|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
เปิดใจคุยกับพ่อ
นั่งเปิดใจคุยกับพ่อ...
พ่อถามถึงปัญหาเรื่องเรียน ว่าติดอะไร...ทำไมถึงไปต่อไม่ได้
นั่งอธิบาย เล่าให้พ่อฟังหมดเปลือก พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่เตือนว่าใจเย็นๆ ค่อยๆคิดค่อยๆทำ...
ก็ถามไปว่าผิดหวังหรือเปล่า ที่ไม่ได้จบตามที่หวัง
เรียนมาตั้งแต่อนุบาลยันมหา'ลัย ทั้งชีวิตไม่เคยตก แต่ดันมาตายตอนจบกับโปรเจควิชาเดียว...
พ่อก็บอกไม่เป็นไร ก็แค่วิชาแรกและวิชาสุดท้ายที่เอ็งตก มีโอกาสให้แก้ก็แก้ไป
ก็บ่นๆให้ฟัง ที่ไม่จบนี่ไม่ใช่เพราะปัญหาเรื่องงานหรอก แต่ปัญหาเกี่ยวกับคนซะมากกว่า...
พ่อก็รู้จักนิสัยเราดี เลยเตือนให้เราลงให้เขาบ้าง ทั้งๆที่จริงๆเราลงให้จนแทบจะไม่เคยขึ้นเลย มีแค่ตอนอัพ status อึดอัดใจอันนั้นแหละที่ไม่ไหว...
คุยเรื่องเรียนเสร็จก็คุยเรื่องวางแผนการเรียนการงานในอนาคตต่อ
บอกว่าช่วงวันหยุดยาวเดือนหน้า ถ้าไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนก็จะไปกรุงเทพเดือนตุลา(ช่วงงานสัปดาห์หนังสือ) พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร ถ้ามีตังค์ก็ไปเถอะ (เป็นอันว่า 2 ทริปนี้ ตูจะได้ไปแน่ๆ 1 ><)
เรื่องเรียนต่อ อยากเรียนต่อนะ แต่คงต้องหลังจากหมดภาระทั้งหลายก่อนอย่างน้อยก็ 2 ปี
ประมาณไว้ปีหน้า ถ้าน้องสาวจะไปเรียนทำอาหารที่ กทม. จะไปด้วย พ่อแม่เขาจะได้ไม่เป็นห่วง น้องก็จะได้เรียนตามที่ตัวหวัง ไม่ต้องมาพลาดโอกาสแบบเรา พ่อก็ห่วงตรงค่าครองชีพที่สูง...เราก็บอกไปว่า ไม่ต้องห่วง มีสองมือสองเท้าและสมอง ยังไงก็หางานทำได้ไม่อดตาย...ส่วนโปรเจคก็ยังกลับมาต่อเป็นระยะๆ
แล้วก็แพลนไว้ว่าหลังจากนั้นก็จะลงเกาะ ไปฝึกภาษาสักระยะ เตรียมตัวเข้าสู่ AEC จะได้หางานทำไม่ยาก
ใจจริงพ่ออยากให้รับราชการ พวก อบจ. มากกว่า พ่อมองทางถึงอนาคตด้วย
แต่เราไม่ชอบงานนั่งโต๊ะ อีกทั้งเข้าหาผู้ใหญ่ เอาใจใครไม่เป็นพอๆกับพ่อเลย โอกาสก้าวหน้าคงยาก ทำงานมาตั้งกี่สิบปี ยังเป็นแค่ลูกน้อง เงินเดือนไม่เคยถึง 5 หลักเสียที แถมเผลอๆ เจอนายที่ชอบกินของใต้โต๊ะ อาจจะเผลอปากเสียใส่ทำให้ดับอนาคตได้ง่ายๆ
นานแล้วที่ไม่ได้นั่งคุยกับพ่อป็นเรื่องเป็นราว
พ่อแม่ปล่อยเราออกจากกรอบตั้งแต่เราเริ่มเข้ามหาลัย
หางานทำส่งตัวเองเรียนได้ ก็ไม่ได้ยุ่งเรื่องส่วนตัวของเราเท่าไหร่นัก
มีแต่เราที่ชินกับกรอบเดิมๆ เลยกลายเป็นเราเสียเองที่ขีดกรอบให้ตัวเอง
กำหนดให้ตัวเองเดินไปในกรอบที่ตัวเองสร้างขึ้น...
อย่างน้อยมันก็ช่วยให้เราอุ่นใจว่ากรอบนี้จะไม่ทำให้คนข้างหลังต้องห่วง ต้องผิดหวัง
| Create Date : 09 มิถุนายน 2556 |
| Last Update : 9 มิถุนายน 2556 0:33:44 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 487 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เน นริลิน สาวใต้วันเสาร์ ราศีกรกฎผู้มีอารมณ์อ่อนไหวง่าย
บทจะเย็นก็เย็นเป็นภูเขาน้ำแข็ง บทจะร้อนก็ปะทุเป็นภูเขาไฟ
ติสส์แตกเป็นพักๆ
วิ่งไล่ตามความฝันไม่ย่อท้อ
เหนื่อยก็แค่นั่งพัก ก่อนจะวิ่งตามฝันต่อ
บ้าๆบ๊องไปนิด...
แต่ความจริงใจก็มีเต็ม 100 นะเออ^^
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เหมือนมาก - -" เล่นเอาเซ็งอ่ะค่ะ ไปฝึกงานมา เค้าก็ทาบทามอยากให้ทำต่อ พอโทไปคุยกับแม่ เอ้าาา อยากให้กลับไปเป็นปลัดซะงั้น - -"