มาเขียนบล๊อควันนี้ด้วยอารมณ์เหงาๆ เศร้าๆเล็กน้อย

งานเลี้ยงมันต้องมีวันเลิกรา

ประโยคนี้มาเข้าใจดีตอนอยู่ที่นี่ล่ะค่ะ

ตอนอยู่ที่ไทย ไม่ค่อยเข้าใจความหมาย หรือความรู้สึกของการแยกจากกันหรอก

 นอกจากเวลาเลิกกับแฟน - -"

จะเพื่อนสนิท หรือครอบครัว หรือญาติๆ ทุกๆคนก็อยู่ประเทศเดียวกัน

อยากเจอ อยากคุยก็แค่โทรไปหา แป๊บเดียวก็เจอกันได้แล้ว

บ้านช่อง ที่ทำงานก็รู้กันว่าอยู่กันตรงไหน การจะหาใครซักคนไม่ยากๆ

แต่พอมาอยู่ที่นี่ อาจจะเป็นเพราะมันไม่ใช่ประเทศของเรา

การที่เราได้เจอคนที่มาจากที่เดียวกับเรา มันก็ทำให้รู้สึกดี รู้สึกอบอุ่น

เหมือนเราไม่ได้อยู่ที่นี่คนเดียว เรายังมีทุกคนอยู่ข้างๆ

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่คนไทยที่เฟินรู้จักที่นี่ ทุกคนดีกับเฟินมากๆ

ไม่ใช่แค่เฟิน แต่ทุกคนรักกัน ช่วยเหลือกันดีค่ะ

เม้าท์มามาก เข้าเรื่องดีกว่า

เรื่องของเรื่องก็คือ ที่นี่มันก็เป็นร้านอาหารไทยในญี่ปุ่นที่นึง

มีพนักงานประจำ อย่างพี่ๆพ่อครัว แม่ครัว

และมีเด็กกะโปโลเสิร์ฟอาหารแบบพวกเฟิน อิอิ หรือเด็กไบต์นี่ล่ะค่า

โดยเฉพาะพวกเด็กไบต์แล้ว เข้าๆออกๆกันบ่อยพอสมควรค่ะ

อาจจะเป็นเพราะได้งานใหม่ที่ดีกว่าเดิม ย้ายรร. โดนไล่ออก หรือ กลับไทย

เหมือนเป็นเรื่องธรรมดาของที่นี่ ที่การได้เจอใครซักคน ได้สนิทกัน แล้วก็ต้องแยกกันไปตามทาง

แต่มันก็เศร้าน้า.....

ตั้งแต่เฟินทำงานร้านนี้ มาปีนึง ก็มีเข้าๆออกๆกันหลายรอบ

แต่ครั้งที่ทำให้เหงาๆไปบ้างมีสองครั้งใหญ่ๆ

รอบแรก ก็ตอนพี่ๆที่น่ารักสี่คน พร้อมใจกันออกรวดเดียว

เมื่อเดือนตุลาปีที่แล้ว พี่แนน...พี่สาวน่ารักคุยเก่ง ลาออกจากร้าน เพราะเรียนจบแล้ว จะกลับบ้าน

รอบนี้ทุกคนก็ซึมๆกันไป แต่ก็ยังไม่เหงามาก เพราะออกไปแค่คนเดียว

เดือนมีนา เมษา ปีนี้ พี่โอ๋ พี่แอน ป๊อกจัง พี่แจ๊ค ออกพร้อมกันสี่คน

อย่าว่าแต่เด็กไบต์หรือพ่อครัว แม่ครัวเลยค่ะ เทนโจ้เองก็ซึมๆไปมากเหมือนกัน

พี่โอ๋ กับพี่แนน

พี่โอ๋ มาเรียนโทที่เมืองใกล้ๆคาวาซากินี่ล่ะค่ะ เป็นพี่ชาย ที่น่ารัก และใจดีมากๆๆๆๆ

