Bloggang.com : Just a life : 2011 Thailand ตอนที่ 1

2011 Thailand ตอนที่ 1

16-03-11 ต่อจากบล็อกที่แล้ว

มาอ่านกันต่อเลยค่ะ

หลังจากเข้าห้องพักอาบน้ำและพักผ่อนพอสมควร ไม่มีอาการเจ็ทแหลกใดๆเพราะเราหลับมาบนเครื่องแล้ว หุหุ จากนั้นก็โทรติดต่อ Sine ทันที นัดกินข้าวสังสรรค์กันสักหน่อยเพราะไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว จากเวลาและปัญหาสภาพแวดล้อมทำให้ไม่สามารถเจอกันได้ คราวนี้โอกาสสะดวก จึงได้เจอกัน และเหตุการณ์ที่ไม่ได้คิดก็เกิดขึ้น

ตอนไปนั่งดื่มกันก็เล่าให้ Sine ฟังว่ามีความรู้สึกประหลาดๆบางอย่างกับตัวเราตั้งแต่ยังไม่ขึ้นเครื่อง บอกเล่าให้ตาแก่ฟังเหมือนกัน ตาแก่ก็คิดว่าเรากังวลเรื่องขึ้นเครื่องคนเดียว แต่ความรู้สึกที่บอกตัวเรามันไม่ใช่ มันหวิวๆในอก เข้าขั้นผวา กลัวจนสั่น แต่ไม่รู้ว่ากลัวอะไร รู้แต่ว่ามันจะต้องมีอะไรสักอย่างเกิดขึ้นกับเรา คิดไปถึงว่า อาจเครื่องบินตกตายก็ได้

ถึงเมืองไทย เครื่องลงปกติ แต่ใจยังหวิวๆ สั่นๆ พิกลอยู่ ก็เล่าให้ Sine ฟังไป นั่งดื่มเบียร์กันไปประมาณ 4-5 ขวด ก็ย้ายที่ ไปดื่มร้านริมทางหนึ่งแก้ว แล้วไปดื่มอีกหนึ่งแก้วในนานา ขอเค้าเข้าไปดูในบาร์ อด!! ฮี่ๆๆ เค้าบอกว่ากฎเหล็กห้ามสาวไทยเข้าไป ทั้งๆที่ไอ้เราแต่งตัวปอนด์มาก หน้าก็โคตะระโทรมสุดฤทธิ์ ฮ่าๆๆ อ่ะนะ จากนั้นก็เลยไปเล่นพลูกันต่อ ก็เป็นแบบกึ่งๆไนท์คลับอ่ะนะ สั่งคามิกาเซ่มาหนึ่งเหยือก ไม่ใหญ่นะ เล็กๆเอง ปริมาณน้อยกว่าเบียร์ขวดใหญ่นิดหน่อย

ก็ตามปะสาคนเฮฮา เล่นพูลกับ Sine ไปก็คุยเล่นกันไป ถ่ายรูปกันไป คนโต๊ะข้างๆคุยเล่นด้วยก็คุยไป มีทั้งหญิงและชาย แล้วก็เห็นชายต่างชาติคนหนึ่งยืนอยู่ตรงเหยือกเครื่องดื่ม ตัวเค้าใหญ่มาก สูงใหญ่ กร้ามเป็นมัด ใส่เสื้อสีขาว ไอ้เราก็เลยเดินไปดูเพราะก็รู้อยู่เรื่องต้องระวังเครื่องดื่ม แต่เราแทงพูลก็ถือไม่ได้ พอแทงเสร็จก็เลยลืมและประกอบกับสาวโต๊ะข้างๆเค้าคุยด้วย แต่พอเหลือบเห็นแบบนั้นเลยเดินเข้าไป ชายต่างชาติคนนั้นก็เดินออกมานั่งเก้าอี้ไม่ไกลนัก

ปกติแล้วก้อยจะทิ้งแก้วนั้นเลย แต่วันนั้นไม่ทันคิดหรือไงก็ไม่รู้หรอกก็ยกแก้วดื่มต่อ และก็เล่นพูลต่อ และจำได้ว่าไปเอาอะไรหรือขออะไรสักอย่างที่เค้าเตอร์ หันกลับมาชนใครคนหนึ่งก็เอ่ยขอโทษเค้า แล้วกลับไปแทงพูลต่อ ตอนนั้นรู้สึกแปลกๆ เบลอๆ ตอนก้มแทงพูลก็เอ่ยกับ Sine ว่า "เฮ้ย ตาพี่เบลอหว่ะ มองไม่เห็นลูก" พอแทงเสร็จก็ยืนคุยกับ Sine ว่ารู้สึกเบลอๆแล้วสงสัยจะต้องกลับกันเมื่อหมดเหยือกนั้นแล้วหล่ะ

