จากหนังสือเล่มนี้เรื่อยไป  โดยพระพรหมคุณาภรณ์ ป.อ.ปยุตฺโต 

พระไทย  ใช่เขาใช่เรา ?   

(นิพพาน-อนัตตา: ฉบับเพียงเพื่อความไม่ประมาท)
 
 
   เมื่อวันที่ ๔  เมษายน  ๒๕๕๒  ผู้คุ้นพระคุ้นวัดท่านหนึ่ง ได้นำนิตยสาร เนชั่นสุดสัปดาห์  ฉบับวันที่ ๓  เมษายน ๒๕๕๒  มาให้ดู บอกว่ามีคอลัมน์ชื่อว่า “ธรรมวิจัย”   ของพระคึกฤทธิ์ โสตฺถิผโล  เขียนเรื่อง  “อัตตา  อนัตตา  นิพพาน”   โดยนำเอาอาตมาเข้าไปรวมอยู่ในเรื่องนั้นด้วย และได้ถวายสำเนาถ่ายเอกสารข้อเขียนส่วนนั้นไว้
 
   คุณคุ้นพระคุ้นวัดได้อ่านข้อความต้นข้อเขียนนั้นให้ฟังหน่อยหนึ่ง ได้ความว่า  มีความเห็นต่างกันในเรื่องข้างต้นนั้น  ๓  อย่าง  คือ ธรรมกายว่านิพพานเป็นอัตตา  พระพรหมคุณาภรณ์ว่า นิพพานเป็นอนัตตา  และหลวงตามหาบัวว่านิพพานคือนิพพาน ไม่ใช่ทั้งอัตตา อนัตตา
 
 
    ตอนที่พูดถึงพระพรหมคุณาภรณ์นั้น   ท่านเจ้าของคอลัมน์ คือพระคึกฤทธิ์   เขียนว่า
 
    ความเห็นที่สอง  ของท่านเจ้าคุณพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต)  พูดขึ้นมาเลยว่า นิพพานเป็นอนัตตา ...
 
    เนื่องจากอาตมาอยู่ระหว่างอาพาธค่อนข้างรุนแรง   คุณคุ้นพระคุ้นวัดเกรงใจ  จึงพูดคุยอยู่ไม่นาน  แต่อาตมาก็ได้ตั้งข้อสังเกตให้ฟังไว้เฉพาะข้อความที่เขียนถึงอาตมาข้างต้นนั้นว่า   ถ้าพระคึกฤทธิ์จะใช้ถ้อยคำสำนวนนั้น  ควรจะพูดว่า   “ท่านพุทธทาสพูดขึ้นมาเลยว่า  นิพพานเป็นอนัตตา”  จึงจะถูกต้อง
 
   อาตมาได้บอกว่า  ควรจะเขียนอธิบายเรื่องนี้ไว้   เพื่อเป็นความไม่ประมาท   ไม่ควรปล่อยไว้ให้คนเกิดความเข้าใจผิดๆ   แต่อาตมาไม่มีเวลา เรื่องที่ทำค้างอยู่มากมาย  และก็กำลังอาพาธในขั้นที่ไม่น่าวางใจด้วย
 
   ข้อเขียนของพระคึกฤทธิ์ที่เขาถวาย   ก็ได้แต่เก็บวางไว้  ไม่มีเวลาจะอ่าน  ต่อมา  เมื่อข้อเขียนตอนใหม่ใน เนชั่น ฯ ออกมา  คุณคุ้นพระคุ้นวัดก็นำมาถวายจนครบ  รวมมีถึง  ๔  ตอน  ยาวไม่น้อย   จึงยิ่งไม่มีเวลาจะอ่าน  (จนกระทั่งขณะนี้  เพิ่งจะเอามาจัดเรียงรวมกัน  เพื่อจะได้อ่านแล้วเขียนถึงให้ตรงเรื่องต่อไป)
 
 
   ระหว่างนั้น  วันหนึ่ง   อีกท่านหนึ่งมาหา  ก็แสดงอาการร้อนใจหน่อยๆ บอกว่าท่านได้อ่านพบเรื่องที่พระคึกฤทธิ์เขียนนี้   ท่านหลังนี้เป็นอาจารย์ชั้นผู้ใหญ่  ก็บอกอาตมาว่า   เรื่องนี้จะปล่อยไว้ไม่ได้ และไม่ควรชักช้า  อาตมาต้องให้ลูกศิษย์เขียนให้คนรู้ความจริง  อาตมาก็ได้แต่ฟังไว้เพราะเป็นเรื่องที่ผู้มีความรู้เข้าใจและรักความจริง  เห็นแก่ประโยชน์ของพระศาสนาและประชาชน   จะใส่ใจแก้ไขด้วยใจคิดของตนเอง  อาตมาจะไปบอกใคร แต่ละคนก็มีภาระของตน  และอาตมาก็อาพาธมากอยู่ แทบไม่พบใคร  งานก็มากนัก ไม่สามารถขวนขวายอะไรอื่นได้
 
  นี่เวลาผ่านมาครึ่งปีแล้ว  ถ้ามีช่วงโอกาสก็ควรรีบเขียนไว้  เพราะเรื่องอื่นที่ต้องทำยังรออยู่มาก
 
  ขอโอกาสขออภัยไว้ก่อนต่อท่านที่จำเป็นต้องเอ่ยนามในที่นี้  โปรดเข้าใจว่าที่ต้องเขียนอธิบายไว้  เพราะจำเป็นในการที่พระจะพึงปฏิบัติเพื่อรักษาประโยชน์ทางจิตใจและทางปัญญาของพุทธบริษัท   และรักษาหลักทางธรรมไว้  ในใจนั้นแท้จริงไม่ต้องการให้กระทบกระทั่งจิตใจของท่านผู้ใด

(จับประเด็น ว่าใครพูดอะไร พูดว่ายังไง  จึงจะดูต่อๆไปเข้าใจ)