เก็บเกี่ยวรายทาง อำเภอศรีประจันต์-บ้านดอนปรู ถามว่า "แห้ว" มีอยู่แห่งเดียวในประเทศไทยคือที่ไหน ? น้อยคนอาจตอบได้ แต่เชื่อเลยว่ายังมีอีกหลายคนเช่นกันที่ตอบไม่ได้เช่นกัน "แห้ว" มีอยู่ที่ อ.ศรีประจันต์แห่งเดียวเท่านั้น ที่อื่นปลูกไม่ขึ้นเลย ทำไมจึงเป็นเช่นนั้นหนอ ? (ถามคนศรีประจันต์ยังไม่มีใครตอบได้เลยแฮะ) "แห้ว" เคยมีผู้หลักผู้ใหญ่บ้านเราออกไอเดียกิ๊ฟเก๋ว่าควรเปลี่ยนชื่อใหม่ เพราะชื่อ"แห้ว"มันบ่งบอกว่าคนปลูกคนขายอาจไม่เจริญ ใครจะซื้อ "แห้ว"ไปฝากญาติๆ เค้าว่ากันว่า มันไม่เป็นมงคลกับชีวิต ในที่สุดแล้วนั้นแห้วเลยถูกตั้งชื่อใหม่เป็น "สมหวัง" ไม่อยากเชื่อ พอแห้วได้ชื่อใหม่กลับขายไม่ดีเอาซะเลย จนในที่สุดคนศรีประจันต์ก็กลับมาเรียก "เจ้าสมหวัง"ว่า"แห้ว"กันอีกครั้งหนึ่ง เพราะแห้วมันขายดีกว่าสมหวังนั่นเอง ก็ขอจบเรื่องแห้วไว้เท่านี้นะครับ เอาไว้มีข้อมูลมากกว่านี้อาจนำมาเล่าสู่กันนฟังอีกครั้ง ... จากรูป ซอยนี้ มุมนี้ เค้าใช้ถ่ายละครเป็นประจำคิวไม่เคยว่าง "น้ามิ่ง" แกมีรายได้เป็นกอบเป็นกำจากการให้เช่าบ้านเพื่อถ่ายทำละครหลายครั้ง มากกว่ารายได้จากการขายส่งน้ำอาชีพหลักของแกเสียอีก บ้านน้ามิ่งอยู่ตรงสุดซอยที่เห็นโน่น ผมสนิทกับแกดี เป็นญาติผู้ใหญ่ที่น่าเคารพนับถือยิ่งคนหนึ่ง คนศรีประจันต์เห็นอยู่บ้านห้องแถวกันแบบนี้แต่ฐานะดีกันทุกคน ลูกหลานเป็นใหญ่เป็นโตกันเยอะแยะ (ขอแอบคุยให้นิดนึง) อ.ศรีประจันต์อยู่ห่างจากเมืองสุพรรณบุรี 22 กม. ห่างจาก อ.ดอนเจดีย์ 18 กม. อยู่ระหว่างเส้นทาง กรุงเทพ-สุพรรณ-ชัยนาท เส้นทางหลักสายเก่าระหว่าง สุพรรณบุรี-แสวงหา-อ่างทอง-ลพบุรี (ที่ต้องผ่าน ต.ดอนปรู) วันนี้ยังใช้การได้ดี รถเมล์คันเก่าเขียวขาวก็ยังบริการอยู่ 1 ชั่วโมงออกทีก็ต้องทนรอกันหน่อยล่ะ วิ่งอืดไปนิดแต่ถึงที่หมายปลอดภัยสบายใจดี เส้นทางก็เป็นอย่างที่เห็นในรูป เชื่อหรือไม่ว่าที่นี่มีบ้านทรายทองด้วย (จริงๆแล้วคือตลาดโรงเกลือ 2 ตลาดขายส่งสารพัดอย่าง) ผมออกปากชวนลูกๆว่า ไปวัดพิกุลทองกันดีไม๊ ไม่ได้ไปนานแล้ว คิดถึง ขับรถไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้วอยู่ไกล้แค่นี้เอง ลูกๆตอบตกลง ไปไหว้พระที่นั่นบ้างก็ดีเหมือนกัน บรรยากาศข้างทางเป็นแบบนี้ เห็นแล้วชื่นใจ กลิ่นไอท้องทุ่งยามนี้หอมหวลชวนหลงไหลยิ่งนัก เรามาถึงบ้านดอนปรูตอนเกือบๆ 5 โมงเย็น บ้านดอนปรูอยู่ห่างจาก อ.ศรีประจันต์ประมาณ 15 กม. เป็นตำบลเล็กๆแห่งหนึ่งของ อ.ศรีประจันต์ (เลยบ้านควายไทยออกมาไม่กี่กิโล) วิถีชีวิตชาวบ้านทำไร่ทำนาเป็นอาชีพหลัก อาชีพทำไร่อ้อยของชาวบ้านที่นี่มีไม่กี่ครัวเรือน ซึ่งต่างจากชาวบ้านแถบ อ.ด่านช้าง ซึ่งประกอบอาชีพทำไร่อ้อยเป็นหลัก ก่อนเก็บเกี่ยวชาวบ้านเค้าจะเผากันทั้งไร่แบบที่เห็นนี่แหละครับ บรรยากาศท้องทุ่งยามเย็นของบ้านดอนปรูที่น่าหลงไหล วันนี้เหนื่อยกันทั้งวันทั้งเรื่องงานเรื่องเที่ยว หน้าตางี้มอมกันเชียว  จวนมืดค่ำแล้ว เราเข้ามาที่ อ.แสวงหาจังหวัดอ่างทองตอน 6 โมงเย็น ออกไปตามเส้นทางหลักมุ่งสู่ อ.ท่าช้าง จังหวัดสิห์บุรี และในที่สุดก็มาถึงจุดหมายไม่นานนัก ที่นี่คือ"วัดพิกุลทอง" หรือที่ชอบเรียกกันติดปากว่า"วัดหลวงพ่อแพ" จริงๆแล้วผมเคยมาบ่อย แต่ลูกๆเคยมาอยู่หนหนึ่งตอนยังกะเปี๊ยก ผมถามลูกๆว่าจำกันได้หรือเปล่า ? ลูกตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า จำไม่ได้เลย ขออนุญาติพาลูกๆไปกราบพระกันก่อนนะครับ วันนี้เราคงกลับถึงบ้านกันมืดค่ำ ขอบคุณที่ติดตามตั้งแต่ต้นจนจบ โชคดีมีสุขทุกท่าน สวัสดี   Create Date : 30 เมษายน 2552 6 comments Last Update : 10 พฤศจิกายน 2558 10:48:34 น. Counter : 6632 Pageviews. Share Tweet

