15 ต.ค.49 เมื่อหม่าม้าล้มป่วย

วันอาทิตย์ที่ 15 ตุลาคม 2549 --- 25 weeks 5 days ---
====== น้ำหนัก 68.4 kg. ======

เมื่อคุณแม่ตั้งครรภ์ล้มป่วยนี่ มันสุดแสนจะทรมานจริงๆ เรื่องของเรื่องก็มีอยู่ว่า เมื่อเย็นวันศุกร์ที่ผ่านมา ปิดร้านเสร็จ หกโมงกว่าๆ หิวสุดๆไปเลย คุณสามีกลับบ้านมาพร้อมของกิน อันได้แก่ เกี๊ยวห่อไข่นกกระทาทอด, ปีกไก่บนทอด, ฟักทองสังขยา และก็นั่งโซ้ยกัน ด้วยความที่หิวสุดๆ ก็เลยทานไปไม่ใช่น้อย ตบท้ายด้วยแอปเปิ้ลอีกหนึ่งลูก ทานเสร็จนั่งเอนหลังได้สักพัก ก็รู้สึกไม่ค่อยสบายท้อง พะอืดพะอม คลื่นไส้ชอบกล จนต้องย้ายไปนอนผึ่งแอร์ในห้องนอนแทน อาการก็ยังไม่ค่อยดีขึ้น เลยบอกคุณสามีว่า ช่วยลูบหลังให้หน่อย เห็นทีจะต้องปล่อยของเสียหน่อย เผื่อความพะอืดพะอมจะทุเลาลงบ้าง คุณสามีไม่อยากให้เอาออกเท่าไหร่ บอกว่าเสียดายของ

เราก็ทยอยปล่อยของออกมาเรื่อยๆ ตั้งแต่หัวค่ำ จนดึกๆ เริ่มกลัวว่าลูกจะไม่ได้รับสารอาหาร ก็เลยปิ้งขนมปังโฮลวีต ราดนมข้นหวาน ทานไปอีกสองแผ่น เริ่มแสบลำคอ เพราะน้ำย่อยที่ขึ้นมา ท้องอืด มีลมวิ่งไปมาในท้อง ในระหว่างที่หม่าม้าเริ่มจะอาการไม่ค่อยดี ยัยหนูกลับดิ้นสนุกสนานอยู่ในพุง ดิ้นแรงเสียจนเจ็บไปหมด พ่อเค้าก็มาจับเล่นกับลูก ยัยหนูเตะจนปูดสูงขึ้นมา

ตกดึก เริ่มรู้สึกปวดแสบในท้อง แบบแสบไส้ เป็นพักๆ พยายามข่มตาหลับ แต่ก็ตื่นอีกกลางดึก และเริ่มจะอาเจียนหนักขึ้นเรื่อยๆ จนตอนรุ่งเช้า อาเจียนสองครั้งสุดท้าย มีเลือดสดปนออกมาด้วย เพลียมากแล้ว ปวดแสบในท้อง และเริ่มเมื่อยลามไปถึงหลัง และ ก้น อาเจียนจนแทบหมดท้อง และหลับไปอีกครั้งด้วยความอ่อนเพลีย

ตื่นมาอีกครั้งตอนแปดโมงเช้า ตะเกียกตะกายออกมา ชวนสามีไปโรงพยาบาลด้วยกัน เพราะกลัวว่าถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ แล้วทานอะไรไม่ได้ ลูกจะแย่ไปด้วย เลยทิ้งร้านให้ลูกน้องอยู่กันเอง แล้วไป รพ. กันสองคน รพ.ใกล้ที่สุดของที่นี่ เป็น รพ. เล็กๆ ประจำอำเภอ มีหมอเวรอยู่คนเดียว นั่งรอคิวด้วยความทรมาน จากอาการคลื่นไส้ และ ปวดท้องอยู่นาน จนในที่สุดก็ได้ตรวจ คุณหมอบอกว่า สาเหตุน่าจะเกิดจาก อายุครรภ์มากขึ้น กระเพาะและลำไส้ ถูกเด็กกดทับ ก็ยิ่งทำงานไม่สะดวก ทำงานได้น้อยลง ปริมาณอาหารที่ทานเข้าไปอาจจะมากเกินไป ทำให้ร่างกายไม่รับ เพราะอาหารที่ทาน ก็ทานกันสองคนกับสามี แต่สามีไม่เป็นไร ไม่น่าจะเกิดจากอาหารเป็นพิษ น่าจะเกิดจากปริมาณอาหารมากกว่า แต่ลูกยังดิ้นดี ก็คงไม่มีปัญหาอะไร เพราะลูกดึงสารอาหารจากแม่ได้อยู่แล้ว แต่แม่จะอ่อนเพลียมากเท่านั้นเอง อาการพวกนี้ เกิดได้ง่ายอยู่แล้วในช่วงอายุครรภ์แก่ๆ