ตอนนั้นก็มีคนเข้ามาบอกว่าเช็คไฟ เราก็ว่าไฟก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ ไม่เห็นมีอะไรเลย แล้วก็มีคนเข้ามาบอกว่ามีคนบอกว่าก้อยไปหาเรื่องเค้า ก้อยก็บอกว่าไม่นะ เออ มีเดินชนใครคนหนึ่งแต่ขอโทษไปแล้วนี่ เค้าบอกว่า เค้าไม่รับรู้ เค้าเป็นพนักงานที่นั่นเค้าต้องดูแลที่นั่นให้ก้อยออกมาเคลียร์กันด้านนอก ตอนนั้นรู้สึกว่ามันเบลอหนักขึ้นก็เลยตัดปัญหาบอกว่าเอ้าไปเคลียร์ก็ไป แล้วก็เดินออกมาเลยลืมบอกเจ้า Sine ไปเลย แต่ยังไม่ทันเดินออกไปถึงข้างนอกหรอก แค่พ้นเขตไนท์คลับออกมานิดเดียว ความรู้สึกเริ่มหนักๆ เบลอๆ ยืนหลับตา ลืมตาก็ยิ่งเบลอ เห็นโซฟาอยู่ไม่ไกลเลยคิดว่าจะไปนั่งหน่อยแล้วจะไปล้างหน้าคงจะดีขึ้น แต่ยังไม่ทันถึงโซฟาเลย เห็นอยู่ว่าโซฟาอยู่ข้างหน้านี่แล้วก็ก้มลงแล้วทุกอย่างก็มืดไปเลย....

มารู้สึกตัวอีกทีอยู่บนเตียงในห้องที่โรงแรมแล้ว ความรู้สึกแรกคือ เกิดอะไรขึ้น เรากลับมาห้องได้ไง เราเมาขนาดนั้นเลยเหรอ และ ????? จากนั้นก็โทรหา Sine, Sine บอกว่าเห็นก้อยเดินออกมาตอนยามเข้าไปว่าและคิดว่าก้อยจะไปใหน รอสักพักเลยเดินตามออกมาเห็นก้อยคว่ำอยู่กับพื้น ก็ตกใจ เหตุการณ์เป็นไงต่อคงเดากันได้นะคะ ความรู้สึกต่อมาก็คือขายขี้หน้าอย่างแรง และขอบใจเจ้า Sine ที่พากลับถึงห้อง ขอบคุณพนักงานโรงแรมที่ช่วยดูแล ขอบคุณ ขอบคุณและขอบคุณ

สิ่งที่เกิดยังเป็นคำถามกับตัวเองอยู่ว่าเพราะตัวเราเมามากหรือมีคนเอายาใส่เครื่องดื่มของเรากัน??

มาดูรูปกันเถอะนะคะ นี่คือที่ๆไปดื่มกันค่ะ อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็น ฮ่าๆๆ

และวันที่ 5 กุมภาฯ เราก็มีนัดกับพี่ๆ เพื่อนๆ ชาว คสคส กันที่ร้านอาหารญี่ปุ่นของเพื่อนสาว สาวบีเจ้าของร้าน คาบามูระ(เขียนชื่อร้านถูกอ้ะเปล่าหนอ) ร้านอยู่ภายใต้สถานีรถไฟฟ้าอารีย์ ให้การต้อนรับอย่างดี อบอุ่นและเป็นกันเอง และนี่คือจุดศูนย์รวมของเราเมื่อยามกลับเมืองไทยในครั้งต่อๆไป อิอิ งานนี้ก้อยไปสายกว่าพี่ขวัญ(บ้านขวัญจัง) รอพี่สาวกานต์จากหระรี เพื่อนสาวออยจากปทุมฯ เมื่อไปถึงก็เจอพี่ขวัญ พี่เสือและพี่แอนพร้อมสาวบีเจ้าของร้านนั่งรอกันอยู่แล้ว ฮี่ๆๆๆ

