BlogGang.com : : นักเขียนสีเทา : [ขอรักเธอให้ล้นใจ] 2 : สอนรัก

นักเขียนนามปากกา "จันทร์ทอแสง" เขียนนิยายแนว 20+ ทั้งโลกสวยและโลกไม่สวย

กุมภาพันธ์ 2559

	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29

29 กุมภาพันธ์ 2559

[ขอรักเธอให้ล้นใจ] 2 : สอนรัก

[ขอรักเธอให้ล้นใจ] 2 : สอนรัก

ตอนที่ 2

สอนรัก

ในห้องน้ำของรีสอร์ทกลางธรรมชาติ อ่างน้ำทรงกลมวางอยู่ริมผนัง ภายในห้องน้ำกว้างขวางและมีการตกแต่งเลียนแบบธรรมชาติ นิชาภาในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำมองไปรอบๆ ก่อนสูดหายใจเข้า เธอได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้บางชนิดที่ให้ความรู้สึกผ่อนคลาย วิญญูเดินตามเข้ามาแล้วสวมกอดเธอไว้แบบหลวมๆ เขาอยู่ในชุดคลุมน้ำอาบเหมือนเธอ

“ห้องน้ำเขาหอมจังเลยนะคะ” เธอเอ่ย

“จริงครับ แต่พี่ว่าตัวน้องนิดหอมกว่า แอบมาอาบน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ทำไมตัวถึงหอมจัง” เขาถามแล้วอุ้มเธอไปนั่งใกล้อ่างล้างหน้า ร่างหนาแทรกอยู่ตรงหว่างขาของเธอ

“นิดอยู่กับพี่ยูตลอด จะเข้ามาอาบน้ำตอนไหนคะ พี่ยูเนี่ย ปากหวานจริงๆ” เธอว่า

“พี่ปากหวานกับน้องนิดคนเดียว” เขากระซิบแล้วมอบจุมพิตแสนหวานให้เธอลิ้มลอง มือหนาปลดเสื้อคลุมของเธอออกจากไหล่มนก่อนส่งมือไปบีบนวดสองเต้ากลมกลึง นิชาภาครางในลำคอแล้วแอ่นอกรับ

“หวานไหมครับ” เขาถามยิ้มๆ แล้วจูบปากเธออีกครั้ง นิชาภาไม่ตอบแต่จูบตอบเบาๆ

“ชอบไหมครับ” เขาถามอีก หญิงสาวไม่ตอบอีกเช่นเคยและใช้ปากแตะปากเขาแทนคำตอบ

“เดี๋ยวพี่จะสอนน้องนิดนวดนะครับ”

“พี่ยูเมื่อยตรงไหนคะ”

“ตรงนี้” เขาบอกแล้วจับมือเธอไปกอบกุมตัวตนลำใหญ่ นิชาภาหน้าแดง

“นิดไม่เคย” เธอเอ่ยแทบไม่ขยับปาก

“ลองดูนะครับ แล้วน้องนิดจะติดใจ พี่เคยให้ดูแผ่นแล้ว ยังจำได้ไหมครับ” เขาถาม หญิงสาวหลบตาแล้วพยักหน้าน้อยๆ

“ตอนนั้นน้องนิดบอกพี่ว่าอยากลองดู” ชายหนุ่มทวนความจำ ยิ่งทำให้นิชาภาทำหน้าไม่ถูก อารมณ์ของเธอตอนนั้นกำลังพลุ่งพล่านทำให้กล้าพูดในสิ่งที่ไม่ควรออกไป เขาทำให้เธอเผยความเป็นตัวเองออกมาอย่างที่ไม่เคยมาก่อน ซึ่งนิชาภาก็ตกใจกับสิ่งที่ตัวเองพูดออกไปไม่น้อย เธอทั้งอายและเขินแต่วิญญูกลับยิ้มรับและบอกว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องธรรมดาของคนรักกัน

