เพื่อนเหงาเพื่อนเงา
เพื่อนเหงาเพื่อนเงา
๑ เพื่อสนิทเข้ามาหาฉันอีก
หลังจากหลีกหลบมาว่ายามเผลอ
อิงแอบอยู่ยามค่ำทำละเมอ
ได้พบเธอยามฟ้าหม่นค้นหาใจฯ
๒ ปุยเมฆหมอกบังบดลดแสงกล้า
จิตเย็นชาเซื่องซึมครึมบ้าใบ้
ความสลดเข้ายึดครองจองด้านใน
ก็พูดได้กับตัวเองข่มเหงเราฯ
๓ จิตปั่นป่วนรวนเรเหหันหัก
มันทึกทักจักโทษใครที่ใดเล่า
แสงจันทร์ส่องต้องกายได้เห็นเงา
เห็นความเหงากับเงาเราคุยกันฯ
๔ ยามเธอสุขเพื่อนเงาเงียบเหงาอยู่
ทำไม่รู้ไม่เห็นเป็นตัวฉัน
เราติดตามไถ่ถามอยู่ทุกวัน
ที่ตรงนั้นมีฉันอยู่ดูแลนายฯ
๕ เหงามากไหมเพื่อนยากอยากจะทราบ
เงาแบนราบกับพื้นยืนยามสาย
แม้นตัวเธอร้อนลุ่มกลุ่มใจกาย
ไม่สบายรายร่องพื้นยืนดูแกฯ
๖ ดูโน้นแนะไงเพื่อนเราจันทร์เจ้าฉาย
ดาวเรียงรายล้อมรอบปลอบบาทแผล
เราสั่งได้ใช่นะมาดูแล
ยามเพื่อนแพ้คุยกับเงาเราเข้าใจฯ
๗ เขียนระบายข้อความตามสายหมอก
กระซิบบอกจากม่านฟ้าอย่าหวั่นไหว
ไหลรินร่วงหลั่งออกทั้งนอกใน
แปะเอาไว้ที่ปลายฟ้าให้ข้าดูฯ
๘ กาลเวลาจะผ่านพ้นเหมือนโยนข้าม
มีคำถามมากมายไกลสุดกู่
เพื่อนของเงาเหงาจังอยากฟังครู
บอกเพื่อนรู้เพื่อนเหงาเพื่อนเงาจันทร์ฯ
กล้าต้น อินระดา
Create Date : 07 ธันวาคม 2551 |
|
11 comments |
Last Update : 7 ธันวาคม 2551 15:14:07 น. |
Counter : 3983 Pageviews. |
|
|
|
|