มาชมบรรยากาศกันเลยค่ะ

พี่ขวัญ(บ้านขวัญจัง)กับพี่แอน

โต๊ะอาหารที่สาวบีเจ้าของร้านจัดไว้ต้อนรับ ขอบคุณพี่ขวัญที่เก็บภาพไว้ให้นะคะ

พี่ขวัญ พี่แอนและเจ้าของร้าน ฮี่ๆๆ

อาหารพิเศษส่วนหนึ่งที่สาวบีจัดไว้ต้อนรับ อิอิ คะน้าอร่อย กร๊ากกก ล้อเล่น อาหารอร่อยทุกอย่างจ้า ยำรสจัดสุดยอดชอบอ่ะ

แล้วก็เริ่มทยอยกันมา กินๆๆ คุยๆๆๆ สังเกตุไอ้ก้อยคุยน้ำไหลไฟดับ ฮ่าๆๆๆ

พอใช้ได้ไหมจ้ะสาวบี เด่ะฝึกงานคนนี้ กิกิ

สังเกตุสิ่งที่อยู่ในมือ ยังไม่สะใจพี่ท่านยังแทะอยู หุหุ

แทะไปแทะมา ก้างปลาก็ดีดเข้าให้ น้ำจิ้มที่ติดอยู่ที่ก้างปลาก็กระเด็นเข้าสู่ดวงตาของพี่แอร์ พี่สาวของเราเข้าให้ เหอ เหอ ปลามันยางม่ายตายยยย

กับเพื่อนออย สาวขายาว

กับพี่ขวัญ(บ้านขวัญจัง)สาวหน้าเด็กและเพื่อนออย

กับพี่กานต์สาวขอนแก่นจากสระบุรี เจ้าของสโลว์แกน อย่างพี่ถอดแว่นไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ ส่วนสาวเสื้อดำคือเจ๊แอ๊ดเทพีประจำแก้งค์ผู้ชอบลายเสือแต่ไม่ช่ายพี่เสือ หุหุ

พี่เสือหาอะไรหนอ??? พี่ขวัญพี่เสือนอกใจมองหากิ๊ก ฮ่าๆๆๆ

รูปหมู่กันหน่อย ขอบอกว่าพี่บูรณ์หน้าเด็กมากกก สวยแบบผู้ดีจริงๆ

อาจารย์แอร์ ฮ่าๆๆๆ ไม่ใช่เณรแอรเด้อค่า เมื่อรู้สึกว่าน้องดวงตก พี่จะมาผูกข้อมือเรียกขวัญให้
เพื่อความขลัง

รวมกลุ่มก่อนย้ายที่นั่งกันไปยังร้านมดตนอย ลืมถ่ายรูปแบบว่า เอ่อ อ่า ห่วงแต่คุย เหอ เหอ เหอ สาวบีเจ้าของร้านนั่งหัว(มุม)โต๊ะ ขอขอบคุณเด้อค่ากับการต้อนรับที่อบอุ่นมากมาย เข้าใจจ้าว่าร้านยุ่งลูกค้าเยอะ คราวหน้าจาไปวันธรรมดาเด้อค่า

เมื่อแยกย้ายกันคืนนั้น เช้ามาไอ้ก้อยก็รอดูว่าจะมีผู้ใดว่างบ้าง เพื่อเดินทางต่อไปยังพัทยา อิอิ ตกลงงานนี้ฉายเดี่ยว นั่งรถไฟฟ้าไปลงเอกมัย อ่านป้ายทางไปสถานีขนส่ง เดินตามไปลงบันได กิกิ ด้วยความที่ไม่ค่อยจะจำทาง ดันเดินย้อนไปเรื่อยๆ เริ่มสะดุดในว่า มันไม่ไกลอย่างนี้นี่หว่า กร๊ากกก พอเห็นวันทองฯ เฮ้ย ตรูเดินผิดทาง อ่ะจ๊ากกกก ย้อนกลับสิคะ ตกรถเที่ยวนั้นซะเลย ฮือออ แต่ก็ไปถึงพัทยาจนได้ เหย เหย อ่ะลงรถคว้ามอไซต์ เอ้ย เรียกมอไซต์ ไปพัทยาใต้ ซอย 13 พี่ เค้าก็ไม่ส่ง วนตั้งแต่ต้นซอยยันถึงท้ายซอย(ตรงนี้อ่านให้เป็นเพลงพี่อ๊อดนะ อิอิ) 2 รอบไม่เจอ เอ้อ ยังอวดดีไม่โทรหาผู้ใด บอกพี่วินไปเถอะเดี๋ยวหนูเดินหาเอง ไอ้พี่วินมีปากดีเจือกถามออกมาว่า จะมาเต้นอะโกโก้เหรอ? ว๊ากกกก หน้าอย่างงี้ หุ่นอย่างตรู เนี่ยนะ???? หุหุ ตอบไม่ออกทริปไม่ต้องเอานะพี่นะ คิดว่าจะให้ทริปซะหน่อยที่อุตส่าห์ขับวนๆๆให้มาเสียตรงเนี้ยนิ๊ดเดียว หึหึ