แรกๆ เธอก็ยังอาย แต่หลายครั้งเข้าก็เริ่มชิน

แต่ครั้งนี้เธอไม่ชินจริงๆ เพราะมันคือประสบการณ์ใหม่ที่กำลังจะลองเป็นครั้งแรก

“ลองดูนะครับ เดี๋ยวพี่จะสอนเอง” เขาบอกแล้วดึงเสื้อคลุมของเธอออกจนมันลงไปกองที่พื้น ตามติดด้วยเสื้อคลุมของเขา จากนั้นเก็ตรงไปเปิดน้ำใส่อ่างก่อนลงไปนั่ง ระดับน้ำปริ่มต้นขา ชายหนุ่มยิ้มให้คนที่กำลังยืนเขิน เขายื่นมือออกไปรับ นิชาภาก้าวตามไป เธอหย่อนตัวลงนั่งตรงหว่างขาของเขา วิญญูยิ้มแล้วจับมือเธอไปกอบกุมกายใหญ่ที่กำลังตื่นตัวช้าๆ

“ไม่ต้องอายครับ มันเป็นของน้องนิด” เขากระซิบแล้วจูบปากเธอ ขณะที่มือใหญ่กุมมือเธอไว้แล้วรูดไปตามความยาวของกายแกร่ง

“อยากลองชิมไหมครับ คิดว่ามันคือไอติม พี่มั่นใจว่าน้องนิดต้องชอบ” เขาบอกอีกแล้วกดไหล่เธอลง นิชาภาลังเลก่อนตัดสินใจก้มหน้าประชิด ลิ้นเล็กแตะยังส่วนปลายเบาๆ ด้วยอาการประหม่า

“แบบนั้นครับที่รัก ทำเหมือนที่เคยดูไงครับ แบบนั้น โอ๊ะ โอววว โอยยย ดีครับน้องนิด เยี่ยมมาก เก่งครับ แรงหน่อย แรงกว่านั้นอีก ซู๊ดดด โอยยยย” เขาร้องสั่งและครางยาว นิชาภาเป็นเด็กหัวอ่อนไม่ประสาและขี้อายก็จริง แต่เธอก็เป็นคนเรียนรู้ไวและพร้อมให้ความร่วมมือแบบไม่เกี่ยง ทำให้เขาอดตื่นเต้นไม่ได้เวลาได้ร่วมรักกับเธอ

ขณะที่นิชาภาทำตามที่เขาสั่งเพียงเพื่อหวังเอาใจ แม่ของเธอเคยบอกไว้ หากอยากให้ความรักยั่งยืนและอยู่ด้วยกันนานๆ ต้องหมั่นเติมความหวานและต้องเอาใจซึ่งกันและกัน...

และนี่คงเป็นอีกหนึ่งวิธีในการเอาใจคนรัก

บทเรียนครั้งแรกของเธอถือว่าสอบฉลุย หลังเอาใจว่าที่สามีจนส่งชายหนุ่มถึงที่หมายเรียบร้อยแล้ว วิญญูก็ให้รางวัลเป็นบทรักสุดร้อนที่ทำให้ห้องน้ำของรีสอร์ทระอุไปด้วยไฟสวาทและเสียงครางที่ดังไม่หยุดของเธอ โชคดีที่เป็นบ้านพักแบบเป็นหลังๆ และอยู่ห่างกัน ทำให้ไม่ต้องกลัวว่าใครจะได้ยิน

วิญญูเดินเข้ามาในร้านอาหารแห่งหนึ่งก่อนตรงไปยังโต๊ะเกือบด้านในสุด ซึ่งมีหญิงสาวหุ่นดีในชุดเดรสสั้นนั่งอยู่ เขายิ้มให้เธอก่อนโน้มไปแตะปากที่แก้มของเธอเบาๆ แล้วนั่งตรงข้าม

“กว่าจะออกมาเจอกันได้นะคะยู ฉันคิดว่าจะถูกลืมไปเสียแล้ว” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงปั้นปึงใบหน้าง้ำงอ วิญญูเอื้อมมือไปกุมมือเธอ

“อย่าน้อยใจสิครับที่รัก ช่วงนี้ผมงานยุ่งมาก”

“ยุ่งเพราะมัวไปเอาใจใครหรือเปล่าคะ” เธอถามเสียงเรียบและมองคนรักอย่างรู้ทัน วิญญูยิ้มให้ ไม่รู้สึกเดือดร้อนสักนิดที่โดนจับได้

“คุณก็รู้ว่าที่ผมทำแบบนี้เพราะอะไร”

