ทางจากเวกัสไปนี่มันยาวสุดลูกหูลูกตาเลยนะคะเนี่ย

รูปสวยมากเลย ถนนสีเทาตัดกับฟ้าสีฟ้าเลย
ใช่ค่ะ ที่เมกาไม่ค่อยมีถนนลูกรัง เอาน่า ผจญภัยๆๆค่ะ แต่ไม่สนุกตรงล้างรถนี่แหละ เอิ๊กๆๆ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียนที่บล็อกค่ะ

เค้าคงจะเก็บวิวที่ดูแห้งแล้งแถวนี้ไว้เป็นที่ระลึกว่า ....
ครั้งนึงลาสเวกัสเคยเป็นทะเลทรายมั้งคะ
พี่ไปเห็นที่ห้องกระต่ายว่าคุณพิมจะกลับไทยเดือน พ.ค.
เสียดายจังน่าจะพาลูกสาวมาด้วยนะคะ
ใคร ๆก็อยากเจอสนักเกิ้ลขวัญใจห้องกระต่าย

ชอบรูปแรกมากเลยค่ะ เห็นแล้วรู้สึกกลัวขึ้นมาจริงๆ แล้วก็รู้สึกว่าเหมือนในหนังเลยเนอะ รอดู monument อยู่เหมือนกัน อย่างนี้หมายความว่าเค้ามีแต่ชื่อไว้เฉยๆเหรอคะ อยากไปงี้มั่งจัง

ดูถนนแล้วเวิ้งว้าง.....แต่อยากเดิน.......

จะว่าไปก็..สวยไปอีกแบบนะคะ..ตามมาหลง เอ๊ย..ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะ..อิอิ

อรุณสวัสดิ์ยามเช้าครับ(แบบว่าเพิ่งตื่นนอน)^^

เห็นแล้วนึกถึงหนังเรื่อง Breakdown อารมณ์ประมาณนี้เลย

ชอบรูปสุดท้ายจัง...........

ไม่รู้ว่าแถวนี้เขาไว้เทสรถกันอ่ะป่าว

ถ้ารถเสีย โดนปล่อยไว้ตรงนี้ คงเดินกันแย่ไปเลยนะคะ เห็นแล้วคิดถึง ตอนหนึ่ง ในเรื่อง Babel

รูปสวยเหมือนหนังสือเลยค่ะ เมื่อไหร่จะรวมเล่มจ๊ะ

ตามมาเวิ้งว้างด้วยอีกครั้งนะคุณพิม ... เหงาๆ แบบภาพ
ไปด้วยกันหลายคนสนุกดีค่ะ

สวยแบบอ้างว้างจังค่ะหนูพิม
ไม่มีรถผ่านมั่งเลยเหรอคะ
คือเห็นถนนสุดลูกหูลูกตา
แต่ไม่เห็นรถสวนมามั่งเลย
บ้านคนก็ไม่มี น้ำมันเต็มถัง
สภาพรถพร้อม ปลอดภัยที่สุดเนอะ

ถนนอันยาวไกลแบบรูปแรกเหมือนชีวิตคนเราเลยค่ะคุณพิม มองไม่เห็นทางข้างหน้าที่สุดถนนไป เหมือนกับเราก็ไม่รู้อนาคตเราเอง ดูแล้วเหงา ๆ เศร้า ๆ เหมือนกันนะคะ

เหมือนอยู่อีกโลกนึง
เลยคะน้องพิม
สวยแบบน่าเกรงขาม

โห อะไรกันเนี่ย นี่อเมริกาเหรอคะ น่ากลัวจังค่ะ ดีแล้วค่ะ ที่เลี้ยวรถกลับบ้าน ปลอดภัยนะคะ

ภาพถ่ายออกมาสวยมากค่ะ
แต่ถ้าให้เนยไปเดินที่นั่น คงใจหวั่นๆ ชอบกล
เนยก็รูสึกว่ามันน่ากลัวจังนะคะเจ้าภูเขาแถวนั้นอ่ะ
ดูออกลึกลับยังไงไม่รู้ ขับรถคนเดียวคงใจแป้วเน๊าะ

วาวเพิ่งทราบว่าไปเที่ยวมาเยอะแยะเลย
คุณพิมพ์เคยตามไปที่บล๊อกย่ามั่งยังคะ

เห็นทางแล้วน่ากลัวเหมือนกันอ่ะค่ะคุณพิม
ดูสุดลูกหูลูกตา อ้างว้างชอบกลค่ะ

ผมเคยขัยรถมาจาก San Fran มาเทียว
วนอุทธยานแห่งชาติ โยสมิติ และพวกที่มี
ตันไม้ยักษ์ เป็นป่าเลย ตอนบ่ายก็จะ เวกัสต่อ
เพือนที่มาด้วยกันบอกว่าทางลัดไปเวกัส เส้นทางเลี้ยวไปเลี้ยวมา มีสะพานเล็กๆข้ามเหวด้วย
หลายสะพาน ชับมาเหยียบเต็มที่ ประมาณ
ตีหนื่ง ข้าวปลาไม่ได้กินเลยแล้วเห็นป้ายที่ว่า
ชื่อ Death Valley มา 2 ..3 ปัาย ปรากฎว่า
เป็นหมู่บ้านเลิกใช้มานานมากแล้ว ขับมาอีกนาน
เหยียบเต็มที่ ขับมาตั้งแต่บ่ายมีรถสวนกันตอน
ดืกมาก 2 คัน แล้วเห็นแสงไฟอยู่ลิบๆ ใช่เลย
ทางเข้า เวกัส ขับมาอีกสักพักเห็นดวงไฟ
ดวงใหญ่ ๆ ๆ ๆ..ลาสเวกัส กว่าจะได้ทานอาหาร
เย็น ก็ตี 5 พอดี อาหารเย็น ไข่ดาว 2 หมูแฮม
ขนมปัง 1จานใหญ่ กาแฟ เท่าที่จะทานได้
ปรากฎว่าทางลัดที่มาเลิกใช้มากว่า 10 ปีแล้ว
เพราะบนถนนยังมีหญ้าขึนเลย

ขอบคุณ ที่ทำให้นึกถึงความหลัง คร๊าบ...
ขอยคุณ..มากๆ ๆ ๆ

ปล. ลืมยอกว้าค้าอาหารตน 1 เหวียญ ถูกมาก
โรงแรมใหญ่มาก คนทานเยอะมาก ในห้องอาหาร
ขากลับ San Fran ออกจากเวกัส ขับจะไปเข้าสาย 5
ถนนตรงมากๆๆๆๆ ใม่มีโคังเลย ทำได้ตรงมากเหยี่ยบเต็มที่เลย
จนเช้าสาย 5 ขับสายนี้ไมมีหลงทาง.....รถวิ่งเร็วขึ้น
เพราะตัวเบาหมดทุกคน...ฮิ ฮิ..ขอบคุณอืกที
เวกัสด้วยจ้า..