หมอให้ยาแก้คลื่นไส้มาทาน ซึ่งจะช่วยเพิ่มการเคลื่อนตัวของลำไส้ด้วย, ยาเคลือบกระเพาะ และ เกลือแร่ผง ส่วนเลือดที่ออกมาตอนอาเจียน น่าจะเกิดจากการอาเจียนรุนแรง ทำให้หลอดอาหารเป็นแผล เลือดออก (แสบร้อนในคอมากเลยอ่ะ) คุณหมอแนะนำให้ทานอาหารอ่อนๆไปก่อน

กลับถึงบ้าน อาเจียนหนักอีกรอบ หมดไส้เลยรอบนี้ ทานยาแก้คลื่นไส้ เกลือแร่ คุณสามีต้มโจ้กให้ทานกับหมูหยอง ทานนิดหน่อย เพราะกลัวจะอาเจียนอีก ทานยาเคลือบกระเพาะ แล้วหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

ตื่นมาอีกครั้งตอนกลางวัน และ เริ่มท้องเสียนิดหน่อย ถ่ายค่อนข้างเหลว หลายรอบ แต่ไม่มาก สงสัยว่าลำไส้จะมีปัญหาจริงๆ กลิ่นไม่ค่อยดีเลย สรุปว่าวันนั้นทั้งวัน ทานแต่อาหารอ่อนๆ พวก โจ้ก ข้าวต้ม ครั้งละน้อย อาการปวดท้องยังมีอยู่เรื่อยๆ แต่ไม่ถี่เหมือนเดิม อาการคลื่นไส้ก็ลดลงมากแล้ว ช่วงเย็นท้องไม่เสียแล้ว แต่ก็ยังอ่อนเพลียมาก แม้จะโด้ปเกลือแร่ไปหลายซอง และได้แต่นอนเล่น อยู่ในห้องตลอดทั้งวัน

คืนนั้นหลับเร็วกว่าปกติมาก และหลับสนิทมาก ไม่ได้ตื่นมาเข้าห้องน้ำเลยตลอดทั้งคืน ลูกดิ้นก็ไม่รู้เรื่อง ตื่นมาอีกครั้งตอนหกโมงเช้า วันรุ่งขึ้น และแปลกใจที่ตลอดทั้งคืน ไม่ได้ตื่นมาเข้าห้องน้ำ (ปกติ คนท้องต้องตื่นมาเข้าห้องน้ำ คืนละหลายหน) และไม่ตื่นเพราะลูกดิ้น สงสัยว่าเค้ายังดิ้นอยู่รึเปล่า เอาืมือลูบๆท้องดู เค้าก็ดิ้นตอบมาสองครั้ง ให้เราสบายใจ แล้วก็พากันหลับต่อ

ตื่นอีกครั้งหนึ่งตอนสายๆ ของวันนี้ รู้สึกสบายขึ้นมาก ความอ่อนเพลียน้อยลงมากแล้ว มีแรงเดิน ออกมาอาบน้ำ สดชื่นขึ้น แม้จะยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ ความปวดเมื่อยตามเนื้อตัวลดลง ลองชั่งน้ำหนักดู น้ำหนักลดลงบ้าง ไม่คลื่นไส้แล้ว อาการปวดท้อง มีบ้าง แต่น้อยลงมากแล้ว อีกไม่นานคงจะหาย เฮ้อ.. ค่อยยังชั่วหน่อย ถ้าเปื่อยนานๆ เป็นห่วงว่ายัยหนูจะได้รับผลกระทบไปด้วย

บอกได้คำเดียว่า ป่วยตอนท้องนี่..สุดยอด มันทรมานเพิ่มเป็น 2 เท่าเลย และกังวลว่าลูกจะเป็นอะไรรึเปล่า ต้องอดทน พยายามรีบหาย

Create Date : 15 ตุลาคม 2549		0 comments
Last Update : 19 มิถุนายน 2555 14:03:43 น.
Counter : 471 Pageviews.
Share Tweet