“รู้สิคะ รู้ว่าคุณได้ประโยชน์เต็มๆ”

“เราต่างหากครับ” เขาแก้ให้ถูกต้อง “ถ้ามีงานแต่งงานเกิดขึ้น ผมกับคุณจะได้สบาย ไม่ต้องวิ่งเต้นหาเงินมาโปะหน้าโปะหลังแบบนี้”

“ฉันคิดว่าคุณคนเดียวมากกว่าที่สบาย คู่หมั้นของคุณออกจะสวยน่ารักเรียบร้อยขนาดนั้น คุณคงชอบเธอมาก”

“สู้คุณไม่ได้หรอกครับ” เขาโน้มตัวมากระซิบแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ “คุณคิดว่าคนเรียบๆ แบบนั้นมีอะไรน่าสนใจครับ”

คราวนี้บุษกรเริ่มยิ้มออก “จริงนะคะยู ฉันกลัวว่าเขาจะเป็นพวกเงียบๆ แต่ฟาดเรียบมากกว่า”

“ไม่หรอกครับ” วิญญูพูดเสียงกลั้วหัวเราะ ทั้งที่ใจจริงอยากเห็นด้วยกับเธอใจแทบขาด

เห็นจืดๆ แบบนั้น แต่ใครจะรู้ว่านิชาภาก็ซ่อนความเผ็ดร้อนไว้เหมือนกัน

“ตอนนี้สถานการณ์ทางบ้านคุณก็เริ่มดีขึ้นแล้วไม่ใช่หรือคะ เมื่อไหร่คุณจะถอนหมั้น” เธอถาม ทำเอาวิญญูชะงัก

“ผมยังถอนหมั้นไม่ได้หรอกครับ” เขาตอบแล้วหลบตา

“ทำไมค่ะ อย่าบอกนะว่าคุณรักผู้หญิงเรียบๆ จืดๆ แบบนั้น”

“ไม่มีใครทำให้ผมรักได้เท่าคุณหรอกครับ” เขาบอกแล้วจับมือเธอไว้

“แล้วทำไมถึงถอนหมั้นไม่ได้ล่ะคะ”

“ผมกำลังจะแต่งงานครับ อีกสองสามเดือนข้างหน้า”

“แต่งงาน!” บุษกรอุทานเสียงดัง

“เบาๆ หน่อยครับบี” เขาเตือนแล้วจุ๊ปากพร้อมมองไปรอบๆ แม้จะมั่นใจว่าไม่เจอคนรู้จักแต่เขาก็ไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด

“ไหนบอกว่าไม่รักไงคะแล้วทำไมต้องแต่งงานกันด้วย แค่หมั้นกันก็มากพอแล้วนี่คะ”

“มันยังไม่พอหรอก ตอนนี้ทางบ้านผมกำลังแย่ ทางเดียวที่จะฟื้นได้คือการแต่งงานกับเขา คุณก็รู้ว่าบ้านของเขารวยมาก”

“แต่...” หญิงสาวกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เรื่องนี้วิญญูเคยบอกเธอแล้ว ตอนนั้นเธอเข้าใจแต่ก็ยากที่จะรับได้

“เชื่อใจผมนะครับ ขอเวลาแค่สองถึงสามปีแล้วผมจะหย่ากับเขา หรือถ้าเราปลดหนี้ได้เร็วกว่าที่คิดไว้ ผมก็จะถอนตัวออกมาทันที คุณจะรอผมได้ไหม” เขาถามเสียงอ้อน

“รอได้สิคะ ก็เรารักกันมาตั้งหลายปีนี่นา คุณเองเถอะ อย่าไปหลงเสน่ห์เขาก็แล้วกัน รวยขนาดนั้นแถมหน้าตาก็ดีอีก แต่งกันไปแล้วคุณอาจลืมฉันก็ได้”

“ไม่มีอะไรมาบั้นทอนความรักของเราได้ ขอแค่คุณอดทน สักวันต้องเป็นวันของเราครับ” เขาพูดเสียงหนักแน่นสีหน้าจริงจัง ทำให้บุษกรยิ้มออก

