Bloggang.com : ลูกคนเล็กของแม่ละเอียด : ลางเนื้อชอบลางยา

ลางเนื้อชอบลางยา

เข้าหน้าร้อนแล้วสิเนอะ นี่ขนาดเพิ่งจะเดือนกุมภา ยังร้อนได้ใจขนาดนี้
นึกไม่ออกเลยว่า มีนา เมษา จะร้อนตับแลบขนาดไหน

หน้าร้อนใครหลายคนก็คงอยากพักคลายร้อน
วางโครงการจะไปเที่ยวที่นั่น ที่นี่ คนอยู่่กรุงเทพฯ อยากไปทะเล
ไปนอนรับลม(ร้อน)ของทะเล...ไปเล่นน้ำ หรือไม่ก็แค่เปลี่ยนที่ตั้งวง...เหล้า

แล้วคนอยู่ทะเลเค้าจะไปที่ไหนดีล่ะ ???

ครั้งหนึ่งสมัยที่เรียนอยู่ที่ วิทยาลัยช่างศิลป(ลาดกระบัง)
พอถึงปี3 ทางวิทยาลัยจัดให้ไป ซีสเคปที่อ่าวมะนาว จ.ประจวบคีรีขันธ์
เป็นเวลา 7วัน...พวกเราวาดรูปไป เมาไป

วันหนึ่งในกิจกรรม เราไปเพนท์รูปสีน้ำ ที่เขาตาม่องล่าย ปอยนั่งเพนท์รูปอยู่ใต้ต้นไม้
เพนท์ไป ขี้เกียจไป เลยวางพู่กัน แล้วไปเดินเล่น
เดินไปเดินมา จำได้ว่าเจอพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง กับลูกสาวแก

นั่งเล่นอยู่ริมถนน ตัวแกดำปิ๊ดปี๋ ... ปอยว่าปอยดำแล้ว พี่แกยังดำกว่าอีก
ปอยเดินไปถามแกว่า พี่อยู่ริมทะเลแบบนี้ร้อนมั๊ยคะ ลมมันไม่เย็นเลยเนอะ
แกว่าแกชินแล้ว แรกๆมาอยูุ่่แกขาวนะ อยู่ไปๆ ผิวเริ่มแห้ง และคล้ำขึ้นเรื่อยๆ จนดำอย่างที่เห็นนี่

คุยกับแกอยู่นาน ได้ความว่าบ้านเดิมแกเป็นคน อุบลฯ
มาอยู่กับสามี จนมีลูกด้วยกันที่นี่
สามีเป็นชาวประมง ออกเรือทีกว่าจะกลับก็เป็นอาทิตย์ ตัวแกก็ขายของ ทำปลาตากแห้ง
และอยู่บ้านเลี้ยงลูก... แกว่า แกเลือกแล้วหละ ทำอะไรก็ได้ขอให้มีกิน
แล้วก็ขอให้ได้อยู่ใกล้สามี ใกล้ลูก....ผู้หญิงจะเอาอะไรล่ะน้อง ถ้าไม่เอาผัว เอาลูก

ถามว่าพี่อยากไปเที่ยวต่างจังหวัดมั่งมั๊ย
แกบอก แกอยากไปกรุงเทพฯ

เรื่องนี้มันก็คล้ายๆกับคำพูดที่ว่า ชีวิตจริง มักสวนทางกับความฝัน
ปอยมีเพื่อนคนหนึ่ง ที่ชีวิตจูงมือไปกับความฝัน จนกลมกลืนกลายเป็นชีวิตจริง

เ็ป็นเพื่อนที่สนิทกันพอที่จะกระโดดเตะตูดได้...........
เปี๊ยกเป็นคนกรุงเทพฯ...พ่อเป็นเจ้าหน้าที่กรมป่าไม้ อยู่ที่บางเขนนี่เอง
พอจบช่างศิลป เปี๊ยกก็เอ็นทรานส์ติด ที่ม.บูีรพา คณะจิตรกรรม

หลังจากจบมหาลัย เปี๊ยกมุ่งเป้าที่จะเป็น ศิลปิน ประกอบอาชีพด้วยการเขียนรูปขาย
เป็นคอนเทมโพลารี่อาร์ท อยู่แถวภาคตะวันออก วันดีคืนดี เพื่อนๆก็ได้ข่าวว่า
เปี๊ยกไปติ๊สแตกอยู่ที่เกาะพงันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เปี๊ยกตัดสินใจชั่วข้ามคืน ตามคำชวนของไอ้สี่เพื่อนรัก

