๐"♠"๐ My September...My Diary : โอกาส ๐"♠"๐

เรื่องเก่าเล่าใหม่...ไม่ว่างแต่ก็อยากอัพบล็อกใหม่ๆกะเค้ามั่งง้ะ,,ทนอ่านกันไปจนกว่าจะถึงของเดือนตุลาคมนะคะ ~* 11 Sep,2006 :โอกาส *~ วันนี้ฝนตกทั้งวัน... ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย...เหงา!!!,,แถมยังทำให้รู้สึกหดหู่อีกด้วย เค้าว่าการให้ "โอกาส" กับใครซักครั้งสามารถเปลี่ยนชีวิตคนๆนั้นได้,,เราคงไม่ได้ต้องการโอกาสที่ยิ่งใหญ่อะไรขนาดนั้นหรอก,,เพียงแต่อยากขอโอกาสให้เราได้รู้จักกันมากขึ้นกว่านี้ก็เท่านั้น...แต่ว่าก็ยังไม่เคยได้เอ่ยปากขอโอกาสกับเค้าซักครั้งเลยนี่นะ แล้วจะไปเอาโอกาสมาจากไหน?,,และอีกอย่าง "กลัว" ด้วยล่ะ...เราไม่อยากได้คำตอบว่า “ไม่ได้” หรือ “ไม่เคยคิดอะไรด้วย”,,บอกตรงๆว่าไม่อยากช้ำอีกรอบ,,เลยขอใช้เวลาถามใจตัวเองนานๆหน่อยว่า...ความรู้สึกครั้งนี้มันเป็นความ "ชอบ" หรือ ความ "รัก" กันแน่?,,ที่ยังไม่ใช้ว่ารักตอนนี้เพราะเราคิดว่าคนเราจะรักกันมันต้องมีเรื่องราวนะคือ มีโอกาสได้คุย ได้เจอ ได้ไปไหนด้วยกัน เพื่อที่จะได้เห็นตัวตนของอีกฝ่ายในหลายๆมุม,,และจู่ๆถ้ามีคนที่เราเพิ่งรู้จักแค่ไม่กี่เดือนมาบอกรักเราก็คง –งง- นะ,,อยู่ๆมาบอกรักชั้น ชั้นจะเชื่อได้มั้ยเนี่ย?...อะไรแบบนี้นะ,,ก็เลยบอกไงว่าอยากขอโอกาสให้ได้ทำความรู้จักกันมากขึ้นกว่านี้ และที่มัวแต่รออยู่นี่...เพราะเราอยากให้ความสัมพันธ์เป็นแบบค่อยเป็นค่อยไปมากกว่า,,ไอ้อารมรณ์ปิ๊งปั๊งแล้วเซย์เยสแบบตอนเด็กๆมันไม่มีแล้วไง,,มันเป็นอารมณ์แบบว่า “ค่อยๆรัก” ซะมากกว่า คือ ถ้าเป็นเมื่อก่อนปิ๊งใครหรือว่าใครมาจีบแล้วคลิ๊กก็จะคุยกับเค้า และถึงแม้ไม่ได้คลิ๊กก็เหอะ ก็ไปคุยแบบสนิทสนมเหมือนให้ความหวังเค้า...ก็รู้นะว่ามันไม่ดี,,แต่ตอนนั้นยังไม่คิดแบบนี้ไง คิดแค่ว่าสนุกไปวันๆ แต่เป็นอยู่ไม่นานหรอกเพราะเราเป็นพวกใจอ่อน,,ไม่อยากให้ใครมาเสียใจเพราะความสนุกของเรา ตอนที่คบกับ เอก (X-Boyfriend) บอกตรงๆว่าปิ๊งเลยนะ...ต่างคนต่างปิ๊ง,,ซึ่งจริงๆแล้วอาจเป็นแค่ความรู้สึก “ชอบ” เฉยๆก็ได้,,ตอนนั้นเราแทบไม่รู้จักกันเลยคบกันแล้วค่อยๆปรับตัว,,อันไหนที่เค้าไม่ชอบ..ก็ไม่ทำ,,อันไหนที่ไม่อยากให้เค้าทำ...ก็ไปห้ามเค้า,,มันเลยกลายเป็นว่า...ต่างคนต่างอยากจะเปลี่ยนอีกคนให้เป็นแบบที่ตัวเองต้องการ...