เรื่องของ...วงกลม กับ เส้นตรงเส้นหนึ่ง ทุกครั้งที่มีวันพิเศษที่ฉันเอาใจใส่มากกว่าวันอื่นๆ ฉันจะใช้ปากกาเมจิกเขียนวงกลมล้อมรอบวันที่บนปฏิทินที่ข้างฝาห้องนอน บนปฏิทินของฉันในทุกๆเดือนจึงมีวงกลมบูดเบี้ยวๆอยู่หลายวง เกือบห้าเดือนเต็มแล้วที่ปฏิทินที่ข้างฝา ได้เปลี่ยนจากปฏิทินของฉันมาเป็น “ปฏิทินของเรา” และเราก็ได้ทำข้อตกลงร่วมกันว่า... เธอจะใช้ปากกาเมจิกสีน้ำเงินขีดเส้นตรง ฉันจะใช้ปากกาเมจิกสีแดงเขียนวงกลม “บนตัวเลขบอกวันที่บนปฏิทินของเราเพื่อเตือนความจำ” เกือบห้าเดือนที่ผ่านมา ฉันพบว่าวงกลมสีแดงของตัวเองค่อยๆลดจำนวนลงเรื่อยๆ ทั้งที่หลายคนรอบๆตัวฉันบอกว่า ฉันยังใช้ชีวิตเหมือนตัวคนเดียวอยู่เหมือนเดิม ระยะเวลาแค่ไม่นานที่ฉันได้ใช้ชีวิตอยู่ข้างๆเธอ ทำให้ฉันรู้จักที่จะเห็นความสำคัญกับตัวเองมากขึ้น และตัดทอนภาระที่ไม่จำเป็นออกไปจากชีวิตบางส่วนเท่านั้นเอง ในขณะที่จำนวนวงกลมสีแดงของฉันลดลงเรื่อยๆ เธอก็ยังคงไม่ยอมขีดเส้นตรงสีน้ำเงินไว้บนปฏิทินง่ายๆเหมือนเดิม เธอบอกว่า... “มีฉันคอยเอาใจใส่ และจัดการทุกเรื่องสำคัญให้เธออยู่แล้ว” มันก็น่าชื่นใจอยู่หรอกนะ แต่บางทีประโยคนี้ของเธอก็ทำให้ฉันยิ้มไม่ออก เพราะเธอดันเฉยเมยกับทุกวาระโอกาส จนฉันทำใจแล้วว่าคริสต์มาสที่กำลังเดินทางมา และอีกหลายๆวาระโอกาสที่เราควรมีของขวัญมาแลกกันบ้าง มันก็คงจะไม่มีความหมายสำหรับเราสองคน จนกระทั่งปฏิทินได้เปลี่ยนเข้าสู่เดือนธันวาคม ฉันก็ได้เห็นเส้นตรงสีน้ำเงินเล็กๆ ทาบอยู่บนวงกลมสีแดงของฉันบนตัวเลขบอกวันที่ 15 ไม่มีช้อตโน้ตบอก ว่าทำไมวันที่ 15 ธันวาคม 2550 ถึงกลายเป็นวันที่เธอต้องเอาใจใส่เป็นพิเศษ แต่ฉันเชื่อว่า เธอน่ะรู้ดีว่าวันนี้มีความสำคัญต่อฉันยังไง ก็ฉันน่ะรบเร้าชวนเธออยู่ทุกวี่ทุกวันนินา แล้วบ่ายของวันเสาร์ที่ 15 ธันวา เราสองคนก็ได้จูงมือกันไปที่สยามพารากอน หลังจากที่ฉันกับเธอนั่งกินข้าวด้วยกันที่ร้าน OUTBACK เสร็จ เธอก็เดินเข้าร้านซีดี ส่วนฉันก็แยกไปที่ร้านหนังสือ ทำให้ฉันนึกถึงตอนแรกๆที่เราสองคนคบกัน ตอนนั้นฉันยังไม่ตกหลุมรักหนังสือ เราสองคนก็เลยเดินจูงมือกันไปที่ร้านซีดี ตั้งใจว่าจะไปหาซีดีเพราะๆสักแผ่นระหว่างรอเวลาหนังฉาย แต่ฉันกับเธอก็ยืนใกล้กันได้แค่ไม่กี่นาที เธอก็ต้องเดินไปดูเครื่องเสียงที่ร้านข้างๆกันแทน เพราะว่า “เราถูกจับตามอง” เพลงของเธอกับเพื่อนอีกสามคนกำลังดัง และบนปกซีดีก็มีรูปของเธออยู่ด้วย ส่วนฉันตอนนั้นเป็นแค่เด็กมอปลายหน้าตามอมแมมคนหนึ่ง เราก็เลยต้องใช้เวลาอยู่ด้วยกันที่บ้านเพื่อนของเธอซะเป็นส่วนใหญ่ ตอนนั้นฉันรู้สึกว่าการคบกันของเราไม่สนุกเอาซะเลย แต่ไม่รู้ทำไม...ไม่สนุก แต่ฉันก็อยากคบกับเธออยู่ดี ตลอดเวลาที่เรานั่งจับมือกันอยู่ในคอนเสิร์ต The memories of Joe Pause นอกจากฉันจะคิดถึงพี่โจ้แล้ว ฉันยังคิดถึงเรื่องของเรา ครั้งหนึ่งฉันเคยขอร้องแกมบังคับให้เธอร้องเพลงที่ว่างให้ฉันฟัง แต่ครั้งนี้เราสองคนกำลังนั่งร้องเพลงของพี่โจ้ด้วยกัน ตอนที่ฉันเดินออกมาจากฮอลล์ สองแก้มของฉันยังชื้นไปด้วยน้ำตา ส่วนเธอมีรอยยิ้มน้อยๆที่มุมปากและบีบมือฉันแรงขึ้น เท่านี้ฉันก็อุ่นหัวใจที่สุดแล้ว คนอื่นไม่เข้าใจในการดำเนินไปของความรักระหว่างเราก็ไม่เป็นไร แค่ฉันรู้ว่า...วงกลมงี่เง่าเอาแต่ใจอย่างฉันและเส้นตรงที่ไม่แยแสกับความเป็นไปของโลกนั้น เป็นส่วนหนึ่งของกันและกันเสมอก็พอ   Create Date : 22 ธันวาคม 2550 5 comments Last Update : 26 ธันวาคม 2551 5:59:48 น. Counter : 653 Pageviews. Share Tweet

โดย: หอมหอม IP: 58.9.49.186 22 ธันวาคม 2550 1:16:22 น.

มาซึ้งค่ะ ..... น่าประทับใจจัง   โดย: นางฟ้าอรชร 22 ธันวาคม 2550 2:09:11 น.

ขอบคุณจ้ะ ที่แวะมาซึ้ง   โดย: หนูใบข้าว 22 ธันวาคม 2550 3:34:53 น.

ขอให้วงกลมเติบใหญ่ อย่างสมบูรณ์ และปลอดภัยในเมืองใหญ่ ให้เส้นตรงเส้นนั้น เปรียบประดุจไม้ที่คอยตี ให้วงกลมวิ่งไปข้างหน้า สู่เส้นชัยที่มุ่งหวัง... Get FREE HI5 Comments   โดย: katoy 22 ธันวาคม 2550 9:40:06 น.

โดย: karnlaka 22 ธันวาคม 2550 9:47:34 น.