ฉันกับเขา เรารู้จักกันมาเป็นเวลาเกือบ 2 ปีแล้ว
จุดเริ่มต้นของการได้รู้จักกันคือ msn

วันหนึ่งในเดือนกรกฏาปี 49 ขณะที่ฉันกำลังเล่น msn อยู่
ก็มีเมล์หนึ่งแอดเข้ามาในเมล์ของฉัน ฉันก็ทำการตอบรับไป
เริ่มต้นของการคุยกันก็ต้องสอบถามชื่อเสียงเรียงนาม ที่มาที่ไป
อยู่ที่ไหน เอาเมล์มาจากไหน เรียนหรือทำงาน อะไรประมาณนั้น
คำตอบก็คือ เขาเอาเมล์ของฉันมาจากเว็บบอร์ดของมหา'ลัย ห้องคิดถึงบ้านเกิด
เขาเป็นรุ่นพี่ของฉัน เราอยู่ภาควิชาเดียวกัน แต่คนละสาขา
และเขาก็เป็นคนจังหวัดเดียวกันกับฉันด้วย
เขาให้เหตุผลว่า ในคณะของเรามีเด็กโคราชน้อยมาก แทบหาไม่เจอ
ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน วิธีที่จะรู้ได้ ก็เลยไปเช็คดูในบอร์ดมหา'ลัย
ปรากฎว่าเขาก็ได้เมล์ของฉันมา แล้วเราก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย ต่างๆ นานา

จากที่คุยกันได้ระยะเวลานานพอสมควร ทำให้ฉันรู้ข้อมูลของเขามากขึ้น
เขาเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร ที่คณะไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทซักเท่าไหร่
ชอบทำตัวแวบไปแวบมา นั่นคือเหตุผลว่า ฉันเรียนมา 3 ปี
(ตอนนั้นฉันอยู่ปี3 เขาอยู่ปีสุดท้าย)
แต่ทำไมฉันถึงไม่เคยเห็นหน้าเขาเลย เพียงแค่รู้สึกว่าคุ้นๆ เท่านั้น
แล้วก็ได้รู้มาว่า เขาเพิ่งเลิกกับแฟนมาได้ไม่นาน คบกันมาเกือบ 3 ปี
ในตอนนั้นฉันก็เหิ่งเลิกกับแฟนมาได้เกือบปีเหมือนกัน
แต่ตอนนั้นก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาหรอกนะ
อาจจะเป็นเพราะเขาชอบทำตัวลึกลับ ทำให้ฉันรู้สึกว่า มันน่าค้นหาดีนะ
ฉันก็เลยพยายามทำทุกทางที่จะรู้เรื่องของเขาให้ได้มากที่สุด เท่าที่จะทำให้
สอบถามจากทุกที่ ที่จะคิดว่าน่าจะมีข้อมูลให้ สอบถามรุ่นพี่ ถามไปหมด
เหมือนฉันเป็นคนช่างสอดรู้สอดเห็นยังไงก็ไม่รู้นะ
เขาก็แปลกใจ ที่ฉันรู้เรื่องของเขามากมายขนาดนี้ แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร

ฉันจำได้ว่าวันที่เราได้คุยกัน ได้ยินเสียงเขาครั้งแรก คือวันที่ 2 ตุลา 49
ข้อความแรกที่เขาส่งให้ในวันนั้น ฉันก็ยังเก็บไว้จนถึงวันนี้
แล้วหลังจากนั้นมาเราก็คุยกันทางโทรศัพท์ บ่อยขึ้นๆ แรกๆ เขาจะโทรมา
คุยเรื่องราวไร้สาระบ้าง มีสาระบ้าง มีเรื่องให้ช่วยบ้าง ซึ่งฉันก็เต็มใจช่วยเป็นอย่างดี
วันที่ฉันเจอเขาครั้งแรกคือวันที่ 1 พฤศจิกา 49 เจอกันที่คณะ
ฉันรู้สึกเกร็งๆ ปนตื่นเต้น จนบอกไม่ถูก ทำยังกะไปออกเดท
ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงรู้สึกแบบนั้น รู้แค่ว่าพอได้คุย ได้เจอ ได้อยู่ใกล้ๆ
มันรู้สึกดี รู้สึกอบอุ่น อย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน

ฉันเองก็ไม่รู้ตัวว่า ไปรู้สึกชอบเขาตั้งแต่เมื่อไหร่
มารู้สึกตัวเอาอีกทีก็ตอนที่ชื่อของเขาเข้ามาอยู่ในคำพูดของฉันบ่อยๆ
บ่อยซะจนเพื่อนทัก ฉันก็เลยเริ่มสังเกตตัวเอง ซึ่งมันก็เป็นแบบนั้น
พอฉันเริ่มรู้ตัว ว่าตัวเองคงจะชอบเขาเข้าให้แล้ว ฉันก็พยายามบอกตัวเองว่า
ให้ตัดใจ ให้เลิกคิดแบบนั้น เพราะฉันไม่มั่นใจเลยว่า ถ้าเขารู้
ความสัมพันธ์ระหว่างเราที่มันดีอยู่นั้น มันจะยังดีได้อยู่ต่อไปหรือเปล่า
ฉันเสียดายความรู้สึกตรงนั้น ฉันกลัวว่าเขาจะจากฉันไป
ระหว่างฉันกับเขามันจะเป็นยังไงต่อไป ฉันเองก็ยังไม่รู้เลยเหมือนกัน