นังก้อยลงจากรถเดินวนใหม่เผื่อร้านพี่ตุ้มจะหลบตา ฮึ 3 รอบแล้วค่ะ ตรูไม่หยิ่งแล้วยิงหาพี่ตุ้มทันที ฮ่าๆๆ อ้อ อ้อ อ้อ โอเคพี่ ต้องบอกพี่วินว่า ซอย 13 หรือ 17 ข้างวัดชัย ปัดโธ่เอ๋ย ไอ้ก้อย!!!! อ่ะนะคะ แล้วมันก้อมาถึงร้าน LITTLE MANGO PATAYA TAI SOI 17 จนได้

ได้เจอสาวปู้สาวตัวน้อยที่เล่าเรื่องโดนจับที่มาเลย์ ภูมิอก ภูมิใจเป็นหนักหนา ที่ได้เจอคนตัวเล็กกว่าเรา ฮี่ๆๆ แต่ลืมถ่ายรูป อ่ะนะ มาถ่ายเอาตอนจะกลับ กทม ได้มาแค่เนี้ย

พี่ตุ้มขมักเขม้นเชียว ขอบคุณนะคะพี่กับการต้อนรับ ถ้าน้องไม่เอ๋อเหรอและหลงเล่อคงมีเวลาเยอะกว่านั้น กิกิ

พี่ตุ้ม(หนูเข้าใจชื่อของพี่แล้ว ตุ่ม ตู้ม อิอิ) กับพี่น้อย นอร์เวย์เจ้าของฉายา(ไอ้ก้อยตั้งให้) สิงห์แอบนักบุญ

โทรมเชียวไอ้ก้อย ฮ่าๆๆๆ

บล็อก..เล่า..กลับไทย 2011..วันนี้ก็ขอจบเพียงเท่านี้นะคะ และขอส่งท้ายด้วยรูปอาหารฉลองวันครบรอบแต่งงาน 8 ปี(ที่รอคอย ฮ่าๆๆ) เมื่อวันที่ 14 มีนา ที่ผ่านมา แบบง่ายๆเข้าสไตล์คนเพิ่งกลับมาจากเมืองไทย ตาแก่ทำงาน ไอ้ก้อยเก็บของ อาหารตามรายการขอ ไอ้ก้อยทำให้ ครัวและอุปกรณ์ที่ใช้ ตาแก่เป็นผู้จัดการล้างเก็บเป็นรายการต่อไป ฮี่ๆๆๆ

อาหารจานแรก ผัดเผ็ดเนื้อ

จานที่สอง หน่อไม้น้ำมันหอย

จานสุดท้าย คะน้าหมูกรอบ

แค่นี้ง่ายๆ ข้าวสวยอีกคนละจาน

น้ำเปล่าให้ตาแก่ แชมเปญให้นังเมีย เท่านี้ก็สุขแล้ว ฮี่ๆๆๆ

พบกันบล็อกหน้า...เล่า..กลับไทย 2011...พาเพื่อนเที่ยวเขาวัง เด้อค่า

Create Date : 16 มีนาคม 2554

Last Update : 28 ธันวาคม 2555 5:54:34 น.

17 comments

Counter : 2405 Pageviews.

happy anniversary จ้าก้อย

โดย: พี่แอน IP: 90.212.121.171 วันที่: 16 มีนาคม 2554 เวลา:20:20:17 น.

