๐"♠"๐ My DiArY_JuLy, 2006 : วันอังคารสีชมพู้...ชมพู ๐"♠"๐

เรื่องเก่าเล่าใหม่...ไม่ว่างแต่ก็อยากอัพบล็อกใหม่ๆกะเค้ามั่งง้ะ,,ทนอ่านกันไปจนกว่าจะถึงของเดือนตุลาคมนะคะ ~* วันอังคารสีชมพู้...ชมพู *~ เมื่อวานเป็นวันที่ไปว่ายน้ำแล้วมีความสุขมากๆเพราะได้เพื่อนเป็นน้องชะดิ้วไปว่ายด้วย,,และที่สำคัญ...ไม่เจอพี่ทหารคนนั้นด้วย...เย้ๆๆๆ เลยบอกดิ้ว "ทุกทีพี่มาว่ายคนเดียวเจอตลอด ดิ้วมาทางโล่งเลย 555+ " ,,แต่คราวก่อนที่ไปว่ายกะพี่เอมก็ไม่เจอนะ,,สงสัยต้องห้ามไปว่ายคนเดียวซะมั้งเรา? แต่ส่วนมากเราจะเม้าท์กันซะมากกว่า,,เมื่อวานกันได้รอบ - สองรอบก็หยุดว่าย เม้าท์แตกกัน,,ว่ายๆอีก ก็หยุดคุย,,เลยขึ้นกันตอนสองทุ่มกว่าๆ กลับมาบ้านน้ำท่าก็ไม่ยอมอาบ,,ขอนั่งร้องคาราโอเกะก่อน,,ก็แหม!!! รีแลกซ์กันหน่อย,,พอสี่ทุ่มกว่าๆค่อยตัดใจไปอาบน้ำ,,ออกมานั่งเป่าผม,,โทรศัพท์ก็ดัง...เป็นคนที่นัดกันแล้วเลื่อนคราวก่อนนั่นเอง,,แปลกนะ คนบางคนเราไม่คาดคิดว่าจะได้รู้จัก,,ก็มารู้จักกันได้,, อินเตอร์เน็ทนี่มันมหัศจรรย์จริงๆ!!! พรุ่งนี้ว่าจะโดดงานไป ททท. ไปทำบัตรไกด์นั่นล่ะ,,แล้วต้องมีตรวจร่างกายด้วย,,ตอนแรกนึกว่าต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลแต่เพื่อความชัวร์เลยโทร.ไปถามเจ้าหน้าที่ที่ ททท. อีกรอบ,,สรุป...ตรวจที่คลีนิกเหมือนเวลาไปทำใบขับขี่ก็พอ,,ค่อยยังชั่ว...เพราะถ้าตรวจโรงพยาบาลอ่ะ นานมาก...ก นี่พี่ก็ไล่ให้ไปตรวจร่างกายซะมั่ง,,เผื่อเป็นอะไรจะได้รักษากันแต่เนิ่นๆ,,ยิ่งช่วงนี้มีคนเสียชีวิตเพราะมะเร็งลำไส้บ่อยๆด้วย,,พี่กับแม่เลยอยากให้ไปตรวจบ้าง,,เพราะดูจากอาการเราแล้วเข้าข่ายหลายอย่าง ตอนแรกๆเลยน่ะก็นึกว่าเป็นคนที่ท้องผูก ถ่ายยากธรรมดาๆ,,หลังๆเริ่มมีอาการของโรคกระเพาะซึ่งทุกวันนี้เป็นบ่อยมาก คือ หิวข้าวก็ปวดท้อง กินอิ่มก็ปวดท้อง บางครั้งปวดจนอยากอ้วกเลย แล้วก็ท้องอืด แน่นท้อง เวียนหัว สลับกับอยากอาเจียร,,เป็นสลับกันอยู่แบบเนี้ย,,ถ้าท้องเสียก็เสียจนไม่สบายไปเลย,,แล้วไอ้อาการพวกเนี้ยมันก็ไปทำให้ร่างกายเราเป็นพิษ ทำให้ต่อมน้ำเหลืองไม่ดี