ธรรมปฏิบัติจากฆราวาสเขียนเป็นสิ่งที่ยอมรับได้ยากในสังคมไทย ผมรู้ได้จากที่เขียนใน blog ผมได้พบกับการก่อกวนใน blog การเขียนเหน็บแนม กระแหนะกระแหน ตำหนิการการปฏิบัติที่ผมเขียนใน blog ว่าผิดทาง เขียนแบบคาดเดาเอา ไม่รู้จริง ให้ผมหยุดเขียนแนวนี้ได้แล้ว และไปโมทนาสาธุแนะนำการปฏิบัติสมาธิแบบฤาษีให้กับผมอีกว่านี่คือทางที่ถูกต้อง ...
บทความใน blog จึงเกิดขึ้นมา เพื่อแบ่งปันประสบการณ์ในการภาวนา แก่ผู้อื่นที่กำลังเดินทางในสายแห่งอริยมรรคนี้
เมื่อท่านได้เข้ามาอ่านข้อเขียนใน blog กรุณาอย่าได้เชื่อผมจนกว่า ท่านได้ทดลองปฏิบัติแล้วและพิสูจน์ด้วยตัวท่านเอง
**กรุณา .อย่า.ได้บริจาคเงินให้ blog ผมทาง e-wallet ครับ **
1. จงใจเพ่งภายนอกกายโดยใช้สายตา เช่น เพ่งกสิณ
2. จงใจเพ่งกายโดยส่งจิตไปเพ่ง เช่น เพ่งลมหายใจที่ปลายจมูก เพ่งท้องดูพองยุบ
3. จงใจเพ่งอารมณ์ 6 โดยส่งจิตไปเพ่ง เช่น รู้สึกถึงอาการกายต่าง ๆ
4. ไม่จงใจเพ่งอารมณ์ 6 แต่เป็นการระลึกรู้ได้เองของจิตที่มีกำลัง
ข้อ 1 และ 2 ผมไม่แนะนำให้ทำ
ข้อ 3 แนะนำสำหรับมือใหม่ในการภาวนา ใช้ในการฝึกฝน
ข้อ 4 จะปฏิบัติได้เองในมือเก่าที่ชำนาญแล้ว มือใหม่จะทำไม่ได้หรือ
ทำไม่ไ้ด้เลย