บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 6 .. บันทึกนี้ เป็นแค่เพียงกล่องความทรงจำขนาดเล็กของผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อ บอมเบย์ ซึ่งหลายๆ คนอาจจะเคยรู้จัก แต่หลายคนอาจจะไม่เคยสัมผัสชีวิตและความรู้สึกของคนๆนี้ ทุกเรื่องราวที่ร้อยเรียงออกมาเป็นตัวอักษรนั้น กลั่นออกมาจากความรู้สึกและเป็นสิ่งที่ผ่านมาในชีวิตจริง ช่วงชีวิตหนึ่งของคนนั้นสุดแสนจะสั้น แต่มีหลากหลายเรื่องราวที่เข้ามา เพียงเวลาหนึ่งวันอาจจะเจอกับเหตุการณ์หลายสิ่งหลายอย่าง จนไม่อาจบันทึกได้ด้วยสมอง การเขียนไดอารี่เป็นวิธีหนึ่งที่จะบันทึกความทรงจำได้เป็นอย่างดี หากวันใดย้อนกลับมาอ่าน คุณอาจจะมีรอยยิ้ม หรืออาจมีน้ำตาเพื่อรำลึกถึงรอยอดีตเหล่านั้นก็เป็นได้ ตอนที่ 6 บันทึกเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2550 เมื่องานศพของพ่อเสร็จเรียบร้อยทุกอย่าง ลูกๆต่างก็ลาแม่กลับไปทำหน้าที่ของแต่ละคนดังเดิม โดยพวกเรานัดพบกันเพื่อทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้พ่ออีกครั้งในช่วงฤดูร้อนของปีหน้า วันนี้ฉันเฝ้าเดินตามแม่แทบจะทุกก้าวย่าง เพราะความที่กลัวท่านจะเหงา เพราะลูกๆกำลังกลับไปพร้อมๆกันในวันเดียว รวมถึงตัวฉันที่ต้องกลับกรุงเทพในคืนนี้ แต่ยังดีที่มีพี่สาวอีก 2 คน อาสาอยู่กับแม่ก่อนสักพัก เพราะช่วงนี้ถือเป็นเวลาที่เราต้องระวังรักษาจิตใจท่านให้กลับมาปกติ ถึงแม้ว่าจะต้องใช้เวลาสักเท่าใดก็ตาม เพราะฉันเชื่อว่า คนที่ใช้เวลาร่วมกันมานาน หากมีคนหนึ่งคนใดจากไป ย่อมเป็นภาระที่จิตใจของอีกคนต้องแบกรับความเจ็บปวดทรมาน แม่จะเก็บรูปพ่อทุกรูปไว้ในลิ้นชักในห้องนอน ท่านจะไม่นำมาวางข้างนอกดังเก่า ฉันคิดว่าแม่คงคิดถึงพ่อมาก หากเห็นรูปเหล่านั้น ทุกครั้งที่แม่พูดถึงพ่อ ท่านจะยิ้มพร้อมทั้งน้ำตา จนฉันไม่อยากจะเห็นความรู้สึกเหล่านี้อีกต่อไป ทันทีที่เครื่องบินวิ่งออกจากรันเวย์ของจังหวัดอุบลราชธานี ฉันเอียงหน้าออกทางหน้าต่างเพื่อสัมผัสความมืดในยามค่ำคืน และแสงไฟที่ระยิบระยับของบ้านเกิด ความรู้สึกของการไปครานี้ ราวกับว่าเป็นการเดินทางที่ไกลแสนไกล ฉันสับสนเพราะคิดถึงแม่ ฉันมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่กลางเดือนกันยายนเพื่อดูแลพ่อ แต่วันนี้ ฉันกำลังกลับกรุงเทพ พร้อมกับซากฟันและผ้าปิดหน้าศพของท่าน ชีวิตช่างเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว จนบางครั้งฉันคิดว่าทุกอย่างคือเรื่องจริงหรือแค่ฝันไป ฉันเฝ้านึกถึงประโยคของเพลงที่ร้องอยู่เป็นประจำ "เพราะชีวิตคือชีวิต เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป มีสุขสมมีผิดหวัง หัวเราะหรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกวัน อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่สิ่งที่ฝันและทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด" ชีวิตคนเรา เหมือนทุกคำในเพลงนี้จริง ๆ...... เมื่อมาถึงบ้านที่กรุงเทพฯ ฉันเพิ่งสังเกตเห็นว่า แทบทุกซอกมุม จะมีรูปพ่อวางตั้งอยู่ ฉันไม่เคยใส่ใจหรือเห็นความสำคัญกับสิ่งเล็กๆน้อยๆ เหล่านี้เลย แต่ทำไมวันนี้กลับเดินรอบบ้านเพื่อดูรูปเหล่านั้น และเห็นว่ามันมีค่านักหนา เวลาที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ฉันกลับเห็นรูปภาพเหล่านี้เป็นสิ่งธรรมดา ฉันไม่เคยแม้แต่ปัดฝุ่นทำความสะอาด แต่วันนี้จะมีประโยชน์อะไรกับการที่จะเอาใจใส่ในสิ่งที่เคยมองข้าม รูปเหล่านี้ก็อยู่ที่เดิม ก็คือรูปเดิม ๆ แต่ทำไมความรู้สึกกลับไม่เหมือนเก่าอย่างที่เคยเป็น เวลาไม่สามารถย้อนกลับมา ฉันก็ไม่อาจกลับไปทำอะไรดี ๆ หรือทำในสิ่งที่พ่อเคยต้องการได้เช่นกัน ฉันเก็บรูปพ่อมาดูที่เตียงนอน พร้อมทั้งนำผ้าโสร่งที่ท่านใส่ประจำมาใส่นอนในค่ำคืนนี้ พ่อคงจะอยู่ใกล้ตัวฉันที่สุด ในค่ำคืนที่ฉันอยู่คนเดียวในบ้านหลังใหญ่ ในค่ำคืนที่อยู่เดียวดายในกรุงเทพมหานคร   Create Date : 03 ธันวาคม 2550 32 comments Last Update : 3 ธันวาคม 2550 6:36:52 น. Counter : 789 Pageviews. Share Tweet