สุดท้ายเลยกลายเป็นว่าไม่ได้ทำอะไรที่อยากทำ “อึดอัด” ต้องมาทำใจยอมรับกับเรื่องที่เราไม่ชอบ,,พอนานๆเข้าก็เลยต่างมีทางออกของตัวเอง...เราบ้างานไปเลย ส่วนเค้าก็ไปมีคนอื่น,,สุดท้ายก็ไปไม่รอด...จบแบบเลือดท่วมจอ เราอยากให้ความรักครั้งต่อไปของเราเป็นความสัมพันธ์ที่ค่อยๆเติบโตเหมือนต้นไม้ที่ค่อยๆรดน้ำ ค่อยๆพรวนดิน พอต้นไม้โตขึ้นก็สามารถอาศัยร่มเงาไว้นั่งพักผ่อนได้,,แต่หากความสัมพันธ์มันเริ่มต้นด้วยความรวดเร็ว ร้อนแรงเหมือนไฟแล้ว,,แรกๆอาจรู้สึกสนุก ตื่นเต้นดี แต่พอไฟมอดลง ก็ไม่เหลืออะไรไว้เลย,,แถมยังเผาให้ใจเป็นแผลอีก...แผลไฟไหม้น่ะ เป็นแผลเป็นนะ เราว่าไม่มีใครหรอกที่รักโดยไม่มีเงื่อนไขน่ะ,,ที่ว่าไม่ขออะไรขอแค่ให้ได้รักเธอก็พออะไรทำนองนั้น...มันไม่มีจริงหรอก,,อย่างน้อยๆเราก็อยากให้เค้าได้รับรู้ความรู้สึกของเราบ้าง...ถูกมั้ย?... ....บังเอิญว่าเป็นคนหว่านพืชแล้วหวังผลน่ะนะ,,ถึงแม้เราจะรู้ว่ากำลังปลูกต้นอะไรอยู่ รู้แน่ว่ามันโตขึ้นมามันต้องมีหน้าตาเป็นแบบนี้ๆๆๆ...แต่ก็มีความสุขทุกครั้งที่เห็นมันโตขึ้นทุกวันๆ,,แล้วยิ่งถ้าได้เป็นคนรดน้ำ พรวนดิน ได้มองเห็นความเปลี่ยนแปลงทุกวันๆจนเป็นต้นไม้ที่มีดอกมีผลแล้ว,,ถึงแม้จะไม่ได้เก็บผลมากิน แต่ก็ภูมิใจทุกครั้งที่ได้มองไม่ใช่เหรอ?...เพราะต้นไม้ต้นนี้เราเป็นคนปลูกเองกับมือนี่นา... ปล. อย่าเพิ่งงุนงงสงสัยว่ากิ๊กซี่ไปแอบ In LuV ตั้งแต่เมื่อไหร่?...คำตอบคือ เมื่อนานมาแล้ว...เพราะเป็นเรื่องที่เขียนลงในสเปซตั้งแต่ปีที่แล้วค่ะ,,แต่ว่าก็มีที่เคยเอามาเนียนๆลงบล็อกไปแล้ว,,และมีคนเมตตามาคอมเม้นท์ไว้ก็เลยค่อนข้างจะกระจัดกระจายนิดนึง,,เรื่องที่เขียนเกี่ยวกับ ♥ ตอนนั้นมีเยอะมาก...กเป็นซีรี่ส์ได้,,ซึ่งส่วนมากเป็นไดอารี่ของเดือนตุลาคมและก็มีที่เขียนตอนสร้างบล็อกด้วย เพราะเป็นช่วงที่เปลี่ยนมาเขียนบล็อกพอดี,,ถ้าใครอยู่ในอารมณ์แอบรักแอบชอบก็ลองไปอ่านดูได้ค่ะ ♥ คน(ไม่)พิเศษ ♥ ♣ โดดเดี่ยวบนโลกของใครบางคน ♣ ♥ คำตอบ ♥ ♥ รางวัลของคนรักจริง ♥ ส่วนเรื่องที่อยู่ในกรุ๊ปแต่ไม่ได้ลงไว้ในนี้ก็คือเรื่องที่เขียนตอนสร้างบล็อกค่ะ

 

Create Date : 24 พฤษภาคม 2550		6 comments
Last Update : 24 พฤษภาคม 2550 22:55:13 น.
Counter : 455 Pageviews.
Share Tweet