ตอนที่เฟินเข้ามาทำงานแรกๆ อะไรก็เด๋อๆด๋า ไม่รู้เรื่องไม่รู้ราว พูดก็ไม่ค่อยเก่ง

แต่ถ้าวันไหนเข้าตารางเดียวกับพี่โอ๋ล่ะก็ เหมือนเห็นสวรรค์เลยค่ะ ฮ่าๆๆๆ

เพราะถามพี่โอ๋ได้ตลอด พี่โอ๋ใจเย็น คอยช่วยน้องๆ แบบไม่เคยดุเล้ยย

พี่โอ๋ กับป้าตา แม่ครัวที่ร้านค่ะ ถ่ายกันที่ร้านเรานี่ล่ะ

พี่แอน...ตัวฮาประจำร้าน ฮ่าๆๆๆ คุยเก่ง เม้ามาก

เจอทีไรฮากันกระจายทุกที ฮ่าๆๆ พอพี่แอนไปแล้วเหงาๆๆ ไม่มีใครเม้าด้วย

ป๊อกจัง...หรือ ชิโรตะซัง

ที่เรียกป๊อกๆๆๆ เนี่ย เพราะว่าพี่ๆในครัว ลงมติกันว่า ป๊อกจังหน้าเหมือนป๊อก ปิยธิดา น่ะค่ะ

เหมือนไม่เหมือนดูกันเองเน้อ

ป๊อกจังน่ารักมากๆค่ะ คือ น่ารักจนตลก ฮ่าๆ

ป๊อกเป็นคนที่ดูใสๆ เวลาเล่าเรื่องอะไรที่ไทยให้ฟัง หรือเล่าอะไรตลกๆ หรือไปหลอกป๊อก

ป๊อกเชื่อทุกอย่าง แล้วป๊อกโดนในครัวแหย่เล่นบ่อยมากๆ ฮ่าๆ รักดอกจึงหยอกเล่นค่า

เคยเล่าให้ป๊อกจังฟังว่าที่ไทย กินมะม่วงกะข้าวเหนียวมูล ...มันอร่อยมากๆๆๆนะป๊อกจัง

แต่ป๊อกทำหน้าแบบ มันกินเข้าไปได้หรอ ข้าวเหนียวเนี่ยนะ  !?

วันนั้นที่ร้านปอกสับปะรดกิน เซฟ กับพี่เจมส์ ก็จัดแจง หาพริกเกลือมาจิ้มกินกัน พร้อมทั้งชวนป๊อกกินด้วย

ป๊อกก็เดินมาแบบ สับปะรด กินกะพริก !? เนี่ยนะ ...แถมมีเกลือด้วยอ้ะ

โอ๊ย โลกของป๊อกจะแตก ฮ่าๆๆๆ สุดท้ายก็ให้ป๊อกลองชิมไปจนได้ล่ะค่ะ

แต่ป๊อกบอกว่า กินเปล่าๆอร่อยกว่านะ ฮ่าๆๆๆ

พี่แจ๊ค เป็นพ่อครัวประจำฝ่าย ปอเปี๊ยะและก๋วยเตี๋ยวเหมือนที่เฟินเข้าไปทำบางรอบน่ะค่ะ

พี่แจ๊คทำงานที่ไทยมาหลายปี ด้วยความเบื่อๆ เลยหนีมาที่นี่ซะงั้นอ่ะ

แกเรียนทั้งภาษาญี่ปุ่น แล้วก็เขยิบไปเรียนเซมมง (เฉพาะทาง) จนตอนหลัง แกเบื่ออีกรอบ

เลยขอกลับไทยบ้านเราดีกว่า

ป๊อกจังหน้าเหมือนป๊อก ปิยธิดาไหมคะ ?

เฟิน พี่โอ๋ พี่แอนค่ะ 

ถ่ายตอนไปปาร์ตี้เลี้ยงส่งพี่โอ๋พี่แอนป๊อกจังค่ะ

หลังจากรอบแรกผ่านไป ทุกคนก็กลับมาเริงร่าอีกรอบค่ะ ฮ่าๆๆๆ เพราะวันๆก็ยุ่งๆๆกัน

ไม่ใช่ไม่คิดถึง แต่กลับไทยไป เราจะไปเจอกันอีกรอบ

แต่ก็ไม่วายมีรอบสองที่ทำให้เราใจเหี่ยว ....เฮ้อ

รอบนี้ พี่ตึ๋ง หัวหน้าพ่อครัวที่นี่ กับป้าแดง ออกค่ะ

พี่ตึ๋งถูกให้ย้ายสาขาไปอีกร้านนึง ส่วนป้าแดง กลับไทย

พี่ๆในครัวที่นี่ น่ารักมากค่ะ คุยกันเก่ง แซวกันก็หนัก ฮ่าๆๆ

พี่ตึ๋งชอบเรียกเฟินว่าน้องราชบุรี ....แรงบันดาลใจมาจากพี่อีกคนที่เรียกเฟินว่ามังกร ฮ่าๆๆ

