๐"♠"๐ ครั้งแรกกับการเขียนไดอารี่บนอินเตอร์เน็ท : อนาคต...คดๆงอๆ๐"♠"๐

เรื่องเก่าเอามาเล่าใหม่,,ก็คนมันฟุ้งซ่าน....อิ อิ ดูวันที่ด้านล่างเจ้าค่ะ เมื่อวานกลับบ้านเร็วล่ะ ไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานแล้ว ค่อยมีเวลาเป็นของตัวเองให้นั่งคิดอะไรๆขึ้นมาหน่อย ไม่งั้นทุกทีต้องไปไหนๆก่อน กลับเร็วก็กลับไปอ่านหนังสือเกี่ยวกับการสมัครงาน ทำตัวอย่างไร? เตรียมตัวอย่างไร? เขียนเรซูเม่อย่างไรให้น่าสนใจ? ชื่อหนังสืออะไร? ก็จำไม่ได้แล้ว แต่แค่เปิดอ่านหน้าแรก มันโดน! โดนมากๆ เขียนมาแต่ละตัว โห...เหมือนรู้ใจคนขายแรงงานอย่างกิ๊กเจรงๆ ตอนนี้เราจัดเป็นพวก "ไม่ชอบงานที่ทำอยู่" "อยากเปลี่ยนงาน แต่ขาดแรงกระตุ้นในการหางานใหม่" มันเบื่อ เซ็ง เหมือนปล่อยชีวิตไปวันๆง่ะ แต่ว่ามันก็เป็นแบบนั้นจริงๆนะ ตอนนี้เลยหยุดหางานก่อน...เหนื่อย!!! ตอนนี้สมองกลวง นึกอะไรไม่ออก จะเขียนเรซูเม่ใหม่ก็ไม่มีอารมณ์ ขออยู่นิ่งๆเฉยๆซักพัก ก็นั่งคุยกับพี่ไปด้วย ช่วงนี้พี่เรากำลังเก็บสถิติความน่าจะเป็นจากการดูดวงต่างๆ เมื่อก่อนเราก็คิดว่าเราชอบดูดวงนะ ตอนนี้ก็ชอบธรรมดา ดูได้ทั่วๆไป ไม่มีอะไรมาก ดูๆแล้วก็ลืม แต่พี่เรานี่สิ...เค้าจำได้หมดเลยนะ แถมยังจำของเราได้ด้วย,,ก็แหม...คนมันขี้ลืมอ่ะ จริงๆนะ โคตรขี้ลืมเลย ไอ้ที่จดๆไว้กันลืม,,เสร็จแล้วก็หากระดาษที่จดไว้ไม่เจอ,,ไม่รู้ไปไว้ที่ไหน? 555+ เลยมานั่งนึกทบทวนจากประสบการณ์ที่เคยอ่านดวงตามคอลัมภ์และดูกับหมอดู,,ซึ่งก็เคยดูแค่ 3-4 ครั้งเอง,,ส่วนมากเค้าก็ว่าชีวิตเราสบาย ไม่เดือดร้อน,,เราก็ว่าจริงนะ ไม่ค่อยมีไรหรอก ลำบากนิดหน่อย แต่ยังดีกว่าคนอื่นอีกเยอะ ยังเคยมีแอบคิดเลยว่า "สงสัยชาติก่อนเราคงทำบุญมาดี" เออ แต่เรื่องนี้มีคนทักหลายคน มีทักผ่านพี่มาด้วย ขนาดไม่เคยเห็นตัวเรานะ แต่ถ้าเรามัวแต่อยู่เฉยๆไม่ทำอะไรมันก็ไม่มีทางจะดีได้หรอก จริงมั้ย? ส่วนชาตินี้ไม่รู้เป็นไง ไม่ค่อยอยากทำบุญซักเท่าไหร่ คือ เวลาผ่านขอทานนี่ ไม่มีความรู้สึกอยากจะให้เลยนะ สงสัยจะดูทีวีมากไปหน่อย เลยมองโลกในแง่ร้ายไปนิด แต่ว่ามันก็จริงนี่นา...