“ค่ะ ฉันเชื่อคุณ” เธอยิ้ม “ว่าแต่ทางนั้นไม่สงสัยเรื่องหนี้สินของคุณบ้างหรือคะ”

“เขารู้ว่าเราเป็นหนี้ครับ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของการทำธุรกิจที่ต้องเป็นหนี้กันทุกคน แต่เขาไม่รู้ว่าตอนนี้หนี้ของเราเน่ามาก พ่อผมบอกทางนั้นว่ากำลังขยายกิจการ เขาเลยช่วยเรื่องเงินมาครับ”

“คุณก็เลยต้องตอบแทนด้วยการแต่งงานกับลูกสาวเขา” เธอเปรย

“ไม่ถึงขนาดไหนหรอกครับ ทางนั้นเชื่อว่าเรือล่มในนองทองจะไปไหน และแม่เขากับแม่ผมก็รู้จักกัน ก็เลยไว้ใจกัน และจริงๆ เขาก็อยากให้ผมไปช่วยงานด้วยแหละครับ อยากจะรวมกิจการของผมกับเขาเข้าด้วยกัน”

“ไปๆ มาๆ กลายเป็นรวมหนี้ซะงั้น” บุษกรว่าแล้วหัวเราะขำ วิญญูยิ้มไม่นึกโกรธที่เธอพูดตรงๆ “ฉันขอให้คุณปลดหนี้ได้เร็วๆ นะคะ คุณจะได้หย่ากับเขาเร็วๆ”

“ครับ ตอนนี้คุณเข้าใจผมแล้วใช่ไหมครับ”

“ค่ะ ฉันเข้าใจคุณมากขึ้นแล้ว ขอโทษนะคะที่ฉันโวยวายใส่คุณ แต่ฉันก็อยากให้คุณรู้ว่าที่ทำไปทั้งหมดก็เพราะฉันรักคุณ”

“ผมเข้าใจครับ มา เรามาสั่งอาหารกันดีกว่า ช่วงบ่ายผมว่าง เรานั่งกินกันได้แบบยาวๆ เลยนะครับ” เขาชวนแล้วยื่นรายการอาหารให้

“ดีจังเลยค่ะ ฉันก็ว่างทั้งวันเหมือนกัน”

“ถ้าอย่างนั้น” เขาละไว้แล้วพลิกนาฬิกาข้อมือ ซึ่งบอกเวลาเที่ยงครึ่ง “เราอย่ามาเสียเวลาในร้านอาหารเลยครับ ไปต่อกันที่อื่นดีกว่า เอาให้ยาวถึงพรุ่งนี้เช้าไปเลยนะครับ” เขาบอกตาเป็นประกาย

“ดีค่ะ ที่คอนโดฉันนะคะ ฉันเตรียมไวน์รสโปรดของคุณไว้แล้ว” เธอเสนอน้ำเสียงดีใจ

“เยี่ยมครับ คุณช่างรู้ใจผมจริงๆ เราไปกันเลยดีกว่า” ว่าแล้วเขาก็ลุกจากโต๊ะพร้อมวางธนบัตรสีแดงจำนวนหนึ่งใบไว้ บุษกรเดินมาคล้องแขนก่อนทั้งสองจะเดินออกจากร้าน

“พี่ธามมานั่งทำอะไรตรงนี้คะ” เสียงของผู้หญิงทักขึ้น ทำให้ธานินทร์ที่กำลังทำหน้านิ่วมองหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่เพิ่งเดินพ้นประตูร้านถึงกับสะดุ้ง เขาหันไปมองแล้วยิ้มเจื่อนให้สาวร่างผอม

“ไม่มีครับ น้ำหนาวมีอะไรครับ”

“หนาวมาตามพี่ธามค่ะ เห็นพี่ธามออกมาตั้งนานแล้ว ไหนบอกว่ามาเข้าห้องน้ำไม่ใช่หรือคะ แล้วทำไมมานั่งตรงนี้” เธอถาม

“คือพี่...พี่มานั่งคุยโทรศัพท์ครับ เมื่อกี้มีสายเข้า” เขาปด

“หรือคะ ทำไมไม่เห็นโทรศัพท์พี่ธามเลย” เธอสงสัย

“พี่คุยเสร็จแล้วครับ ก็เลยนั่งคิดอะไรเพลินๆ น้องหนาวอิ่มแล้วหรือครับหรือว่ากำลังจะกลับแล้ว” เขาถามแล้วลุกจากเก้าอี้