ก็ไอ้อาการเข่าบวมนั่นไง,, จนตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่ามันเป็นเพราะอะไร?,,เพราะเป็นทีไรก็รอไม่ไหวละ,,กิ๊กขอไปที่ไหนก็ได้ที่ใกล้ที่สุด,,ฉีดยาให้ยุบก่อนเลย,,ยังจำความรู้สึกตอนที่เป็นครั้งแรกได้ดี,,อาการตอนแรกจะเริ่มปวดเข่าก่อนธรรมดาและค่อยๆปวดมากขึ้นเรื่อยๆ,,ปวดจนนอนไม่ได้เลย,,นั่งก็ปวด นอนก็ปวด แล้วเข่าก็จะเริ่มบวมขึ้นเรื่อยๆ,,ถึงตอนนี้ปวดเข้าไปในกระดูกเลยนะ,,ทรมานมากๆ,,ลุกขึ้นมานั่งร้องไห้เลย... ส่วนครั้งที่สองก็เมื่อเกือบสองปีก่อน,,วันนั้นเป็นวันเกิดพอดี,,เพื่อนที่ทำงานก็โทร.มาถามว่าจะมามั้ย? นี่รอจัดวันเกิดให้อยู่,,เลยลากสังขารไป,,ตอนที่ไปก็ไม่นึกว่าจะเป็นอีกรอบหรอกนะ,,เพราะมันหายไปเป็นปีแล้ว,,แต่พอสายๆอาการมาแบบเดิมเลย,,ไม่ไหวแล้วเลยต้องไปโรงพยาบาล,,ไปหาที่พญาไท 1 แหล่ะหาหมอคนเดิม,,หมอก็ไม่ยอมตรวจซักทีว่าเป็นอะไร?,,บอกว่าเป็นอีกครั้งแล้วค่อยมาเจาะไปตรวจ,,เพราะการจะตรวจต้องเจาะเข่าเพื่อดูดน้ำที่บวมไปตรวจเข่าจะเป็นรู,,สรุปเลยไม่รู้ซะทีว่าเป็นโรคอะไรกันแน่?,,X-Ray แล้วก็ปกติ เราก็กลัวนะ ไม่ใช่ไม่กลัว,,นั่งคิดบ่อยๆ "แก่ไปกรูเป็นมะเร็งลำไส้แน่ๆ" อยู่ได้ด้วยยาระบายนะเนี่ย...ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปคงไม่พ้นต้องไปให้หมอสวนทวารบ่อยๆอ่ะ ไม่เอานะว้อย...ย จริงๆเราว่านะ,,ไม่มีใครหรอกที่ไม่อยากแข็งแรงน่ะ,,แต่เรากลัวไปตรวจแล้วเจอ,,ถ้าเป็นยังงั้นเราไม่รู้จะทำยังไงเลยนะเนี่ย?,,เพราะรักษาตัวมันต้องใช้เงินมาก,,ตอนนี้เรายังไม่มีอะไรเลย,,ยังเลี้ยงแม่ไม่ได้เลย,,แล้วจะให้ไปเอาของแม่ของพี่ค้ามาอีกเหรอ?,,เลยคิดว่า...อยู่แบบนี้ไปก่อนละกัน (หนีปัญหาไปวันๆมากกิ๊ก - -") และที่สำคัญ...กลัวรับไม่ได้!!! เห็นเราขี้บ่นแบบนี้,,เราก็ยังมีความฝัน,,มีความต้องการอยากทำนู่นทำนี่อยู่นะ,,ไม่อยากให้ความฝันของเราหายไปทั้งที่เรายังไม่ได้เคยทำมันเลย....