อ่านข่าว ดูทีวี ก็มีแต่คนใช้ประโยชน์จากการเป็นคนไทยใจดี หลอกไปทำนู่น ทำนี่ แล้วอย่างงี้จะให้เราไว้ใจใครง่ายๆเรอะ? แต่ทำบุญไม่จำเป็นต้องทำกับพระ หรือขอทานนี่นะ ตอนนี้ก็คงเป็น,,บุญไม่สร้างเพิ่มบาปก็ไม่ก่อ,,พยายามไม่คิดร้ายกับใคร กะจะสวดมนต์ก่อนนอนเหมือนกันนะ แต่ว่า...ขี้เกียจ.... ในชีวิตการทำงานสองปีของเราที่ผ่านมา,,ทำให้เรารู้ความชอบ/ไม่ชอบบ้างเหมือนกัน,,อย่างตอนนี้เรารู้แล้วว่า "เราไม่อยากเป็นเลขา" ไม่ชอบให้ใครออกคำสั่งนิหน่า อะไรที่มันตามกฏเป๊ะๆ มันจะรู้สึกอยากทำตรงกันข้าม ก็ขนาดเจ้านายสั่งยังมีแอบคิดในใจ “ทำไมไม่ทำเองฟระ?” แล้วก็คิดได้ "ก็เค้าจ้างกรูมาเพื่อให้ทำอย่างอื่นแทนเค้านี่หว่า" บางทีนั่งนึกถึงตัวเองแล้วก็ยังขำ คงเป็นเพราะตอนจบมาใหม่ๆยังงงกับตัวเองด้วยมั้ง ว่าจะไปทางไหนดี? ทางที่เรียนจบมาก็ไม่ชอบ,,ไม่ใช่แค่นึกเอาเองนะว่าไม่ชอบ เพราะได้ไปลองมาหมดแล้ว มาๆตามมาเดี๋ยวกิ๊กจะเล่าให้ฟัง โรงแรม,,เห็นตอนเรียนเพื่อนๆมันอยากทำกันจัง ดูมันมีความสุขอิ๋บอ๋าย ก็เลยอยากทำมั่ง ได้ตังค์ใช้ด้วย ไปทำได้ 1 วันเป็นจ๊อบงานแต่ง แค่นั้นล่ะ ลาขาดกันที อะรฟระ!!! เข้างานตั้งแต่บ่าย 2 งานเลิกเที่ยงคืน - ตี 1 ให้ยืนทั้งวัน ชุดฟอร์มก็ป้า ได้มา 250 บาท โอ้!แม่เจ้า ชั้นไม่ทำงานโรงแรมเด็ดๆ ถึงแม้ถ้าบรรจุแล้วทิปจะงามก็ตาม มัคคุเทศน์ หรือ ไกด์,,ช่วงปี 3 - 4 ก็ได้ใอกาสลองใช้ความรู้ด้านการนำเที่ยว,เซอร์เวย์หาสถานที่,จัดโปรแกรมนำเที่ยว,ขายทัวร์,ดูแลกรุ๊ป...ก็ไม่ชอบอ้ะ กิ๊กไม่ใช่คนมี Service Mind มีแต่ Service My 555+ ไม่สามารถทำดีกับทุกคนได้เพราะกิ๊กเลือกปฏิบัติ เป็นกันมั่งมั้ยล่ะ? บางคนเราไม่ถูกชะตาด้วยอะไรเงี้ย...ก็ไม่อยากทำอะไรให้,,ไม่ชอบคนเยอะๆ วุ่นวาย,,แล้วทำทัวร์ทีอย่างน้อยก็เกือบ 10 คนละ,,10 คนก็ 10 เรื่อง ปวดกบาล และที่สำคัญอาจมีการแง่งๆกับลูกทัวร์ซะก่อน เพราะตอนเรียนอาจารย์เคยบอกว่ามีกฏอยู่หนึ่งข้อ “ห้ามไกด์แต่งตัวสวยกว่าลูกทัวร์” 555+ เรื่องจริงนะ,,เค้าว่ามันเคยมีกรณีมาแล้วเป็นไกด์สาวกะลูกทัวร์สาว ไกด์เป็นคนชอบแต่งตัว ลูกทัวร์เลยไม่สบอารมณ์ แล้วก็เหม่นกันเอง ก็เลยห้ามไกด์แต่งตัวเกินหน้าเกินตา ซึ่งข้อนี้ล่ะมที่กิ๊กยอมไม่ด้าย...