สิ่งที่พูดไม่ได้ ชั้นเชื่อว่าทุกคนต่างมีสิ่งที่พูดไม่ได้ ในชีวิตของแต่ละคนมักจะมีเรื่องราวบางอย่างที่ไม่สามารถพูดหรืออธิบายให้ใครรับรู้และเข้าใจได้ ส่วนตัวชั้นเองก็เหมือนกัน มีเรื่องที่ไม่สามารถอธิบาย หรือพูดให้คนอื่นๆเข้าใจได้ ทำไมน่ะหรือ เพราะ เราไม่สามารถทำให้ทุกคนเชื่อในสิ่งที่เราพูดได้ สิ่งเหล่านี้มันขึ้นอยู่กับบุคคลเหล่านั้นเราบังคับใจและสมองของเค้าให้เชื่อเราไม่ได้ นี่คือสิ่งที่ชั้นเรียนรู้ การปล่อยวางจึงเกิดขึ้นเพียงแต่ ชั้นก็ยังเป็น มนุษย์ปุถุชนธรรมดาที่ไม่สามารถปล่อยวางได้หมดทุกอย่าง จนบางครั้งเหตุการที่เกิดทำให้ จิตใจของชั้นมันเกิดทุกข์ ทุกข์เพราะความผิดหวัง ความคาดหวังที่คนใกล้ตัวจะเข้าใจเราย่อมมีกันทุกคน เมื่อความคาดหวังเป็นได้เพียงความคาดหวังและไม่มีทางเป็นจริงมันทำให้ทุกข์ที่เกิดก่อปัญหาให้ขบคิด ทั้งๆที่สิ่งสมควรคือการปล่อยวาง ชั้นเป็นตัวของชั้น ที่มีอะไรหลายอย่างไม่เหมือนคนอื่น ทั้งความคิด การกระทำ หรือ แม้แต่ ความตั้งใจ ชั้นประสบปัญหาเดิมๆกับคนสังคมเดียว คือความไม่เข้าใจ สังคมที่ยึดถือ จารีต กฎเกณ ของตัวสังคม เป็นหลักและใช้กฏเหล่านั้นตัดสินบุคคลที่มีความพัวพันในสังคมนั้น ชั้นไม่ใช่คนที่อยู่ในสังคมนั้นไม่ได้เติบโตกับสังคมนั้น เจตนา ความคิด การกระทำของชั้น จึงสวนทางกับ มาตรฐานของ สังคมนั้น และชั้นไม่คิดจะแก้ไข แก้ต่าง เพราะนี่คือ "สิ่งที่พูดไม่ได้" ของชั้น ชั้นมีเหตุผล ที่ ไม่จำเป็นต้องชี้แจง ชั้นเคยเชื่อ เสมอว่า คนเข้าใจกัน ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรยืดยาว เพราะสิ่งสำคัญ มันไม่ได้ อยู่ ที่คำพูด การกระทำ มันอยู่ ที่ " เนื้อแท้" ที่เรารู้จักกันมากกว่า ถ้าเรา สามารถมองเห็นเนื้อแท้ ของ คนคนนั้น ไม่ว่าการกระทำ จะเป็นอย่างไร หรือ สิ่งเร๊าภายนอกจะสร้างภาพลวงตาแค่ไหน แต่ " เนื้อแท้" มันจะเตือนสติเราเสมอว่า คนที่เรามองเค้าเป็นคนเช่นไร เพราะอะไรเค้าถึงได้ทำเช่นนั้น บางคนละเลย เนื้อแท้ของคนใกล้ตัว ทำให้ความบาดหมางเกิดขึ้นได้ อย่างง่ายดาย มนุษย์โดนมารผจญเพราะมีกิเลส หลงในรูป รส กลิ่น เสียง คนเราจะรู้ได้อย่างไร ว่า สิ่งเหล่านั้นเป็นของจริง มิใช่แค่ภาพลวงตา มายา ที่สร้าง ชั้นเชื่อในเนื้อแท้ของเพื่อนชั้นเสมอ และเพื่อนบางคนของชั้นก็เชื่อในเนื้อแท้ของชั้น เพื่อนกลุ่มนี้ มีไม่มากเพราะการเชื่อในเนื้อแท้มันต้องผ่านหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อเรียนรู้ เพื่อนกลุ่มนี้จึงเป็นคนที่มีความหมายสำหรับชั้น หลายครั้ง ที่ ชั้นโดนตัดสินจากสังคม หรือกลุ่มคนให้เป็นไปอย่างที่พวกเค้าเชื่อและต้องการสิ่งที่ชั้นทำได้ คือปล่อยให้มันเป็นไป ป่วยการ แก้ต่างเพราะมันไม่มีประโยชน์ หรือแม้แต่บางครั้งจะอธิบายให้เข้าใจก็รังแต่จะเสียเวลาเพราะเรารู้ว่าต่อให้อธิบายอย่างไร จุดมุ่งหมาย เป้าหมายก็ต่างกันไม่มีวันที่จะเข้าใจในสิ่งเดียวกันระดับเดียวกันความเข้าใจเดียวกันได้ ชั้นจึงเลือกเก็บมันเอาไว้เป็น " สิ่งที่พูดไม่ได้"   Create Date : 03 พฤษภาคม 2551 10 comments Last Update : 8 พฤษภาคม 2551 0:54:39 น. Counter : 536 Pageviews. Share Tweet

