"Almost heaven, west virginia
Blue ridge mountains, Shenandoah river"

เคยฟังเพลงนี้กันใช่มั๊ยคะ "Take me home country road"

Blue Ridge Mountains นี่ละที่พิมจะพาไปเที่ยวกันวันนี้ค่ะ

แต่ว่าเราไม่ได้มาจาก West Virginia นะคะ เราขึ้นมาจากทาง North Carolina ค่ะ

Blue Ridge Parkway เส้นนี้เริ่มจากเวสเวอร์จิเนีย ตรง Shenandoah มาจนถึง นอร์ทแคโรไลน่า ตรง Great Smoky Mountains ค่ะ ระยะทางทั้งหมด 469 ไมล์ (755 กิโลเมตร)

รู้สึกแปลกใจกับคำว่า "Parkway" กับ "Driveway" เหมือนพิมมั๊ยคะ

Park แปลว่าจอด Drive แปลว่าขับ

แต่ Parkway กลับแปลว่าทางรถวิ่ง

Driveway แปลว่าทางรถจอด

วุ๊ยยย งงค่ะ

อย่าไปคิดมากเที่ยวกันต่อดีกว่า

ถนนเส้นนี้พิมจดบันทึกไว้เป็นถนนเส้นที่สวยที่สุดอีกเส้นหนึ่งไปแล้วล่ะค่ะ

ขับรถไปคิดๆเปรียบเทียบกันไปว่า ถนนเส้นนี้ กับ Highway 1 ที่เลียบมหาสมุทรแปซิฟิค เส้นไหนกันหนอที่สวยงามกว่ากัน

คิดกันอยู่พัก ก็ยังฟันธงไม่ได้ (เพราะไม่มีธงให้ฟัน) ก็เลยตัดสินใจว่า สวยที่สุดทั้งสองเส้น สวยกันไปคนละแบบ ความสวยนี่ยากต่อมาเอามาเปรียบเทียบกันได้นะคะว่าใครสวยกว่าใคร ก็เลยยกให้เป็นที่หนึ่งทั้งสองเส้นเลยก็แล้วกัน

ขับรถขึ้นมาช่วงแรกๆ ผ่านจุดชมวิว เราแวะจอดรถกันเกือบทุกที่คะ เพราะคำว่า "ว๊ายย สวยยย" "สวยมากๆๆๆค่ะพี่โจ้" "จอดหน่อยค่ะจอด" สวยทีไรจอดทุกที แต่พอจอดแล้ววิวที่เห็นกลับเห็นไม่เต็มตาค่ะ เพราะต้นไม้มันมาบังไปซะกว่าครึ่ง เพราะฉะนั้นเวลาขึ้น Blue Ridge Parkway ช่วงต้นๆ อย่าวอกแวกจอดตามรายทางค่ะ ขับตรงไปเรื่อยๆก่อน เชื่อพิมนะคะ

เส้นทางถนนจะเป็นลักษณะขับรถกันอยู่บนยอดเขาค่ะ หันซ้ายมองเห็นวิวเป็นเทือกเขาลิบๆไปลับตา ทางขวาก็จะเป็นภูเขาที่ชิดถนน แต่พอขับไปอีกสักหน่อย ด้านขวากลับไปวิวทิวเขาลับหูลับตาแทนแล้วทางซ้ายกลับเป็นภูเขาตระหง่าน สรุปว่าเราขับรถกันอยู่บนยอดเขาหรือไรกันนี่ ทางคดเคี้ยว เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาตลอดค่ะ แล้วก็จะต้องขับผ่านเข้าอุโมงค์กันเป็นระยะๆด้วยค่ะ

ถนนเส้นนี้ขับรถเร็วไม่ได้เลยนะคะ มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นบ่อยๆเลยล่ะ ความเร็วที่กำหนดก็คือ 45 ไมล์ต่อชั่วโมง (72กิโลเมตร) แต่บางจุดก็จะแค่ 30 ไมล์ต่อชั่วโมงเท่านั้นค่ะ (48 กิโลเมตรต่อชั่วโมง)

