สิ่งทั้งหลาย..มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา
หลายๆเดือนมานี้รู้สึกสับสนจัง กับภาระการงานที่มากขึ้นบางทีเหมือนกับลืมไปเลยว่าหน้าที่หลักของเราคืออะไร มัวแต่พะวงกับหน้าที่รองเรื่องการหาเลี้ยงปากท้อง น่าเศร้าจัง.. กลายเป็นคนประมาท บุคคลที่สมควรได้รับการดูถูกที่สุดในพุทธศาสนา หลงลืมไปว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมันไม่เที่ยง ทุกสิ่งทุกอย่างมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา หน้าที่คืออย่าให้มันเสื่อมบ่อยเท่านั้นเอง
วันนี้ ได้พบว่ากัลยาณมิตรผู้เป็นที่รักของเราท่านหนึ่ง ได้รู้จักกันในโลกไซเบอร์แห่งนี้ ผู้ซึ่งได้สละเรือนเพื่อรับใช้พุทธศาสนา ได้กลับมาเขียนบลอกอีกครั้ง บลอกของท่านได้เตือนสติของเราให้ได้กลับมาอีกครั้ง ขอบคุณนะคะ
ไม่ได้มีโอกาสขอด้วยตัวเอง ฝากขออนุญาตไว้ในบลอกนะคะ
ความเสื่อมของนักปฏิบัติ
วันนี้ จะกล่าวถึงความเสื่อมของพระเสขะบุคคล
พระเสขะบุคคลหมายความว่า ผู้ที่ยังต้องศึกษาต่อไป เพื่อความพ้นทุกข์ อเสขะบุคคลหมายถึง ผู้ถึงฝั่งแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว พรหมจรรย์จบแล้ว ความเสื่อม ของพระเสขะบุคคล คือ ความเสื่อมของนักปฏิบัติมีอยู่
บุคคลที่มีความ เพลิดเพลินในการงาน นักปฏิบัติที่เพลิดเพลินในการงาน ไม่ปฏิบัติคือทำงานเพลินไปกับงาน ไม่ยอมกำหนดร่วมไปกับการทำงานบุคคลที่ทำงานมีความเฮฮา มีความวุ่นวายไม่สงบบุคคลที่นอนมาก และนอนไม่เป็นเวลาบุคคลที่คลุกคลีกับหมู่คณะ และชอบคุยกันมาก
บุคคล ที่ ยะถาปัจจะตัง จิตตัง นะปัจจะเวกขะติ ยะถาวิมุตตัง นะปัจจะเวกขะติ คือไม่มีสติมากำหนดอารมณ์ที่เกิดขึ้น และไม่มีสติกำหนดอารมณ์ดับไป เช่นเมื่อโทสะเกิดขึ้น ก็ไม่กำหนดโทสะที่เกิดขึ้นมา และเมื่อโทสะดับไปก็ไม่ได้กำหนด ก็ไม่รู้อารมณ์เท่าทันอารมณ์นั้นทั้ง ๕ อย่าง นี้เป็นความเสื่อมของนักปฏิบัติธรรม
นักปฏิบัติทั้งหลายพยายามอย่าให้ความเสื่อมทั้ง ๕ นี้ เกิดขึ้นบ่อยมากนัก หรือพยายามอย่าให้เกิดขึ้นเลย อุปมาเหมือนเราเขียนหนังสือลงสมุด ถ้าเขียนผิดบ่อยๆ แล้วเราลบ สมุดที่เราเขียนนั้นก็จะดูสกปรก ถึงแม้ลบที่เขียนผิดออกไปแต่มันก็ยังดูสกปรก แต่ถ้าเรามีสติเขียนโดยไม่ให้มันผิดเลย สมุดที่เราเขียนนั้นก็จะดูสะอาดไม่มีรอยลบรอยเขียนผิด.
หลวงปู่(พระอาจารย์ทอง สิริมงฺคโล)
ขอเชิญไปเยี่ยมบลอกกัลยาณมิตของเราได้*ที่นี่นะคะ*
อนุโมทนานะคะแม่ชีกุ้ง สาธุ
Create Date : 26 ตุลาคม 2552 |
|
17 comments |
Last Update : 26 ตุลาคม 2552 11:16:01 น. |
Counter : 2768 Pageviews. |
|
|
|