นักเขียนนามปากกา "จันทร์ทอแสง" เขียนนิยายแนว 20+ ทั้งโลกสวยและโลกไม่สวย

 
มกราคม 2559
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
27 มกราคม 2559
 

[ขอรักเธอให้สุดใจ] 4 : อยู่คนเดียวให้ชิน


: : : คำเตือน : : :

เนื้อหาของตอนนี้เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป หากคุณไม่ชอบบทเรท 20+ กรุณาข้าม แต่ถ้าชอบ ก็อ่านโลดดด




ตอนที่ 4

อยู่คนเดียวให้ชิน



“รุจมาที่นี่ได้ยังไง” มทิราถามเสียงขรึมแล้วกอดอกมองคนที่ยืนอยู่ในห้องสีหน้าเคร่ง ศุภรุจก้มหน้าเล็กน้อย

“ผมเป็นห่วงเลยตามมาครับ” เขาบอก เมื่อสองวันก่อนตอนที่มาส่งมทิราที่คอนโด เขาอาสาเดินมาเป็นเพื่อนเธอถึงหน้าประตู อ้างว่ากลัวเธอจะล้มกลางทาง หญิงสาวไม่ได้เอ๊ะใจเพราะตอนนั้นเธอยังมึนๆ งงๆ อยู่

“และผมก็มาทันเวลาพอดี เขาทำร้ายพี่มิ้นท์ด้วย เจ็บมากไหมครับ” น้ำเสียงทอดนุ่มถามมาเต็มไปด้วยความอาทร ทำเอามทิราโกรธไม่ลง น้ำในตาเต้นระริกอีกครั้ง

“พี่เจ็บที่ใจมากกว่า” เธอตอบเสียงสั่น

ศุภรุจมองนิ่งด้วยแววตาสงสาร เขาค่อยๆ เอื้อมมือมากุมมือเธอไว้แล้วบีบเบาๆ “สักวันจะหายดีครับ พี่มิ้นท์เก่งอยู่แล้ว”

หญิงสาวยิ้มกับน้ำเสียงปลอบประโลมและปล่อยให้มือตัวเองอยู่ในอุ้งมือของเขาต่อไป เธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น ไม่มีอาการล่วงเกินแม้แต่น้อย ศุภรุจขยับตัวเข้ามาใกล้ มือใหญ่แตะเบาๆ ยังแก้มของเธอที่มีริ้วแดงจางๆ

“ผมเจ็บไม่ต่างกับพี่เลย” เขากระซิบ

“ขอบใจรุจมากนะที่มาช่วยพี่ พี่ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้ ห้าหกปีที่เรารู้จักกันมันไม่มีประโยชน์เลย”

“มีสิครับ” เขาเห็นต่าง “อย่างน้อยพี่มิ้นท์ก็รู้ว่าเขาเป็นคนยังไง ลองคิดดูสิครับ ถ้าพี่มิ้นท์ไม่ไปเจอ ตอนนี้พี่ก็คงโดนเขาหลอกต่อไปเรื่อยๆ และต่อไปถ้าแต่งงานกันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะครับ”

“ขอบใจรุจมากนะ” เธอเอ่ยแล้วบีบมือเขา “และที่พี่ตาสว่างแบบนี้ก็เพราะรุจ ถ้ารุจไม่บอกว่าหิวและแวะร้านนั้น พี่ก็คงโง่ต่อไป ขอบใจนะ ขอบใจจริงๆ”

“รอยยิ้มและความเข้มแข็งของพี่มีค่ามากกว่าคำขอบคุณ ผมอยากให้พี่กลับมาสดใสและลืมผู้ชายคนนั้นให้ได้”

“พี่จะพยายาม แต่ก็อย่างที่บอกพี่ไม่เก่งขนาดลืมใครได้ภายในไม่กี่วันหรอก”

“แค่พี่มิ้นท์สัญญาว่าจะลืม ผมก็ดีใจแล้วครับ พี่มิ้นท์เป็นคนเก่งและน่าจะรู้ว่าควรจัดการยังไง ก็เหมือนพี่ที่เลือกกินแต่ของมีประโยชน์ พี่มิ้นท์เคยบอกผมว่าของอร่อย แต่ถ้ากินแล้วทำร้ายตัวเอง ก็อย่ากินเลยดีกว่า ความรักก็เหมือนกันนะครับ”

“จ้ะ พี่เข้าใจ รุจทำให้พี่สบายใจขึ้นมาก ขอบคุณนะที่อยู่ข้างๆ พี่เสมอ”

