เย้ๆ ได้อ่านแล้ว...แต่มึนๆ นิดนุงเนอะ....ทำไมเศลิยา โกรธที่อศิระไม่ตามหา...ก็เศลิยาบอกเองว่า ไม่อยากเกี่ยวกับภูผาทมิฬ...แต่ยังไง ก็สนุกนะ และจะรออ่านตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อค่ะ

55+
นิสัยผู้หญิงปากแข็งมังคะคุณ phoophanam
ก็ขนาดตอนเด็กตยาคี (เศลิยา) บอกปาวๆว่าเกลียดอาศิรแทบตาย พอรู้ข่าวว่าเขาไปรบโดนทำร้ายที่ ชุษณะ แกล้งอำเล่น ตยาคียังร้องไห้แงๆหมดมาดไปเลยทีเดียว

...
.....
.......

ป.ล. ขออนุญาตยืมคอมเม้นท์คุณพิณพลอยที่รู้สึกว่า ใช่เลย มาไว้ตรงนี้อีกครั้ง

...แถมจากกันสิบปี ไม่ตามหา ไม่สืบข่าว เป็นนางเอกก็แอบน้อยใจเหมือนกัน อิอิ ...

...
.....
บางทีความโกรธก็เป็นหลักฐานที่ดีของ "การไม่อาจลืม" ในอีกมุมมองหนึ่งของความรักนะคะ
^ ^

ผู้หญิงจิงๆ ตอนแรกอดคิดไม่ได้ค่ะคุณพลอย ว่าตัวเองบอกตัดขาดเอง ไมมาโกรธกันละ อืมที่แท้อารมงอนนี่เอง

ปล ชอบดูฝนเหมือนกันค่ะ ชอบหน้าฝน แล้วเรานั่งในบ้านตรงหน้าต่างฟังเสียงฝน

ตอนเด็กๆชอบเล่นนำฝนเหมือนกัน

ปล2 คุณพลอยอาจไม่ได้อ่อนแอขึ้นแต่ท้องฟ้ากทม สกปรกขึ้นรึปร่าวค่ะ เพราะตอนนี้มาเรียนที่ตปท เวลาฝนโดนหัวถ้าที่ไทยไม่ไปอาบนำล้างละก้อ ไม่สบายแน่แต่ที่นี่เปียกไปครึ่งตัวแต่ไม่เป็นไรเลยค่ะ

คุณฟิโอน่า
อาจจะเพราะเรื่องอากาศสกปรกด้วยส่วนหนึ่งจริงๆแหละค่ะ
เมื่อวานก็โดนฝนไปสักพัก...เนี่ยเริ่มหวัดกินอีกแล้วล่ะต้องเริ่มกินยา -"-

ไม่เคยเล่นน้ำฝนเลยค่ะ
แต่ชอบฝนตกแล้วได้อยู่บ้านที่สุด
นอนสบายใจเฉิบไปเลย 555

รักษาสุขภาพด้วยนะค๊า กินวิตามินซีช่วยคุณได้ ^^//

ปล.เกือบลืม จะบอกว่าอ่านตอนนี้แล้ว อยากรู้ว่า เศลิยารู้สึกยังไงกะแม่จริงๆของตัวเองน๊า?

สวัสดีจ้าคุณ Mapp

วิตามินซีนี่สมัยเด็กกินเล่นบ่อยนะคะ อร่อยน่ะ 55+

ประเด็นใน ป.ล.ก็น่าสนใจดีค่ะ ^ ^
คงต้องรอดูตอนแม่ลูกเขาอยู่ฉากเดียวกันเนอะ

เศลิยาก็ไปโกรธอาศิร ซะงั้นนนเน๊าะคะ ตัวเองไม่อยากอยู่กะเค้าตั้งแต่แรกเองนี่นาาา เอาใจยากจริงๆเลยนะเนี่ยะ อิอิ

เรื่องราวเริ่มวุ่นวายกันแล้วค่ะ เพราะคนงอนคนเดียวเลยเนี่ยะ น่าตีจริงๆ แกล้งอาศิรของเค้า....