Bloggang.com : หนูใบข้าว : จดหมายรักที่ฉันลืมส่ง

จดหมายรักที่ฉันลืมส่ง

ทันทีที่ฉันเปิดประตูเดินเข้าบ้าน “ต้องตา” แมวลายสีดำคู่หูโต๋เต๋ (แมวอ้วนตัวลายสีส้ม)ก็วิ่งเข้ามาหา พร้อมกับส่งเสียงร้องคล้ายพยายามจะบอกอะไรบางอย่าง และเมื่อฉันอุ้มต้องตาเดินขึ้นไปบนห้องนอน ฉันก็เข้าใจในสิ่งที่ต้องตาร้องบอก

“มีคนบุกรุกเข้ามาในโลกส่วนตัวที่ฉันหวงแหน!!!”

หนังสือหลายเล่ม สมุดโน้ต และดินสอปากกาอีกหลายชิ้น ที่ฉันวางทิ้งระเกะระกะไว้บนเตียงนอน ถูกเก็บรวบรวมจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ และคนที่บุกเข้ามาถือวิสาสะจัดของให้ฉันก็กำลังกึ่งนอนกึ่งนั่งอยู่บนเตียง แกะซองเอกสารสีน้ำตาลที่ฉันเพิ่งได้รับจากบุรุษไปรษณีย์เมื่อเช้านี้ออกมาดูอย่างอารมณ์ดี ฉันรีบพาต้องตากลับเข้าไปนอนรวมกับโต๋เต๋ในกรง แล้วหันมาแยกเขี้ยวใส่ผู้บุกรุก

เวลาที่ฉันอารมณ์เสียจะเป็นช่วงเวลาที่เธอมีความสุขเสมอ

ในขณะที่ฉันหน้าบูดบึ้ง เธอจะพยายามกลั้นหัวเราะ

ฉันเคยถามเธอหลายหนแล้วว่า...ท่าทางวีนๆของฉันมันตลกมากในสายตาเธอใช่มั้ย

แล้วคำตอบที่ฉันได้รับก็คือ...รอยยิ้มที่มันดูกวนประสาทแบบสุดๆนั่นเอง

พอรู้ว่าวีนใส่เธอไปก็มีแต่เสียเวลาเปล่า ฉันก็นั่งลงข้างๆเธอ แล้วหยิบเอาโปสการ์ดสองสามแผ่นออกมาอวด เพราะนอกจากมันจะเป็นโปสการ์ดใบล่าสุดที่ฉันได้รับในรอบสองเดือนที่ผ่านมาแล้ว ยังมีความพิเศษอยู่ตรงที่ เจ้าของโปสการ์ดเป็นคนที่ฉันคุยด้วยอย่างสนิทใจ โดยที่ไม่ต้องใช้เวลามากมายในการพิสูจน์ความจริงของต้นมิตรภาพ

เธอดึงโปสการ์ดไปดูอยู่นาน ก่อนจะหันมาถามฉันว่าปีนี้เธอจะได้รับการ์ดอวยพรจากฉันรึเปล่า

ฉันเริ่มทยอยส่งการ์ดอวยพรให้หลายๆคนที่ฉันได้แลกหัวใจกับเขาไว้ไปบ้างแล้ว เหลืออยู่แค่ไม่กี่รายชื่อที่ฉันยังติดค้าง แต่ว่าในบรรดารายชื่อเหล่านั้น ฉันลืมใส่ชื่อของเธอเข้าไปซะสนิท เพราะฉันมัวแต่คิดว่าจะหาของขวัญอะไรให้กับเธอดี (เพราะฉันได้ตุ๊กตามาชิโมโร่ตัวเบ้อเริ่มเทิ้มมาแล้วเมื่ออาทิตย์ก่อน) แถมยังมีรายชื่อญาติผู้ใหญ่ของเธออีกหลายบ้านที่ฉันต้องเตรียมกระเช้าของขวัญสำหรับอวยพรปีใหม่

แล้วฉันก็นึกขึ้นได้อีกว่า ตั้งแต่เราสองคนเริ่มต้นใช้ชีวิตด้วยกัน ฉันก็ไม่ได้ส่งข้อความที่แสดงออกซึ่งความรักถึงเธอเลย ทั้งที่ฉันเขียนจดหมายรักถึงเธอทุกสัปดาห์มาเป็นเวลาแปดปี

“ไม่ได้บอกว่ารัก ไม่ได้แปลว่าหมดรักหรือไม่รัก”

แม้ว่าฉันจะไม่แน่ใจนักว่าเธอพูดประโยคนี้เพื่อปลอบใจฉัน หรือว่าเป็นข้อแก้ตัวของเธอ (ก็เธอไม่เคยพูดกับฉันสักคำว่ารักนินา) แต่นั่นก็ทำให้ฉันสบายใจขึ้นได้จริงๆ ก็ในเมื่อเวลาที่ฉันเคยหมดไปกับการเขียนจดหมายรักถึงเธอลงกระดาษ ถูกเปลี่ยนเป็นการพยายามหัดทำกับข้าว และคัดเลือกอาหารทุกอย่างที่จะซื้อเข้าบ้านอย่างรอบคอบ จากเดิมที่เคยเดินห้างทีไร อดไม่ได้ที่จะแวะเข้าร้านเครื่องเขียนเพื่อซื้อกระดาษสวยๆ ปากกาหอมๆ ก็เปลี่ยนเป็นเดินเข้าร้านเสื้อผ้า เพื่อหาซื้อเสื้อเชิ้ต ชุดนอน ถุงเท้าไปฝากเธอ

อยากบอกให้เธอรู้ว่า...ดีใจจัง! ที่เธอรู้ว่าฉันยังเขียนจดหมายรักถึงเธออยู่ทุกวัน แต่ว่าฉันดันลืมส่งเท่านั้นเอง

Create Date : 23 ธันวาคม 2550

Last Update : 23 ธันวาคม 2550 1:02:42 น.

4 comments

Counter : 246 Pageviews.