ในวันนี้...

แป๋วรู้สึกว่า ไม่อยากมีความรักอีกแล้ว ไม่อยากพบเจอใครอีกแล้ว ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม ที่แป๋วเริ่มจะเปิดใจ คิดจะเลือกใคร จริงจังกับใคร เพียงไ ม่นานจากความรู้สึกเหล่านั้น แป๋วจะต้องพบเจอปัญหา และทำให้แป๋วเจ็บปวดกับความรักอยู่ทุกครั้งไป

สำหรับครั้งนี้ แป๋วไม่รู้ว่าความรักหรือความรู้สึกดีๆ มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ เรารู้จักกันมานานหลายปี ผูกพันกันพอสมควร ก่อนหน้านั้นแป๋วไม่เคยคิดอะไรกับเค้าเกินคนรู้จักและคนที่เราแค่รู้สึกดีๆ ด้วย เพราะการที่เราจะมีใครซักคนที่สามารถพูดคุยกันได้อย่างเข้าใจ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แป๋วรู้สึกเพียงแค่นั้น

แต่ด้วยระยะเวลาและความผูกพัน ทำให้เราสองคนไม่เคยหลงหายไปกับกาลเวลา ถึงจึงมีบางช่วงที่ห่างกันไป ไม่ได้พูดคุยพบเจอกันบ้าง แต่ก็ยังนึกถึงกันเสมอ กลับมาคุยกันเมื่อไหร่ ก็ยังรู้สึกดีๆ ต่อกันเช่นเดิม

จนเมื่อเราได้กลับมาคุยกันบ่อยคุยขึ้น เจอกันบ่อยขึ้น จนทำให้แป๋วเริ่มรู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไง เริ่มคิดที่จะเปิดใจ และคิดจะเลือกเค้า แต่กลับมีเรื่องราวต่างๆ มากมายผ่านเข้ามา เพียงแค่ระยะทางที่ห่างไกล ก็เป็นอุปสรรคมากพอสำหรับเราอยู่แล้ว แต่ปัญหาก็ยิ่งผ่านเข้ามาอยู่เสมอๆ

เค้าเดินทางมากรุงเทพบ่อยขึ้น เดินทางมาไกลเพื่อจะได้พบเจอกันไม่กี่ชั่วโมงแล้วก็ต้องกลับ แป๋วเดินทางไกล เพื่อไปท่องเที่ยวและไปพบเค้า ผลัดกันมอบสิ่งดีๆ ให้แก่กัน แต่อยู่ๆ ระหว่างเราก็มีบางอย่างเปลี่ยนไป โดยที่แป๋วก็ไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น อยู่ๆ เค้าก็เงียบหาย ไม่โทรมา ไม่พบเจอ เค้าบอกแค่เพียงว่า เค้ามีปัญหาบางอย่าง แล้วเค้าจะบอกแป๋วเอง แป๋วไม่ใช่คนที่ชอบเซ้าซี้ ถ้าถามแล้วไม่พูด แป๋วก็จะไม่เซ้าซี้ถามต่อ จะรอให้เค้าพูดออกมาเอง แต่ตัวเองก็จะเก็บความอึกอัดเอาไว้ แล้วมันก็จะกดดันให้แสดงออกทางสีหน้า

ครั้งล่าสุดที่ได้คุยกัน ก็ไม่ใช่เค้าโทรมา เป็นแป๋วที่โทรไปหาเค้าเอง แป๋วชั่งใจอยู่นาน กดเบอร์อยู่หลายครั้งว่าจะโทรไปดีหรือเปล่า ด้วยความที่แป๋วเป็นคนทิฐิแรง คิดถึงแค่ไหนก็ไม่ยอมโทร แป๋วทนทรมานเก็บกดความไม่สบายใจไว้กับตัวเองโดยไม่ยอมถามออกไป จนเพื่อนบอกว่า คิดถึงก็โทรไปสิ ทนอยู่ทำไม แป๋วก็ไม่ยอมโทร แต่ก็มีปัญหาบางอย่างที่ทำให้แป๋วจำเป็นต้องโทรไปหาเค้า