เข้าใจความรู้สึกนี้คะ เพราะเพื่อนอีกคนก็ไปไม่มีวันกลับ.. เรียนด้วยกันสนุกสนาน... แต่วันนี้เขาจากไปโดยไมมีวันกลับ... คุณหยุ่ยยุ้ย สบายดีนะคะ...   โดย: ดอกหญ้าเมืองเลย 3 ธันวาคม 2550 8:01:50 น.

ผมว่าคุณหยุ่ยยุ้ยต้องเคยเป็นแน่ๆ คือแบบเวลาเราทำอะไรเพลินๆ แล้วเราไม่ได้ยินเสียงรอบข้าง หรือไม่ได้สนใจอะไรเลยอ่ะครับ ผมชอบอารมณ์แบบนี้มาก มันเหมือนเราได้ทำสมาธิโดยไม่ต้องนั่งแข็งทื่อเป็นก้อนหิน ไม่ต้องไปเพ่งลมหายใจ แต่มาเพ่งที่ความรู้สึกกับใจตัวเองแทน   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 3 ธันวาคม 2550 8:13:56 น.

^ ^ ^ อธิบายซะนึกว่าตัวเองเป็นเจ้าลัทธิเลยครับ 5555   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 3 ธันวาคม 2550 8:14:23 น.

สวัสดีจ้ะยุ้ย ช่วงนี้พี่ก็ยังยุ่งๆ อยู่นะคะ แต่รับรองไม่ยอมให้หัวฟูแน่นอน พอมีเวลาบ้างก็มาเยี่ยมเพื่อนๆ ในบลอก ยุ้ยสบายดีใช่มั๊ย มีความสุขนะ   โดย: เนระพูสี 3 ธันวาคม 2550 8:55:49 น.

สวัสดีครับคุณพี่ยุ้ยที่น่ารัก.... กลับมาแล้วครับ....มาแบบงอมงอม...ไข้รับประทาน....   โดย: big-lor 3 ธันวาคม 2550 9:01:20 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ .. อากาศดีจังเนอะค่ะ น่านอน   โดย: คริสตอลสีชมพู 3 ธันวาคม 2550 9:46:07 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณยุ้ย ชีวิตอยู่ที่การเรียนรู้ ขอให้มีความสุขตลอดสัปดาห์นี้นะคะ   โดย: แซนด์ซี 3 ธันวาคม 2550 9:50:57 น.

อ่านเรื่องพ่อแล้วเศร้าจัง   โดย: แพนด้ามหาภัย 3 ธันวาคม 2550 10:50:32 น.

คนที่เรารักไม่มีวันตายจากใจเรา เขายังคงอยู่ในใจเราเสมอ การสูญเสียเป็นสิ่งที่เจ็บปวด แต่ไม่มีใครไม่เคยสูญเสีย   โดย: บัวริมบึง 3 ธันวาคม 2550 10:51:35 น.

หนาวไหมอ่าค่ะ กินอะไรแซบๆ ร้อนๆกันดีกว่าเนอะ ขอเสนอ ต้มยำกุ้ง ค่ะ กินกับ ไข่เจียว ข้าวสวยร้อย อร่อยนะ   โดย: ยอพระกลิ่น 3 ธันวาคม 2550 12:24:04 น.

โอ้...พี่ไปอยู่ไหนมาเนาะ ...ไม่รู้จักบอมเบย์...แหะๆๆ ............................................ อ่านแล้วได้แง่คิด ในอีกมุมมองนะค่ะ   โดย: samelaa (samelaa ) 3 ธันวาคม 2550 12:27:02 น.

อ่านแล้วเศร้าจังค่ะ ตอนนี้เป็นคนไกลบ้าน ความรู้สึกรักพ่อกับแม่เลยยิ่งเพิ่มมากขึ้นหลายเท่า ยิ่งมาอ่านข้อความที่คุณหยุ่ยยุ้ยเขียน ยิ่งคิดถึงท่านจังเลย +++++++++++++++++++++++ ปล. ขอบคุณค่ะ ที่ไปเม้นท์รูปดอกไม้บานใน blog ... วันนี้คุณบอกรักแล้วหรือยังคะ ...   โดย: ampms (วันนี้คุณบอกรักแล้วหรือยัง ) 3 ธันวาคม 2550 12:29:45 น.

เข้าใจความรู้สึกนี้ดีเลยค่ะ ในวันที่งานศพแม่เสร็จเรียบเรา 4 คนพ่อลูกก็มุมใคร มุมมัน มันเงียบเหงาอย่างไรบอกไม่ถูก ทุกคนต้องปรับควารู้สึกของตัวเอง ให้ยอมรับว่าต่อไปเราจะไม่มีแม่อีกแล้ว เมื่อก่อนตอนที่ท่านยังอยู่ เวลาเราคิดถึง เราก็สามารถไปหาไปเจอแม่ได้ แต่ต่อจากวันนี้ไป ต่อให้คิดถึงแม่แค่ไหนเราก็จะไม่เห็นท่านอีกแล้ว ก็เลยเข้าใจความรู้สึกของเจ้าของบันทึกได้ดีมากๆค่ะ ..................... มีความสุขมาก ๆนะคะ หยุ่ยยุ้ย อากาศหนาว รักษาสุขภาพด้วยค่ะ   โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) 3 ธันวาคม 2550 14:02:38 น.

เอาบุญมาฝากคะพี่ยุ้ย เพิ่งกลับมาจากการไปทำบุญที่วัด จ.ปทุธานีมาอะคะ ให้ได้บุญเท่ากันเลยนะคะ....สาธุ มาชวนไปดู Animation สนุกๆ นะคะ   โดย: weraj 3 ธันวาคม 2550 14:12:05 น.

สิ่งต่างๆ ที่ล้วนผ่านไปแล้ว เรากลับไปแก้ไขมันไม่ได้ แต่เราสามารถทำวันนี้ และวันพรุ่งนี้ให้ดีที่สุดได้   โดย: aomamm (Forest-ic ) 3 ธันวาคม 2550 17:54:32 น.

เศร้าจังเลยค่ะ... อ่านแล้วรู้สึกว่าเราควรจะดูแลคนที่เรารักให้มากๆเลยค่ะ   โดย: เยี่ยมรุ้ง 3 ธันวาคม 2550 19:50:16 น.

ยินดี่รู้จักค่ะ และได้อ่าน แล้วเข้าใจความรู้สีกของคุณเวลาที่เสียคนที่เรารัก และดิฉันก็ได้เจอการสูญเสียพ่อๆที่รักเช่นกัน พอพูดถึงท่านน้ำตาไหลตลอด   โดย: lampke 3 ธันวาคม 2550 22:36:38 น.

