ช่วงนี้ พ่อต้องรับบทหนัก ตื่นเช้าพาหนูไปฝึกที่ราชานุกูล กว่าจะกลับก็บ่าย ตกเย็นพาหนูมาขายของด้วย โชคดีที่เพื่อนข้างๆแผงเอ็นดูหนู ช่วยดูแลเวลาที่พ่อตั้งแผง แต่หน้าฝนนี่สิ คิดหนักไม่น้อย ถ้าพาหนูออกมาตั้งแผงด้วยลำบากแน่ๆ

วัยต่อต้านนี่ ทำพ่อกับแม่ปวดหัวไม่น้อย เอะอะหงายหลัง เอะอะกรี๊ดปรี๊ดๆๆ เพลียจิตมากมาย แต่จะบทจะน่ารัก ว่านอนสอนง่ายก็เอ็นดูที่สุด 

เพื่อนแม่ทางเฟซบุ๊ค(หม่ามิ๊มด ของบีบี) ทำแบบฝึกหัดมาให้มากมาย มีแต่อันน่าเล่น งานนี้เราสนุกกันแน่ๆ

แคปหมูของโปรด ไม่กินไม่ได้ ไม่รู้อร่อยตรงไหน แต่ก็ดีอย่าง ทำให้หนูพูดคำว่า "หมู" ได้ ถึงจะไม่ชัดสักเท่าไหร่ แต่ก็โอเค 

และกระจกวิเศษนี่แหละ ช่วยเรื่องการพูดได้เยอะทีเดียว ส่องไปดูรูปปากตัวเองไป ว่าต้องออกเสียงยังไง แม้ตอนนี้ หนูจะยังได้ 1-2 คำติด และได้ไม่กี่คำ แม่ก็ชื่นใจสุดๆแล้วนะ ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดีสำหรับเรา 

เมื่อวันที่ 17 กพ 57 ที่ผ่าน หลังจากหาหมอไทรอยด์ (ผลออกมาดูดีกว่ารอบก่อนหน่อยนึง แต่ค่าก็ยังสูงกว่าเกณฑ์ ปรับยาอีกหน่อย เดือนหน้านัดเจาะเลือดเช็คผลกันอีกครั้ง ลุ้นๆๆ) กลับจาก รพ พ่อกับแม่ พาหนูไปคุยกับทางโรงเรียนเอกชนเล็กๆใกล้ๆบ้านเรา ทีแรกนึกว่าจะโดนปฏิเสธซะแล้ว เพราะคุณครูแจ้งว่าไม่มีครูการศึกษาพิเศษ แต่ทางโรงเรียนยินดีให้หนูไปทดลองเรียนซัมเมอร์ช่วงเดือนเมษายนดู ถ้าหนูทำได้ ก็จะรับหนูเข้าเรียนชั้นอนุบาล1 เลย รอลุ้นอีกตามเคย

ช่วงนี้ เราเลยซ้อมตื่นเร็วกว่าเดิม ฝึกหนูขับถ่ายตอนเช้า ระหว่างนั้นแม่จัดการเรื่องหุงหาอาหาร อาบน้ำแต่งตัว กินข้าว พร้อมออกจากบ้านไปโรงเรียนเพื่อให้ทันเวลาเข้าเรียน และต้องฝึกให้หนูช่วยเหลือตัวเองให้คล่องมากๆ สู้ๆนะครับคนเก่งของแม่ 

โอกาสสำหรับหนูมีไม่มาก เราต้องเต็มที่กันหน่อย ไม่ได้ไม่เป็นไร เท่าที่เราไหวก็พอ ฮึบๆนะครับคนเก่ง 

แม่รักหนูจัง