ตอนที่เราขับรถมาได้หน่อยนึง ก็ได้ยินเสียงรถดับเพลิง รถตำรวจ วิ่งเร็วจี๋ผ่านไปตั้งหลายคันค่ะ นึกแล้วเชียวว่าคงจะมีอุบัติเหตุ พอเราขับไปได้หน่อยก็เห็นว่ามีรถมอเตอร์ไซต์คันใหญ่ล้มอยู่ข้างทางค่ะ ถนนเส้นนี้มีนักบิดมอเตอร์ไซต์ขับกันเยอะมากเลยล่ะ

แล้วถ้าขับกันเร็วบางครั้งเจอกวางข้ามถนนอะไรอย่างเนี่ยก็ชนกัน สัตว์เสียชีวิตคนก็เจ็บ ไม่คุ้มเลยนะคะ

ตอนเราขับเราก็เจอไก่งวงป่าเดินเล่นอยู่ริมทางด้วยล่ะค่ะ เพราะฉะนั้นอย่าขับรถกันเร็วนักเลย เพื่อความปลอดภัยของตัวเองและของสัตว์อื่นๆกันด้วยนะคะ

อย่างที่บอกเอาไว้ว่าน้ำมันรถเราจวนๆจะหมดแล้วค่ะ พี่โจ้ก็กะว่าจะไปเติมเอาข้างหน้า พอมาเช็คดูก็เห็นว่าจะมีเมืองหนึ่งชื่อ Maggie อยู่ถัดไปจากที่เราอยู่สัก 8 ไมล์ (13 กิโลเมตร) เราจะไปเติมน้ำมันกันที่นั่นค่ะ พอขับไปถึงทางแยกที่จะออกเข้าสู่เมือง Maggie เราก็ขับออกกัน กะว่าใกล้ๆแถวนี้น่าจะมีปั๊มน้ำมันสิน่ะ แต่เหลือเชื่อค่ะ ไม่มี๊ๆๆๆๆๆๆ ขับไปเรื่อยๆ ชักไกลขึ้นเรื่อยๆ ยังไม่เห็นปั๊มน้ำมันสักปั๊มเลยค่ะ จนกระทั่งเข้าไปบริเวณเมืองนั่นละถึงจะเจอปั๊มน้ำมันหนึ่งปั๊ม เมืองนี้เป็นเมืองเล็กๆนะคะ เล็กมากเลยล่ะ

พอน้ำมันเต็มถังแล้วเราก็มุ่งหน้ากลับขึ้นสู่ Blue Ridge Parkway กันต่อ

แพลนตอนแรกก่อนจะมาเนี่ย เรากะจะไม่มาเที่ยวกันที่นี้นะคะ เพราะมันอยู่กันคนละฟากกับแคมป์ที่เรานอนพัก แต่พอมาถึงเราก็ย้ายมานอนแคมป์อีกฝั่ง มันก็ใกล้กับบลูริจด์พาร์คเวย์ด้วย ก็เลยคิดว่า วันกลับเรามาขับรถเที่ยวกันสักสามสี่ชั่วโมงแล้วก็กลับบ้านก็แล้วกัน

แผนเปลี่ยนอีกครั้งเราถึงได้มากันวันนี้ค่ะ แล้วขอโทษเถอะค่ะ ถ้าไม่ได้มาเที่ยวที่นี้นะจะต้องเสียใจอย่างสุดซึ้งค่ะ เพราะว่าสวยมากกกกกกกกกก

เราเที่ยวอยู่บนนี้หนึ่งวัน ยังรู้สึกว่าไม่พอค่ะ ถ้าเป็นไปได้เราอยากจะขับรถจากฝั่งหนึ่งไปถึงอีกฝั่งหนึ่งเลยค่ะ ค่ำไหนนอนนั่น คงจะมีความสุขกันน่าดู ว่าแล้วก็จดลิสต์รายการนี้ใส่ไว้ในแผนการเที่ยวคราวหน้า ต้องทำให้ได้สิ

ดูจากแผนที่คร่าวๆ เราก็คิดกันว่าเราจะขับรถไปให้ถึง Visitor Center แล้วจะนั่งเล่นกันอยู่ตรงนั้นเพื่อรอชมพระอาทิตย์ตกดินกันค่ะ