แวะมาเยี่ยมชมค่ะ ขอบคุณที่นำภาพสวยๆมาฝากค่ะ   โดย: รัตตมณี (kulratt ) 30 เมษายน 2552 8:56:36 น.

แวะมาเกาะล้อกะพ่อลูกเที่ยวด้วยคนจ้า   โดย: อุ้มสี 30 เมษายน 2552 23:34:32 น.

หนูก็ชอบกินแห้วเหมือนกันค่ะลุง แต่หนูไม่แห้วนะคะ 555555 เพิ่งมารู้นี่แหละว่าแห้วปลูกขึ้นที่นี่ที่เดียว ถึงว่าสิ หากินยากมากเลย ห้องแถวไม้สวยดีนะคะลุง   โดย: พจมารร้าย 3 พฤษภาคม 2552 16:55:49 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะ [ กดเบาๆนะจ๊ะ ]   โดย: ดาวไร้ตะวัน 5 พฤษภาคม 2552 5:59:09 น.

พ่อต่ายก็เที่ยวเยอะเหมียนกัลนิ...^ ^ ขอบคุณที่พาเที่ยวนะคะ หลาย ๆ ที่.ที่พ่อต่ายนำเสนอ หนูยังไม่เคยไปเลยละค่ะ   โดย: ริวคิ-mawin-maji-minic 8 พฤษภาคม 2552 0:38:13 น.

หนูมาตามไปกินแห้วด้วยคนนะคะ   โดย: ยุ้ย (ฑีรฒ ) 12 พฤษภาคม 2552 5:24:30 น.