Bloggang.com : atruthoflife10 : รักเอย(6)...เมตตาจึงประหาร

รักเอย(6)...เมตตาจึงประหาร

ในเหล่าบรรดาผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ทุกวันนี้ จะมีสักกี่รายที่มี คุณธรรมแห่งการนอบน้อมถ่อมตน ตรงข้ามกลับพอกหนาด้วยความหยิ่งยโส หลงลำพองในยศฐานะแห่งตนอย่างน่าสงสาร หลงคำเยินยอ ประจบสอพลออย่างน่าเศร้า หารู้ไม่ว่า สิ่งเหล่านี้คือระเบิดเวลาที่พร้อมจะทำลายเจ้าของอยู่ทุกเมื่อ
ดวงตะวันย่อมมีดาวบริวารหมุนรอบ มนุษย์เราก็ใฝ่ฝันจะเป็นเช่นนั้น เหมือนกันแต่ไม่เหมือนกัน เพราะเหตุที่ดวงตะวันจริงใจ ที่จะเกื้อกูลแสงรังสี แต่มนุษย์นั้นเพียงหวังสิ่งรอบตัวมาเป็นเครื่องอลังการ จึงดิ้นรนสุดฤทธิ์ แม้ที่สุด ที่จะให้คนอื่น ๆ ไร้สมรรถภาพในการพึ่งตน แต่ต้องอาศัยลมหายใจจากเรา

เป็นธรรมดาของมนุษย์ ที่ต่างปรารถนาจะเป็นอนุสาวรีย์ในหัวใจของผู้อื่น หรือจะเรียกเป็นความหลงตัวหลงตนก็ได้นักบวชอาจเผลอสติ อยากมีบริวารมากมายมาศรัทธาเลื่อมใส อาจารย์ใฝ่ฝันเป็นที่รักของลูกศิษย์ หนุ่มสาวปรารถนาครองหัวใจของอีกฝ่าย...ฯลฯ แต่ทว่า...สักวัน เมื่ออนุสาวรีย์เป็นพิษ เพราะลูกศิษย์กลับยิ่งอ่อนแอ คู่รักกลับพึ่งตนไม่ได้...ฯลฯ เราจะทำอย่างไรกับปัญหาเหล่านี้ และนี่แหละคือที่มาของคำว่า "เมตตาจึงประหาร"
สักวันหนึ่ง ที่ใครสักคนอาจศรัทธาเรา ชื่นชมเราในคุณธรรม ในความดี ในเมตตา และในอะไรก็ได้ที่ก่อเกิดศรัทธา

เราก็ได้แต่ระมัดระวัง นอบน้อมสำรวมตน ไม่หลงเห่อเหิม ดุจกิ้งก่าได้ทอง ดุจคางคกขึ้นวอ เราจะเป็นต้นข้าวต้นเล็ก ๆ ที่ค้อมศีรษะตลอดวันเวลา ทุกลมหายใจ ระลึกเตือนตน ด้วยพุทธภาษิต ลาภยศสักการะ อันตรายอันแสบเผ็ดแม้พระขีณาสพ

ดาวล้อมเดือน เดือนอาจดับเพราะหลงดาว ความเป็นผู้มากบริวาร มากผู้ศรัทธา ย่อมพลาดพลั้งเผลอตัวได้ง่าย มีโอกาสลงนรกอเวจีกันสดๆ โอหนอ ลาภ-ยศ-สรรเสริญ อันตรายอันแสบเผ็ด แต่กว่าจะรู้ก็อาจสายเกินแก้
โลกมีดวงจันทร์ สุริยันมีหมู่ดาว นี่ก็คือสัจจะแห่งจักรวาล แต่เมื่อโลกสำคัญตัวว่าเป็นโลก ที่จะต้องมีดวงจันทร์ สุริยันสำคัญตัวว่าเป็นสุริยัน ที่จะต้องมีหมู่ดาวมาคลอเคลีย นั่นก็คืออสัตย์ นั่นก็คืออธรรม นั่นก็คือมารที่ลามก ! และเมื่อนั้น.... เมื่อเรา.... ผู้มากด้วยศรัทธา ที่หลั่งไหลท่วมท้นแทบเท้า จึงต้องเสียสละ สร้างจิตอันเกื้อกูลปรานี ปรารถนาดีต่อพวกเขาอย่างจริงใจ
และถ้า... สักวันหนึ่ง เมื่อศรัทธาในหัวใจของเขาเป็นพิษ เริ่มบิดเบี้ยวเปลี่ยนรูป กลายเป็นศรัทธาที่แฝงโมหะ แฝงพิษร้ายแห่งมิจฉาทิฐิ เริ่มผูกพันเกาะเกี่ยว เริ่มยากที่จะพรากจาก

เมื่อวันนั้นมาถึง เราจะต้องรีบชิงประหาร ประหารก่อนที่พิษร้ายจะซึมทั่ว ทั่วร่างกายวิญญาณของเขา ด้วยจิตสงสาร ปรารถนาดี ด้วยจิตเอ็นดู อนุสาวรีย์แห่งเราที่อยู่ในหัวใจของเขาผู้นั้น

เราจะต้องกล้าหาญ กล้าหาญพอที่จะทำลายด้วยมือของเรา เพื่อเขาจะได้มีอิสรภาพ เพราะไม่มีใครที่จะเหมาะสม นอกจากตัวเรา ผู้เป็นรูปปั้นบนอนุสาวรีย์ นี่แหละคือความจริงใจ ที่ผู้ถูกทำลาย แม้จะไม่เข้าใจ แม้จะเจ็บแค้น แม้จะมาดร้าย แต่สักวันเขาก็จะรู้ รู้ว่าเราทำ ทำก็เพื่อช่วยเขาจริง ๆ

จากกัลยาณมิตร(รักนัก)

Create Date : 02 ธันวาคม 2553

Last Update : 28 ธันวาคม 2553 22:12:15 น.

0 comments

Counter : 1934 Pageviews.