นานมากแล้วที่ไม่ได้อัพบล็อกเลย  เมื่อก่อนจะอัพบล็อกบ่อยมากๆ  จริงๆ ก็ตั้งใจไว้ว่าเรียนจบโทจะกลับมาอัพบล็อกบ่อยๆ เหมือนเดิม  แต่ด้วยความขี้เกียจที่ติดตัวมา  ก็พาลไม่อยากจะอัพบล็อกไปซะอย่างนั้น

แต่วันนี้  เหมือนโดนปัญหาเดิมๆ รบกวนจิตใจ  ไม่รู้จะหันไปทางไหน  ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟังดี  ก็คิดถึงบ้านหลังนี้ขึ้นมา

ตอนนี้เหมือนกำลังเอาหนังม้วนเดิมกลับมาฉายใหม่  เวลาใหม่กับใครคนใหม่  ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปจากนี้  แต่ที่สุดแล้วก็ยังไม่สามารถรับมือกับมันได้

แคยแอบรักใครคนนึงยาวนานถึง 3 ปี  โดยไม่ปริปาก  ได้แต่อดทนเก็บไว้อยู่แบบนั้น  ทั้งๆ ที่รู้ว่าคำตอบที่เค้าจะมีให้ก็เป็นแค่พี่น้อง  แต่ก็ยังตัดใจไม่ได้  จนความอดทนมันถึงที่สุด  ก็ตัดสินใจบอกเค้าไป  ว่าเราชอบเค้า  แล้วคำตอบที่ได้กลับมาก็เป็นไปตามที่คิดไว้  ว่าเราก็เป็นพี่น้องกัน  ถึงวันนั้นไม่รู้สึกเสียใจแล้ว  โล่งใจมากกว่า  แต่ช่วงเวลาแห่งการอดทนและการแอบรัก 3 ปีที่ผ่านมา  เป็นช่วงเวลาที่ทรมานมาก  ไม่อยากกลับไปอยู่ในสภาพนั้นอีกแล้ว  ยิ่งการแอบรักคนใกล้ตัว  ยิ่งทรมานเข้าไปใหญ่

แล้ววันนี้เหตุการณ์นั้นมันก็ย้อนกลับมาอีกครั้ง  กับคนใกล้ตัวคนใหม่  แต่อะไรๆ มันซับซ้อน  ยุ่งยากยิ่งกว่านั้น  ยังไม่รู้จะจัดการกับปัญหาชีวิตตัวเองยังไงดี  คิดว่ารู้ตัวว่าแอบชอบเค้ามานานแล้ว  2 ปีได้แล้ว  แต่ก็แค่ความรู้ชอบ  ไม่ได้มีอะไรพิเศษมากมาย  เค้าจะชอบหรือไม่ชอบเราก้ไม่ได้รู้สึกอะไร  ยังใช้ชีวิตได้อย่างปกติ  เหมือนแค่แอบปลื้ม  แอบชอบ  แค่นั้น  

แต่อยู่ๆ เมื่อไม่นานมานี้  ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้อาการหนักขึ้นมา  ความรู้สึกมันชัดเจนมากขึ้น  เรียกร้อง  อยากได้  อยากครอบครอง  ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมอยู่ๆ อาการนี้มันถึงมีขึ้นมา  ทั้งๆ ที่ก็รู้ตัวว่าชอบมาตั้งนานแล้ว  แต่ไม่เคยมีอาการแบบนี้  อาจจะด้วยการกระทำ  คำพูดบางอย่างที่ทำให้คิดไปไกล  ทำให้คิดเข้าข้างตัวเอง  สุดท้ายก็มานั่งเจ็บปวดเอง  เพราะกลัวผลลัพธ์ที่ออกมา   

ก็พยายามบอกตัวเองให้หยุดคิด  เลิกหวั่นไหวไปกับสิ่งที่เค้าทำ  แต่ด้วยความใกล้ชิด  มันก็ไม่สามารถทำได้ซักที  เมื่อไหร่ที่พาตัวเองออกมา  ก็เหมือนจะรู้ว่าเริ่มห่าง  ก็ต้องมีเหตุต้องพบเจอกันอยู่ตลอด  พยายามบอกตัวเองว่า  มันไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ทุกอย่างเกิดจากความคิดของเราเองทั้งนั้น  เมื่อก่อนก็อยู่ได้  ไม่เป็นอะไร  ทำไมอยู่ๆ ถึงเกิดจะเป็นจะตายขึ้น  บอกตัวเองว่าให้หยุดคิด  และกลับไปเป็นอย่างเดิมให้  อยู่อย่างเดิมให้ได้  ถ้าสุดๆ แล้ว  ยังทำไม่ได้  ก็คงเลือกที่จะไป  ย้ายงาน  ย้ายที่อยู่  เปลี่ยนวิถีชีวิตไปเลยแล้วกัน  อาจจะเหมือนหนีปัญหา  แต่การตัดใจด้วยตัวเองแบบนี้มันยาก  ยิ่งถ้าต้องพบเจอกันอยู่ตลอดแบบนี้  ไม่มีทางทำใจได้  และถ้าเมื่อไหร่ถ้าทนไม่ไหวจนระเบิดขึ้นมา  จะมาหน้ากันไม่ติดซะเปล่าๆ

ทำไมนะ  ทำไมเราถึงบังคับใจตัวเองไม่ได้  คนที่เค้ารักเรา  ทำไมเราถึงไม่รัก  ไปรักคนที่เค้าไม่เคบสนใจเราอยู่ได้  บังคับใจ  บอกใจตัวเองก็คงจะดีเนอะ

ทุกวันนี้ก็เลยเหมือนวนกลับไปอยู่ในห้วงเวลาเดิม  แต่ตอนนี้เหตุการณ์มันแย่ยิ่งกว่า  ไม่สามารถบอกใครได้  พูดคุยกับใครไม่ได้  จะบอกเค้าไปก็ไม่ได้  ได้แต่ทนเก็บไว้  จนกว่าความรู้สึกนี้มันจะหายไปเอง