เอาใจช่วยและมาให้กำลังใจ ให้เขียนเถอะ ค่ะ เล่าเถอะค่ะ เพราะสิ่งที่คุณจะเขียนและเล่า เชื่อว่าเกิดจากจิตที่คิดดี แค่มีจิตที่คิดดี คุณก็มีความสุขแล้วค่ะ
สำหรับคำเยอะเย้ยเหยียดหยัน นั้นมีแน่ แต่ให้มองว่า เขาเหล่านั้นคือครู ที่มาทดสอบเรา ว่าเรายังมุ่งมั่นที่จะเดินต่อไปในทางที่ขรุขระทางนี้ไหม
ยิ่งมีครูมากเท่าไหร่ หากเราผ่านได้เราก็แข็งแกร่งมากเท่านั้น
สิ่งดีดี ทำต่อไปเถอะค่ะ ฟ้ามีตา

เป็นคนหนึ่งที่เข้ามาอ่านค่ะ

อนุโมทนาครับคุณ มนสิการ ผมก็เป็นคนหนึ่งซึ่งเคยหลงครับ ปฏิบัตมาก็นานไม่มีอะไรคืบหน้า แต่ในห้องศาสนานี้ทำให้รู้ว่าผู้ให้กำลังใจก็ยังมีอยู่ และผู้นำธรรมมะดีๆเดือนใจก็มีมากครับ พวกเราชาวพุทธยังไงเสียการดิ้นรนออกจากทุกข์ของพวกเราก็ยังมีค่าครับ ทางหลุดพ้นนั้นเราค้นหาไปด้วยกันครับ ใครพบก่อนอย่าลืมอนุเคราะห์ส่งเสริมกันนะครับ สาธุ สาธุ สาธุครับ

เขียนต่อไปนะคะ. ติดตามอ่านทุกตอน. ทำให้เข้าใจการปฏิบัติมากขึ้นและพริ้นออกมาเพื่อเก็บไว้อ่านซำ้ๆอีกและเผื่อให้เพื่อนๆได้อ่านถ้วนหน้ากันด้วย ไว้โอกาสต่อไปจะมีปัญหามาขอคำชี้แนะนะคะ

ดีครับ.....

ครั้งพระพุทธเจ้าตรัสรู้ ท่านคิดว่าอาจไม่มีคนรับทราบได้
แต่ท้าวมหาพรหม ได้มาอาราธนา
ดอกบัวมีสี่เหล่า ( ประมาณนี้ค่ะ)

การอุทิศประสบการณ์การปฏิบัติธรรม คือการให้ทาน
"ธรรมทาน" ที่ไม่ระบุผู้รับ และเจตนาสาธารณะ

ลางเนื้อชอบลางยา
หนทางเดินหลายสาย มุ่งสู่จุดหมายเดียวกันค่ะ

เข้ามาอ่านอยู่เรื่อยๆ ขอบคุณครับ

เมืองไทยเป็นด่านทดสอบภูมิปัญญาของจิตวิญญาณต่างๆทุกภพภูมิ เลวสุด ถึง ดีสุด เข็นครกขึ้นเขาว่ายากแล้ว เข็นคนขึ้นเขายากที่สุด ธรรม เป็น ของโลก เมื่อก่อนเราก็ยึดคำว่าประเทศมาก ถ้าธรรมจะเจริญเต็มที่ความยึดติดในการเป็นประเทศจะต้องน้อยลง

สาธุ .. มาขออนุโมทนาบุญด้วยจ๊ะ

อย่าเลิกนะคะ ตามอ่านอยู่ และพยายามปฏิบัติ
เขียนได้ดีอธิบายแล้วเข้าใจง่าย อยากให้เขียนเป็นหนังสือ
วิธีปฏิบัติ หรือเปิดคอร์สสอนเลยค่ะ
เข้าใจเจตนาดีของคุณนมสิการ ตอนนี้เร่มต้นไม่ค่อยมีอะไรถามค่ะ
สาธุ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ติดตามคุณนมสิการ มาได้เกือบหกเดือนแล้วค่ะ ไล่ตามอ่าน จนเหนื่อย ยังไงก็อนุโมทนาบุญนะคะ

สู้ๆ ค่ะ สู้ต่อไป

ดิฉันเองก็เป็นอีกหนึ่งคนที่กำลังเดินมาบนทางเส้นทางนี้ และขอเป็นกำลังใจให้แด่ผู้ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ที่กำลังหาทางออกจากวังวนของวฏสังสารที่ไร้วันวันจบสิ้นแห่งนี้กับทุกๆคนค่ะ...