อาจจะใช้เวลาหน่อยน่ะจ๊ะ สำหรับการปล่อยวางทำใจให้โล่ง เมื่อทำได้แล้วพิมจะรู้ว่า มันเยี่ยมมาก ที่แน่ๆมันทำให้เราแก่ช้าลงน๊า เพราะว่าเราไม่คิดมาก เมื่อก่อนพี่เป็นคนคิดมาก คิดเล็ก คิดน้อย เกือบยี่สิบปีมาแล้วละ ตอนนี้น่ะพี่เป็นคนที่ปล่อยวาง มองข้ามเรือ่งบางเรื่องไม่นำมาใส่ใจ เมื่อก่อนเป็นคนที่ทำอะไรแล้วคาดหวังมาก แล้วพอผิดหวังตัวเองแทบแย่ ต้องทำใจ ปรับใจ ตัวเอง มาเรื่อยๆ ตอนนี้ก็ถ้าเกิดผิดหวังอะไรขึ้นมาซักอย่างคิดว่าตัวเองก็ยังโอเคอยู่   โดย: พ ริ ก ขี้ ห นู @ UK 3 พฤษภาคม 2551 4:09:47 น.

เราเองก็มีสิ่งที่พูดไม่ได้เยอะแยะเต็มไปหมด อึดอัดจนอยากตะโกนออกมา เราเคยคิดเหมือนกันว่า ช่างมันเถอะ อย่าเอามาเป็นอารมณ์ ก็สบายใจไปพักนึงแล้วมันก็กลับมาอีก ตอนนี้เราเลือกที่จะอยู่ให้ไกลจากสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกแย่ อาจเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ แต่ทำให้เราสบายใจขึ้น   โดย: LiLLa_JoY 3 พฤษภาคม 2551 5:33:22 น.

พี่พริก คะ ปกติ พิมก็พยายาม ทำแบบนั้นค่ะพี่ แต่บางทีเราก็โดนกระทำแรงๆนะคะจนบางครั้งอยากจะร้องไห้ดังๆมันอัดอั้นน่ะพี่ ไม่อยากคิดเพราะว่าเราไม่คิดแต่คนอื่นคิดเราเลยเป็น จำเลยไปโดยปริยาย คุณ Lilla จริง ค่ะ ความจริง พิมไม่เคย คิดจะไปไกลๆจากสิ่งที่เราไม่สบายใจเลยนะคะแต่ครั้งนี้คงไป ใครจะว่าหนี ก็ คงต้องไม่สนใจอ่ะคะ เพราะว่า ไม่รู้ว่า บางทีเราจะทน ไปเพื่ออะไร ปล ไป รับจ๊ฮบ ชะอำสองวันนะคะทุกท่าน กลับ วัน อาทิตย์ค่ะ แล้วจะกลับมาคุยด้วยนะ   โดย: ไม้ยมก&แหนมมัด 3 พฤษภาคม 2551 6:09:43 น.

