57 ข้อความกับ 20 วัน

ชั้นเคยชอบ sms เคยส่ง sms เคยรับ sms คิดว่ามันเป็นความรู้สึกดีที่ได้ส่งความรู้สึกให้ใครในวิธีที่ไม่เห็นหน้ากันเพื่อจะได้เป็นตัวของตัวเองได้โดยไม่ต้องเห็นหน้ากัน...บางครั้งมันก็จำเป็น

แต่นั่นเป็นเรื่องที่นานมาแล้ว ตั้งแต่สมัยที่มี sms ในประเทศไทยใหม่ๆ

ไม่คิดเลยว่าชีวิตจะต้องกลับมาวนเวียนกับมันอีก

20 วันที่ผ่านมาชั้นได้กลับไปวนเวียนกับมัน โดยได้รับ sms จากคนๆ หนึ่ง 57 ข้อความ

มันเริ่มจากการใช้มันเพื่อบอกข้อมูลที่ช่วยกันนึกแล้วนึกไม่ออก ง่ายๆ สั้นๆ และดูสมเหตุสมผล เพราะบางครั้ง sms ก็มีไว้แค่นี้ เพื่อให้ข้อมูลที่ต้องการรู้โดยไม่จำเป็นต้องคุยกัน

แต่จากนั้นก็มีเหตุการณ์ ให้ได้ใช้มันเพราะความสะดวก และมันก็ยังดูสมเหตุสมผล

จากคำพูดเล่นๆ ที่เหมือนจะกลายเป็นคำสั่งให้คนๆ นึงต้องส่งข้อความหาคนอีกคนนึงทุกวัน ไม่รู้ว่าคนๆ นั้นซื่อหรืออะไรถึงได้ทำตามนั้น

มันเลยกลายเป็นข้อความประจำวัน จาก 1 ข้อความทุกวันก่อนนอนก็กลายเป็นหลายข้อความต่อวัน

ด้วยเหตุผลหลายอย่าง เลยลองยกเลิกคำสั่งนั้น

แต่ก็ยังได้ข้อความประจำวันมา

วันนี้คือวันที่ 20 รวม 57 ข้อความ คน 2 คนได้รู้จักกันผ่านมัน...ข้อความที่ดูเผินๆ เหมือนจะไม่มีอะไร ได้เปลี่ยนให้คนสองคนที่ไม่เคยคิดจะต้องรู้จักกันให้มากกว่าที่เคยเป็น ได้ทำความรู้จัก สนิทและไม่รู้สึกเหมือนเป็นคนอื่น

57 ข้อความใน 20 วันผูกเราไว้ด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็น "ด้วยกัน" แบบไหน แต่เรารู้จักกันแล้ว สนิทกันแล้ว และก็ย้อนกลับไปไม่ได้

มีประโยชน์อะไรที่ต้องหาเหตุผลมารองรับการกระทำ

วันนี้ได้รู้ว่าจะไม่ได้รับข้อความอีกแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องเป็นวันนี้ แต่มันไม่ต้องหาเหตุผล

ตอนเริ่มเขียนบล็อกนี้ มีแต่ความรู้สึกเหงาผสมงงๆ แต่พอเขียนไปเขียนมามันก็เปลี่ยน

เราควรเห็นคุณค่าของความเป็นเราด้วยกันมากกว่าความเคยชิน

เก็บมันไว้ให้เป็น 57 ข้อความกับ 20 วัน

เก็บมันไว้อย่างนั้น...

Create Date : 19 ธันวาคม 2552 Last Update : 7 เมษายน 2553 22:47:45 น. Counter : 383 Pageviews.		9 comments
Share Tweet