ส่วนปี 1 ก็ความรู้ยังจำกัดอยู่นะคะ

ตัวเราได้เคสที่น่าสนใจตั้งกะเดือนมิ.ย.ค่ะ ดีใจมากๆ เพราะเป็นเคสที่เรา gross เองเพราะฉะนั้นก็จะรู้ทุกแง่ทุกมุมของเคส ความจริงเราเริ่มทำ presentation นี้ตั้งกะเดือนก.ย.แล้ว แต่ยังไม่สมบูรณ์ค่ะ เพิ่งทำได้ใกล้เคียงสมบูรณ์หลังจากกลับจากเมืองไทย แต่ก็ต้องซ้อมพูด พูด พูด..เพราะมันเป็นงานใหญ่มาก เรียกว่าเป็น career debut ของเรซิเดนท์ที่นี่เลยทีเดียว ใครที่ทำได้ดีๆคนจำได้ เค้าก็เสนองาน(job offer) กันเลยก็มีค่ะ ใครทำไม่ดีก็ขายขี้หน้าไม่เฉพาะตัวเองเท่านั้น เสียชื่อสถาบันด้วย เดือนก.พ.ที่ผ่านมา ปกติจะมี lecture ตอนเช้าทุกวัน ช่วงเดือนนี้ก็มีแต่พวกเราซ้อม present กันค่ะ

เราน่ะกลัวมาก..ก็แค่ present ภาษาไทยก็ยากแล้ว นี่ต้องทำเป็นภาษาอังกฤษแล้วแบบว่าพลาดไม่ได้ เพราะมันเสียหายไปถึงสถาบันไงคะ วันพฤหัสที่เป็นวันซ้อมวันสุดท้ายเสียงเรายังสั่น เนื้อหายังไม่ flow เลย อ.ก็บอกว่าต้องซ้อมให้มากๆนะ เสาร์อาทิตย์จะอ่านหนังสือก็อ่านไม่ได้อ่ะ ไม่มีกระใจก็นั่งอ่านทวนเนื้อหาทั้งหมดเตรียมตอบคำถาม กับซ้อมไป..ไม่รู้กี่รอบนะ

และแล้ว Big Monday (เค้าเรียกกันงี้นะเพราะ present วันจันทร์) ก็มาถึง เราตื่นเต้นมาก เตรียมสูทอย่างดี โชคร้ายเล็กน้อยวันนั้นงานยุ่ง แต่ก็ไปถึงก่อนเวลา มีเวลานั่งเมาท์กับเพื่อนๆหน่อย เคสเราเป็นเคสที่ 3 ค่ะ อยู่ตรงกลางพอดี(มี 7 เคส) วันนั้นตื่นเต้นมาก แบบว่า ตอนพักเที่ยงทำอะไรไม่ได้เลย เลยต้องนั่งสมาธิ ความจริงอยากเดินจงกรมแต่กลัวคนเค้าหาว่าบ้าเอา

เวลา present ก็มาถึง พวกเราอุตส่าห์พยายาม set up computer ให้เป็นแบบ presenter view คือเราสามารถอ่านโน้ตของเราได้ตอน present โดยที่มันไม่โชว์ขึ้นจอใหญ่ ปรากฏว่า มัน set ไม่ได้ล่ะ เราก็เตรียมโพยเผื่อตื่นเต้นจนลืมจะได้อ่านได้ เพื่อนๆไม่มีใครเอาโพยไปเลย เราเลย..เอาละวาไม่เอาโพยขึ้นไปก็ได้ เรียกว่า present กันจากความทรงจำละกัน
โชคร้ายกว่านั้นคือ ปกติ Dr.Pins จะเป็น moderator ในงานนี้ วันนั้น Dr.Pins ไม่มา..เสียหายค่ะ ก้อหลายเคสเป็นเคสที่ Dr. Pins รู้ ท่านแบบว่าฉลาดมากๆรู้ไปหมดแล้วก็ชอบตอบคำถามเป็นชีวิตจิตใจ เพราะฉะนั้นบางทีเจอคำถามจากใน floor ก็ได้ Dr. Pins เนี่ยแหละช่วยตอบคำถาม ท่านไม่อยู่ใครจะช่วยเด็กๆล่ะเนี่ย >_<

ช่วงกลางตอนที่ให้เค้าทาย diagnosis เรามีรูปแมวของเราโพสต์ขึ้นไปด้วย เลยได้เสียงฮือฮาเล็กน้อย..”เอ่อ..นี่แมวของดิฉันค่ะ” “ชื่อ Schwarz ภาษาเยอรมันแปลว่าดำ” ได้ยินเสียงหัวเราะ และมีรอยยิ้ม..เราก็ relax ขึ้นเป็นกอง presentation ของเราผ่านไปด้วยดี Dr. Aliya Hussain (เป็นคนเขียน chapter lung ใน Robbin’s – standard textbook of pathology ที่ใช้กันทั่วโลกรวมทั้งเมืองไทยด้วย) ชมด้วยว่า “very impressive” Dr. Krauz เจ้าพ่อ soft tissue tumor ก็ยิ้มพร้อมผงกหน้า approved เรางี้แทบกรี๊ด present เสร็จ Dr.Hussain ก็มาคุยกับพวกเรา บอกว่า present กันได้ดีมาก เคสก็น่าสนใจ หลัง present ก็มีหลายๆคนมาขอจับมือแสดงความยินดี เราก็ได้รับคำชมเยอะมากว่า present ได้ดีเค้าชอบกันมาก

