|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
คำสัญญาภาค 2 ตอนที่ 4 - 2 วันพักร้อน - ฉันหายงอนแล้วทรามวัย
คำสัญญาภาค 2 ตอน....วันพักร้อนเธอจะงอนไปถึงไหน
ตู๊ด..... ตู๊ด.... เขาตัดสายทิ้ง
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ชั้นยังพูดไม่จบเลย <เฮ้อ..เค้าเป็นอะไรของเขาน่ะ > เธอบ่นกับตัวเอง
รุ่งเช้าขณะที่เธอเตรียมตัวจะกินข้าว เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น เธอลุกขึ้นไปเปิดประตู และเธอก็ต้องตกใจเมื่อได้พบกับร่างของชายหนุ่มยืนโชว์ใบหน้าที่ดูบึ้งตึงเบียดบังบังความหล่อที่มีอยู่ไปจนหมด เขายืนประจัญหน้าด้วยชุดเสื้อยืดแขนยาวมีฮู๊ดและสวมกางเกงตัวโปรดตามสไตล์คิมฮยอนจุง ด้านหลังสะพายเป้พร้อมหิ้วถุงที่เต็มไปด้วยน้ำดื่มและขนมขบเคี้ยว
เขาเอ่ยปากบอกกับเธอว่าจะไปพักร้อนกับเธอด้วย เธออดแปลกใจแต่ ก็ลึกๆในใจแล้ว เธอมีความสุขมากที่รู้ว่าเขาเดินทางไปเที่ยวกับเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาและเธอไปเที่ยวด้วยกันนับตั้งแต่วันที่พวกเขาตกลงใจจะลองคบกัน เธอยิ้มไม่หุบและประทับใจที่เขาพยายามจัดแบ่งเวลาเพื่อที่จะไปทริป ครั้งนี้กับเธอ ครั้งแรกที่ได้พบเค้าที่หน้าประตูเธอรู้สึกมีความสุขจริงๆ แต่เวลา ณ ขณะนี้บอกตรงๆ เธอชักไม่แน่ใจซ่ะแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น และ เขาเป็นอะไรไป ใครทำให้เขาหงุดหงิดได้เพียงนี้ สีหน้าที่ดูหงุดหงิดตั้งแต่เมื่อเช้าจนจะเดินทางมาถึง Boseong แล้วก็ยังมีทีท่าว่าจะหายด้วยซ้ำ
เธอถามสาเหตุจากเขาว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขากลับนิ่งเงียบไม่ตอบหนำซ้ำยังเมินหน้าหนีไปอีก ส่วนเธอก็ยังไม่ลดละความพยายามที่จะถามจนในที่สุดเขาก็หันมาถามเธอ
คุณไม่รู้จริงๆหรือ
ฟังจากน้ำเสียงของเขาตอนนี้แล้ว เป็นใครก็ต้องรู้ว่าเขากำลังหงุดหงิดมากแค่ไหน แต่สิ่งที่น่าแปลกใจมากที่สุดก็คือ ฮวางโบ ฮเยจุง คือสาเหตุที่ทำให้เขาหงุดหงิดนั่นเอง
เธอพยายามแกล้งแหย่เพื่อให้เขาอารมณ์ดี ไม่ว่าจะเป็นการพูด หยอกล้อหรือ อ้อนก็ตามแต่ก็ไม่เป็นผล สิ่งที่ได้รับจากเขาก็คือใบหน้าที่ไร้อารมณ์ปราศจากคำพูดใดๆ เมื่อไม่ได้ผลเธอจึงเริ่มง้อและถามสาเหตุแต่ก็ยังไม่เป็นผลสำเร็จอีก
เธอพยายามที่จะง้อเขาแล้ว ชวนคุยก็แล้ว อ้อนก็แล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล ความอดทนของเธอเริ่มหมดแล้ว ตอนนี้เธอเริ่มโมโหขึ้นมาบ้าง ก่อนจะพูดขึ้นว่า
นี่ คิมฮยอนจุง มันไม่มากเกินไปหน่อยหรือ ถ้าเธอไม่อยากจะมา ก็ไม่เห็นต้องมาเลย ชั้นไม่ได้บังคับอ้อนวอนให้เธอมากับชั้น ทำไมเธอต้องมาแสดงสีหน้าออกอาการบึ้งตึงใส่ชั้นตั้งแต่เช้าจนป่านนี้ก็ยังไม่หายอีก เธอเป็นอะไรของเธอ !!!! เธอถามด้วยความโมโหพร้อมกับจ้องหน้าก่อนจะพูดต่อ
ขอโทษก็แล้ว ง้อก็แล้ว เธออยากจะให้ชั้นทำอะไรอีก ว่ามา เธอถามในขณะที่ยังคงมองหน้าเขาอยู่
ฮยอนจุงมองกลับด้วยสายตาที่ไม่พอใจเช่นกัน ฮวางโบเองตอนนี้ก็ไม่หลบสายตาเขาด้วย <เอาเลย เป็นยังไงก็เป็นกัน ผู้ชายอะไรขี้งอนชะมัด... >
