4 days old : อาจารย์ชีวิตคนแรก ของเราทั้งคู่
ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ดั่งดอกไม้บาน ภูผาใหญ่กว้าง ดั่งสายน้ำช่ำเย็น ดั่งนภาอากาศ อันบางเบา
เป็นเพลงกล่อมที่ร้องไม่รู้กี่รอบ จากแม่ร้องให้น้องต้นน้ำฟัง แข่งกับเสียงร้องไห้ (แบบแหกปาก) อย่างไม่รู้จักเหนื่อยของ ต้นน้ำ
................................
วันนี้ (10 พ.ค.) เป็นวันที่ฝนออกจากโรงพยาบาล และเป็นคืนแรกที่ เราทั้งคู่ที่เป็น พ่อ แม่ หัดขับ ก่อนที่จะออกจากโรงพยาบาล เราทั้งคู่ก็พอจะเตรียมใจไว้ล่วงหน้า พอสมควรว่าจะต้องเจอวิชายากๆ จากอาจารย์คนนี้แน่ๆ
แต่พอได้ลงเรียนเข้าจริงๆ เนื้อหามันยากกว่าที่คิดไว้อีกมากทีเดียว
.................................
สาเหตุ ที่น้องต้นน้ำร้องไห้กวนมาก ก็เพราะว่า เราทั้งคู่ตั้งใจมากๆ ว่าจะเลี้ยงน้องต้นน้ำ ด้วยนมแม่ (นี่จึงเป็นสาเหตุที่ฝน อยากจะคลอดเองมาก)
ในขณะที่อยู่โรงพยาบาล ฝนพักฟื้นอยู่นั้น ทาง Nursary ก็จะส่งน้องมาให้ดูดนมแม่อยู่เรื่อยๆ เพื่อกระตุ้นให้ฝนผลิตน้ำนม แต่มาทีไร น้องก็หลับปุ๋ยทุกที ดูดแป๊บๆ ก็หลับคาอก เราก็สงสัย พยาบาลบอกว่าน้องทานนมผงมาก่อน แต่ให้ไม่มาก (ตอนหลังถึงได้รู้ว่า มิน่าตอนอยู่โรงพยาบาล น้องต้นน้ำถึงได้นอนเก่งมากๆ ไม่งอแงเลย)
เนื่องจากเราทั้งคู่ ไม่เคยต้องเลี้ยงเด็กอ่อนอย่างนี้มาก่อน ทุกอย่างจึงเป็นสิ่งที่ต้องเรียนรู้ ใหม่ทั้งหมด ภาคปฎิบัติ และทฤษฎี ก็ต้องเริ่มเรียนใหม่หมด
แต่ก่อน ก็ได้อ่านหนังสือมาบ้าง ฟังจากคนที่เคยเรียนหลักสูตรนี้บ้าง แต่พอมาเจอจริงๆ ก็ทำผิดๆ ถูกๆ ตลอด
เอ้า เริ่มร้องอีกแหละ เด๋วค่อยมาต่อนะ
Create Date : 10 พฤษภาคม 2551 |
|
6 comments |
Last Update : 10 พฤษภาคม 2551 23:31:24 น. |
Counter : 700 Pageviews. |
|
|
เพราะนอกจากลูกจะต้องปรับตัวเข้ากับภาวะแวดล้อมใหม่แล้ว
คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ต้องปรับตัวเข้ากับลูกด้วยเหมือนกัน
เราก็เพิ่งจะพ้นสภาวะนั้นค่ะ มาตอนนี้เริ่มฟังเสียงร้องไห้ของเขาออกแล้ว
ว่าร้องแบบนี้เป็นอะไร ต้องการอะไร เรียกว่าเริ่มรู้ใจกันมากขึ้น
และแม้จะรู้สึกว่าเหนื่อยแสนเหนื่อยยังไง แต่พอเห็นหน้าลูก
เห็นรอยยิ้มของเขา มันชื่นใจบอกไม่ถูกเลยค่ะ