อยู่กับสิ่งที่มี....ไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด ^ ^ เหมือนง่ายเนอะ แต่ทำยากจังเลย ราตรีสวัสดิ์นะจ๊ะ   โดย: D*U*A*N (thisisduan ) 4 ธันวาคม 2550 0:04:42 น.

ช่วงหน้าหนาว หน้าวหนาว... จะเห็นสีขาวได้อย่างไร...ถ้ามองด้วยหัวใจสีดำ   โดย: ฟาก..ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ (chantra_aor ) 4 ธันวาคม 2550 1:02:19 น.

มอร์นิ่งจ้ายุ้ย.. อย่าเศร้าไปเลยนะคะ มานั่งเป็นกำลังใจให้ค่ะ.. พ่อจะยังอยู่ในใจยุ้ยเสมอไม่ว่าจะอีกนานแค่ใหน..   โดย: ฉันขอมีเธอในหัวใจ 4 ธันวาคม 2550 8:31:46 น.

การเกิดบาดแผล ร่างกายจะเร่งสร้างเซลล์ใหม่ๆขึ้นมาทดแทน เมื่อชีวิตเกิดบาดแผล ก็จะเกิดการเรียนรู้และตื่นตัวเพื่อหาทางเยียวยา ร่องรอยที่ทิ้งเอาไว้ เป็นประสบการณ์และบทเรียนที่ทรงคุณค่า ^ ^ ^ ชอบมากครับคุณหยุ่ยยุ้ย ขอเก็บเข้าคอลลเคชั่นของผมเลยนะครับ ขอบคุณมากครับ ปล. ผมชอบเก็บคำคมครับ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 4 ธันวาคม 2550 8:35:11 น.

คราวที่แล้วยังไม่ได้เคลียร์เลย วันนี้มาจุ๊บใหม่ (สะสมยอด)   โดย: สยึมกึ๋ย 4 ธันวาคม 2550 9:37:04 น.

เก็บไว้ในความทรงจำนะคะ   โดย: ไข่มุกน้อย 4 ธันวาคม 2550 10:36:46 น.

ถึงคุณพ่อจะจากไปแต่ความทรงจำดีๆก็คงยังอยู่ตลอดไปนะคะ ยังไงฝากเป็นกำลังใจให้น้องบอมด้วยคะ   โดย: eeh (คิตตี้น้อยสีชมพู ) 4 ธันวาคม 2550 14:00:59 น.

แมโหวดให้พี่ยุ้ย....   โดย: big-lor 4 ธันวาคม 2550 16:19:49 น.

คิดถึงคนเขียนนะเนี่ย   โดย: tasboy IP: 222.123.94.162 4 ธันวาคม 2550 16:22:54 น.

แม...ย่อมาจาก...แวะมา...   โดย: big-lor 4 ธันวาคม 2550 16:58:04 น.

ตะกี้โทรคุยกับเจ้าตัวเกือบครึ่งชั่วโมง(ด้วยความคิดถึง) โม้กันจนหูชาเรย ก๊ากกกกกกกกก   โดย: ทาสบอย 4 ธันวาคม 2550 17:24:15 น.

ไปรถลุงเขานม 6 คน ค่อนข้างจะแน่น เลยลดของลงไปเยอะรวมทั้งอุปกรณ์กันหนาว ได้ข่าวจะหนาวมากก็ต้องไปลุ้นกันข้างหน้า หวังว่าคงไม่เจอหนาวโหดๆนะ   โดย: ลุงแมว 4 ธันวาคม 2550 19:46:32 น.

มาเยี่ยมตอนค่ำ ๆค่ะ นอนหลับฝันดีนะคะ   โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) 4 ธันวาคม 2550 19:55:20 น.

หนี่ฯ รักพ่อคะ สดชื่น ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ นะคะ   โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ ) 4 ธันวาคม 2550 20:30:26 น.

"เพราะชีวิตคือชีวิต เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป มีสุขสมมีผิดหวัง หัวเราะหรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกวัน อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่สิ่งที่ฝันและทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด"   โดย: d__d (มัชชาร ) 31 ธันวาคม 2551 18:29:40 น.