มีนาคม 2551

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน...เพราะฉันก็ไม่รู้ (ภาค ม.4)
เปิดเทอม ม.4 เทอม 1 ชั้นเจอเค้านั่งอยู่ในห้อง

ได้ไงหว่า จริงเหรอเนี่ย พวกก๊วนซ่าส์ห้องเค้ามาอยู่นี่แทบทั้งหมด ทำไมตอนมอบตัวชั้นไม่เห็นรู้เรื่องเลย แทบไม่เชื่อสายตาแฮะ

งานนี้ชั้นกับแม่เพื่อนซี้คู่ใจ 4 คน 2 คู่ก็ไปจับจองที่นั่ง จำไม่ได้แล้วว่าใครนั่งก่อนนั่งหลัง รู้แต่ว่าเค้านั่งหลังเพื่อนที่นั่งคู่กับชั้น แฮ่ๆ

และแล้ว นักเรียนวัยรุ่น คละห้องโคดๆ ชาย หญิง ที่ทั้งเรียนดี และเกเรดี แถมมีศิลปะในหัวใจกว่า 50 ชีวิต ก็ได้เริ่มใช้ชีวิตกว่า 10 ชั่วโมงต่อวันด้วยกัน ไม่ยากเลยที่จะสนิทกัน แถมด้วยพื้นฐานความซ่าส์ของหนุ่มๆ ที่มาจากห้องแสบสุดตอน ม.ต้นที่มาเป็นประชากรชายเกินครึ่งห้อง บวกกับการเรียนศิลปะเป็นวิชาเอก ก็ทำให้ม.4 ห้องนี้มีชื่อเสียงไม่น้อยในสายตาครูและรุ่นพี่ รุ่นเดียวกัน รุ่นน้อง รวมทั้งเค้าคนนั้น ที่ไหงกลายเป็นคนเนื้อหอมฟะในหมู่รุ่นพี่ รุ่นเดียวกัน รุ่นน้อง (อีกละ) ก็ทำให้เค้าเป็นที่จับตามอง และชั้นก็จับ 2 ตามองด้วย อิอิ

นึกถึงช่วงแรกๆ ก็ขำ เค้าเรียกชั้นว่า "เธอๆ" แล้วก็เปลี่ยนเป็นชื่อเล่น จนถึงวันหนึ่งที่กลายเป็นชื่อเล่นๆ ที่เค้าตั้งให้พวกเราทั้งกลุ่ม 4 คน พอขึ้นม.4 ชั้นถึงเพิ่งรู้ว่าบ้านเราอยู่ใกล้กัน ห่างกันแค่ 2 ป้ายรถเมล์ 1 ในเพื่อนสนิทของชั้นกับ 1 ในเพื่อนสนิทของเค้าก็อยู่ใกล้ๆ ทำให้เป็น 4 สหายบนรถเมล์กันไป กลับด้วยกันแน่ๆ แทบทุกวัน แถมมีบางเช้าที่คนแรกขึ้น พอผ่านป้ายบ้านเพื่อน เจออีกคนรออยู่ก็เรียก แล้วก็ผ่านไปเรียกอีกคน จนมาลงป้ายสุดท้าย เพื่อพากันไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือครบ 4 คน ไปโรงเรียนสายตามๆ กัน

ชีวิตเค้ากับชั้นใกล้กันมากขึ้นๆ ทุกที

จนประมาณเทอม 2 มั้งหว่า ชั้นก็เริ่มรู้สึกมีความสุขที่มีเค้าอยู่ ก็เลยแย้มๆ บอกเพื่อน (แหะๆ) แต่ไม่ได้บอกว่าปิ๊งมาตั้งแต่ม. 3 (กลัวมันด่า) เพื่อนก็เชียร์ (สมัยนั้นมีอยู่แค่เนี้ย ไม่บอกให้เลิกก็เชียร์ เพื่อนผู้หญิงน่ะน้า) แล้วชีวิตก็ดำเนินต่อไปพร้อมทั้งความสนิทสนมที่มีมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยนิสัยกุลสตรีที่ต้องเก็บความรู้สึก บวกกับลึกๆ แล้วชื่นชมความเป็นเพื่อนของเรามากๆ เลยไม่กล้าบอกเค้า แต่หาวิธีทางอ้อมแทน (ถนัดมาก) มันก็คงรู้ล่ะน้า แถมเพื่อนๆ อีกเป็นโขยง