ย อิ อิ ไม่ใช่หรอก อาจมีส่วนบ้าง แต่เราไม่ชอบอะไรที่มันวุ่นวาย ส่วนบัตรไกด์ไปเอานจ้ะ เพราะสิทธิพิเศษเพียบ ที่ได้มาเป็นเลขานี่เพราะความบังเอิญนะ,,จำได้ว่าตอนจบใหม่ๆ กิ๊กขออยู่เฉยๆเลย 2 เดือน,,พอเข้าเดือนที่ 3 เริ่มอยู่เฉยๆไม่ได้แล้วเลยเริ่มหางาน,,ก็สมัครไปเรื่อยๆ มีทั้งส่งจดหมาย อีเมล์ หรือวอล์คอิน,,วันที่ได้งานที่แรกนี่ก็เพราะความบังเอิญ,,บังเอิญมากๆเพราะวันที่ไปสมัครที่ทิกเก็ตฯ (ที่ทำงานเก่า) วันนั้นก็มีสัมภาษณ์งานแถววิภาวดี-รังสิต ชื่อตึกอะไรไม่รู้ จำไม่ได้ ชื่อจีนๆ ก็ไปกรอกใบสมัคร แค่เดินเข้าไป รู้เลย แมร่งให้กรูเป็นเซลล์ (ไม่ได้รังเกียจอาชีพนี้ แต่ไม่ชอบอ้ะ ทำไม่ได้) แต่ก็รอสัมภาษณ์นะ ลองดูว่าเวลาสัมภาษณ์จริงเป็นไง เราก็สบายๆนะ และเหมือนเค้าก็รู้ว่าเราไม่อยากทำ...แป้บเดียวก็เสร็จ พอตอนจะกลับโทรศัพท์ดัง...เป็นของ AIA ต้องขอเท้าความถึงที่นี่ก่อน,,เริ่มจากความงี่เง่าของกิ๊กที่ไม่รู้ว่า AIA ย่อมาจาก American International Assurance ก็เลยสมัครซะ,,ตอนนั้นพวกขายประกันพร้อมออมเงินเพิ่งจะเริ่ม,,เป็นเจ้าหน้าที่ให้คำแนะนำอะไรประมาณนั้น (ยังไงๆก็เซลล์) เห็นว่าตึกมันอยู่ตรงข้ามบ้านเอก(ขอพาดพิงหน่อย),,มาทำงานสะดวกก็เลยไปสมัคร,,ไปถึงก็เหมือนเดิม "แมร่ง! ให้กรูขายประกัน" (ขอบอกว่าไม่ชอบธุรกิจเกี่ยวกับประกันเลยนะ แต่ไหงสุดท้ายก็มาลงท้ายที่ประกันก็ไม่รุ อิ อิ ) คนสัมภาษณ์เป็นหัวหน้างานผู้หญิง,,ไม่รู้เป็นอะไร? ถูกชะตาเราเหลือเกิน ตอนที่ปฏิเสธไปครั้งแรกว่าไม่สน พี่แกก็ยื้อๆไว้ จนวันที่ไปสัมภาษณ์ที่เล่ามาข้างบนน่ะ แกเลยโทร.มาอีกบอกว่ามาเป็นเลขาพี่เถอะ พี่ดูแล้วบุคลิกเราเหมาะเป็นเลขามากกว่า,,เค้าให้เงินเดือนเยอะนะสำหรับเราที่เพิ่งจบและไม่มีประสบการณ์เลยอย่างเรา ก็รับปากว่าเดี๋ยวเข้าไปคุย แต่ก่อนหน้านี้วันหนึ่ง,,เข้าอินเตอร์เน็ทแล้วเจอที่ทิกเก็ตฯนี่ล่ะ น่าสนใจเลยจดไว้ก่อน ก็นั่งคิดเส้นทาง ก่อนไป AIA ก็ ไปทิ้งใบสมัครที่นี่ก่อนดีกว่า เป็นทางผ่านพอดี เข้าไปถึงก็กรอกใบสมัคร แล้วสัมภาษณ์เลย คุยกันถูกคอมากเกือบๆ 4 ชั่วโมง ตอนนั้นไม่รู้เอาความมั่นใจมาจากไหน? ถามอะไรกิ๊กตอบได้หมด หุ หุ ก็คุยซักพัก ดูนาฬิกาแล้ว ตายห่า! ได้เวลาที่นัดไว้แล้ว ก็เลยเข้าไปคุยที่ AIA แต่ตอนนั้นอ่ะ ใจอยู่ที่ทิกเก็ตฯแล้วนะ ไปถึงเลยปฏิเสธพี่เค้าเลน เพราะคิดว่าซักวันพี่คงเอานู๋ไปขายประกันด้วยแหงมๆ ตอนนั้นก็กะว่าค่อยๆหาใหม่ก็ได้ แต่อีก 2 วันที่ทิกเก็ตฯก็โทร.