“ให้ผมอยู่ตลอดไป ผมก็ทำได้นะครับ” เขาพูดเสียงจริงจัง ดวงตามองเธอนิ่งจนมทิราอดเขินไม่ได้ เธอไม่ได้ปฏิเสธทันทีทันใด แต่ก็ไม่ได้ตอบรับไมตรี

มทิราค่อยๆ ดึงมือตัวเองออกจากการเกาะกุมแล้วเดินเข้าครัวเพื่อหยิบน้ำให้เขาดื่ม จากนั้นก็เข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ รอยแดงที่ปรเมศฝากไว้ยังมีอยู่ เธอมองเงาที่สะท้อนออกมาและสัญญากับตัวเองว่าจะไม่มีวันหวนกลับไปหาคนที่ทำร้ายเธอเด็ดขาด ศุภรุจพูดถูก อาหารที่ไม่มีประโยชน์ เธอยังไม่กินเลย แล้วจะต้องมาเสียใจกับผู้ชายเลวๆ ทำไม



เช้าวันรุ่งขึ้น มทิราไปทำงานด้วยท่าทางมั่นใจมากขึ้น เธอลงรองพื้นหนากว่าปกติเพื่อปกปิดรอยแดงที่แก้ม ศุภรุจลอบมองเมื่อเจอหน้า หญิงสาวยิ้มกว้างสดใสให้ ทำให้เด็กหนุ่มยิ้มตาม เธอรับปากกับตัวเองแล้วว่าต้องเข้มแข็งและอยู่คนเดียวให้ได้
แต่การทำแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย แรกๆ เธอไม่ชินเลยที่ต้องอยู่คนเดียวในห้องกว้าง ทุกครั้งที่กลับมาเธอจะหอบของกินมาด้วยและนั่งกินกับปรเมศ เธอนั่งดูทีวีกับเขา นั่งแบ่งปันเรื่องราวการทำงานให้กันฟัง เธอเคยมีความสุขกับเขาบนเตียงนุ่ม หากมีวันหยุดหลายวันก็จะไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันเพื่อเติมเต็มความหวาน

ชีวิตของเธอวนเวียนและเป็นแบบนั้นมาตั้งแต่สมัยเรียนกระทั่งทำงาน แล้วจู่ๆ วันนึงมันก็หายไป เธอต้องกลับบ้านและพบว่าตัวเองอยู่คนเดียว กับข้าวที่ซื้อมาก็ไม่เคยกินหมด เตียงที่เคยแสนสบายกลับสร้างความว้าเหว่ให้เธอแบบไม่รู้ตัว

แต่การอยู่คนเดียวก็ไม่ได้เลวร้ายนัก เพราะแม้เธอจะเหงา แต่มทิราก็เริ่มมีเวลาดูแลตัวเองมากขึ้น เธอจัดห้องใหม่ และตั้งใจไว้แล้วว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เธอจะยิ้มมากขึ้น เธอจะลดเวลาทำงานลงให้เหมือนคนอื่น เธอจะไม่เคร่งเครียดกับงานเกินไป

หลังต้องใช้ชีวิตคนเดียวนานเกือบเดือน เธอก็เริ่มชินและมีความสุขมากขึ้น เธอเริ่มหัดทำอาหารและขนมแบบง่ายๆ เพราะซื้อกินทีไรก็เหลือทิ้งทุกทีและการลองทำขนม ทำให้ชีวิตในวันหยุดของเธอไม่น่าเบื่อ แถมยังได้อวดฝีมือให้เพื่อนๆ ชิมไปด้วย ถือว่าได้ผลดีสองต่อ

เพื่อนร่วมงานต่างเอ่ยแซวว่าเธอคงใกล้จะแต่งงานแล้วแน่ๆ ถึงได้ตระเตรียมเป็นแม่บ้านแบบนี้ แถมหมู่นี้ก็ดูสดใสและสวยขึ้นมาก หญิงสาวเพียงยิ้มไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ เพราะเรื่องเลิกกับปรเมศ เธอไม่อยากให้ใครรู้ ยังดีที่ปรเมศไม่เคยมาที่ทำงานของเธอและเพื่อนๆ ก็ไม่รู้จักเขาด้วย เรื่องส่วนตัวของมทิราเพื่อนไม่ค่อยรู้รายละเอียดมากนัก
มีเพียงคนเดียวที่รู้คือศุภรุจ เด็กหนุ่มยิ้มดีใจที่เห็นเธอเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น


ทั้งสองออกไปกินข้าวด้วยกันประจำและพูดคุยหัวเราะกันบ่อยขึ้น แต่ก็ไม่มีใครเอ๊ะใจหรือสงสัย เพราะมทิราต้องเป็นพี่เลี้ยงให้ศุภรุจ และเด็กหนุ่มก็เป็นคนอัธยาศัยดี ใครอยู่ใกล้ต้องยิ้มต้องหัวเราะไปด้วยอยู่แล้ว นั่นหมายรวมไปถึงพี่เลี้ยงของเขาด้วย ซึ่งหลายคนก็เห็นว่าดีเสียอีกเพราะมทิราตอนยิ้มดูผ่อนคลายกว่าตอนทำหน้าเครียดตั้งเยอะ


ความสนิทของเด็กฝึกงานและพี่เลี้ยงในครั้งนี้ มทิรารู้ว่าไม่ใช่เรื่องปกติ เธอรู้จุดประสงค์ของศุภรุจ ในตอนแรกเธอยังไม่มั่นใจนัก ก่อนความมั่นใจจะเริ่มชัดเจนขึ้น เมื่ออยู่ตามลำพังกับเขา ไม่ว่าจะเป็นตอนไปกินข้าวหรือตอนที่นั่งคุยกันในห้อง ศุภรุจจะดูเป็นผู้ใหญ่และจริงจังกว่าที่เธอเคยเห็นมาก เหมือนเขาพยายามจะทำให้ตัวเองโตทัดเทียมกับเธอ แต่หากมีบุคคลที่สามอยู่ด้วย เขาก็จะเป็นเด็กหนุ่มสดใสและคุยเล่นแซวเล่นไปทั่ว

มทิรายอมรับกับใจว่าชอบพอเด็กหนุ่มไม่น้อย เขาสดใสทำให้เธอยิ้มขณะเดียวกันเขาก็มีความเป็นผู้ใหญ่สูงและมักมีคำพูดดีๆ ให้เธอเสมอ เธอเริ่มไว้ใจเขามากขึ้น ถึงขนาดไปเดินเล่นดูหนังด้วยกันในวันหยุด

ส่วนเรื่องของปรเมศ รายนั้นมาตามตื๊อแค่สองสามวันก็ล่าถอยไปเพราะยามไม่ให้เข้าตึกแถมเมื่อเจอกัน มทิราก็ทำเมินไม่สนใจอีก ทำให้ปรเมศเสียหน้ามาก เขาเป็นคนหน้าตาดี ปากหวาน ทำไมต้องมาตามง้อคนอื่นแบบนี้ด้วย หลังจากวันนั้น เขาก็ไม่เคยเหยียบไปที่คอนโดของมทิราอีกเลย ทำให้หญิงสาวสบายใจขึ้นมาก



รถของมทิราจอดใต้คอนโดโดยมีศุภรุจนั่งมาด้วย วันนี้เด็กหนุ่มอาสาจะช่วยซ่อมซิงค์น้ำที่รั่วในครัวให้ หลังมทิราบอกว่าวันนี้จะแวะไปซื้ออุปกรณ์ที่ห้างแล้ววันหยุดจะให้ช่างของคอนโดมาเปลี่ยนให้ แต่เขาบอกว่าซ่อมเป็นให้เธอซื้อแต่อุปกรณ์ไปก็พอ

“แน่ใจนะรุจว่าเปลี่ยนเป็น” เธอเริ่มไม่มั่นใจเมื่อเห็นศุภรุจก้มๆ เงยๆ ใต้ซิงค์แต่ก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้า

“รับรองครับ ผมเปลี่ยนให้ที่บ้านบ่อยๆ แต่ดูเหมือนว่าของพี่มิ้นท์กับของที่บ้านผมจะไม่เหมือนกัน ต้องใช้เวลานิดนึงครับ” เขาบอกขณะที่ยังก้มตัวอยู่ด้านล่าง

“ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะรุจ เดี๋ยวพี่ไปตามช่างโครงการมาซ่อมให้”

“ไม่ต้องครับ อีกนิดก็จะถอดได้แล้ว ท่อห้องพี่แน่นจริงๆ โอ๊ะ โอยย โอยย ออกแล้ว” เขาร้องแบบดีใจแล้วชูท่อน้ำขึ้นสนิมให้เธอ มทิรารับมาและส่งให้ใหม่ให้เขาเปลี่ยน

“ขันให้ดีนะรุจ อย่าให้น้ำรั่วออกมาได้นะ” เธอเตือน

“รับรองหายห่วงครับ ผมจะขันให้แน่นแบบสุดๆ เปิดไม่ออกเลย”

“อย่าให้ถึงขนาดนั้นเลย ลำบากรอบหน้าเปล่าๆ” เธอบอกแล้วหัวเราะ

“เอาละครับ เรียบร้อยแล้ว พี่มิ้นท์โทรบอกช่างประปาให้เปิดวาล์วน้ำได้เลยครับ”
มทิราหยิบมือถือออกมาโทรหาช่างประปา เธอแจ้งกับทางคอนโดแล้วว่าจะซ่อมท่อ จึงขอให้เขาช่วยปิดวาล์วน้ำให้หน่อยสักหนึ่งถึงสองชั่วโมง และเมื่อเรียบร้อยแล้วจะโทรไปบอกอีกที

มทิราไปเปิดน้ำเพื่อตรวจดูว่าท่อใช้การได้ดีหรือเปล่า แต่ก็เกิดความผิดพลาดขึ้น เพราะน้ำเกิดพุ่งออกจากข้อต่อเข้าหน้าศุภรุจไปเต็มๆ หญิงสาวตกใจรีบปิดก๊อกและบอกกับช่างให้ปิดวาล์วก่อน

“เป็นยังไงบ้างรุจ พี่ขอโทษ” เธอเอ่ยแบบรู้สึกผิดและนั่งคุกเข่ากับพื้นเพื่อดูเขา เนื้อตัวของเขาเปียกโชกไปหมด เด็กหนุ่มยกมือขึ้นลูบหน้าแล้วยิ้มให้

“ไม่เป็นไรครับ ไม่ใช่ความผิดของพี่มิ้นท์ ผมขันไม่แน่นเอง ขอใส่ใหม่ก่อนนะครับ ไม่เกินสิบนาที” เด็กหนุ่มบอกและเมื่อเรียบร้อยยแล้ว มทิราก็โทรไปบอกช่างให้เปิดน้ำอีกครั้ง พร้อมขอโทษขอโพยยกใหญ่ที่ทำให้เสียเวลาเปิดๆ ปิดๆ หลายรอบ คราวนี้ท่อของเธอไม่รั่วไม่ซึมแล้ว

“เรียบร้อยจนได้ ผมบอกพี่แล้วว่าเรื่องแค่นี้เอง สบายผมมาก” ศุภรุจบอกเสียงหอบแล้วใช้ท่อนแขนปาดเหงื่อและน้ำบนหน้าผาก เขาถอยตัวออกแล้วปิดบานซิงค์ให้เรียบร้อย

“สบายมากอะไรกัน ดูสิตัวรุจเปียกหมดแล้ว เอานี่ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” เธอบอกเสียงเคร่งแบบไม่จริงจังแล้วส่งเสื้อยืดคอกลมพร้อมกางเกงเลสีน้ำเงินเข้มตัวใหญ่ให้ เด็กหนุ่มรับไปแล้วคลี่ออก สีหน้ามีคำถาม

“ของพี่เอง เอาไว้ใส่นอน รุจน่าจะใส่ได้ ไป เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” เธอบอกแล้วดันหลังเขา เด็กหนุ่มยิ้มกว้างแล้วยกเสื้อทำทีเป็นเช็ดหน้าแต่จริงๆ แล้วแอบสูดกลิ่นเสื้อเข้าปอดฟอดใหญ่

ศุภรุจหายเข้าไปในห้องน้ำราวสิบห้านาทีก็เดินออกมาด้วยชุดใหม่ มทิรากวักมือเรียกให้รุ่นน้องไปนั่งที่โซฟา เขาใส่เสื้อเธอได้พอดี ส่วนกางเกงไม่มีปัญหาเพราะเป็นแบบผูกเชือก

“เช็ดผมด้วยรุจ” เธอบอก เด็กหนุ่มใช้มือเกลี่ยผมและสะบัดแรงๆ จนน้ำกระจาย

“เดี๋ยวมันก็แห้งครับ”

“ไม่ได้ อย่าปล่อยให้ศีรษะเย็นเกิน เดี๋ยวจะไม่สบาย มานี่ เดี๋ยวพี่เช็ดให้” เธออาสาแล้วใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กวางบนผมของเขาแล้วจัดการขยี้ๆๆ จนศุภรุจหัวสั่นหัวคลอน

“โอยๆๆๆ เบาๆ ครับพี่มิ้นท์ หัวผมจะหลุดอยู่แล้ว” เขาโวยเกินจริง มทิราหัวเราะแล้วทำแรงขึ้น

“ดีครับ พี่มิ้นท์ทำแรงหน่อย ผมชอบ เหมือนกำลังนั่งบนรถไฟเหาะเลย”

“รุจนี่” เธอว่าแล้วหยุดมือ เด็กหนุ่มคนนี้ดูไม่ทุกข์ร้อนเลยเวลาโดนแกล้ง แถมยังสนุกกับทุกเหตุการณ์ด้วย

“เช็ดอีกสิครับ ผมกำลังเพลินเลย”

“ไม่เอาแล้ว รุจเช็ดเองเถอะ”

“โธ่ พี่มิ้นท์น่ะ เช็ดผมให้ผมอีกสิครับ นะครับ ผมชอบให้พี่เช็ดให้ นะ นะ” เขาตื๊อแล้วส่งผ้าให้เธอ หญิงสาวผลักออก จึงเกิดการผลักและดันกันไปมา แล้วจู่ๆ ศุภรุจก็ล้มตัวคร่อมร่างเล็กไว้ ทำเอามทิราลืมตาโตด้วยความตกใจแต่ไม่ได้ร้องบอกให้เขาลุก

ตาต่อตาสบประสานในระยะใกล้มากจนปลายจมูกแทบชนกัน ทั้งสองเห็นเงาของตัวเองในดวงตาของอีกฝ่าย ศุภรุจจ้องเธอนิ่งก่อนค่อยๆ ทาบทับร่างของเธอ

“เสื้อพี่มิ้นท์ก็เปียกนี่ครับ”

“ใช่ รุจนั่นแหละทำเสื้อพี่เปียก” เธอกล่าวหา น้ำเสียงของเธอมีแววยิ้มๆ และมองอีกฝ่ายตาไม่กะพริบ เด็กหนุ่มยิ้มแล้วโน้มใบหน้าไปใกล้เธอ

“ถ้าอย่างนั้นให้ผมถอดให้ไหมครับ” เขาอาสาและไม่รอคำถาม เขาก็จัดการตามที่พูดทันที มือใหญ่สอดเข้าใต้เสื้อของเธอแล้วเลิกขึ้นก่อนถอดมันออกทางศีรษะอย่างรวดเร็วจนมทิราไม่ทันตั้งใจ เธออ้าปากจะร้องห้ามแต่ก็ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาเพราะปากของเธอโดนปิดเสียก่อนด้วยปากของเขา

ศุภรุจส่งปากร้อนเข้าครอบครองกลีบปากนุ่มของเธอได้อย่างทันเวลาพอดี เขาละเลียดจูบซับรับเอาความหอมหวานที่ถวิลหามานานด้วยความตื่นเต้น ทำเอาใจของมทิราสั่นไปหมดกับสัมผัสสุดร้อนแรงของเด็กหนุ่ม มือของเขาลูบไล้ไปทั่วร่างเนียนก่อนมาหยุดที่ตะขอชั้นใน มทิราหายใจหอบและไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองแอ่นอกให้เขาตอนไหน มารู้ตัวอีกที ชั้นในสีหวานก็หลุดออกจากตัวแล้ว

เขาผละปากร้อนออกจากกลีบปากของเธอแล้วไล่จูบเรื่อยไปที่ปลายคางและซอกคอหอมกรุ่น สองมือของเขาบีบเค้นและนวดคลึงเต้าเต่งของเธอจนปลายถันแข็งเป็นไต เธอรู้สึกร้อนเหมือนมีไฟมาลามเลีย

“อ๊ะ อาาา อาา รุจ อืมมม” เธอครางหอบและไม่คิดห้ามปรามเขาสักนิดแถมยังแอ่นอกรับสัมผัสของเขาอีกต่างหาก มือข้างหนึ่งของเขาเลื่อนลงต่ำก่อนสอดผ่านกางเกงผ้าเข้าไป จุดหมายของเขาคือเนินเนื้อกลางลำตัว มทิราแยกขาอำนวยความสะดวกให้เขา ทำเอาศุภรุจต้องละมือจากอกอวบตรงไปด้านล่างเพื่อปลดกางเกงของเธอโดยให้ปากร้อนมาทำหน้าที่ครอบครองก้อนเนื้อนิ่มของเธอแทน

ขณะที่มือของเขากำลังปลดและรูดกางเกงของเธออยู่นั้น ปากและลิ้นของเขาก็กำลังดูดกินยอดถันสีสดเม็ดอวบใหญ่ของเธออย่างกระหายหิว เขาอมเนื้อนิ่มขาวผ่องเข้าไปเกือบครึ่งเต้าและดูดดึงจนแก้มตอบ มทิราครางยาวแล้วแอ่นอกรับ

“ซี๊ดดด อาาาา ซี๊ดดดด อ๊ะ อ๊ะ อาาาา อาาา อุ๊ย รุจ” เธออุทานเมื่อมือใหญ่ตะปบยังเส้นไหมที่ปกคลุมถ้ำสวรรค์ เธอตกใจแต่ก็ไม่ได้ผลักไสหรือห้ามเขา ตอนนี้ความต้องการด้านมือฉุดเธอให้เตลิดไปกับบทรักของหนุ่มรุ่นน้อง ต่อให้เอาอะไรมาฉุดก็ห้ามไม่อยู่

สิ่งเดียวที่จะหยุดความต้องการของเธอได้ก็คือไฟสวาทของศุภรุจ และตอนนี้ก็คงไม่มีใครหยุดเขาได้เช่นกัน จนกว่าจะได้เกาะเกี่ยวพาเธอขึ้นสวรรค์

ชายหนุ่มยังคงดูดเม้มสองเต้าของเธอไปมา ยอดถันสีสดชูชันและเม็ดอวบกว่าเดิม ป้านรอบฐานดูจะสีเข้มขึ้นเล็กน้อย ก่อนเขาจะบอกลาอกอิ่มเมื่อเจอเป้าหมายที่น่าตื่นตาตื่นใจกว่า

ศุภรุจทาบปากร้อนไปตามผิวเนียนนุ่มเหมือนต้องการเก็บทุกรายละเอียดพร้อมเม้มเบาๆ ฝากรอยประทับตีตราไว้ มทิราหายใจหอบและเกร็งหน้าท้อง เมื่อปากของเขาลากผ่าน เสียงหวานยังคงครางแผ่วต่อเนื่องรับนิ้วที่กำลังลูบวนกลีบกุหลาบช่องาม

“อาาาา อืมมม รุจ อ๊ะ อ๊ะ ซี๊ดด อาาา”

“ดีครับพี่มิ้นท์ ครางอีก ผมชอบเสียงพี่” เขาบอกเสียงละเมอ ก่อนใช้แขนดันเรียวขาของเธอให้อ้าออก นิ้วแกร่งชำแรกแทรกเข้าไปในโพรงนุ่มที่เริ่มมีน้ำหวาน มทิราสะดุ้งและถดสะโพกออกห่างแต่พอเขาขยับนิ้วออก เธอก็ยกสะโพกเข้าหา ชายหนุ่มยิ้มพอใจ ก่อนฝังใบหน้ากับเส้นไหมสีดำแล้วขบเบาๆ ยิ่งสร้างความรัญจวนให้เกิดขึ้นเป็นเท่าทวี นิ้วของเขาขยับเข้าออกเร็วๆ จนร่างเล็กเริ่มสั่น

“อ๊ะ อ๊ะ ซี๊ดดด โอยย รุจ พี่เสียว โอ๊ะ โอยยย” เธอครางแล้วหายใจหอบพลางใช้มือกดศีรษะเขาไปด้วย คล้ายเร่งเร้าให้รีบลงไปดื่มกิน ศุภรุจไม่ขัดใจ เขาถอนนิ้วที่เปื้อนน้ำหวานสีใสออกจากโพรงอ่อนแล้วย้ายขึ้นไปบีบนวดเต้าเต่งต่อ ลิ้นร้อนแตะเบาๆ ยังจุดกระสันสีสดแล้วซูดปากจนเกิดเสียงดัง มทิราครางหนักกว่าเดิม

“โอยยย รุจ พี่ไม่ไหวแล้ว เร็วหน่อย พี่จะขาดใจอยู่แล้ว” เธอขอเสียงสั่นแล้วกดศีรษะเขาให้แนบกับเนินเนื้ออวบอูมพร้อมยกสะโพกไปด้วย บ่งบอกถึงความต้องการที่มีจนล้น ศุภรุจไม่รอช้า เพราะเขาก็กระหายเธอจะแย่แล้ว และตอนนี้ลำคอก็ต้องการน้ำหวานจากกายเธอที่สุด

ชายหนุ่มเลื่อนใบหน้าลงก่อนทาบริมฝีปากกับช่อกุหลาบงามฉ่ำน้ำหวาน ลิ้นร้อนสอดแทรกผ่านรอยแยกของกลีบเกสรเข้าไปสัมผัสเนื้อนุ่มที่เต้นตุบๆ บีบรัดสิ่งแปลกปลอมที่สอดลึกเข้าไป

ซ้วบบบบๆๆๆ

“อ๊ะ อ๊ะ อาาา ซี๊ดดดด อาาา โอ๊ะ โอยยย โอยย รุจ” มทิราครางไม่เป็นคำเมื่อศุภรุจสอดลิ้นเข้าไปในโพรงอ่อนแล้วเกลี่ยรัวดูดน้ำหวานของเธออย่างกระหายหิว ร่างเล็กดิ้นพล่านด้วยความเสียวถึงใจ สองมือของเขาโอบประคองสะโพกเธอไว้แล้วยกลอยพ้นเบาะเพื่อง่ายในการดื่นกิน ทั้งลิ้นและปากของเขาทำงานอย่างสอดประสานเพื่อส่งเธอขึ้นไปยังปลางทางของความสุข

“อีกรุจ อีกนิด โอ๊ะ โอยยย โอยยย ไม่ ไม่ไหวแล้ว เสียวมาก โอยยย ซู๊ดดด โอยยย” หญิงสาวร้องเหมือนกินของเผ็ดจัดเข้าไป ขณะที่ศุภรุจเร่งรัวลิ้นให้เร็วและแรงเมื่อภายในเริ่มบีบรัด หน้าท้องของเธอเกร็งกระตุกจากการหายใจหอบ

“ซ้วบบบๆๆ อืม ดีมากครับพี่มิ้นท์ เยี่ยมมาก” เขาเอ่ยชมชิดพูเนื้อสีสดแล้วใช้ริมฝีปากขบเบาๆ มทิราสั่นไปทั้งร่าง

“ซี๊ดดด อาาาา อ๊ะ อ๊ะ อาาา อากกก” คราวนี้เธอร้องยาวแล้วกดศีรษะเขาจนเกร็ง ก่อนเธอจะทิ้งตัวนอนแผ่อย่างหมดแรง ดวงตาหลับพริ้มด้วยความสุขใจเมื่อสามารถขึ้นมาถึงปุยเมฆที่รอคอยสำเร็จ

ศุภรุจขยับตัวขึ้นช้าๆ เขาจูบพรมไปทั่วเนื้อเนียนอีกครั้ง มือของเขาปลดปมกางเกงเลก่อนรูดมันออกจากสะโพกไปพร้อมชั้นในสีเข้ม กายแกร่งของเขาแข็งขืนและพร้อมใช้งานแล้ว ชายหนุ่มจับขาเธอชันขึ้นแล้วแทรกตัวเข้าไป ปากร้อนครอบครองเต้าอวบของเธออีกครั้ง พร้อมๆ กับด้านล่างที่เขากำลังถูไถกายใหญ่กับกลีบกุหลาบงาม

“อ๊ะ อาาา อาา” มทิราครางหอบแล้วกอดเขาไว้ เธอกางขาออกเแล้วยกสะโพกรับ

“พี่มิ้นท์สวยเหลือเกิน สวยมาก น่ารักมาก” ชายหนุ่มเอ่ยชมแล้วประกบปากกับเธออีกครั้ง มทิราจูบตอบแล้วส่งลิ้นเข้าไปในอุ้งปากเขา ความร้อนแรงที่ซ่อนอยู่ ทำเอาศุภรุจตัวสั่น

“ผมจะไม่ไหวอยู่แล้ว ผมอยากกินพี่ อยากเข้าไปอยู่ในตัวพี่ จะได้ไหมครับ” เขาขอเสียงอ้อน

“แล้วจะรออะไรอยู่ พี่พร้อมแล้ว เริ่มเถอะ พี่อยากให้รุจกิน อยากให้รุจเข้าไปอยู่ในตัวพี่” เมื่อความต้องการจากจิตใต้สำนึกเรียกร้อง มทิราก็ลืมความอายไปหมดสิ้น ศุภรุจยิ้มพอใจก่อนจูบเธอด้วยความเร่าร้อนโหยหา พร้อมกันนั้นก็ค่อยๆ ดันกายใหญ่เข้าหาโพรงอ่อน

“ซู๊ดดด โอ๊ะ โอยยยย โอวววว โอวว แน่นดีจัง” ชายหนุ่มสูดปาก แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่ามทิราไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ แต่ความสดของเธอก็ไม่เป็นรองใคร ทำเอาศุภรุจตื่นเต้น ผนังเนื้อของเธอบีบรัดจนเขาตัวสั่นไปหมด

“อ๊ะ อ๊ะ ซี๊ดดด อ๊าาา อาาาา รุจ อืมมม รุจ” หญิงสาวเรียกชื่อเขาเสียงสั่น สองเต้าอวบใหญ่กระดอนเป็นจังหวะสอดใส่ที่โถมเข้าไปไม่หยุด น้ำหวานที่เอ่อล้น ทำให้การเชื่อมประสานของทั้งสองง่ายขึ้น แม้ด้านในของเธอจะคับและแน่นแต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อการบุกตะลุยเข้าไป

“ดีมากครับพี่มิ้นท์ พี่สวยมาก สวยมากจริงๆ” เขาเอ่ยชมเมื่อเห็นร่างเล็กบิดตัวด้วยความเเสียว เธอใช้มือกอบกุมหน้าอกไว้เพื่อไม่ให้มันกระดอน ศุภรุจผลักมือเธอออกแล้วส่งมือตัวเองเข้าไปแทนที่ เขาบีบนวดหนักมือจนเนื้อนิ่มล้นออกทางง้ามนิ้ว

“อ๊ะ อ๊ะ อาาา ซี๊ดดด อ๊ะ อ๊ะ รุจจ๋า พี่ไม่ไหวแล้ว เร็วหน่อยได้ไหม พี่ไกล้แล้ว”

“จัดให้ครับพี่มิ้นท์คนสวย คนดีของผม” เขาไม่ขัดก่อนจับขาข้างหนึ่งของเธอมาพาดบ่าแล้วโน้มตัวมาข้างหน้า สะโพกสอบยังคงทำงานไม่หยุด เขาดันตัวเข้าหาหนักหน่วง กายใหญ่เข้าไปจนสุดแล้วแต่เขาก็ยังไม่หยุดดันตัวเข้าไป มทิราครางเสียงสั่นด้วยความเสียวสุดใจ เธอกอดคอเขาไว้เพื่อพยุงตัวเอง ไม่ให้ถอยร่น

“โอ๊ะ โอววว โอวว รัดแน่นมาก ซู๊ดดด โอ๊ะ โอยย แน่นมากครับ” เขากัดฟันบอกพร้อมเร่งตัวเองอย่างสุดกำลัง สวรรค์แสนสวยรออยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้ว

มทิราเกร็งหน้าท้องจนเป็นลอนและเหมือนมีพายุลูกใหญ่กำลังก่อตัวอยู่ด้านใน ร่างเปลือยสั่นสะท้านรับการส่งตัวตนที่มีไม่หยุด

“ซี๊ดด อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อาาาา อากกกกก”

“โอววว โอววว โอยย โอยยยย” ศุภรุจกัดฟันและเกร็งจนสั่นเมื่อภายในของเธอบีบรัดรุนแรงจนเขาแทบขยับไม่ได้ ชายหนุ่มถอนกายใหญ่ออกก่อนดันกลับเข้าไปจนสุดโคน เรียกเสียงครางของมทิราให้ดังอีกระลอก เขาทำซ้ำหลายครั้งก่อนนิ่งค้างไว้แล้วฟุบหน้ากับซอกคอชื้นเหงื่อของเธอ ลาวาอุ่นจัดถูกส่งเข้าไปไหลเวียนในโพรงอ่อน มทิรากอดเขาแน่น สีหน้าอิ่มสุข เช่นเดียวกับศุภรุจที่อิ่มเอมใจไม่แพ้กัน



......................................................


โหลดฉบับเต็มในรูปแบบอีบุ๊กได้แล้วนะคะ ราคาเบาๆ เพียง 89.- ค่ะ










โหลดจากอีบุ๊ก : ขอรักเธอให้สุดใจ

โหลดจากอุ๊คบี : ขอรักเธอให้สุดใจ 



Create Date : 27 มกราคม 2559
Last Update : 27 มกราคม 2559 13:51:13 น. 0 comments
Counter : 737 Pageviews.  
 
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

นักเขียนสีเทา
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]








ผลงานที่เว็บอีบุ๊กส์ :






. . . . . . . . . . . .


ผลงานทั้งหมดที่เว็บเมพ :



[Add นักเขียนสีเทา's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com