โอ่งมังกร ...ราชบุรีน่ะค่ะ แหะๆ

เข้ามาทีไร ต้องกัดกับแกทุกที เถียงกันขำๆ บ้าง บางทีก็เอาจริงบ้าง แต่ไม่เคยโกรธกันจริงจังหรอกค่ะ

เป็นหัวหน้ากุ๊กที่ใจดีมากกกก อยากกินไร พี่ตึ๋งจัดให้ อร่อยด้วย อิอิ

ตอนช่วงต้นปีไปเล่นสกีกันมาค่ะ เฟิน พี่กล้วย พี่ตึ๋ง เซฟ แล้วก็พี่อาร์ท

แก๊งที่ไปด้วยกันค่ะ มีเพื่อนที่รร. แจมมาด้วย รูปนี้มีพี่แจ๊คด้วยค่ะ คนด้านมุมบนขวาสุด

ป้าแดง คนที่ใส่เสื้อหนาวสีส้มๆ

ส่วนป้าแดง ประจำตำแหน่งเดียวกับพี่แจ๊ค กับเฟินนี่ล่ะค่ะ

สาเหตุของการกลับไทยไม่ทราบแน่ชัด 

แรกๆตอนเข้างานมา ออกจะไม่ชอบแกซักเท่าไหร่ เพราะเหมือนจะจู้จี้น่ารำคาญ

แต่จริงๆ ไม่เลยค่ะ ใจดี ตลกด้วย ชอบถ่ายรูปเหมือนเฟินอีกต่างหาก

แต่เราคนละค่ายกัน ฮ่าๆๆๆ ป้าแดงแคนนอน เฟินสาวกนิคอนค่ะ ฮ่าๆๆ

แต่ก็คุยกันได้นะ ชอบไปชวนป้าคุย แบบ ป้าๆ มีเลนส์ตัวนี้ป่าว แจ่มมากกกก

คุยไปคุยมา ระลึกได้ว่า เล่นคนละค่าย

คนที่นี่รักกันจริงๆนะคะ มีเรื่องอะไรก็ช่วยเหลือกัน 

ขนาดกิ๊กกับภรรยาของกุ๊กที่ร้าน มากินข้าวที่ร้านพร้อมกัน ทั้งเด็กไบต์ ยันเทนโจ้ยังต้องช่วยเลยค่ะ ฮ่าๆๆ

วันนั้นพี่กุ๊กคนนั้น...แอบเซนเซอร์ชื่อนะคะ แกเครียดมาก เหตุด้วย เมียที่รัก และกิ๊กที่น่ารัก

อยากจะมาให้กำลังใจแกที่ร้านพร้อมๆกัน วันเดียวกัน 

มันเป็นปัญหาระดับร้านเลยค่ะ

เด็กเสิร์ฟยืนมองพิกัด ต้องลงคนนึงให้นั่งโต๊ะ องศาที่ซ้ายบนสุด

อีกคน ต้องนั่งฝั่งเดียวกัน ซ้ายล่างสุด 

ระหว่างสองช่วงนั้นจะมีกระบะต้นไม้ใหญ่ๆ กั้นอยู่ รับรอง เมียไม่สังเกตุ !!!

ส่วนเทนโจ้เอง ปกติแล้ววันสุดสัปดาห์ ไม่เคยอนุญาตให้จองที่นั่ง

แต่วันนั้น เทนโจ้อนุญาตเป็นพิเศษ!  บอกเด็กๆ จัดไป ฮ่าๆๆ

สุดท้ายก็ผ่านพ้นไปด้วยดีค่ะ เพราะกิ๊กกับภรรยาที่รัก มากันคนละเวลา ถึงจะใกล้ๆกันก็เหอะ

แต่พี่แกก็รอดไปหวุดหวิด ฮ่าๆ ดีที่ไม่มาตรงกัน

ไม่งั้นพวกเราก็ไม่รู้จะทำไงเหมือนกันค่ะ

ถึงจะมีคนเก่าๆออกไปเยอะ แต่ก็มีคนใหม่ๆเข้ามาหลายคนเหมือนกัน

ร้านเราก็ยังร่าเริง และเริงร่า พร้อมรับลูกค้าเหมือนเดิมค่ะ

ไว้จะมาอัพบล๊อคให้ฟังใหม่

ขอไปถ่ายรูปเหยื่อกันก่อน

รูปวันเลี้ยงส่งพี่โอ๋ พี่แอน ป๊อกจังค่ะ