เอ็นจอย life จริงๆค่ะ น้องก้อย แอบมาดูความเคลื่อนไหว อิอิ

แต่เริ่มต้นได้ลุ้นอยู่เหมือนกันนะคะ ที่บอกว่ามึนๆ หัวทิ่งโซฟาน่ะ โชคดีจังค่ะ ที่คุณเพื่อนมาเจอเสียก่อน

ปาร์ตี้สาวๆ นี่มันน่าสนุกจังนะคะ

จบท้ายด้วยอาหารจานโตๆ สารภาพว่าเห็นแล้วหิวเลยค่ะ ดึกๆ อย่างนี้ คะน้าหมูกรอบไม่ได้ทานนานแล้วเหมือนกันค่ะ

เวลาในเมืองไทยของน้องก้อย คุ้มค่าทุกนาทีจริงๆค่ะ

โดย: Sai Eeuu

วันที่: 16 มีนาคม 2554 เวลา:21:55:10 น.

คุณก้อยกลับมาแล้วเหรอคะ ทั้งวันเราไม่ได้ไล่บล็อคเลยเพิ่งเห็นน่ะค่ะ สบายดีนะคะ เดี๋ยวว่างๆจะมาอ่านอีกรอบค่ะ เทคแคร์นะคะคุณก้อย

โดย: LoveParadise

วันที่: 16 มีนาคม 2554 เวลา:23:21:35 น.

สุขสันต์วันครบรอบแต่งงาน ขอให้ครองรักกันนานๆนะคะ

โดย: หมูหมี IP: 219.79.31.24 วันที่: 17 มีนาคม 2554 เวลา:5:44:50 น.

ขอบคุณค่ะพี่แอน.

ต้องขอโทษด้วยนะคะป้าอิ๋วที่ก้อยไม่ได้โทรหาเลย ยังไงไปไทยครั้งหน้าต้องมีโอกาสแวะไปชุมพรแน่นอนค่ะ.

ก้อยกลับมาเมื่อวันที่ 12 ค่ะคุณนก ยังไม่มีโอกาสไปทักทายใครเหมือนกัน ฮี่ๆๆ เดี๋ยวจะแวะไปดูที่บล็อกนะคะ.

ขอบคุณค่ะพี่หมี วิ่งรอกสองที่เลยเนอะ อิอิ.

โดย: Just a life

วันที่: 17 มีนาคม 2554 เวลา:18:35:21 น.

ก้อยพี่กะพี่เสือก้อต้องขอบใจน้องกะจัสตินเหมือนกันที่หยิบยื่นน้ำใจให้เด็กบ้านๆคนนึง

โดย: บ้านขวัญจัง

วันที่: 17 มีนาคม 2554 เวลา:20:11:44 น.

แวะมาบอกว่า คิดถึง แอบไปเที่ยวบ้านนี้เอง กับข้าวน่ากินมาก เหมือนร้านที่เมืองไทยเลย เสียดาย คนแก่บ้านเราไม่กินเผ็ด ไม่งั้นจะได้จัด ชุดใหญ่ แบบก้อยบ้าง รักษาสุขภาพนะ คิดถึงจ้าาาาา

โดย: เอียด the mirror has two faces IP: 82.44.218.90 วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:5:07:58 น.

เข้ามาอ่านจ้า

โดย: su and Léa IP: 88.121.8.131 วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:1:36:50 น.

ดีจ้าก้อยสบายดีนะ เราอ่านไปลุ้นไป กลัวจะเป็นอะไรไปอ่ะ ก้อยยิ่งสวยๆอยู่ด้วยคนจับตัวไปแย่เลย ล้อเล่นนะ อิอิ

เราจะไปนอนแล้ว มีความสุขเช้าวันอาทิตย์เน้อ

โดย: bagarbu

วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:21:19:42 น.

สวัสดีค่ะคุณก้อย

อ่านเพลินเลย

เรื่องสลบนั่นน่ากลัวมากอ้ะ ดีว่ามีเพื่อนไปด้วยนะคะนั่น

ท่าทงเฮฮากันดีจังค่ะ น่าสนุกเชียว

อ่า..หรือว่าร้านแถวๆ นั้นจะทำอาหารรสไม่จัดกันเลยอะคะนี่ เง่อ..

เรื่องร้านทะเลเผา เอ..เกิดอะไรขึ้นน้อ เฮ้อ..เอาไว้จะลองกลับไปหม่ำอีกสักรอบนะคะว่าทำไมเป็นงั้นอ้ะ

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 21 มีนาคม 2554 เวลา:20:22:02 น.

