ยามซากุระร่วงโรย / 5 Centimeters Per Second

ช่วงนี้กำลังติดใจนิยายสัญชาติญี่ปุ่น หลังจากที่ได้อ่านยาคุโมะ นับสืบวิญญาณ จนเพ้อไปหลายวัน อีนที่จริวแล้ว สมัยก่อนก็ชอบอ่านนิยายณี่ปุ่นมาก มีนักเขียนดีๆ อยู่หลายเรื่อง แตไม่รู้ทำไมถึงห่ายหายไปได้เป็น 10 ปี อาจจะเป็นเพราะมัวแต่ไปอ่านนิยายภาษาอังกฤษเพราะอยากฝึกภาษาซะละมั้ง

เห็นรูปเล่มน่ารักดี เลยหยิบมาอ่านซะหน่อย

ยามซากุระร่วงโรย...เพียงเสี้ยววินาที ระยะห่างของเขาและเธอก็เปลี่ยนไปตลอดกาล

เรื่องนี้เคยทำเป็นอนิเมชั่นมาก่อนจนเป็นที่นิยมเป็นอย่างมาก เลยนำมาทำเป็นฉบับนิยายให้อ่านกัน เรื่องราวของเด็กชายและเด็กหญิงคู่หนึ่งที่มีองค์ประกอบพื้นฐานใกล้เคียงกันมาก ทั้งการย้ายโรงเรียนบ่อยเนื่องจากหน้าที่การงานของพ่อ ความเหงา ความโดดเดี่ยว เข้ากับเพื่อนๆ ในชั้นไม่ค่อยได้ บ้านอยู่ละแวกใกล้เคียงกัน และมีความเข้าอกเข้าใจกันได้เป็นอย่างดี

โทโอโนะ ทากากิ ได้ย้ายเข้ามาเรียนที่โตเกียวตอนประถม 4 และได้พบกับอาการิ เด็กสาวร่วมชั้นที่เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนที่นี่ได้เพียงปีเดียว ทั้งสองเข้ากันเป็นอย่างดี เพราะพ่อของทั้งสองย้ายที่ทำงานบ่อยทั้งคู่ หลังเลิกเรียนก็กลับบ้านพร้อมกัน และทุกครั้ง อาการิมักจะมีคำถามประเภทสถิติคอยถามทากากิทุกครั้ง เช่น ฝนตกเฉลี่ยแล้วกี่เม็ดต่อวินาที หรือกลีบซากุระตกกี่ใบต่อวินาที เป็นต้น และทั้งสองได้สัญญากันว่าจะสอบเข้าเรียนต่อมัธยมต้นที่เดียวกัน แต่แล้วก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เมื่อเด็กหญิงจะต้องย้ายไปเรียนที่จังหวัดอื่นเนื่องจากงานของพ่อเธอ ทำให้ทั้งสองต้องห่างไกลกัน

ด้วยความคิดถึงและผูกพัน ทั้งสองติดต่อกันทางจดหมายเรื่อยมา ด้วยความคิดถึง เด็กชายวัย 13 ได้นัดเจอเด็กหญิงโดยนั่งรถไฟไปหา ทั้งสองได้จูบกันเป็นครั้งแรกและเป็นครั้งสุดท้ายที่ทั้งสองจะได้พบกัน เพราะทากากิก็ต้องย้ายจากโตเกียวไปยังเกาะเล็กๆ ที่อยู่ห่างไกลเนื่องจากงานของพ่อเช่นเคย

เวลาผ่านไป 15 ปี ทั้งสองต่างดำเนินชีวิตของตัวเอง ผิดแต่ที่คนนึงยังติดอยู่กับความผูกพันสมัยเด็กจนก้าวต่อไปข้างหน้าไม่ได้ ถึงแม้ที่ผ่านมาจะมีคนเข้ามาในชีวิตแต่ก็ไม่สามารถไปได้ตลอดรอดฝั่ง ในขณะที่อีกคนกลับคิดว่าสิ่งนั้นคือความผูกพันสมัยเด็ก และมีความร้กจนถึงขั้นแต่งงาน สุดท้าย ทั้งคู่ก็กลับมาเจอกันอีกครั้งหลังจากไม่ได้เจอกันมานานแสนนาน

พออ่านเรื่องนี้แล้ว เห็นมุมความนึกคิดของฝ่ายชายมากกว่าฝ่ายหญิงซะอีก ยิ่งตอนจบที่กลับมาเจอกันอีกครั้งทำให้คิดถึงหนังเรื่อง แฟนฉัน ขึ้นมาซะงั้น เป็นหนังที่ชอบมาก หนังสือเล่มนี้ก็ชอบมากเหมือนกัน อ่านแล้วกินใจและลึกซึ้งอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกได้ว่าคนญี่ปุ่นนี่เขียนหนังสือได้ดีจริงๆ ถ้าชอบแนวน้ำตาไหลข้างในก็แนะนำเลยค่ะเรื่องนี้

แต่มีนักเขียนคนนึงค่ะที่อ่านยังไงก็ไม่เก็ท.... ฮารุกิ มูราคามิ!

Create Date : 02 ตุลาคม 2557		3 comments
Last Update : 2 ตุลาคม 2557 15:08:18 น.
Counter : 1985 Pageviews.
Share Tweet