ละอองฝัน

ปวงอารมณ์ในโลกที่โยกไหว
อารมณ์ใดฤๅจะเท่ากับเงาฝัน
อาบละอองอุ่นซ่านอบวารวัน
พลิ้วพรายผันเพียงแพรไหมละไมตา

รูปละอองความฝันนั้นเรื่อยไหล
ผ่านผันไปในสายธารการค้นหา
แลระยิบระยับจับอุรา
แต่เพียงคว้าเงาพรายก็หายไป

เหมือนเด็กน้อยวิ่งไล่ตามสายรุ้ง
ทิ้งโค้งคุ้งที่ขอบฟ้านภาไหน
ยิ่งวิ่งล่ายิ่งเลือนเหมือนยิ่งไกล
จวบจนใจร้องร่ำจำนรรจา

ปลายทางฝันจบลงตรงไหนเล่า
ล่อให้เราวิ่งไล่เฝ้าใฝ่หา
แต่เสียงหนึ่งกระซิบ-แค่พริบตา
อยู่ตรงหน้า-เธอเห็นเป็นเช่นไร

ความฝันนั้นอยู่ที่ใจเกินใครยื้อ
อยู่ที่มือเราจะกล้าคว้าและไขว่
จะหยุดนิ่งทิ้งมันผันผ่านไป
หรือตามไฟจนชีวิตปลิดปลงยับ

ความฝันเป็นเช่นธารอันเอ่อท้น
เพียงลืมตนอาจจมดิ่งทิ้งตัวดับ
หลงละเมอกระแสฝันอันวูบวับ
และจมลับแหลกสลายในนิทรา

และความฝันอาจเลี้ยงหล่อก่อชีวิต
คอยสะกิดถึงพรุ่งนี้ที่ดีกว่า
ถึงสิ่งที่มือสองข้างอาจสร้างมา
คอยเตือนว่าชีวิตเราไม่เปล่าดาย

ความฝันนั้นปั้นได้เฉกใจคิด
สุดแต่จิตเลือกทางวางเป้าหมาย
เพียงรับรู้ว่าฝันเร้าเฉกเงาพราย
ลบละลายเลือนลับได้ฉับพลัน

แม้เร้นกายหายตนพ้นธารทุกข์
แม้จะสุขสักเพียงใดที่ในฝัน
คงต้องลุกและยืนขึ้นสักวัน
รับรูปนั้นที่แลเห็นเช่นมายา

เก็บรอยฝันเป็นแรงใจให้เสาะค้น
หยัดยืนตนก้าวไกลไปข้างหน้า
มิให้ฝันจบอย่างภาพพรางตา
หากตื่นมาเพื่อสร้างใหม่ให้เป็นจริง

Create Date : 02 เมษายน 2548		1 comments
Last Update : 2 เมษายน 2548 5:42:05 น.
Counter : 597 Pageviews.
Share Tweet