ตอนนี้สถานะการณ์เริ่มตรึงเครียด ต่างฝ่ายต่างจ้องหน้า และไม่มีทีท่าว่าใครจะเป็นฝ่ายหลบไป แต่ในที่สุดฮยอนจุงเป็นฝ่ายเอ่ยปากขึ้นมาก่อน
ทำไมผมจึงหงุดหงิด คุณไม่รู้จริงๆหรือแกล้งไม่รู้ น้ำเสียงยังคงตรึงเครียด
ก็ชั้นบอกไปหมดแล้ว นั่นมันยังไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้เธอหงุดหงิดอีกหรือ เธอถามด้วยความสงสัย
และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้น ฮยอนจุงคว้าข้อมือเธอและจ้องเธอที่กำลังอยู่ในอาการตกใจกับท่าทีของเขาตอนนี้
โอ๊ย เธอจะทำอะไรเนี่ย ชั้นเจ็บน่ะ เธอร้องออกมา
เธอพยายามสะบัดให้หลุดพ้นพันธนาการของเขา แต่ก็ไร้ผล ตรงกันข้ามกลับยิ่งทำให้เขาบีบข้อมือแน่นขึ้นไปอีก
ทำไมคุณถึงไม่บอกผมว่าคุณจะไปพักร้อน ฮึ เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอ
ก็ชั้นเห็นว่าตอนนี้เธองานยุ่งมาก ไหนจะต้องเตรียมอัลบั้มชุดใหม่ ไหนจะต้องไปออกรายการโชว์อีกหลายรายการ ชั้นเลยคิดว่าเธอคงไม่มีเวลาไปกับชั้นแน่นอน.....
เธอตอบออกไปในขณะที่เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้อีก หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรงอีกแล้ว ครั้งนี้เธอไม่แน่ใจว่ามันเต้นแรงด้วยความกลัวหรือว่า...
นั่นมาเป็นหน้าที่ของผมที่จะเป็นคนบอกเองว่า จะไปได้ หรือ ไม่ได้ เขาตอบด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดพร้อมๆกับขยับหน้าเข้ามาใกล้อีก
เธอพยักหน้าและเริ่มเข้าใจแล้วว่า สาเหตุจริงๆที่เขาไม่พอใจและหงุดหงิดใส่เธอคืออะไร แต่เธอก็นึกไม่ออกอยู่ดีว่าเพราะเหตุใดเขาจึงได้หงุดหงิดมากมายได้ขนาดนี้ แต่ก็ช่างเหอะ ไหนๆก็ไหนๆ เธอจึงพูดออกมาว่า
โอเค มันเป็นความผิดของชั้นเอง เธอก้มหน้าตอบออกไป
แล้วยังไงต่อ....
ฮ๊า !! ยังไงต่อ อะไรเนี่ย ยังมีอีกเหรอ เธอถามด้วยความรู้สึกขบขัน
แล้วถ้าวันนี้ผมมากับคุณ คุณจะไปกับใคร..ช่วยบอกผมหน่อยซิ เขาถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
ทุกคนที่โทรมาคุยกับชั้น ชั้นก็ชวนหมดทุกคนน่ะแหล่ะ เพราะชั้นคิดว่าพวกเค้าก็คงอยากจะไปพักร้อนกับฉันเหมือนกัน แต่เสียดาย....ที่พวกเขาไม่ว่างกันเลยซักคน และ อีกอย่างเวลาก็อาจจะกระชั้นชิดเกินไป แต่ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร ชั้นก็ไปเที่ยวของชั้นคนเดียวก็ได้ เธอตอบออกมาตรงๆ เพราะนี้เป็นนิสัยของเธออยู่แล้วที่เธอมักจะไปเที่ยวพักผ่อนทันทีที่มีโอกาส ก็เท่านั้น เธอคิดแบบนี้จริงๆ
ผมคงไม่หงุดหงิดหรอกนะ ถ้าหากคุณจะชวนเพื่อนผู้หญิงของคุณไปด้วย แต่ว่า.....ทำไมคุณต้องชวนผู้ชายไปด้วย ฮึ บอกผมให้เข้าใจหน่อยซิ เขามองหน้าเธอด้วยสายตาที่แสดงออกว่าหึงเธอมากมาย
ก็ใช่...ว่าแต่เธอรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ใครบอกเธอ เธอถามเขา
เธอไม่ปฏิเสธว่าเธอชวนเพื่อนไปจริงๆ แต่ถึงแม้จะเป็นผู้ชาย มันก็ไม่เห็นแปลกอะไร เพราะส่วนมากผู้ชายที่เธอรู้จักก็มักจะเป็นรุ่นน้องหรือเพื่อนๆที่สนิทในวงการเท่านั้น ว่าแต่ เธอสงสัยจริงๆว่าเค้ารู้เรื่องนี้ได้ยังไง ????