ชีวิตชั้นก็สนุกสนานไปเรื่อยๆ เป็นสีชมพูตุ่นๆ บางวัน shocking pink บางวัน สลับไปมาเหมือนคนบ้า ไม่ได้รู้เล้ยยยยยซักนิดว่าความหายนะกำลังจะมาเยือน
(ใครที่อ่านแล้วนึกว่าอารมณ์แอร์กี่ ขอบอกว่าม่ายช่ายนะคร้า )

ต่อภาค ม.5





Create Date : 19 มีนาคม 2551
Last Update : 25 เมษายน 2551 21:52:31 น.
Counter : 431 Pageviews.

10 comments
  
ขอแปะไว้ก่อนฮะ เดี๋ยวมาอีกที
โดย: haro_haro วันที่: 25 เมษายน 2551 เวลา:22:02:38 น.
  
มารอลุ้นต่อไป จะเกิดไรขึ้นต่อไปหนอ : )
โดย: ชรันจ์ วันที่: 26 เมษายน 2551 เวลา:22:50:03 น.
  
มานั่งแปะรออ่านต่อเลย ชอบนักเรื่องฟามรักเลิฟๆเนี่ย
โดย: granun วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:20:59:25 น.
  
เรื่อง(สั้น)ทำไมเร็วอย่างนี้เนียะ นึกอีกที ต้องกลับไปอ่าน ภาค ม.3แฮะ แต่ยังไม่ทันได้กลับไปอ่านเลย อ่านภาคนี้จบไปเสียแล้ว แต่ก็พอจะนึกออกนะว่าก่อนหน้าเป็นไง หุหุ
น่ารักดีฮะ

ผมคงยากที่จะจำในเรื่องอย่างนี้ สมัยเรียน ในหัวมีแต่เล่น แล้วเที่ยว ตามประสาเด็กบ้านนอก ล่ะคับ ได้อ่านเรื่อยๆ ก็ชักอยาก นึกถึงมันขึ้นมาแล้วล่ะครับ.. ช่วงมัธยมก็งี้แหละครับไม่ว่าใคร ก็เป็นช่างแห่งความสุข ป๊อบปี้เลิฟ กันไป หะหะ ...

แต่กว่าจะจบ ม.6 ไม่เล่นเอา สิ้นปีเลยรึ แค่ภาคนี้ยังรอกันนานเลย - -" แต่รอคอย ที่น้อยเหลือเกิน อยากอ่านยาวๆ กว่านี้น่ะฮะ นะนะ เพ่ ! .. ผมว่าในหัว ต้องมีอีกเยอะกว่านี้แน่นอน มันอยู่ที่ไม่มีเวลาเขียนซะมากกว่า ไช่ม๊า ?

? บล็อกต่อไป ขอยากกว่านี้ ละกันเนอะ ให้อ่านกันจุใจหน่อยจี้ เอ้อ ..ให้มานสมกะที่รอซะหน่อย 555 ..ถ้าไม่มีเวลาก็ เขียนทิ้งไว้วันละนิดละหน่อย แล้วค่อยเอามาลงให้อ่าน ...อย่างนี้ดีปะ เพ่..

ปล.
เข้ามาอ่าน จนเป็นวีไอพีเฟรนด์ยังบ่ ฮู้จักชื่อเสียงเรียงนาก
เลยฮะพี่ ..เลยอยากถาม ?? ซะหน่อย น่ะคับ ??
เอะ ! หรือว่าเคยบอกไปแล้วก็ไม่รู้ (เป็นคนขี้ลืมน่ะ !แหๆ)
โดย: haro_haro วันที่: 28 เมษายน 2551 เวลา:10:40:00 น.
  
