|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
โอกาสไม่เอื้ออำนวย...หรือใจไม่กล้าพอ
หลังจากวันรับปริญญา ฉันกับเขาก็ติดต่อกันบ้างเป็นพักๆ ทางโทรศัพท์บ้าง msn บ้าง
ในตอนนั้นเขาทำงานอยู่ที่ จ.ขอนแก่น เวลาได้คุยกัน เขาจะถามฉันทุกครั้งว่า กลับบ้านอีกเมื่อไหร่
และครั้งนี้ ฉันก็ตอบเขาไปว่า เดือนนี้กลับบ้านบ่อย ไม่ค่อยมีเรียน
กลับอีกทีก็ช่วงปีใหม่นั่นแหละ กลับยาวนะ หลายวันเลย ประมาณ 2 อาทิตย์ได้
ก็เป็นอันว่าเขารับรู้ค่ะ และเขาก็พูดแล้วฉันแปลความหมายได้ประมาณว่า
ปีใหม่นี้เราจะได้เจอกัน เพราะเขาจะเอาร่มมาคืนนั่นเอง(คำพูดของเขาต้องเอามาแปลอีกทีค่ะ)
ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ตั้งหน้าตั้งตารอให้ถึงปีใหม่ และฉันก็ตั้งใจไว้แล้วว่า
ฉันจะสารภาพรักเขาในปีใหม่นี้ ฉันถามความคิดของคนอื่นๆมามากมาย ว่าสมควรรึป่าว
ทุกคนต่างให้ความเห็นตรงกันว่า บอกไปเลย ไม่ต้องกลัวว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง
ฉันก็คิดแบบนั้น ไม่ว่าสุดท้ายจะจบยังไง ขอแค่ฉันได้บอกความรู้สึกออกไป แค่นั้นก็พอแล้ว
พอถึงวันปีใหม่ ฉันก็มีกินเลี้ยงกับเพื่อนๆ เก่าที่บ้านฉัน
ปีใหม่ปีนี้เป็นอีกปีแล้ว ที่ทำให้ฉันเสียความรู้สึก กับเพื่อนๆ
และเขาก็จะได้รับรู้ความรู้สึกนี้ของฉันด้วย เหมือนเมื่อปีที่แล้ว
เขาโทรกลับมาหาฉัน แล้วก็ถามว่า ยังไม่เข็ดอีกเหรอ กับเพื่อนกลุ่มเดิม เวลาแบบเดิมๆ
เจ็บแล้วทำไมไม่รู้จักจำ การทำเพื่อคนอื่นเป็นสิ่งดี แต่ต้องสนใจความรู้สึกของตัวเองด้วย
ฉันจะรู้สึกว่า ฉันมีเขาอยู่ข้างๆ เสมอ เวลาที่ฉันมีปัญหา
หรืออาจจะเป็นเพราะว่าฉันเอาตัวเองเข้าไปใกล้เขาเองรึป่าวก็ไม่รู้
แล้วสุดท้ายปีใหม่ปีนี้ เราก็ไม่ได้เจอกัน แบบที่ตั้งใจไว้
ฉันไม่ได้สารภาพรักเขา เหมือนที่คิดจะทำ
ฉันไม่ได้หวังจะให้เขามารักตอบ ฉันแค่อยากปลดปล่อยตัวเอง
ปลดปล่อยความรู้สึกของฉันให้เป็นอิสระจากเขาซักที
แต่ก็ไม่มีโอกาสให้ฉันได้ทำแบบนั้น
หลังจากปีใหม่มา เราก็ได้เจอกันอีก เมื่อวันที่ 6 มกรา ฉันเอาเสื้อไปให้เขา
และก็ตั้งใจไว้ว่า จะบอกเขาในวันนั้น แต่สุดท้ายก็ไม่ได้บอก
ฉันไม่กล้าพอ ฉันไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดยังไง บอกไปแล้วจะเป็นยังไง
ฉันยอมรับ ว่าจริงๆ แล้วฉันก็กลัวคำตอบ กลัวทำใจไม่ได้
แต่ถ้าให้เลือก ฉันอยากสบายใจมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้
ฉันอยากบอกออกไป ให้มันจบๆ กันซะที ฉันจะมีวันนั้นหรือเปล่านะ
| Create Date : 03 มีนาคม 2551 |
| Last Update : 3 มีนาคม 2551 15:12:14 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 382 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: namdang IP: 203.155.37.132 วันที่: 3 มีนาคม 2551 เวลา:16:46:01 น. |
|
|
|
| โดย: namdang IP: 203.155.37.132 วันที่: 3 มีนาคม 2551 เวลา:16:46:05 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
นครราชสีมา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
...ก็แค่ผู้หญิงขี้เหงาคนหนึ่ง...
ที่หลายๆ คนที่รู้จักมองว่า
ไม่ค่อยเหมือนผู้หญิงซักเท่าไหร่
ทำไมก็ไม่รู้
ทั้งๆ ที่เราก็ว่าเราเป็นผู้หญิงสุดๆ แล้วนะ
(ตรงไหนอ่ะ)
ก็แค่ไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่
ซุ่มซ่ามนิดหน่อย
พูดจาตรงไปซักนิด ฯลฯ มันก็แค่นี้เอง
ก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆ คนนึงนี่แหละ จริงป่ะ
|
|
...ก็แค่ผู้หญิง...
ที่ร้องไห้ง่ายๆ กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
ดูหนังโศก ฟังเพลงซึ้ง อ่านหนังสือเศร้า
มันก็เคล้ากับน้ำตาได้ซะทุกครั้ง
เป็นผู้หญิงที่อ่อนไหว
(อยู่ลึกๆ จนไม่ค่อยมีใครมองเห็น)
ใจดี(อันนี้เรื่องจริงนะ)
แต่ถ้าทำให้เสียใจ ก็ฝังใจชั่วชีวิต
(ไม่ได้โอเว่อ แต่มันคือเรื่องจริงที่สุดแล้ว)
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