แวะมาอ่านอีกรอบค่ะคุณก้อย เราเดาว่าโดนใส่ยาค่ะ เพราะขนาดในยุโรปฝรั่งด้วยกันยังเคยรู้สึกแบบนี้เลย(เค้าเล่ามาอีกทีค่ะ) ดีนะคะที่เพื่อนช่วย เฮ้ออ พระคุ้มครองนะคะคุณก้อย

เรื่องงานขอให้ได้เริ่มต้นอย่างตั้งใจไว้นะคะ ส่วนเรื่องขี้เกียจน่ะเราเป็นเหมือนกันค่ะ บางอารมณืก็ไม่ไปหาใครเลยค่ะ ไม่ได้ลืมอะไรนะคะแต่อารมณ์ขี้เกียจพาไป ฮี่ๆๆ

เทคแคร์ค่า

โดย: LoveParadise

วันที่: 21 มีนาคม 2554 เวลา:22:35:46 น.

สวัสดีค่า คุณก้อย
ดีจังได้กลับไทย ตักตวงความสุขกับมาเต็มที่เลยนะค่า ดูจาำภาพมีความสุขมักมากกกกกกกกกก

คิดว่าต้องมีภาพที่ไทยอีก เค็งจะมาตามเที่ยวต่อนะค่า

เทคแคร์ค่า

โดย: ลงสะพาน...เลี้ยวขวา

วันที่: 22 มีนาคม 2554 เวลา:0:46:40 น.

สวัสดีอีกรอบค่ะ

ถ้าเป็นปลาดุกผัดฉ่า เราชอบร้านพวงเพชรมากกว่านะคะ เราว่าร้านนี้ยังเข้มข้นไม่พอน่ะค่ะ

แหะๆ จะว่าไป เวลาไปกินร้านนี้ เราก็ไม่ค่อยเน้นอะไรที่ "ปรุง" มากนักอะค่ะ ที่กินอร่อยก็มียำไข่แมงดากับลาบทะเลค่ะ นอกนั้นจะสั่งเป็นพวกนึ่งหรือเผามากินกับน้ำจิ้มเขามากกว่าน่ะค่ะ

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 22 มีนาคม 2554 เวลา:8:33:24 น.

อ่านแล้วกลัวแทนเลย ดีนะไม่เป็นอะไรเนอะ...ก้อยนี่น่าจะเป็นคนเซ็นท์สิเนี่ย เหมือนรู้เหตการณ์ล่วงหน้า...

ดูรูปไปก็อยากกลับไทยด้วยอ่ะ น่าสนุกมีแต่กิน เม้าท์ ช๊อปปิ้ง หนุกเนอะ

โดย: grippini

วันที่: 22 มีนาคม 2554 เวลา:18:25:42 น.

หวัดดีค่ะคุณก้อย สบายดีนะคะ
รักษ์ไม่ได้เข้าบล็อกนานมากแล้ว วันนี้หยุดก็เลยเข้าบล็อกแล้วแวะมาบล็อกนี้ เห็นรูปแล้วอยากกิน
อยากกลับเมืองไทยบ้างจังเลย

โดย: รักษ์ (RakKoksawang

) วันที่: 24 มีนาคม 2554 เวลา:17:10:54 น.

คุณก้อยอ่ะ เรากลับกลืนนํ้าลายที่บล็อคคุณก้อยนะคะ แถมได้กลับไปกินที่เมืองไทยมาอีก อิอิ

เมนูเรานํ้าพริกอ่อง นานๆทำทีแต่อร่อยทุกครั้งเลยค่ะ อร่อยๆไปกับเราก่อนนะคะ

โดย: LoveParadise

วันที่: 24 มีนาคม 2554 เวลา:22:00:16 น.

เอาค่ะพี่ไม่มีใครบาดเจ็บหรือเป็นอะไรก็คิดเสียว่าฟาดเคราะห์ไป หนูเชื่อว่าคนที่พยายามจะทำไม่ดีมันย่อมอยู่ได้ไม่นานหรอก!!หนูก็ทั้งตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะไม่เคยเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ในชีวิต ยังคิดอยู่ว่าวันนั้นเหมือนหนูได้โตขึ้นกว่าเดิมที่สามารถ ช่วยพี่(สาว)คนหนึ่งที่รักให้พ้นจากพวกมารสังคมทั้งหลาย..

โดย: sine IP: 118.175.64.96 วันที่: 27 มีนาคม 2554 เวลา:16:51:57 น.