เปิบข้าว เปิบข้าว จิตร ภูมิศักดิ์ เปิปข้าวทุกคราวคำ จงสูจำเป็นอาจิณ เหงื่อกูที่สูกิน จึงก่อเกิดมาเป็นคน ข้าวนี้นั้นมีรส ให้ชนชิมทุกชั้นชน เบื้องหลังสิทุกข์ทน และขมขื่นจนเขียวคาว จากแรงมาเป็นรวง ระยะทางนั้นเหยียดยาว จากรวงเป็นเม็ดพราว ล้วนทุกข์ยากลำเค็ญเข็ญ เหงื่อหยดสักกี่หยาด ทุกหยดหยดล้วนยากเย็น ปูดโปนกี่เส้นเอ็น จึงแปรรวงมาเปิปกิน น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง และน้ำแรงที่หลั่งริน สายเลือดกูทั้งสิ้น ที่สูซดกำซาบฟัน ----- ชอบบทกลอนนี้ อ่านแล้วก็อย่ากินทิ้งกินขว้างนะคะ   Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2551 3 comments Last Update : 18 มีนาคม 2552 11:14:27 น. Counter : 879 Pageviews. Share Tweet

โอ้ววววว วันนี้น้ำตาลมาแนวแปลก... จะไม่ทานข้าวเหลือแล้วจ้า ปล. น้ำตาลสบายดีน้า เราแทบไม่ได้เข้าบล็อกเลย แต่ช่วงนี้เริ่มว่างแระ เด๋วจะเริ่มป่วงแระ อิอิ น้ำตาลก็เริ่มว่างอ๊ะยาง   โดย: แฟนพี่บีม 30 มีนาคม 2551 19:23:57 น.

แป้งไม่ชอบหม่ำเข้า แต่ถ้าเป็นหมู เป็นไก่ล่ะก็ ไม่เคยทิ้งขว้าง อิอิ   โดย: ทายาทตระกูลหยี 12 เมษายน 2551 16:13:15 น.

^ ^ อร๊าย แป้งน่ารักอะ   โดย: ลูกลิง กลิ้งไปกลิ้งมา 13 เมษายน 2551 7:44:22 น.