สี่ว่าเฮ้ย เพื่อนกูที่ มช.ชวนไปเปิดแกลอรี่ที่พงัน สี่จะไป และมาชวนเปี๊ยกไปเป็นเพื่อน
แต่สุดท้ายไปๆมาๆ ... สี่ตัดสินใจไม่ไป เพราะความรักเข้าตา ติ๋งหยิดขึ้นมาดื้อๆ
ชีพจรเลยมาลงที่เท้าเปี๊ยกทันที...ตัวตายตัวแทน อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนี่หรอก

การไปแทนสี่ในครั้งนั้น นำชีวิตดีดีมาสู่เปี๊ยก
การเดินทางไปพงันในคราวนั้น เปี๊ยกบอกว่า "เส้นทางเป็นผู้เลือกเราว่ะ"
การตัดสินใจชั่วข้ามคืนในครั้งนั้น..นำฝันที่เป็นจริงมาอยู่ตรงหน้า...โก๋เปี๊ยก แห่งเกาะงัน

ผ่านวันผ่านคืนไปเรื่อยๆ 21ปีกับทางเดินสายศิลป...เปี๊ยกมีแกลอรี่ของตัวเอง
มีลูกค้าต่างประเทศมากมาย...มีเวปไซต์งานศิลปส่วนตัว
//www.sutheestudio.com ไทยทำ-ไทยขาย-ไทยน่าจะเจริญนะเพื่อน

และมันกำลังเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้นๆ...เพื่อขยายสู่ตลาดคนไทย ในเร็ววัน
และอีกไม่นาน เปี๊ยกจะปิดฉากชีวิตตัวเองที่พงัน แล้วมาเป็น
หนุ่มน้อยกลับบ้าน (กรูว่าเมิงไม่น้อยแล้วว่ะเปี๊ยก)

ปอยถามมันว่า "อ้าวเฮ้ย กำลังไปได้ดีเชียว ไหงนายจะกลับบ้านซะล่ะ"
"เราอยู่พงันตลอดไปไม่ได้หรอก วันนึง คนเราต้องกลับบ้าน เราจะขีดเส้นชีวิตให้เรากลับบ้านซะที"

ถามว่า กลับมาแล้วจะทำอะไร
"ทำงานศิลปเช่นเคย กำลังทรานเฟอร์งานอยู่และเตรียมการหลายด้านมาก"
เลี้ยงชีพด้วยศิลปเช่นเดิม

ลางเนื้อชอบลางยา

กับบางคน ทำอย่างเดียวกัน เหมือนกัน ทิศทางเดียวกัน
อาจจะไม่ประสบความสำเร็จ แบบเดียวกันก็เป็นได้
แต่...ทั้งนี้ทั้งนั้น ถ้าเรามีความเพียร สักวันวันนั้นของเรามันต้องมาถึง
ถึงแม้ว่ามันจะมาถึงเมื่อวาระสุดท้ายของชีวิตก็ตาม

ขอให้เรามีความมุ่งมั่น และรักจริงเท่านั้นเป็นพอ
เปี๊ยกเป็นคนที่เลือกทางเดินของตัวเองอย่างตรงเผง ไม่วอกแวก
เหมือนๆกับเพื่อนของปอยอีกหลายต่อหลายคน

ที่ยังคงทำตามความชอบ ความฝันของตัวเองอย่างเหนียวแน่น
ถึงแม้ว่า ความชอบนั้น ไม่ได้ทำเงินหรือผลกำไรอะไรให้เจ้าของความฝันเลย
แต่มันนำความสุขทางใจมาให้ อย่างล้นหลาม

ขอให้ทุกคนที่มีความฝัน จูงมือความฝันไป จับไว้ให้แน่น
แล้วทำให้มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต มากกว่าความฝัน ให้ได้

แต่อย่าลืมมองให้ลึกๆว่า นั่นมันเป็นฝันแท้ หรือฝันเทียม ......

Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2552

Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2552 12:25:44 น.

3 comments

Counter : 907 Pageviews.

แวะมาทักทายค่ะ ร้อนจริงๆอ่ะ

โดย: โยเกิตมะนาว

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:15:03:00 น.

อ่านสนุกเลยค่ะน้องปอย
เขียนได้น่าอ่าน เนียน ๆ ใช้ภาษาดีค่ะ

ไม่ใช่เก่งวาดรูปอย่างเดียว
งานเขียนหนังสือ...น้องก็สามารถทำได้ดี

ไม่เจอกันนาน พี่เองก็ผลุบ ๆ โผล่ ๆ ห่าง ๆ หาย ๆ เป็นระยะ ตามดีกรีความขี้เกียจ

คิดถึงนะคะ

โดย: ชิงดวง

วันที่: 2 มีนาคม 2552 เวลา:20:34:59 น.

อ่านเพลินดีครับ พี่น้อง

ฮ่า ฮ่า

โดย: NightPrayer IP: 118.173.20.193 วันที่: 13 มีนาคม 2552 เวลา:13:30:17 น.