นี่คุณกำลังจะบอกผมว่าคุณได้วางแผนล่วงหน้าไว้แล้วใช่มั๊ยว่าคุณจะไปเที่ยวกับผู้ชาย เขาส่งสายตาดุดันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเธอจริงๆ
โอ๊ะ ไ..ม่...ไม่ใช่อย่างนั้น เธอปฏิเสธ ในเมื่อสายตาเขาออกจะดุดันและน่ากลัวขนาดนี้ <ไม่อยากจะคิดเลยจริงๆว่าถ้าชั้นตอบว่า ใช่ อะไรจะเกิดขึ้น >
คุณฟังผมน่ะ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ไม่สิ นับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป คุณจะต้องบอกผมก่อนทุกครั้งที่คุณจะไปเที่ยวหรือพักร้อน ,ห้ามไปกับผู้ชายอื่นไม่ว่าใครก็ตาม และไม่ต้องโทรชวนผู้ชายด้วย เข้าใจมั๊ย เขาออกคำสั่งกับเธอด้วยสีหน้าจริงจัง
อืมเ..เข้าใจแล้ว ฮวางโบตอบ
อันที่จริงหากนับกันจริงๆแล้ว เธอก็ถือว่าเป็นรุ่นพี่และโตกว่าด้วย แต่ทำไมเธอจึงต้องยอมอ่อนข้อให้กับผู้ชายคนนี้ด้วย เธอไม่แม้แต่จะโต้เถียงหรือแก้ตัวอีก ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ
ตอนนี้เธออารมณ์ดีขึ้นหรือยัง นี่เป็นการออกเดทและพักร้อนครั้งแรกของพวกเรานะ เราควรจะนั่งรถกินลมชมวิวที่สวยงามตามข้างทางไม่ใช่หรือ ฮึ ฮยอนจุง เธอทำให้เขาหายหงุดหงิด ด้วยการซุกตัวเบียดเค้าพร้อมๆ กับเกาะแขนของเขาซึ่งอัดแน่นไปด้วยกล้าม พลางหันหน้ามองดูวิวที่สวยงามตลอดข้างทาง
โอกาสที่เราจะได้เจอหรือเที่ยวด้วยกันก็แสนจะยากเย็น แล้วทำไมเราสองคนจึงต้องมาเสียเวลาหรืออารมณ์เสียกับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องแบบนี้ด้วยล่ะ เธอไม่เสียดายเวลาเหรอ เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
ในที่สุดฮยอนจุงก็ต้องเป็นฝ่ายตามใจหญิงสาวที่เค้ารัก ที่ขณะนี้ได้นั่งอยู่ข้างๆเขาแล้ว ใครจะกล้าโกรธคนที่น่ารัก น่าทนุถนอมเปี่ยมล้นไปด้วยความอบอุ่นได้ลงคอ
เขาก้มหน้ามองเธอพร้อมๆ กับดันศรีษะของเธอด้วยความทนุถนอมมาซบไหล่อันอบอุ่นของเขา ตอนนี้ความหงุดหงิดของเขาหายไปมีเพียงความสุขเท่านั้นที่มาแทนที่ เขายิ้มอย่างมีความสุขจนเห็นได้ชัด
ว่าแต่ ชั้นสงสัยจริงๆน่ะ ว่าเธอรู้ว่าชั้นจะไปพักร้อนมาจากไหน ใครเป็นคนบอกเธอหรือ ฉันอยากรู้จริงๆ เธอเก็บความสงสัยอดถามเขาไม่ได้จริงๆ
เขาก้มหน้าลงมามองเธออีกครั้งก่อนจะพูดว่า ตอนนี้เราก็อยู่ด้วยกันไม่ใช่หรือ ใครเป็นคนบอกผมหรือไม่ มันไม่สำคัญ สำคัญแต่ตอนนี้....มีแค่คุณกับผมเท่านั้นก็พอไม่ใช่หรือ เขาเฉไฉพูดเรื่องอื่น
เฮ้อ ไม่มีประโยชน์ที่จะถามผู้ชายปากแข็งคนนี้เลยจริงๆ เธออ่อนใจที่จะถาม เธอไม่สนใจอีกแล้ว เพราะตอนนี้มีเพียงเราสองคนจริงๆด้วย
โปรดติดตามคำสัญญาภาค 2 ตอนที่ 5
ท้ายบท
Boseong Country (Boseong-gun) เป็นสถานที่ท้องเที่ยวที่อยู่เกาหลีใต้ ซึ่งเป็นสถานที่มีชื่อเสียงเรื่องปลูกชาเขียว เครดิต
//en.wikipedia.org/wiki/Boseong
หมายเหตุจากยาย(นาจา)
ตอนที่แปลบทที่ 4 1 จบ ในใจคิดว่า จะต้องมีใครมาถามแน่ๆเลยว่าจุง โกรธโบเรื่องอะไร หรือเป็นเพราะมินนี่ หรือเป็นเพราะคนนั้นคนนี้ ยายก็ไม่รู้จะตอบยังไงนะ แต่ก็หวังใจว่าเมื่อได้รู้สาเหตุที่จุงโกรธก็คงจะทำให้ยิ้มออกกันได้ใช่หรือเปล่า (คนแปลยังยิ้มเลย)
เพื่อเป็นการต้อนรับการปิดโหวตนิยามและ ปก คำสัญญา ยายจึงขอพื้นที่ตรงนี้มาลงฟิคตอนนี้ให้เพื่อไม่อยากให้ค้างคาใจกันไปอีก 1 คืน (ขอสารภาพว่ายายต้องคาใจเกือบ 2 อาทิตย์เชียวนะกว่าจะรู้สาเหตุ)
