มาทีเดียวเป็นทูอินวัน
อ่านจุใจเลยนะครับ

เรื่องหลงๆ ลืมๆ นี่ผมก็เป็นเหมือนกัน
พักนี้ชอบลืมทำงานครับ อิอิ

รวบยอดเลยดีแฮะ
เรืองกุญแจนี่เสียดายเน๊อ ลูกพี่น่าจะเข้าไปถามประชาสัมพันธ์ด้วย 5555 จะได้รู้ว่าลูกน้องเป็นไง อายุก็เพิ่งจะแค่เนี๊ยะ ขี้หลงขี้ลืมไปได้
ในความเฟอะฟะ หลงลืม แอบมีน้ำใจด้วยน๊า
น้องๆๆ ตื่นๆๆ
55555

มาทันดูใจ เอร้ยดู tag ล่ะน๊า
นี่ถ้าไม่ไปเรียกคงไม่ได้มาดูแน่ๆๆ
พักนี้หมกอยู่ที่บล๊อกตัวเองซะส่วนใหญ๋ค๊า

ข้อที่น่าหวาดเสียวที่สุด ยกให้ข้อ ลืม ... เลย
ถ้าเกิดไม่เจอคนใจดี
เอาไปทั้งกุญแจ ทั้งรถ จะทำไงล่ะนั่น
รถของเรา รึ..ก็ไม่ใช่
กินปลา น้ำมันตับปลาเยอะๆนะน้องท่าน
จะได้ช่วยบำรุงสมองและความจำ(หรือเปล่าฟระ)

Wallpaper ซับซ้อน แต่สีสันแสบตา แสบทรวงแสบตาดีแท้ น้องเอ๋ย

อิอิ...ผวาเงาตัวเอง แมงป่องก็เคยเป็น ..สยองเหมือนกันเนอะ

ดีใจจังเลยที่คุณเงือกลมกลับมาแล้ว แสดงว่าสุขภาพดีเยี่ยม แต่ซออู้กำลังตรงกันข้ามนะคะ

อิ อิ ได้รู้เรื่องส่วนตัวเพิ่มขึ้น น่า Tag ให้หลายรอบจัง

แวะมาฟังพ่อเงือกเล่าเรื่องสยองค่ะ เพิ่งรู้นะนี่

ขอบคุณทุกๆท่าน ที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับผม

*อิ อิ ลืมแบบนี้ไม่ดีนะคุณกะได

*คิ คิ เป็นนางบล๊อก หมกไม่แวะไปไหนหรือครับ

*พี่ท่านแสบตา วอลล์เปเปอร์ผมเหรอ หุหุ

*555...ดีใจจังครับ มีคุณแมงป่องผวาเงาตัวเองเป็นเพื่อน

*คุณซออู้เป็นไรมากเปล่าครับ หายไวๆนะ

*อิ อิ ป้าแจ๋วสยองเลยเหรอครับ

มาแวะอ่านคนขี้หลงขี้ลืม ขอADD BLOGด้วยเด้อ..

แหม..คุ้มเลยนะครับ สอง tag แบบทูอินวันเลย

มาอ่านเรื่องราวของหนุ่มเฟอะฟะ 555

สนุกมากค่ะคุณเงือกลม โดยเฉพาะข้อ..หลง..
เราก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน
----
Background Tag
สีทองสวยมากค่ะ

มาอ่านแถกต่อ

คุ้นๆ ว่าเคยมาตอบแล้วมันหายไปไหนนนน

เป็นเหมือนกันครับขี้หลงลืม
อีกอย่างพี่เงือกเป็นคนดีจัง ปลุกคนบนรถเมล์ด้วย
แม้ว่าเขายังไม่อยากตื่น อิอิ เขาคงทำหน้างงๆ