ดีใจอ่ะ..เพราะเคสเรานี่เป็นเคสที่ rare มากๆ คือ incidence แค่ 0.5 – 2 case per million เท่านั้น อ.ยังบอกเลยว่าดูไว้ซะเพราะชั่วชีวิตนี้อาจจะไม่ได้เห็นเคสนี้อีกแล้ว ใน literature ก็มีแค่ 7 เคสเท่านั้นทั่วโลก เราเป็นเคสที่ 8 ซึ่งหลังจากนี้เราคงต้องเขียน case report แล้วล่ะค่ะ

ใครสนใจอยากดูเคสที่เรา present download ได้ *ที่นี่*ะคะ

วันนี้ก็ยังมีคนมาแสดงความยินดีกับเรา เค้า surprised กันมากแหละก็ตอนซ้อมเราดูประหม่ามาก วันจริงดูไม่ตื่นเต้นเลย ฮ่า ฮ่า มีวิชาพระพุทธเจ้าก็ดีงี้แหละ ภูมิใจค่ะ ไม่เสียชื่อคนไทยล่ะนะ อีกอย่าง เราต้องทำ handout แจกให้คนที่มาร่วมประชุม handout ของเราใช้เป็นตัวอย่างให้เพื่อนคนอื่นๆทำตามนะคะ อิ อิ..งานนี้เกิดอย่างเต็มภาคภูมิ ไม่เสียชื่อหมอไทยค่ะ

Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2551

Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2551 12:26:22 น.

16 comments

Counter : 885 Pageviews.

ยินดีด้วยอย่างมากๆ ครับหมอปุ้ม

ชอบตอนที่ปุ้มบอกว่า ... ก่อน present ตื่นเต้นมาก
ก็เลยมานั่งสมาธิ ... เป็นการสงบจิตสงบใจ เตรียมพร้อมรับสถานการณ์ได้ดีที่สุดเลย
ไม่เสียชื่อคนไทย ไม่เสียชื่อชาวพุทธ ศิษย์พระพทธเจ้าครับ

ป.ล. ลองโหลดไฟล์ไปดูแล้ว ไม่รู้เรื่องเลย หวาดเสียวอีกต่างหาก
แต่ ... เจ้า Schwarz นี่ มีตาที่สวยมากนะครับ

โดย: สะเทื้อน

วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:18:00 น.

ขอแสดงความยินดีด้วยจ้าปุ้ม ปุ้มเก่งจังเลย นำชื่อเสียงมาให้สถาบันด้วย งานพรีเซนต์แบบนี้ท้าทายมาก เข้าใจในความกดดัน แต่ปุ้มก็ผ่านมาได้ฉลุย นับถือเลยจ้า

รูปธาร่าที่นอนในโรงพยาบาลก็คือ ตอนเดือนที่แล้ว ไม่ผ่าหูใส่ท่อ(รอบที่สาม)จ้า ยังไม่หมดวิบากกรรมจ้า

โดย: ป้อม IP: 74.185.165.26 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:21:26 น.

ดีใจกับพี่ปุ้มด้วยนะคะที่การพรีเซนต์ผ่านไปได้ด้วยดีและมีคนชมเยอะแยะเลย ^^

โดย: s.o.s

วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:21:58 น.

มาปลื้มน้องปุ้ม คุณหมอคนเก่ง น่าภูมิใจมากๆ จ๊ะ เปิดดูพรีเซนเทชั่นแล้ว แอบน่ากลัวกับเซลหลากสี อีกหน่อยเมืองไทยก็จะมีหมอเก่งๆ ระดับประเทศ จริงๆ น่าจะถือว่าระดับโลกก็ว่าได้ น่าภูมิใจกับประเทศเราจริงๆ

โดย: ซัน (Cobie

) วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:46:07 น.

อ่านแล้วขนลุกเลยพี่หมอปุ้ม ภูมิใจกับพี่หมอปุ้มจริงๆ

แค่อ่านก็รู้ว่าพี่หมอปุ้มตั้งใจทุ่มเทกับงานนี้มากๆ แอบดีใจที่ผ่านและสำเร็จไปได้ด้วยดีนะคะ

แถมเคสก็ยังเป็นเคสที่ 8ของโลก พี่หมอปุ้มนี่เก่งและเฮงจริงๆเลย ได้เคสยากๆแต่ก็ทำได้สำเร็จลุล่วง
แถมท้ายท่านอาจารย์คนแต่งหนังสือ pathology ถึงกับชมเปาะเนี้ย สุดยอดดดแล้ว

ดีใจที่ได้เป็นน้องสาวพี่หมอปุ้ม (เค้ารับเอ็งเป็นน้องตอนไหนเนี้ย 555)

ปล. สมาธิทำให้เกิดปัญญาจริงๆค่ะ

โดย: A Princess

วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:4:57:42 น.