หวังจัยว่าคงจะชอบนะคะ แล้วพรุ่งนี้ก็จะเป็นหน้าที่ของน้อง ญ มือแปะฟิคคนเดิมที่จะมาลงเรื่องใหม่ คู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์
ป.ล 1. ชื่อตอนของต้นฉบับภาษาอังกฤษคือ vacation แต่ยายขออนุญาตนำมาแก้เพื่อให้เข้ากับเนื้อหานะคะ อย่าซีเรียส
ป.ล. 2 อย่าลืมปรับโหมดการอ่านด้วยนะคะ เด๋วจะงง ยาย(นาจา)
Create Date : 24 มีนาคม 2553 |
|
19 comments |
Last Update : 24 มีนาคม 2553 22:54:28 น. |
Counter : 702 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: joy&yoo IP: 112.143.7.239 24 มีนาคม 2553 22:04:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: hunny IP: 203.144.144.164 24 มีนาคม 2553 22:16:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: แป๋ว (put123) IP: 125.25.241.221 25 มีนาคม 2553 7:32:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: rjumma ชม IP: 125.24.198.160 25 มีนาคม 2553 9:12:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: mae_moozaa IP: 118.175.84.52 25 มีนาคม 2553 15:51:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: สายลับ IP: 203.144.144.164 25 มีนาคม 2553 21:52:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: wa..wa IP: 202.149.97.71 27 มีนาคม 2553 7:33:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: May maY IP: 58.11.86.36 27 มีนาคม 2553 17:41:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: my_angel IP: 58.10.71.184 29 มีนาคม 2553 15:11:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: joy&yoo IP: 114.128.164.57 3 เมษายน 2553 1:51:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: joy&yoo IP: 222.123.3.106 6 เมษายน 2553 11:08:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: VioleTa 7 เมษายน 2553 17:24:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: ภา IP: 118.173.50.37 18 เมษายน 2553 22:28:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: แฟนคู่จุงโบ IP: 202.176.68.41 24 เมษายน 2553 23:31:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยาย(นาจา) IP: 115.67.125.19 27 เมษายน 2553 19:41:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: Moddy IP: 124.157.182.62 28 เมษายน 2553 21:51:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: 1985pumpui IP: 125.25.69.110 16 พฤษภาคม 2553 19:17:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: kanjabo IP: 192.168.182.178, 124.122.247.124 30 พฤษภาคม 2553 13:27:25 น. |
|
|
|
| |
|
"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"
|
|
|
|
|
|
|
|
....ฉันหายงอนแล้วทรามวัย
นาจา...เราอ่านชื่อเรื่องที่คุณตั้งชื่อให้ใหม่แล้วรู้สึกเขินๆยังไงไม่รู้เนอะ เขินเพราะไม่ใช่วัยของเรา หรือเขินที่จุงกะโบหวีทกันก็ไม่รู้ แต่น่ารัก น่ารักนะ เราอ่านไปยิ้มไป คนข้างตัวเค้าว่ายังไม่หายบ้าอีกเหรอ ขอบคุณนะที่แปลมาให้อ่านน่ารักดี อ่านแล้วมีความสุข คิดถึงตอนเป็นวัยละอ่อนเลยละ