แต่ก็เป็นเจตนาที่ดีครับ

เข้ามาเยี่ยมเยียนบ้านค่า

ไม่ได้เข้าบ้านนี้นานเลยค่ะ มาครั้งนี้ อ้าว...ได้รู้จักคุณเงือกลมขึ้นอีกเยอะ

มัวนอนป่วยซะนานเลยค่ะ

Happy Songkarn Day คร้าบบบ

หายป่วยแล้วค่ะ หวังว่าคุณเงือกลมจะเหมือนกันนะคะ

เพิ่งมาอ่านtag อ่านแล้วเสียวแทนดีที่เจอคนดี

มาเยี่ยมด้วยความคิดถึงค่ะ

หายไปนานทีเดียว

ไม่อัพบล็อกบ้างหรือ
คิดถึงนะครับ

คุณเงือกลมกลับมา up blog ได้แล้วค่ะๆๆๆๆ

ดูจากวันที่ up blog
ผมว่ามันน่าจะ "เค็ม" ได้ที่แล้วนะคร้าบบบ

มาบอกว่า ตามลมครับ ช่วงนี้งานยุ่ง แต่พยายามจะอัพยา เอ้ย อัพบลอก มั่ง กลัวเปลือกเกลือ 555

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด.... เย่ ๆๆๆๆๆๆๆ.... ดีใจมาก ๆ เลยค่ะ..... ดีใจจนไม่ถู๊กกกกกก ไม่ถูกจริง ๆ ค่ะ ที่พี่เหงือก เอ๊ย ๆ พี่เงือกกลับมาแล้ววววววว
.................................................

นึกว่าจขะลืมกันซะแล้วนะคะพี่.... ตะก่อนรัตนืเคยพยายามเข้ามาตลอดลย แต่มันขึ้นว่า ไม่พบบล้อกนี้ หรือไม่มีบล็อกพี่นี่ล่ะค่ะ.... มากี่ที ๆ ก็เป็นแบบนี้ตลอดเลย...

เลยคิดว่าพี่ปิดบัญชี ย้ายสำมะโนครัวหนีไปอยู่ที่อื่นแล้วซะอีกค่ะ....


ดีใจสุด ๆ ที่พี่กลับมา และยังไม่ลืมกันนะคะ.... แม๊... นึกว่าจะไปล่อยให้คิดถึงกันจนไปลมหายใจสุดท้ายซะอี๊กกกกก...(เว่อร์ไปมะคะ...อิอิ)

เอาเป็นว่าดีใจสุด ๆ ละกันนะคะ.... แล้วอย่าหายไปอีกน๊า....
.........................................

ดีนะพี่ ที่ยังหลงแค่วัตถุ... แหมตอนแรกนึกว่าจะหลงพวกสาว ๆ เอ๊อะ ๆ ซะอีก... 5555555 แบบนี้ไม่เป็นภัยกับใครค่ะ นอกจากกระเป๋าตังค์ตัวเองอย่างเดียว.... ก็คนมันรัก มันหลงนี่เนีอะ...


.... ส่วนเรื่องลืมขี้ เอ๊ย ๆ ขี้ลืมนี่... ส่วนมากจะเป็นกันเยอะนะคะ 5555555555... โรคนี้ แต่ว่าใครจะมาก น้อย.... โชคดีนะพี่ ที่เค้ายังเก็บไปคืน.... นี่ถ้าขืนเอากุญแจไปเสียบ แล้วขับรถไปเลยนี่ยุ่งนา....

ส่วนเรื่องเฟอะ ๆ ฟะ ๆ นี่... รัตน์ก็เป็นบ่อย ประมาณว่าสะเหร่ออยากช่วยคนอื่น แล้วตัวเองหน้าแตกน่ะ เพียบค่ะ... อิอิ... ไม่รุว่าน้องคนนั้นแอบด่าในใจป่าวนะพี่.... 55555555 ว่าแหม.. "ตูกะลังฝนดีเลย"....

.... ผวาเพราะกลัวผี หรือกลัวสาวคะพี่ 555555555
.................................................

ว่าแต่ว่า....... นับยังไง ๆ ก็มีแค่ 4 ข้อนะคะพี่.... พี่นับยังไง เป็น 5 อ่ะ งง....

..................................................

