BlogGang.com : : pim(พิม) : ศิลานคร ปราสาทขอมโบราณ

ศิลานคร ปราสาทขอมโบราณ - ปราสาทบายน

ปราสาทบายน เป็นวัดพุทธนิยายมหายานที่อยู่กลางเมืองนครธม

เมืองนครธมสร้างขึ้นโดยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 คำว่า ธม แปลว่า ใหญ่ นครธมจึงแปลได้ว่า เมืองใหญ่

พระเจ้าชัยวรมันเป็นกษัตริย์นักรบ จะมีการแกะสลักภาพการสงครามระหว่างขอมกับจามไว้ด้วย และมีการแกะสลักภาพชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนไว้ด้วยเช่นกัน

เสียดายเรื่องทิศทั้งสี่พิมจำมาไม่หมด จำได้แค่ว่า กษัตริย์จะเข้าเมืองทางทิศเหนือ และหนีภัยทางทิศใต้(ถ้าจำตรงนี้ไม่ผิดนะคะ) ทางทิศใต้จะเป็นประติมากรรมลอยตัวของเทวดาและยักษ์ยื้อยุดฉุดนาคเพื่อกวนเกษีณรสมุทร

ทิศตะวันออกเป็นทิศที่ใช้ขับไล่ผู้คนที่ทำความผิด โดยจะมีการทำโทษด้วยการตัดนิ้ว ... นิ้วอะไรแล้วล่ะ นิ้วก้อยหรือนิ้วชี้กันแน่นะ ... นั่นละคะตัดนิ้วทิ้งหนึ่งนิ้ว แล้วขับไล่ออกจากเมืองทางทิศตะวันออกแล้วบุคคลผู้นั้นห้ามกลับเข้าเมืองมาอีกโดยเด็ดขาด

ทิศตะวันตกเป็นทิศที่ใช้นำศพออกจากเมือง บรรยากาศจะเป็นอย่างนี้ค่ะ

และทางเข้าปราสาททุกด้านจะมีประติมากรรมลอยรูปสิงห์สองตัวซ้ายขวายืนอยู่ค่ะ

ปราสาทบายนเป็นถิ่นกำเนิดของ "รอยยิ้มแห่งบายน" อันลือชื่อ ว่ากันว่าทุกหน้าจะมีรอยยิ้มที่ไม่เหมือนกัน แต่ทุกรอยยิ้มเปี่ยมไปด้วยความเมตตา

ใบหน้าเหล่านี้เชื่อกันว่าเป็นใบหน้าของพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร ผันพระพักตร์ออกไปทั้งสี่ทิศ เปรียบได้ว่าเป็นพรหมวิหารสี่ คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา

บ้างก็บอกกันว่า พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร นี่ก็หมายถึงพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 นั่นเอง หันหน้าสี่ทิศเพื่อคอยสอดส่องดูแลความเป็นอยู่ของประชากรในเมือง

ปรางค์ปราสาทบายนมีทั้งหมด 54 ปรางค์ ปรางค์ละ 4 หน้า ทั้งหมดก็จะมี 216 หน้า แต่ในปัจจุบันมีเหลือไม่ครบแล้วล่ะค่ะ

อ่านจากในหนังสือหลายๆเล่ม เค้าก็บอกกันว่า เวลาที่เราเดินอยู่ในปราสาทบายนนั้น เราจะรู้สึกเหมือนกับทุกๆดวงตาจับจ้องมองแต่เราตลอดเวลา พิมนึกไม่ออกว่ารู้สึกอย่างนั้นรึเปล่า รู้แต่เพียงว่าถ้ามาที่นี่ตอนกลางคืน คงจะน่ากลัวไม่น้อยเชียวล่ะค่ะ แต่นี่เรามาตอนกลางวันกลับรู้สึกว่าช่างตระการตาอย่างเหลือเกิน เป็นอีกหนึ่งปราสาทในดวงใจเชียวล่ะค่ะ

และถ้าใครได้ไป อย่าลืมเอาจมูกไปชนกันด้วยนะคะ

ตอนเดินชมอยู่ไม่รู้สึกน่ากลัวอะไรเลยจริงๆนะคะ แต่พอมาดูรูปที่พี่โจ้ถ่ายพิมรูปนี้ โอ้วววววว์ ... หลอนจริงๆเลยค่ะ ^^" คนหายไปไหนกันหมดละนี่ๆๆๆๆๆ

ออกจากปราสาทบายนก็ได้เวลาทานข้าวเที่ยงกันพอดี และมื้อนี่ก็เอร็ดอร่อยอีกค่ะ แต่ไม่พลาดที่จะต้องมีปลาเนื้ออ่อนและกระดูกหมูทอด

พนักงานเสิร์ฟบางคนพูดภาษาไทยได้ด้วยนะคะ พิมคุยกับเค้า เค้าเล่าว่าอยากจะหัดพูดภาษาไทยเก่งๆ จะได้มาสมัครเป็นไกด์พาคนไทยเที่ยวบ้าง สำหรับภิรมย์พิมก็เคยถามว่าทำไมพูดภาษาไทยเก่งจัง และชัดมากๆด้วย ภิรมย์บอกว่าหัดมาจากทีวีเมืองไทยนั่นละค่ะ ภิรมย์เคยมาเที่ยวเมืองไทยสองครั้ง ไปพัทยาครั้ง ไปทางอีสานครั้งหนึ่ง แต่ยังไม่เคยเข้ากรุงเทพเลยค่ะ