“ยังค่ะ ของหวานเพิ่งเอาไปเสิร์ฟ อาหญิงเห็นว่าพี่ธามออกมานานแล้ว หนาวเลยอาสามาดูให้ค่ะ”

“อ๋อครับ งั้นเรากลับเข้าไปในห้องดีกว่าครับ” เขาผายมือก่อนมองไปที่ประตูอีกครั้ง

เมื่อเกือบยี่สิบนาทีก่อน ธานินทร์ขอตัวออกจากห้องรับประทานอาหารที่อยู่ด้านในของร้านเพื่อออกมาสูดอากาศด้านนอก เพราะไม่อยากนั่งอึดอัดกับเพื่อนของแม่และลูกสาวที่แม่ของเขาหมายมั่นอยากให้รู้จักเป็นหนักหนา ตอนนั้นเองที่เขาเห็นวิญญูเดินเข้ามาในร้าน เขาจำได้ทันที แต่ดูเหมือนว่าวิญญูจะจำเขาไม่ได้ เพราะชายหนุ่มคนนั้นหันมามองเขาแวบหนึ่งตอนที่เดินผ่าน ก่อนจะเมินหน้าไปทางอื่นแล้วตรงไปนั่งยังโต๊ะตัวหนึ่ง เขาเกิดความสงสัยว่าวิญญูนัดกับใครจึงลองตามไป คิดว่าจะเป็นนิชาภาเสียอีก แต่ผิดคาดเพราะเป็นสาวหน้าตาดีคนหนึ่ง

ภาพที่วิญญูยื่นหน้าไปหอมแก้มฝ่ายหญิงทำให้ธานินทร์ตัดสินใจเลือกโต๊ะที่ใกล้ที่สุดและนั่งหันหลังให้หนุ่มสาวคู่นั้นเพื่อฟังการสนทนาและการยอมเป็นคนเสียมารยามก็ทำให้เขาได้รู้ตัวตนอีกด้านของวิญญู

ไอ้หนุ่มนั่นเข้ามาเพื่อหลอกเพื่อนของเขา!

หลอกให้รักว่าร้ายแรงแล้ว ยังคิดหลอกจะเอาเงินของครอบครัวนิชาภาอีก...เรื่องนี้เขายอมไม่ได้เด็ดขาดโดยเฉพาะการหลอกนิชาภา เพราะมันคือเรื่องของจิตใจ สิ่งที่เพื่อนของเขาเสียไป จะเรียกร้องเอาคืนจากใครได้ และนิชาภาต้องเสียใจแค่ไหนหากรู้ความจริงว่าคู่หมั้นของตัวเองที่พ่อกับแม่ยอนักยอหนากลายเป็นคนหลอกลวงแบบนี้

เขาต้องบอกเรื่องนี้กับครอบครัวของเธอโดยเร็วที่สุด นิชาภาต้องรู้เรื่องนี้โดยด่วน

แต่...เขาจะเข้าไปบอกอย่างไรดี จู่ๆ จะให้เดินดุ่มเข้าไปแล้วบอกว่าวิญญูมีคนรักอยู่แล้วและที่เข้ามาทำดีกับนิชาภาก็เพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจจากนั้นเมื่อปลดหนี้ได้แล้วก็จะหย่ากับนิชาภา...จะให้เขาพูดไปแบบนั้นหรือ จะมีใครเชื่อบ้าง ดีไม่ดีอาจถูกมองว่าใส่ร้ายว่าที่สามีของเพื่อนเพราะความอิจฉาก็ได้

เห็นทีงานนี้ต้องเตรียมหลักฐานมัดตัวเสียหน่อยแล้ว และเขาจะจัดการเอาให้ดิ้นไม่หลุดเลยทีเดียว

และวิญญูต้องชดใช้ที่บังอาจมาหลอกเพื่อนสนิทที่สุดของเขา!

.............................................

สามารถโหลดฉบับมาอ่านแบบยาวๆ ได้แล้วนะคะ ในราคาเพียง 89.-ค่ะ