ดิฉันเพิ่งเข้ามาพบเว็บนี้ได้เดือนเศษ ยังคิดเลยว่าเป็นบุญวาสนา เมื่อวานยังไปแนะนําให้พี่คนหนึ่งเปิดอ่านแล้วบอกให้พี่เขาบอกต่อด้วย เขียนต่อเถอะค่ะ มีคนที่เขา appreciate จริงๆ ขอบคุณในความกรุณาที่ยิ่งใหญ่
ที่ให้ธรรมะระดับนี้เป็นทาน คนที่อ่านแล้วเข้าใจก็มีนะคะ

ผมไม่จะหยุดเขียนเรื่องใน blog
แต่ผมจะเขียนน้อยลงกว่าเดิม คือ นาน ๆ จะเขียนสักเรื่องหนึ่ง
แต่ถ้ามีคนถามปัญหาแล้วผมเห็นว่าดีสำหรับผู้อื่น
ผมจะนำมาเขียนให้ผู้อื่นได้อ่านด้วย

เมื่อเขียนเรื่องน้อยลง ผมจะให้เวลากับการภาวนาให้มากขึ้น
ซึ่งผมคิดว่า น่าจะเป็นประโยชน์ต่อคนอื่นด้วยเช่นกัน
ถ้าผมภาวนาแล้วมีความรู้ ความเข้าใจที่มากขึ้น
ผมก็ยังนำมาเขียนให้อ่านกันอยู่เช่นเดิมครับ

ที่มีคนเข้าพูดกันว่า ภาวนายากตรงจุดเริ่ม และ จุดปลาย
ผมว่านี่เรื่องจริงทีเดียว แต่กลาง ๆ นี้จะไม่ยากครับ
ถ้าใครเริ่มจุดเริ่มได้แล้ว คือ เห็น ความคิด/อารมณ์จิตปรุงแต่งได้แล้ว

ในฐานะเป็นลูกศิษย์คนนึงของคุณนมสิการ อยากจะบอกว่ากราบขอบคุณมากๆ ที่มีบล๊อคนี้ที่ทำให้เข้าใจวิธีการปฏิบัติค่ะ

ติดตามอ่านมาตลอดค่ะ

สา....ธุ...รีบเดินทางต่อเลยค่ะคุณนมสิการ...ตั้งไข่ขอเป็นกำลังใจให้...สุดๆ เลยนะคะ...คุณนมสิการเสียสละมาเพื่อพวกเราเยอะแล้ว..ทิ้งรอยเอาไว้ให้พวกเราเดินตามก็ไม่ใช่น้อย...ทุกบทความที่เขียนไว้เปรียบเสมือนมีพี่เลี้ยงคอยชี้แนะระหว่างการเดินทางด้วย แถมเปิด"ห้องรับแขก"เอาไว้ยามที่คนเดินทางหกล้มด้วย...เท่านี้...ก็ไม่รู้จะขอบคุณอย่างไรแล้ว...ตั้งไข่รู้จักคุณนมสิการเกือบสองเดือนแล้วค่ะ และตลอดเวลาสองเดือนที่ผ่านมาไม่มีวันไหนที่จะไม่เปิดอ่านบทความของคุณนมสิการ เพราะอ่านแล้วต้องฝีก (เหมือนมีครูคอยกระตุ้นอยู่ค่ะ) ...อ่านแล้ว...อ่านอีก...แล้วก็เอาไปบอกกับ แม่..ลูก (8 ขวบค่ะ) ลูกน้อง..คนใกล้ตัว ให้เค้าปฏิบัติตามด้วย และก็จะบอกต่อๆ ไปด้วยค่ะ...แม่ชอบมากๆ ค่ะ..เพราะเค๊ารู้สึกได้ถึงความเย็น...สงบ...ที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต....และมีอีกหลายชีวิต..ที่รู้จักและรู้วิธีปฏิบัติตามที่คุณนมสิการได้พร่ำสอนไว้..ผ่านการบอกเล่าของตั้งไข่ (ตั้งไข่ว่ามีอีกหลายคนที่ทำแบบนี้ค่ะ).....และเมื่อคุณนมสิการเดินทางถึงที่สุดแห่งทุกข์...หรือพบเห็นอะไรระหว่างการเดินทาง...ตั้งไข่มั่นใจว่าคุณนมสิการจะส่องไฟมาให้ผู้ที่เดินตามอยู่ข้างหลังอย่างแน่นอนค่ะ...สาธุ

ส่วนหนึ่งที่เข้ามาสมัครที่นี่ก็เพราะจะได้อ่าน Blog ของอาจารย์บ่อยๆ แล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆ เห็นควรว่าน่าจะบอกไว้สักหน่อยค่ะ

ทุกครั้งที่เข้าห้องศาสนา ก็จะมองหาบทความของคุณนมสิการก่อนทุกครั้ง ถึงแม้จะเพิ่มเริ่มต้นคลาน ยังคลำอะไรได้ไม่ถูก แต่ก็ได้อาศัยบทความของคุณนมสิการเป็นเครื่องนำทางไป
ต้องขอบพระคุณมากๆที่เมตตาเล่าประสบการณ์ สอนความรู้ต่างๆเป็นธรรมทาน หวังว่าสักวันจะได้พบแสงสว่างด้วยคนค่ะ

เริ่มยากจริงๆครับ ไม่แน่วแน่พอ ไม่รู้จะสร้างอุบายยังไง ให้ตัวเองมั่นในทางเส้นนี้ได้!!

ผมจำเป็นต้องปิดการเขียนของท่านผู้อ่าน เนื่องจากกฏหมายอินเตอร์เนท
ที่อาจมีสิ่งผิดกฏหมายใส่เข้ามาใน blog

ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่
asknamasikarn@gmail.com

หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน