การ์ตูนโบราณอีกแล้ว จขบ. เป็นคนโบฯ ชอบอะไรที่มันแบบว่า เก่าๆ ย้อนยุค แม้กระทั่งแนวการ์ตูนญี่ปุ่นที่ชอบอ่าน ยังเป็นแนวโชกุน ซามูไร อะไรทำนองนั้น จะบอกว่าไงดีนะ คือ พออ่าน หรือได้สัมผัสกับอะไรทำนองว่าไม่ใช่ของในปัจจุบันก็จะรู้ว่ามันพิเศษกว่า (อะนะ)การ์ตูนเรื่องนี้อ่านจบนานแล้ว (ตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย - โห แก่แล้วอ่ะ) และอ่านมาประมาณสี่รอบแล้วมั้ง เนื่องจากมันเป็นเรื่องที่ยาวพอสมควร (รู้สึกจะ 38 เล่มจบมั้ง) พออ่านจบไปรอบนึง ก็จะจำรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ในเรื่องไม่ค่อยได้ พอได้หยิบมาอ่านอีกที เห็นมุขที่คนเขียน เขาเขียนให้มีการแย่งซีนกัน ก็จะขำอยู่ดี เออ เราเพี้ยนป่าวนี่ แล้วก็มีตัวละครอยู่หนึ่งตัวที่รู้สึกว่ามันน่ารัก และชอบมากกว่าพระเอกของเรื่องก็ว่าได้ (ความจริงในเรื่องเฮียแกค่อนข้างโหด เป็นหนึ่งในนักฆ่าเลยทีเดียว) ชื่อว่า โฮตารุ (จตุรเทพของเคียว) ต่อมาแกย้ายฝั่งไปเข้ากับศัตรู เลยได้ชื่อใหม่อีกชื่อคือ เคโคคุ แห่งห้าดารา คนเขียน เขาชอบเขียนให้แกออกมาขโมยซีนตัวเอกของเรื่องอยู่เรื่อย มีหนนึง จำได้ว่า แกเอาพู่กันขีดกากบาท ฆ่าเครื่องหมายที่ใช้แสดงตำแหน่งห้าดาราที่เป็นรอยสักของแกทิ้ง เพราะแกบอกว่าขอลาออก ไม่อยากเป็นตำแหน่งนี้แล้ว แล้วกลับไปอยู่กับเคียวเหมือนเดิม เออเนาะ คนเขียนก็เข้าใจคิด และตั้งแต่นั้นมา รูปของโฮตารุ ก็จะมีเครื่องหมายห้าดาราที่ถูกกากบาททับปรากฎจนจบเรื่องเลยทีเดียว (คนเขียนแกช่างละเอียดละออจริงๆ ) คิดว่าถ้าเป็นเรื่องอื่นๆ อาจจะทำให้การลาออกของโฮจังง่ายๆ ด้วยการทำพิธีลบรอยสักออกไปให้มันหมดเรื่องหมดราวเสียทีเดียว ไม่ต้องมานั่งวาดรายละเอียดเล็กน้อยแค่นี้ไปจนจบ (เอ หรือว่าตัวคนเขียนเองจะรู้สึกสนุกก็เป็นได้) ................อีกอย่างนึงที่รู้สึกชื่นชอบเรื่องนี้เป็นพิเศษ คือ วาดเส้นสวยมาก ฉากต่อสู้ก็สวย ชุดของตัวละคร แม้ว่าจะเป็นเรื่องในสมัยโบราณ แต่ว่ามีความคิดสร้างสรรค์ให้ดูไม่น่าเบื่อ เอาเป็นว่า แต่ละตัวแกก็จะมีเอกลักษณ์ความงามเป็นของตัวเอง แบบนี้
อ่อ เกือบลืมพูดถึงเนื้อเรื่องได้ยังไงกันหนอ เพราะที่เลือกอ่านเรื่องนี้ไม่ใช่แค่ว่ามันขำ รูปสวย หรือพระเอกหล่อนา แต่เป็นที่เนื้อหามันดีด้วย แม้ว่าบางคนอาจจะไม่ค่อยชอบเพราะมันออกจะเครียดๆ แต่ว่า การเล่าเรื่องมิตรภาพของคนเขียนท่านนี้ มีมุมมองแปลกประหลาดดี แต่ละคนคบกันด้วยการเป็นศัตรูกันมากกว่า แต่ในความเป็นศัตรูกันกลับมีมิตรภาพที่เหนียวแน่นยิ่งกว่า ซึ่งมันเป็นมุมมองอีกด้านหนึ่งของความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ด้วยกันที่มันเข้าท่าแฮะ - - - เออ คิดได้อ่ะ คนเราบางทีผลประโยชน์มันขัดกันบ้าง แต่ว่ามันก็สามารถเป็นเพื่อนกันได้นี่นา ทำไมต้องมาหันคมดาบเข้าหากันอยู่เรื่อยไปก็ไม่รู้ จะอย่างไรก็ตาม จขบ. ก็ยังอยากจะกลับไปอ่านเรื่องนี้อีกรอบ เพราะอ่านทีไร ก็ทำให้รู้สึกว่าได้ข้อคิดเพิ่มเติม ได้การมองโลกในมุมในซอกที่เรามองข้าม หรือบางทีก็คิดไม่ถึง ซึ่งท้ายที่สุด มันช่างเป็นความคิดที่ดีเหลือเกิน................................................................
B W N :: C U R R 2 1 :: S I N G H D A M 5 5 :: A C D O 1 7 6 :: D Y T ' 5 :: M P A 1 2 C M U
ความฝันสำคัญเท่าๆ กับความจริงที่เกิดขึ้นในชีวิตจากหนังสือ ดีจินในตะเกียงวิเศษฯ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [