กันยายน 2555

นิยายแฟนตาซีระหว่างมนุษย์สาวและแวมไพร์ที่ครองใจสาวๆ ทั่วโลก โด่งดังจากนิยายจนมาเป็นหนังก็เป็นที่คลั่งไคล้เกินคาด ส่งผลให้พระ-นางหน้าใหม่กลายเป็นดาราดังภายในชั่วข้ามคืน

ฉันลังเลอยู่นานว่าจะเขียนรีวิวเรื่องนี้ดีหรือไม่ เพราะเสี่ยงในการโดนบรรดาแฟนคลับเม้นท์จนบล็อคเจ๊งกันไปข้าง แต่ก็อย่างที่บอกไว้ในตอนต้น ได้แต่บอกตัวเองว่านี่เป็นบล็อคของฉัน และเป็นความคิดเห็นของฉันล้วนๆ ความตั้งใจที่จะรีวิวหนังสือทุกเล่มที่ได้อ่านมาและอยากจะแชร์ให้กับคนอื่นมีมากกว่า อีกอย่าง ฉันเชื่อว่าคนเราคงจะมีหนังสือที่ทั้งชอบและไม่ชอบอยู่ด้วย ไม่มีใครที่ซื้อหนังสือมาแล้วจะชอบไปหมดทุกเล่มหรอก มันต้องมีหยิบพลาดซื้อพลาดกันมั่งแหละ ว่ามะ

ฉันได้ดูหนังก่อนอ่านหนังสือ และรู้ว่ามันดังมากตั้งแต่อยู่ที่อินเดียแล้ว ใจจริงก็อยากซื้อมาอ่านเหมือนกันเพราะรูปเล่มและหน้าปกถูกใจฉันมาก เรื่องราวก็น่าสนใจ ได้ยินว่าโรแมนติกไม่หยอก ความรักระหว่างมนุษย์กับแวมไพร์ดูลึกลับน่าค้นหา ยิ่งผู้เขียนได้เขียนขึ้นมาจากจินตนาการความรักสมัยสาวรุ่นด้วยแล้ว โรแมนติกชัวร์ แต่ก็ไม่ได้ซื้อเพราะมันแพง ยิ่งต้องซื้อทั้งหมด 4 เล่ม นี่ก็หลายร้อยเลยทีเดียว แต่เหมือนดวงมันจะได้อ่านก็ต้องได้อ่าน รุ่นน้องที่เมืองไทยคลั่งเรื่องนี้มากถึงกับโทรมาฝากฉันซื้อต้นฉบับยกชุด ตอนนั้นที่เมืองไทยยังแปลไม่ครบเลย แต่ที่อินเดียมีครบหมดแล้ว แถมราคาถูกกว่าที่ไทยมาก น้องฉันเลยตัดสินใจไม่ยาก ไหนๆ หนังสือก็อยู่กับฉันแล้ว ก็เลยถือโอกาสอ่านมันซะเลย

ก่อนหน้าที่จะอ่าน Twilight Saga ฉันอ่าน Harry Potter แทบจะครบทุกเล่ม ก็นึกว่ามันจะคล้ายๆ กัน แต่คุณพระคุณเจ้า ฉันอ่านไปก็มัวเมาไป ไม่ใช่อินไปกับนางเอกนะคะ ฉันทนอ่านเกิน 50 หน้าต่อครั้งไม่ไหว เก่งสุดที่ทำได้คือ 70 หน้า จำได้เลยว่าทรมานมากที่ฝืนตัวเองอ่านให้จบ อ่านแล้ววางเป็นสิบๆ รอบได้ ฉันไม่เคยอ่านนิยายที่ดำเนินเรื่องไปตั้ง 20 หน้าแล้วยังไม่เปลี่ยนสถานที่ไปไหน นางเอกก็ยังนั่งที่เดิม คิดเรื่องเดิมๆ วนเวียนอยู่ในหัว โอ้ว...แม้เจ้า อย่าถามหาความรักลึกซึ้งหรือโรแมนติก ฉันไม่รู้สึกถึงตรงนั้นเลย มันให้ความรู้สึกเวิ่นเว้อมาแทนที่มากกว่า เห็นน้องฉันมันกรี๊ดแล้วกรี๊ดอีก คุยเป็นชั่วโมงๆ หรือว่าฉันแก่แล้ว คิดไปคิดมาไม่น่าจะใช่ ฉันอ่านเล่มอื่นยังเพ้อฝันกลางวันได้เลย แต่ก็แอบดีใจที่ฉันไม่ได้คิดไปคนเดียว เพราะหลายๆ คนอ่านเล่มแรกก็ข้ามไปเล่มจบเลยก็มี แสดงว่าฉันไม่ได้แปลกเพียงคนเดียว แอบดีใจที่ไม่ได้ซื้อเอง ไม่งั้นฉันคงเสียดายเงินแย่

เล่มแรกฉันอ่านจบด้วยความทรมาน ตอนนี้ฉันแทบจำเนื้อเรื่องไม่ได้ด้วยซ้ำ เป็นเรื่องแรกที่หนังสือน่าเบื่อกว่าหนัง ส่วนเล่มอื่นๆ คงต้องขอบาย ดูหนังอย่างเดียวท่าจะสนุกกว่า ดูกระชับและตื่นเต้น (ถ้าน้องหนู bella จะไม่ทำหน้าเหมือนปวดขี้ตลอดเวลา และพี่ Edward จะลดแป้งที่หน้าลงบ้าง) ยิ่งได้ดูภาคอื่นแล้วเห็นชีคร่ำครวญแทบเสียสติแถมน้องหมาป่ายังขยันฉีกเสื้อด้วยแล้ว แทบไม่อยากคิดว่าหนังสือจะสยองขนาดไหน แต่ถ้าใครชอบแนวๆ นี้ก็คงอินอย่างมาก แต่คงไม่ใช่สำหรับฉัน  ขอหันไปหา Vampire Diaries หรือท่านเค้านท์แดรกคูล่าแบบเดิมดีกว่า แหม...ใครนะ ช่างเปรียบเทียบ Stephenie Meyer กับ J.K.Rowling ได้ มันคนละเรื่องเล๊ยยยยยยยย เจ้าหลังเซียนกว่าเยอะนะฉันว่า