อยากหายไปนานดีนัก... เป็นไงล่ะ... มาคราวนี้ เลยเจอไปยาวเหยียดดดดดดดดดดดดดด.... เลย อิอิ

ที่จริงอยากจะพิมพ์ต่อนะคะเนี่ยยยยยยย..... (ให้สาแก่ใจ ที่หายไปนาน) แต่เกรงใจ๊ เกรงใจค่ะ....

ไว้ค่อยมาใหม่ดีกว่า
.... รักษาสุขภาพด้วยนะคะ......... ยังไม่ลืมพี่เงือกฯ ง่าย ๆ หรอกค่ะ.... คืดถึงเสมอ

ดีใจที่ไปเยี่ยมนะคะ
เหมือนใจตรงกันเลยเนี่ย
เมื่อวานมาหาน้องเงือก
แต่ไม่ได้เมนท์ เพราะเห็นวันที่แล้ว เกิดลังเล
ว่า จขบ จะมาอ่ามัยเนี่ย อิอิ

คิดถึงเหมือนกันจ้าาา

มาเยี่ยมครับ น้องท่าน
ว่าแต่ว่าเมื่อไหร่จะมาต่อล่ะเนี่ย
ดองอึด ดองทน จริงวุ้ย

วันนี้มีโอกาสแวะมาเยี่ยม เพราะคิดถึงพ่อเงือก
รู้สึกคันๆตัวยังไงก็ไม่รู้ สงสัยติดเชื้อราที่บล็อกนี้
ดูสิ ราขึ้นซะ ...

แวะเยี่ยมเยีนด้วยความคิดถึงค่ะ
5 เดือนแระ 55

มาทักทายหลังจากห่างหายไม่ได้เจอกันนาน แหะๆ

กลับมาสะสางแท็คเยอะเลย ส่วนของผมหมักจนกระทั่งบัดนี้

ตาหายรึยังครับ น่าจะหายแล้วนา เอ หรือผมลืม รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

โหล ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ... ว่าแต่ว่า.... หายไปไหนอีกแล้วอ่ะค่ะ...

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

นึกว่า จขบ. จะอัพแล้วเสียอีก อิอิ (พอกันกับผมเลย)

มาเที่ยวและแวะมาบอกว่าคิดถึงครับพี่

แวะมาเยี่ยม เพราะเข้าไปอ่านบล็อกเก่าๆ ของตัวเองค่ะ

ตอนนั้น เห็นว่ามีปัญหาเรื่องสายตา เข้ามาแล้วปิดบล็อกอยู่ จนลืมๆ เลือนๆ ไป เข้ามาอีกที โอ้ ยังไม่อัพบล็อกหลังจากต้นปีที่ผ่านมา


เค็มได้ที่แล้วมั้งคะ บล็อกน่ะ

อาทิตย์ที่แล้ว ผมก็ลืม ...ลืมลูกกุญแจรถ คาไว้กะช่องสตาร์ท มือถือก็อยู่ในรถ เป๋าตังค์ก็ด้วย โฮะโฮะ มีแค่เป๋าเศษกะตังค์เข้าไปสระว่ายน้ำ

ออกมาถึงรู้ว่าใน เป๋าเศษกะตังค์ ไม่ยักกะมีกุญแจรถ

โฮะโฮะ ต้องขอยืมมือถือคนที่ไม่รู้จัก โทร.ไปบ้านหลาน ให้หลานช่วยนำมาให้ ยืนรอเหงกเลย

ใครถาม ก็นะ ..อาย ไม่กล้าบอก ..ยืนรอเกือบชั่วโมง

แวะมาเยี่ยมค่ะ

แวะเยี่ยมค่ะ 7 เดือนแระ
หวังว่าสุขภาพสายตาจะดีขึ้นแล้วนะคะ

แวะมาทักทายครับ

น้องเงือก พี่เห็นคุณซออู้ เข้าบล๊อคน้องแล้ว อดเสียใจไม่ได้
น้องรัตน์เค้าบอกพี่

มีความสุขมากๆค่ะ

สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ คุณเงือกลม

โห ว.............................
ดองข้ามปีเลยวุ้น น้องเงือกกกก

ไม่ได้อับบล๊อกเลยหรอคะ