มาตาม เงินเดือนน้อยกว่า แต่งานน่าสนใจมากกว่า,,ทำที่ทิกเก็ตฯเป็น Assist ประธานได้ไปนู่นไปนี่ สนุกดี แล้วเค้าก็ไม่ได้ออกคำสั่งอะไร จะให้ทำอะไรให้มันน่าทำให้กว่าเยอะ และเค้าก็ค่อนข้างไว้ใจเพราะกิ๊กเป็นคนเดียวที่ไม่เคยโดนดุ,,ทุกคนอยากได้อะไรก็มาให้กิ๊กไปขอ,,ก็แหม..เล่นทำงานถวายชีวิต 7 วันรวดเนี่ย...ก็น่าไม่ด่าอยู่หรอกนะ คิดดูว่าทำสากกะเบือยันเรือรบ,,ทำทุกอย่าง...เค้ามีสถานีวิทยุที่จังหวัดน่านก็ให้ทางนี้ส่ง Server พร้อมลงเพลงใหม่ๆให้ด้วย,,กิ๊กก็จัดให้...แพ็กเอาไปส่งที่หมอชิตในวันสงกรานต์ อยู่ที่นี่แพ๊กของเก่งมาก...ก เพราะเดินทาง ตปท.บ่อย เดี๋ยววันไหนว่างๆค่อยมานั่งรำลึกความหลังละกัน,,มีทั้งความสุขและทุกข์ขมขื่น สรุป ได้เป็นเลขาเพราะมีแต่คนยัดเยียดตำแหน่งนี้ให้ เห็นไปกี่ที่ๆก็ถาม "เป็นเลขามั้ย?" ก็เลยลองทำดู แต่ก็มีคนบอกบ่อยๆว่า บุคลิกกิ๊กดูเป็นเลขานะ แต่ตอนนี้เรารู้แล้วว่า...แค่บุคลิกให้แต่ใจไม่รักก็ไม่เวิร์ค... ก็ไม่ได้คิดจะทำงานออฟฟิศเลี้ยงชีพชอบไปตลอดนะ บอกตรงๆ ไม่เคยมองเห็นตัวเองในอนาคตกับการเป็นสาวออฟฟิศเลยง่ะ อยากออกไปทำอะไรเองมากกว่า ตรงนี้ไม่ใช่ที่ของเรา เคยมีคนบอกว่า ถ้าอยากรู้ว่าเราชอบหรืออยากทำอะไรให้เรานึกถึงตอนเด็กๆว่าอยากเป็นอะไร นั่นล่ะ คือสิ่งที่เราต้องการ ภาพในใจของกิ๊กตอนเด็กๆ...อยากมีร้านขายของกุ๊กๆกิ๊กๆ ชอบอยู่กับของน่ารักๆสวยๆงามๆ มันเป็นภาพที่อยู่ในใจมาตลอด,,แต่ตอนนี้มันยังไม่มีลู่ทาง แต่คงอีกไม่นานหรอก เราไม่ชอบงานออฟฟิศ ชอบทำอะไรเงียบๆคนเดียว มันมีความสุขมากกว่า เรามีงานอดิเรกนะ ร้อยลูกปัด สร้อย แหวน อะไรพวกเนี้ย เลยอยากมีร้านที่วางของที่เราทำเอง ไม่รู้วันนั้นจะมาเมื่อไหร่นะ? แต่ตอนนี้กิ๊กมองเห็นตัวเองในอนาคตมีความสุขกับกิจการที่สร้างขึ้นมาเองแล้วล่ะ เขียนเมื่อ 28 June, 2006

 

Create Date : 02 เมษายน 2550		4 comments
Last Update : 2 เมษายน 2550 19:23:45 น.
Counter : 497 Pageviews.
Share Tweet