เอ่อ เราว่าพอก่อนดีกว่านะ,,ร่ำลาซะเหมือนเป็นอะไรแล้วเลยนะเนี่ย แล้วสมมติ,,ได้บัตรไกด์มาแล้วจะทำยังไงต่อไป?,,เป็นคำถามที่น่าคิดแฮะ,,ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อก,,จะลองเปลี่ยนฟิลด์งานไปเลยดีมั้ย?,,ถ้าจะเปลี่ยนก็ต้องรีบเปลี่ยนซะตอนนี้เลย,,เพราะไม่งั้นมันจะช้าเกินไปแล้ว,,กับงานเลขาที่ไม่ชอบ 2 ปีก็พอนะ เรามองว่างานเลขาหรือผู้ช่วยน่ะ,,มันตันเร็ว,,มันไม่ก้าวหน้าซักเท่าไหร่หรอก?,,นอกจากจะเปลี่ยนงานทุกปีหรือสองปี,,แล้วต้องภาษาอังกฤษเจ๋งๆนะ,,อันนั้นน่ะ ก้าวหน้าชัวร์,,แต่เลขากับผู้ช่วยมันต่างกัน,,ต้องแยกให้ดีๆ,,แต่คิดว่าเราไม่ใช่ทั้งสองอย่างนะ,,เพราะกิ๊กเป็นเบ๊ตะหาก ทำไปเรื่อยอ่ะ,,ตรงนู้นนิด ตรงนี้หน่อย,,แต่ก็พูดไม่ได้ว่านั่นน่ะเป็นงานของเรา,,นายเป็น MD ดูทั้งหมด,,คนที่เค้าทำงานก็มีอยู่แล้วเป็นทีม ,,ราจะลงไปก็ลงได้ไม่เต็มตัว,,แล้วก็มีเลขาหญ่ายยยอยู่อีกคน,,โคตรกั๊กเลย,,มุบๆมิบๆไว้คนเดียว,,แต่ตัวเราก็ไม่เอาด้วยแหล่ะ..วางเฉยมากกก,,ก็บอกแล้วว่า "ไม่ชอบ" ไม่ชอบมากๆเลยด้วย เพราะไม่สามารถทำได้ดีและไม่มีความสนใจให้แล้ว,,เป็นงี้ต่อไปบริษัทก็ไม่เจริญ,,ตัวเราก็ไม่ก้าวหน้า,,แยกทางกันเลยดีกว่า...แหม!!! พูดยังกะบอกเลิกใครงั้นอ่ะ ตะกี้นังเพื่อนต้องโทร.มาหา,,กิ๊กยังกะโดนผีหลอกตอนกลางวัน,,เพราะปกติโทรศัพท์มันมีไว้รับอย่างเดียว,,วันนี้เพื่อนต้องโทร.มาหากิ๊กซี่,,แถมยังให้ถือหูรอตั้งนาน...น้ำตากิ๊กแทบไหลพรากๆ กร๊ากกก,,วันนี้มันมาสัมมนาแต่ต้องรีบกลับตอนสามทุ่ม,,เดี๋ยวคงนัดเจอกันแถวๆอนุสาวรีย์พอ,,ได้ข่าวว่าต้องแบก CPU กลับไปด้วย,,บริษัทมันนี่ใช้ซะคุ้มเลยแฮะ,,แต่ฝนตกแบบนี้จะได้เจอกันมั้ยเนี่ย?,,นัดกันทีไรเลื่อนไปเลื่อนมาตลอด,,แต่ช่วงนี้ไม่สวยด้วยอ่ะ,,ไม่อยากเจอมัน (ต๊ายย พูดอย่างกะปกติหล่อนสวยนะยะ ),,พอเจอกันทีไรชอบพูดกันถึงตอนใสๆทู้ก..ที,,บ่นกันว่าแก่แล้วมั่งล่ะ?,,ใสสู้เด็กเดี๋ยวนี้ไม่ได้มั่งล่ะ?,,แล้วก็นั่งถอนหายใจกันสองคน,,เฮ้อ!!! ...อยากฟังคำว่ารักช่วยบอกซ้ากกกกที รักไม่รักแค่นี้ง่ายๆ,,บอกได้มั้ยรีบตอบ eye .... ไม่มีอะไร,,ก็แค่อยากร้องเพลง เขียนเมื่อ 4 July , 2006

 

Create Date : 06 เมษายน 2550		6 comments
Last Update : 6 เมษายน 2550 23:49:13 น.
Counter : 349 Pageviews.
Share Tweet