ก็พูดคุยธุระกันซักพัก แล้วเค้าก็ชวนคุยต่อ เค้าบอกว่างานหนัก แป๋วก็เข้าใจ เพราะเค้าก็ทำงานหนักอย่างนี้มานานแล้ว แต่ตอนนี้แป๋วรับรู้ได้ว่า มันมีปัญหกาอะไรบางอย่างนอกจากเรื่องงาน เพราะเมื่อก่อนไม่ว่าจะงานหนักแค่ไหน เราก็ยังไม่เคยห่างกันแบบนี้ อยู่ๆ เค้าก็ถามแป๋วว่า มีเบอร์แปลกๆ โทรหาแป๋วบ้างมั้ย แป๋วก็บอกว่าไม่มี ไม่มีใครโทรหาทั้งนั้น มีอะไรรึป่าว เค้าก็ตอบว่าไม่มีหรอก แป๋วก็ถามย้ำอีกรอบ เค้าเลยบอกว่า เค้าทำซิทโทรศัพท์อีกเบอร์หาย เพื่อนเค้าบอกว่ามีเบอร์แปลกๆ โทรไปหา เลยลองถามแป๋วดู ไม่มีอะไรหรอก คิดเหรอคะว่าแป๋วจะเชื่อ ไม่เชื่อหรอก แต่เค้าเลือกที่จะพูดแบบนี้ แป๋วจะทำไงได้ แล้วเค้าก็เปลี่ยนเรื่อง

เค้าถามว่าวันนี้แป๋วเป็นอะไร ทำไมแปลกๆ ไม่ค่อยพูดเลย คนที่มีอะไในใจอย่างแป๋ว จะพูดอะไรมากได้ อารมณ์มันไม่ปกติ พูดมากไปเดี๋ยวแป๋วก็ชวนทะเลาะเปล่าๆ แล้วเค้าก็ถามแป๋วว่า มีอะไรจะบอกพี่มั้ย แป๋วไม่มีนี่คะ แป๋วก็เลยบอกไปว่า ไม่มีหรอก พี่นั่นแหละ มีอะไรจะบอกแป๋วรึป่าว เค้าก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว ว่าไม่มี แป๋วก็ยังถามย้ำอีกรอบว่า ไม่มีอะไรจะบอกจริงๆ เหรอ มีอะไรบอกกันตรงๆ ได้นะ เค้ายังบอกว่าแป๋วมาแปลก พูดอะไรแปลกๆ แป๋วน่ะไม่แปลกหรอกค่ะ แต่เค้าต่างหากที่แปลกไป

ตอนนี้แป๋วเลยเริ่มทำใจ คิดว่าแป๋วคงไม่เหมาะที่จะมีใคร มันคงยังไม่ถึงเวลาของแป๋วมั้ง การที่แป๋วต้องเจ็บกับความรักตั้งแต่เพิ่งจะเริ่มต้นหลายๆ ครั้ง มันทำให้แป๋วกลัวที่จะเริ่มมีความรักกับใคร กลัวการจะต้องมีความรัก แต่มันก็ทำให้แป๋วโหยหาความรักไปพร้อมๆ กัน อยากมีใครซักคนที่พร้อมจะเข้าใจ พร้อมจะอยู่เคียงข้างแป๋วจริงๆ

ขอบคุณสำหรับความผูกพันที่มีมาเนิ่นนาน และสิ่งดีๆ ที่ทำให้กันมาตลอด ความใส่ใจที่เคยมีให้เสมอๆ วันนี้แป๋วก็ยังคิดถึงคุณค่ะ แต่จากวันนี้ไป แป๋วจะเริ่มคิดถึงคุณให้น้อยลง แป๋วไม่อยากเจ็บปวดกับความรักอีกแล้ว

Create Date : 23 พฤษภาคม 2552
Last Update : 23 พฤษภาคม 2552 20:11:54 น.		8 comments
Counter : 465 Pageviews.
Share Tweet