จากจุดที่เราขึ้นมาจาก Great Smoky ไปจนถึง Waterrock Knob Visitor Center จะเป็นระยะทาง 18 ไมล์ (29 กิโลเมตร) ค่ะ เราก็แวะเข้าไปถามรายละเอียดกับเจ้าหน้าที่ในนั้น

ที่นี้เป็นศูนย์บริการนักท่องเที่ยวเล็กๆนะคะ มีเจ้าหน้าที่หนึ่งคน แล้วก็มีร้านขายของที่ระลึกเล็กๆ ห้องน้ำนิดหน่อย เท่านั้นเอง

เจ้าหน้าที่แนะนำว่าเราน่าจะขับไปอีกสักหน่อย เพื่อเดินไปดูน้ำตก แล้วค่อยกลับมาชมพระอาทิตย์ตกดินกันค่ะ

มองเวลาเรายังมีเวลาเหลือเฟือเลยตกลงตามนั้น

นี่คือหมีดำสต๊าฟที่อยู่ในศูนย์บริการนักท่องเที่ยวค่ะ

ก่อนออกเดินทางเราก็แวะทานอาหารเที่ยงที่เตรียมมากันที่นี้ก่อน หม่ำไปชิมวิวไปนะคะ มองซ้ายมองขวามีหลายครอบครัวเหมือนกันที่มานั่งปิคนิคกันที่นี้

มีอยู่ครอบครัวหนึ่งค่ะ มีลูกสาวสี่คน ยังเล็กๆทั้งนั้นเลย เค้าก็ปูผ้านั่งทานอะไรกัน แล้วเด็กๆก็วิ่งเล่น แต่การวิ่งเล่นของเด็กๆนี่ทำเอาพิมใจหายใจคว่ำค่ะ

คือเด็กๆจะไปนั่งกันอยู่ริมเขา อย่างในรูปเนี่ย ริมอย่างนี้เลยค่ะ

พอจะเห็นภาพใช่มั๊ยคะ ข้างล่างนั้นจะเห็นถนนลิบๆใช่มั๊ยคะ สูงอย่างนั้นเลยค่ะ แล้วเด็กๆก็เล่นกันแบบนี้ค่ะ ลงไปนั่งแล้วแข่งกันลุกขึ้นวิ่งขึ้นมา แล้วยัยตัวเล็กสุดน่ะค่ะ พอลุกวิ่งก็ล้มทุกครั้ง พิมก็โอ๊ยยย ตายแล้วลูกๆๆๆๆๆๆ ใจงี้แว๊ปลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม หันไปมองพ่อแม่ กลับนอนเล่นกันเฉย ไม่ตกอกตกใจ

โอ๊ยยย ไม่ไหวค่ะ หัวใจจะวาย นี่ถ้าเป็นลูกพิมเหรอคงจะไม่ให้เฉียดไปใกล้ๆริมภูเขาอย่างนั้นหรอก เลยต้องรีบชวนพี่โจ้ว่าไปกันเถอะ ไม่ไหวแล้วนั่งดูอย่างนี้พิมหัวใจวายก่อนใครแน่ๆ

แล้วเราก็ไปกันเถอะ ที่พิมบอกตอนต้นว่าขับรถมาแรกๆจุดชมวิวจะไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ใช่มั๊ยคะ แต่จากตรงจุดนี้ไป จุดชมวิวสวยทุกที่!! ย้ำว่าทุกที่เลยค่ะ แหมมม ใจน่ะอยากจะจอดทุกๆจุด แต่ก็คิดว่าเราขับรถไปให้ถึงจุดที่เราจะดูน้ำตกก่อนดีกว่า แล้วขากลับค่อยแวะกัน

จุดที่เราจะไปดูน้ำตกชื่อว่า Graveyard Fields ค่ะ ระยะทางจากศูนย์บริการนักท่องเที่ยวประมาณ 32 ไมล์ (51 กิโลเมตร)

งั้นเราขับรถยาวไปตรงนั้นกันก่อนดีกว่านะคะ

หืมมมม สดชื่นเหมือนยืนอยู่บนเนินเขา ยังไงยังงั้นค่ะ ^^

Create Date : 30 ตุลาคม 2550
Last Update : 30 ตุลาคม 2550 23:17:57 น.		7 comments
Counter : 1160 Pageviews.
Share Tweet