***หวัดดีจ้า แวะมาทักทายในวันหยุดที่อากาศดีจัง***   โดย: หน่อยอิง 3 พฤษภาคม 2551 10:30:30 น.

แวะมาทักทายค่ะ บางครั้งอยากพูด ก็พูดยากค่ะ   โดย: โยเกิตมะนาว 3 พฤษภาคม 2551 10:34:04 น.

เป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: whitelady 3 พฤษภาคม 2551 23:55:28 น.

แล้วมันจะผ่านไป เป็นกำลังใจให้ ~ ~   โดย: tonnoi 4 พฤษภาคม 2551 10:55:16 น.

กลับ มาแล้ว ค่าๆๆๆๆๆ อากาศ ที่ชะอำไม่ค่อยดี ค่า คุณ หน่อยอิง แต่ก็โอเค ค่ะ สบายจายยยยยย คุณโยเกิตมะนาว อันนี้ จริง ค่ะ พูด ยาก จน ไม่อยาก จะพูดเลย ก็ มีอ่ะ คุณ whitelady ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ค่าๆๆ คุณ tonnoi ขอบคุณ ค่า อิชั้นก็เชื่อว่ามันต้องผ่านไปได้ แน่   โดย: ไม้ยมก&แหนมมัด 4 พฤษภาคม 2551 14:42:38 น.

สวัสดีค่ะ เสี้ยวทำงานให้นิตยสาร แล้วก็กำลังนั่งถอดไฟล์เสียงที่ไปสัมภาษณ์คนคนหนึ่งมาอยู่ แล้วสรุปสุดท้าย เขาบอกว่า เราต้องมีความกล้าค่ะ และรับในสิ่งที่เราเป็นอย่างจริงใจ แล้วเราก็จะพบกับข้อจำกัดและศักยภาพของเรา จะตอบโจทย์ของคุณหรือเปล่าไม่แน่ใจ แต่น่าแปลกที่เสี้ยวรู้สึกว่าเขาพูดเรื่องเดียวกับที่คุณพูดอยู่ จนรู้สึกเหมือนกับมันเป็นเรื่องราวที่ต่อกัน แล้วก็ขอบคุณมากนะคะสำหรับเรื่องราวที่คุณแบ่งปันเอาไว้ใน blog เสี้ยว ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วค่ะ ตกลงว่ากระดูกหักค่ะ เข้าเฝือกไปตามระเบียบ...เฮ้อ...   โดย: gluhp 6 พฤษภาคม 2551 11:21:02 น.

คุณเสี้ยวคะ ขอบคุณสำหรับ บทส่งท้าย สิ่งที่คนคนนั้นพูด เป็นเรื่องจริงเลยค่ะ เพราะว่าเราก็ค้นพบข้อนั้นเหมือนกันจึงเป็นเราทุกวันนี้ แต่ ว่าบางเรื่องเท่านั้นที่เราแก้ไขไม่ได้ น้อยคนที่จะมีความกล้าในการยอมรับตัวตนที่แท้จริงของเราเพราะว่า ธรรมชาติสันดานของมนุษย์คือการปกป้องตัวเอง ดังนั้นน้อยครั้งที่การยอมรับในสิ่งที่เราเป็นจึงทำได้ยาก ส่วนเรา ผ่านขั้นตอนนั้นมาแล้วการกล้าที่จะยอมรับแต่บางครั้งเท่านั้น ที่ เราคิดว่า จะดีไม่น้อย ถ้าคนในสังคมนี้ลดหน้ากาก ลงหน่อย โดยเฉพาะคนที่เป็นเพื่อนกัน   โดย: ไม้ยมก&แหนมมัด 6 พฤษภาคม 2551 13:35:45 น.