อืม ใครจะเชื่อว่าต้องพิมพ์คำตอบในบล็อกตัวเองเป็นครั้งที่ 3 เพราะความกลัวคนโรคจิตตอบบล็อก เลยตั้งค่าให้ member ตอบแต่ตัวเองไม่ log in เลยตอบไม่ได้แถมที่พิมพ์ตอบไปหายเกลี้ยง

เอาวะฮ่ะ ขอตอบอีกที ไม่ตอบบล็อกตัวเองแล้วจะตอบบล็อกใคร

ขอบคุณทุกท่านที่ตามอ่านค่ะ ที่เขียนเพราะมีเหตุผลที่ต้องรำลึกความหลัง เป็นเหตุผลอะไรนั้นกรุณารออ่านตอนจบนะค้า (แผนยื้อผู้อ่านจนจบ )

ตอบคุณมะระ เราชื่อ "เอียด" ค่ะ เพราะเป็นลูกสาวคนเล็ก เรียกเอียดได้เลยค่ะ ไม่แน่ใจว่าเคยบอกชื่อหรือยัง แล้วที่เรียกเรา "เพ่ๆ" น่ะ รู้ได้ไงว่าเราแก่กว่า ฮ้า รู้ได้งายยยย ผู้หญิงอ่อนกว่าแน่นอน อายุน้อยเสมอ อิอิ

ที่เขียนสั้น ส่วนหนึ่งก็เพราะเกรงใจคนอ่านค่ะ เดี๋ยวจะว่ายายนี่ ทำไมพร่ำเพ้ออะไรอย่างนี้ อีกเหตุผลหนึ่ง คือ อายตัวเองค่ะ ทำไมชั้นพร่ำเพ้อได้ขนาดนี้

ที่เขียนช้า ยอมรับผิดทุกข้อกล่าวหาค่ะ ไม่มีเวลาจริงๆ ไอ้ที่จะให้เขียนสะสมก็ทำไม่ด๊าย ทำไม่ด้าย เดี๋ยวอารมณ์มันไม่พีคค่ะ ของแท้ต้องนั่งบิ๊วอามรณ์อ่อนไหวกันให้สุดๆ ก่อนเขียน กิ๊วๆ

ไหนดูซิ เราจะโพสต์คำตอบตัวเองได้ไหม
โดย: ViPaSa วันที่: 28 เมษายน 2551 เวลา:21:54:23 น.
  
เย้ๆ สำเร็จ เฮ่อ
โดย: ViPaSa วันที่: 28 เมษายน 2551 เวลา:21:55:27 น.
  
รออ่านด้วยคนนะจ๊ะ
โดย: ขวัญ (Kwansuporn ) วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:08:35 น.
  
เข้ามาอ่านเงียบๆ ... แล้วอมยิ้ม ... แล้วเ้ค้าตั้งชื่อเล่นให้คุณว่าอะไรครับ
โดย: like.no.other วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:11:15 น.
  
อะไรเนี่ยขวัญ รู้แทบจะทุกอย่างอยู่แล้ว ไม่รู้ซักเรื่องเนี่ยได้มะฮ้า

ตอบคุณ like.no.other ค่ะ ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน แต่ขออนุญาตอุ๊บอิ๊บไม่บอกค่ะว่าเค้าเรียกว่าอะไร อย่าค่ะอย่า ไม่ต้องคิดว่าปิดเพราะอยากเก็บไว้กุ๊กกิ๊กน่ารักแอ๊บแบ๊ว ไม่มีอารมณ์นั้นเด็ดขาด แต่เพราะชื่อนั้นมันช่าง...
โดย: ViPaSa วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:42:16 น.
  
ชั้นยังไม่รู้อะไรเลย

มาขอตามอ่านด้วยคนไม่ได้เหรอ อ๊าย! ต่อมอยากรู้แตก
โดย: Kwansuporn วันที่: 7 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:18:55 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ViPaSa
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



รักครอบครัวเป็นชีวิตจิตใจ
ชอบดูหนังเป็นชีวิต
ชอบการ์ตูนเป็นจิตใจ
มีเพื่อนดีๆ มากมายช่วยสร้างชีวิต
มี Dark Chocolate ชิ้นนิดๆ สร้างความสุขให้จิตใจ
มีการท่องเที่ยวเพิ่มประสบการณ์ชีวิต
มีความรักที่ดีขึ้นทุกครั้งเพิ่มประสบการณ์จิตใจ มี...